ตอนที่ 596

ถ้าลองเป็นตัวเธอเอง แล้วเธอต้องตกอยู่ในที่นั่งเดียวกับปาณีล่ะ ก็คงไม่รอจนถึงถึงวันนี้หรอก

คงจะหย่ากับเขาไปเมื่อหลายร้อยปีก่อนละ !

น ภายังไม่ทันพูดจบ ธามนิธิก็เหมือนจะเดาออก

เขารีบชิงอธิบายกับพี่สาวว่า ” พี่กับแม่ก็ไม่ต้องเป็นห่วงผม หรอก ผมกับปาณีจะต้องลงเอยด้วยดี ”

จนวิภาบอกเขาว่า: ” ไม่ห่วงก็แปลกแล้ว ! พวกเธอรับปาก แล้วว่าจะมีหลานให้แม่อุ้ม แล้วเมื่อไหร่ถึงมีล่ะเนี่ย ? แม่รอจน ผมหงอกจะหมดหัวละนะ เมื่อวานแม่ยังพูดกับฉันอยู่เลยว่าแม่ ฝันว่าแกมีลูก

“ธามนิธินึกถึงปาณี เขาค่อยๆยกริมฝีปากอมยิ้มเบาๆ แต่ก่อนหมอเคยจัดยาให้เธอเพื่อปรับสมดุลของร่างกาย แล้ว หลายๆครั้งของช่วงนี้ เขาเองก็ไม่ได้ป้องกันอะไร แต่ก็ดูเหมือน จะไม่มีวี่แววข่าวดีให้ได้เห็น

บนเครื่องบิน เมื่อถึงเวลาที่ลูกเรือเสิร์ฟอาหาร ธามนิธิเงยหน้า มองดูแฟนสาวที่กำลังฉีกห่อขนมปัง ปากก็เคี้ยวขนมปังตุ้ยๆ ตา

ก็มองออกไปนอกหน้าต่าง
แต่ก่อนเธอไม่ค่อยให้ความสำคัญกับการกินสักเท่าไหร่ เรียก ได้ว่าไม่ใช่นักกินตัวยง แต่มาตอนนี้เหมือนเธอจะชอบกันมากขึ้น กว่าแต่ก่อน แม้แต่อาหารบนเครื่องบินก็ทำให้เธอกินได้อย่าง เอร็ดอร่อย

เมื่อกินของตัวเองหมด ปาณีก็เหลือบไปมองขนมปังที่ยังวาง นิ่งอยู่ตรงหน้าธามนิธิ ” คุณไม่กินเหรอ ? ”

ดูจากแววตาของเธอแล้ว เห็นชัดๆเลยว่าความหมายก็คือ ถ้า คุณไม่กิน งั้นฉันจะกินละนะ

ธามนิธิส่งขนมปังให้เธอ ปาบอกกับเขาว่า: ” ขอบคุณนะ

เขาลูบหัวเธอเบาๆ พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงรักใคร่เอ็นดู อย่ากินเยอะนะ เดี๋ยวลงเครื่องแล้วผมพาคุณไปหาอะไรอร่อยๆ กิน ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ” ปาณีบอก ” พอถึงตอนนั้น เดี๋ยวฉันก็คงหิว

พอดี ”

” ธามนิธิมองหน้าหญิงสาว แววตาของเขาช่างดูอบอุ่น ซะยิ่งกว่าสีของมวลหมู่เมฆ

ปาณีเห็นเขาจ้องเธอตาไม่กระพริบ ” คุณมองฉันทำไมคะเนี่ ย? ”

” ผมกำลังคิด ” ชายหนุ่มพูดต่อไปอีก : “ถ้าต่อไปเรามีลูก แล้วลูกเรากินเก่งเหมือนคุณขึ้นมา จะทำยังไง ? ”
ก็จะให้ทำยังไงได้ล่ะ นอกจากขยันทำมาหากินเลี้ยงดูพวก เราไง ! ”

เธอพูดด้วยท่าทางเป็นจริงเป็นจัง จนทำให้สามยอดขาไม่ได้ เขาดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเธอไว้ ก่อนจะพูดไปอมยิ้มไป ” ค่ะ ภรรยาที่เคารพ ”

H

จากนั้นไม่นานนัก พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็เดินมาเก็บ ถาดอาหารไป จังหวะที่เธอส่งถาดอาหารให้พนักงาน ก็ได้เห็นธา มนิธิที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างๆ

เขามักจะหลับตลอดตอนอยู่บนเครื่องบิน แต่ปาณีกลับไม่เป็น อย่างนั้น เพราะนี่คือการขึ้นเครื่องบินครั้งแรกของเธอ หญิงสาว ออกอาการตื่นเต้นไปหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า ได้แต่ชะเง้อมองออก ไปนอกหน้าต่างเครื่องบิน

ไวยาตย์ก็มากับพวกเขาด้วย หลังจากลงเครื่องแล้ว ไวยาตย์ เป็นคนเอากระเป๋าสัมภาระของพวกเขาไปเก็บที่โรงแรม ส่วน ปาณีกับธามนิธิออกไปกินข้าวกับเพื่อนๆ ของธามนิธิ

ห้องที่พวกเขาจองไว้ในร้านอาหารนั้นใหญ่มาก เพื่อนๆของ ธามนิธิกำลังนั่งเล่นไพ่กันอยู่บนโซฟาระหว่างรอเขากับเธอ

ในห้องนี้มีหลายคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันอยู่ เมธชนันกับนดิน มี สุวรรณ์ก็อยู่ที่นี่ ชลิตก็มาแจมกับเขาด้วย สมัยก่อนตอนที่ยังได้ชื่อว่าเป็นอดีตคู่หมั้นของสามนิธิอยู่นั้นนลิน มีสุวรรณ์ที่มีมนุษยสัมพันธ์อันดีกับเพื่อนๆเขาอยู่ไม่น้อย ถึง แม้ว่าแต่ก่อนเธอจะเคยทำเรื่องหน้าอับอาย แต่ทุกคนก็เรียกใ ว่าเป็นคนที่สนิทสนมคุ้นเคยกันแล้วทั้งนั้น เมื่อนลินอยากจะมาก ไม่มีใครจะเสียมารยาทไปคัดค้านไม่ให้เธอมาได้ ก็แค่ทุกคนไม่ ได้ชอบเธอมากเหมือนแต่ก่อนก็เท่านั้น

นลินเห็นเมธซนั้นยืนอยู่ริมหน้าต่าง ไม่ได้นั่งร่วมวงเล่นไพ่กับ เพื่อนๆ จึงเดินเข้าไปหาเขา ” ชนัน ” เมธชนหันมามองเธอแวบหนึ่ง

นลินถามเขาว่า: “ช่วงนี้งานเป็นอย่างไรบ้าง ?

เมชนมองมาทนลิน เขาไม่ได้เป็นเฉยใส่เธอ แต่กลับถาม เธอด้วยความสงสัยว่า : “คุณหนูบ้านมีสุวรรณ์ ยังจำฉันได้ด้วย เหรอ ? ”

นลินพูดด้วยประหลาดใจ ” ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ ? ทำไม ฉันจะจําเธอไม่ได้ ”

เมธนันพูดด้วยน้ำเสียงเชิงเหน็บแนม : ” ได้ยินว่าหลังจากที่ ธามนิธิหายดีแล้ว เธอก็อยากจะกลับไปอยู่กับเขาอีกครั้งอย่าง น้น ?