ตอนที่ 636

ทัตตนเอ่ย “ผมจะบอกเมื่อมีรายละเอียด แต่ว่าใกล้แล้ว

ถ้าอย่างนั้น…….าที่ภรรยาของคุณเป็นคนอย่างไร? ได้ยินว่า เขากำลังจะแต่งงาน นี่ถือเป็นข่าวที่น่าตื่นเต้นที่สุด

ทัตธนนิ่งคิดและเอ่ย “เป็นรักแรกของผม เป็นผู้หญิงที่ผมชอบ มานานแสนนาน

ปาณีไม่คาดคิดว่าเขาจะลงมือเร็วขนาดนี้ เขาถึงกับตัดสินใจ จะแต่งงานแล้ว?

นี่มันออกจะสุดเกินไปแล้วหน้า

ธามนิธิกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ปาณีก็เปิดประตูเดิน เข้ามาและมองดูเขาผ่านแสงไฟในห้องอันอบอุ่น “แนเพิ่งดูทีวีกับ คุณแม่ ทัดธนกำลังจะแต่งงานแล้วนะคะ”

ธามนิยจ้องมองหนังสือ ได้ยินเสียงของเธอฟังดูตื่นเต้นอยู่

บ้าง จึงอดมองเธอขึ้นมาไม่ได้ “จริงหรือ?”

“อั้ม”ปาณิสะบัดรองเท้าทิ้ง ก่อนจะปีนขึ้นไปบนเตียงและหยิบ ผ้าห่มขึ้นมาคลุม “ดูเหมือนว่าเขาจะแต่งงานกับพลอย ลงมือเร็ว ชะมัด!”

เวลานั้นที่ปาณีบอกเขาเรื่องสถานการณ์ของพลอย เธอไม่เคย คาดคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะตัดสินใจแบบ
รามเอ่ย “คนอย่างเขาอะไรก็กล้าทำทั้งนั้น ยิ่งไปหว่านั้น ถ้าหากเขาได้ตัดสินใจไปแล้ว ก็จะไม่เปลี่ยนแปลงโดยง่าย

สําหรับนิสัยของท้ตอนนั้นยามนิธิที่นชมเป็นอย่างมาก ถึงกับ อยากคว้าตัวทัตธนมาอยู่กับตนที่นี่

แน่นอนว่า ต่อให้เขาไม่มา ในฐานะคู่แข่งสามพิธีก็ยังคงชื่นชม เขาอยู่ดี

ปาณีต้องมองธามนิธิที่กำลังเป็นยอทัตธน “ดูเหมือนคุณอาจะ นขอบเขามาก”

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน ธามนิธิคงยอมรับ

แต่นิสัยพื้นเพของปาณีนั้นเป็นผู้หญิงแสนกล ธามนิธินั้นเข้าใจ เป็นอย่างดี

ถ้าหากเขาบอกว่าชื่นชอบ ไม่รู้ว่าเธอนั้นจะคิดไปถึงไหนต่อ

ไหน

เขามองดูเธอ ก่อนจะกอดเธอให้นอนลงไปด้วยกัน “ฉันไม่ได้ ชอบเขา แค่คิดว่าเขาเป็นคนไม่เลวก็แค่นั้น

“แล้วมันไม่ใช่ชื่นชอบหรอกหรือคะ?”

“นอนไหม?”ธามนิธิมองเธอ “ถ้าขืนยังพูดอีกฉันจะปิดปาก เธอ”

“แต่ฉันอยากคุยกับคุณนี่!”มีที่ไหนกันขนาดคนจะพูดยังไม่ให้ พูด?
ปาเพิ่งจะเอ่ยประโยคนี้ขึ้นมา ธามนิธิ เงยหน้าขึ้นมาจูบเธอ เอาไว้ไม่ให้เธอได้มีโอกาสพูดขึ้นอีก

ตั้งแต่ครั้งที่แล้ว หลังจากที่รู้ว่าเธอกับยายามนอนของยามนิย ตอนคนเท่านั้น ไม่ได้แตะต้องเธอแต่อย่างใด

ปากรู้ว่าในใจของเขายังคงถือสาเรื่องนี้อยู่

เธอแปลกใจไม่น้อยกับปฏิกิริยาของเขาในวันนี้

มือของเธอวางลงบนรอบคอของเขาอย่างไม่รู้สึกตัวและโอบ กอดเขาเอาไว้

ธามนิธิเงยหน้าขึ้น ต้องดูปาณีที่กอดเขาขึ้นมาก่อน พวกเขา สนิทแนบแน่นเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นเวลาที่อยู่ด้วยกัน ก็ดูจะอดไม่ ได้ที่จะหลอมรวมอีกฝ่ายเข้าไปในกระดูกของตน

ธามนิธิจองใบหน้าที่แดงระเรือของยังตัวเล็ก ร่างกายมี

ปฏิกิริยาขึ้นมาตั้งแต่ตอนที่กำลังจูบกับเธอ

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน เขาคงต้องการเธอไปแล้ว แต่ว่าในตอนนี้ เขายับยั้งตัวเองเอาไว้ “นอนเถอะ”

เพราะที่นี่คือบ้านวิสิทธิเวช คนในครอบครัวต่างก็คาดหวังให้ ปาณีตั้งครรภ์กันทั้งนั้น ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็กลับมาน้อยมาก ดังนั้นที่นี่จึงไม่มีใครเตรียมเครื่องป้องกันเอาไว้

เธอไม่อยากตั้งครรภ์ เขาก็ไม่อยากเอาเปรียบเธอในเวลา แบบนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เธอต้องแอบไปทานยาทีหลัง
ปาณี คล้ายกับลูกแมวตัวน้อย เธอเกาฝ่ามือของเขา เรื่อง กินยา คุณอย่าโกรธเลยนะคะ”

“ไม่โกรธ ไม่กี่วันมานี้เขาไม่ก็โกรธแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเอ่ยคำพูดเหล่านี้กับปาณีออกไป แล้ว เขาก็ยิ่งไม่รู้สึกโกรธอะไรอีกต่อไป

ปาณีเอ่ย “คุณอยากมีลูก รอให้ฉันการงานมั่นคง ฉันจะลอง คิดถึงมันนะคะ”

เธอไม่อยากให้เรื่องลูกมาทำให้พวกเขาห่างกัน

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้พวกเขาไปด้วยกันได้ดีอย่างยิ่ง ทำไมจะ ต้องเพิ่มเจ้าตัวยิ่งขึ้นมาให้มันวุ่นวายด้วย?

ธามนิธิต้องมองปาณี เขาก้มหน้าลงและจูบเธออีกครั้งหนึ่ง

“สามีรู้แล้วครับ ไม่ได้โกรธคุณ ที่วันนี้ไม่แตะต้องเธอไม่ใช่เพราะ

ว่าโกรธ”