ตอนที่620

“ฉันแต่กำลังคิดว่าช่วงนี้พวกเราไม่ได้ทำนั่นเลย อาจจะท้องแล้ว ก็ได้? “ธามนิธิถามขึ้นอย่างตรงไปตรงมา

เดิมที่พวกเขาก็คือสามีภรรยา ตอนนี้จึงมีอะไรก็พูดออกมา

ตรงๆ

ปาณีเอ่ย “เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ”

“ทำไม?” เธอพูดขึ้นอย่างมั่นใจ ทำให้ธามนิธิไม่เข้าใจอยู่บ้าง

ปาณีมองดูเขาและเอ่ย “ไม่ท้องหรอกค่ะ ฉันทานยา ก่อนหน้านี้ถ้าหากเขาไม่ได้ป้องกัน เธอก็มักจะไปซื้อยามาทาน ทุกครั้ง

นั่นเพราะเธอไม่อยากตั้งท้องจริงๆ

ได้ยินคําพูดของเธอ ธามนิธิก็นิ่งงันไป มือที่ซุนซนไปมาบน ร้านของเธอก็หยุดลงเช่นกัน

บรรยากาศแปรเปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมา ปาณีที่มองดูเขา อยู่จึงเอ่ยถาม “เป็นอะไรไปคะ?”

“ทำไม…..เสียงของธามนิธิฟังดูเหมือนกำลังอดกลั้นอยู่ บางส่วน “เรื่องนี้เธอไม่บอกฉัน?”

เต็มที่เขาคิดว่าพวกเขาอาจจะมีลูก แต่คาดไม่ถึงว่าเธอกลับ แอบทานยาลับหลังเขา
ไม่น่า ยังไม่มีผลตอบรับอะไรเลยสักนิด

สีหน้าของสามนิธิดูเย็นชาเมื่อรู้ว่าภรรยาที่ตนเองรักมากที่สุด แอบทานยาหลังเสร็จกิจทุกครั้ง เรื่องพวกนี้เขาทำใจให้เบิกบาน ขึ้นมาไม่ได้จริงๆ

ปารู้สึกว่าเขาไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเป็นเช่น นี้ “พวกเราไม่ใช่คุยกันดีแล้วหรือคะว่าไม่อยากมีลูก ถ้าฉันไม่ ทานยา เกิดตั้งท้องขึ้นมาจะทำยังไง? ตอนนี้ฉันก็ยังต้องไปเรียน อยู่”

พวกเขาคุยกันเรียบร้อยดีแล้วว่าไม่อยากมีลูก ดังนั้นเธอจึงไม่ เข้าใจว่าตนเองผิดอะไรที่ทานยา

แต่ธามนิธิยังคงอารมณ์ไม่ดี เขาปล่อยตัวเธอและหมดอารมณ์ ลงอย่างกะทันหัน “นอนเถอะ”

“คุณอา?”คนที่เพิ่งจะอยากได้ตัวเธออยู่หยกๆ เมื่อกี้ อยู่ดีๆ กลับเย็นชาขึ้นมากะทันหัน

ท่าทีแบบนี้ของเขา ทําให้ปาณีรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง ธามนิธิพลิกตัวและไม่ได้เอ่ยอะไร

ปาณีนั่งอยู่ด้านข้างและมองดูเขา “คุณโกรธหรือคะ? เพราะ อะไรกัน?

ธามนิธิไม่ได้ตอบเธอว่าเพราะอะไร เช้าวันรุ่งขึ้น ยามนั่งทานอาหารเช้าอยู่ชั้นล่าง ปาณีต้องมองดูคนที่เอาแต่โกรธและไม่ยอมพูดกับตนมาตั้งแต่เมื่อคืนจนกระทั่ง ตอนนี้ ก็คิดอยากจะเป็นฝ่ายเอ่ยชวนเขาคุยขึ้นก่อนแต่ก็กลัวว่า เขาจะไม่สนใจตนและรู้สึกประดับประเด็ก

เธอก้มหน้าลง ไม่ได้ส่งเสียงใดๆออกมา ในใจรู้สึกเจ็บปวด

อยู่บ้าง เมธขนั้นที่นั่งอยู่มุมหนึ่ง รู้สึกว่าบนนยากาศตรงหน้านั้นออก จะแปลกประหลาดไปสักเล็กน้อย

ทั้งคู่ที่มักจะทำให้เขาเป็นหมาหัวเน่ามาโดยตลอด ถึงแม้ว่า ปากของเขาจะคอยเอ่ยประท้วงแต่ที่จริงแล้วกลับเคยชินกับ ความรักอันเปิดเผยของทั้งคู่

ตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนมาเป็นความเย็นชาแบบนี้เข้าอย่าง กะทันหัน เขาที่อยู่ตรงกลางก็ไม่รู้ว่าตนสมควรจะพูดอะไรดี

เขามองไปยังปาณี เอ่ยถามขึ้นอย่างเบาๆ “พวกเธอทะเลาะ กันหรือไง?”

ในความรู้สึกของเขา ธามนิธิไม่ใช่คนที่โกรธง่าย แต่พอโกรธ ขึ้นมาแล้วน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง

ปาณีรู้สึกว่าต่อให้ทะเลาะกันจริง แต่เรื่องนี้นั้นเป็นเรื่องของคน สองคน ดังนั้นจึงเอ่ยตอบปฏิเสธไปเสียงเบา “ไม่

ธามนิธิทานอาหารเช้าไม่หมด เขายืนขึ้นและเอ่ย “ฉันอิ่มแล้ว หลังจากนั้นก็เดินออกไปจากห้องอาหาร
ปาณีต้องดูด้านหลังของเขา จู่ๆก็มีความรู้สึกเสียใจขึ้นมา ดู เหมือนว่าคุณอาจะกำลังโกรธเธออยู่จริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นยังโกรธ มาตั้งแต่เมื่อคืนอีกด้วย

เมสซนั้นเอ่ย “เธอทำอะไรลงไปหน่ะ? เขาถึงได้โกรธขนาด

“คุมการตั้งท้องเรื่องแบบนี้ ปาณีจะเอ่ยพูดกับเมธชนัน

ได้อย่างไรกัน?

เธอก้มหน้าลง “เป็นเรื่องที่ซีเรียสเรื่องหนึ่งหน่ ปาณีก็แค่ไม่อยากตั้งครรภ์ ดังนั้นเธอจึงกินยาเข้าไป แต่คิดไม่ถึงว่าธามนิธิกลับโกรธเธอขนาดนี้

ทานข้าวเสร็จ ปาณีขึ้นไปชั้นบนและมองเห็นไวยาตย์อยู่ตรง นั้น เธอเอ่ย “ไวยาตย์

ไวยาตย์เอ่ยถามเสียงเบา “เธอทำให้คุณธามนิธิโกรธหรือ?” “ปา พยักหน้า “อืม”

ไวยาด รับถือเธออยู่บ้าง “ตอนนี้เขาโอ้เธอยิ่งกว่าชีวิต เธอ ทำอะไรลงไปหน่ะ? ฉันเพิ่งพูดกับเขาแต่เขาไม่สนใจฉันสักนิด