ตอนที่ 537

ปาณีนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ จัดการเรื่องของวันนี้ให้เสร็จสิ้น เป็นเพราะหิวมากจึงลงชั้นล่างไปต้มบะหมี่

เนื่องจากสามนิธิไม่อยู่ กลางคืนน้ามุงก็ไปที่บ้านวิสิทธิ์เวช ดังนั้น ในบ้านจึงเงียบมาก

ปาณีเพิ่งจะต้มบะหมี่เสร็จและวางลงบนโต๊ะ ก็ได้ยินเสียงจอด รถลงที่หน้าประตู

เธอเปิดประตูและเดินออกไป มองเห็นถามนิธิเดินลงมาจากรถ

จึงรู้สึกสงสัย “คุณอา คุณกลับมาได้ยังไงคะ?”

เขาบอกว่าจะกลับไปบ้านวิสิทธิ์เวชไม่ใช่หรือ? ตอนนี้เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว เขากลับมากะทันหันจึงทำให้เธอ สงสัยอยู่บ้าง

ธามนิธิไม่ได้สวมเนคไท คอเสื้อเชิ้ตด้านในเปิดออก เขาเดิน เข้ามา ใบหน้าหล่อเหล่าแสดงสีหน้าช่วยไม่ได้อยู่บางส่วน “ฉัน ถูกพ่อแม่ไล่ออกมา”

ดูเขาเป็นแบบนี้ เห็นทีหลังกลับไปคงถูกดำ

“… ปาณีจ้องตาดำขลับของเขา รู้สึกปวดใจอย่างมาก “รีบ เข้ามาเถอะค่ะ”
เขาอยากจะย้ายออกไป เดิมทีเธอก็คิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก ตอนนี้ยังถูกที่บ้านไล่ออกมาอีก เธอยิ่งรู้สึกผิดกว่าเดิม เดินเข้าไปในห้องอาหาร ชามนิธิเห็นบะหมี่บนโตะ “เธอต้ม หรือ?

“อืม” ปาณีเอ่ย “หิวนิดหน่อยค่ะ นอนไม่หลับ ก็เลยลงมาต้ม อะไรทาน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาไม่อยู่ เธอยิ่งรู้สึกว่าจิตใจช่างว่าง เปล่า เลยยิ่งหิวเร็วกว่าปกติ

เพียงแต่ เธอไม่คิดว่าเขาจะกลับมาอย่างกะทันหัน ตอนนี้ที่มองเขา คล้ายว่าใจเธอก็ถูกเติมเต็มขึ้นมากะทันหัน

“คุณอยากทานไหมคะ?

“ฉันยังไม่ทานข้าว” ธามนิธินั่งลง

ปาณีมองดูเวลา “ทำไมยังไม่ทานคะ? นี่ก็ดึกมากแล้ว

“พ่อแม่ไม่ให้ฉันทาน”ธามนิธิดูกลายเด็กโข่งที่ได้รับความอ ยุติธรรม เขาเอ่ยกับเธอ “นี่ฉันคงเป็นคนแรกที่เดินภรรยาหย่า แถมยังถูกพ่อแม่ทอดทิ้งด้วย

..….………..คิดได้ว่าล้วนเป็นเธอที่ทำร้ายเขาจนเป็นแบบนี้ เธอรู้สึกละอายอย่างยิ่ง จึงเอาบะหมี่ของตนเองวางลงตรงหน้า เขา “งั้นคุณทานก่อนนะคะ ฉันไปทำใหม่

นทําเองจะดีกว่า ?”ธามนิธิสภาพอย่างยิ่ง “พวกเราหย่ากันแล้ว จะให้เธอไปทำเรื่องพวกนี้แทนฉันได้ยังไงกัน?

“ไม่เป็นไรค่ะ แค่บะหมี่ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ” ปาณีเดิน เข้าไปในครัว เทน้ำในหม้อทิ้ง และต้มน้ำใหม่อีกครั้ง

ธามนิธิมองเธอที่กำลังยุ่งผ่านทางกระจก ดวงตาที่ตำราวกับ น้ำหมึกคู่นั้นฉายประกายอบอุ่นออกมาบางส่วน

ถึงแม้ละหย่ากันแล้ว ยัยตัวเล็กของเขา ก็ยังคงทำดีกับเขา เหมือนเคย

เธอที่เป็นอย่างนี้ เขาจะสามารถปล่อยมือเธอไปได้อย่างไร?

ผ่านไปอย่างรวดเร็วปาณีก็เทบะหมี่ที่ต้มเสร็จลงในชาม ก่อน จะเดินออก ยังตกเพิ่มลงไปให้ชามของธามนิธิ

“คุณไม่ได้ทานข้าว ทานเยอะๆหน่อยนะคะ ถ้าคุณทานเสร็จ แล้วยังหิวอยู่ ฉันจะไปทำกับข้าวให้คุณ

“ไม่ต้อง”ธามนิธิถือตะเกียบขึ้น “แค่นี้พอแล้ว”

ปาณีนั่งลง ทั้งสองนั่งเผชิญหน้ากันและลงมือทานบะหมี่ด้วย กัน

ธามนิธิทานไปได้สักพักก็จ้องมองดูปาณีและถามคำถามที่ไม่ คาดคิดขึ้น “ปาณี เธอ…ชอบผู้ชายแบบไหน?”

“เอ่อ? คะ?” “ปาณีมองเขาอย่างไม่เข้าใจ ทำไมถึงถามคำถามนี้

เธอจะยังชอบผู้ชายแบบไหนได้?
ไม่ใช่ผู้ชายแบบเขาหรอกหรือไง?

ธามนิธิเอ่ย “อยากรู้ว่าเธอชอบผู้ชายแบบไหน หลังจากนั้นจะ

ได้ช่วยเธอดูๆว่ารอบตัวฉันมีใครเหมาะสม หย่ากันวันแรก ก็หาคู่ให้กับภรรยาแบบนี้ นอกจากยามนิธิ

แล้ว คงไม่มีใครทำได้อีก

ปาณีได้ยินคำพูดของเขาก็หัวเราะขึ้นอย่างอดไม่ได้ ไม่ต้อง หรอกค่ะ”

“ทําไม?”

ปาณีเห็นเขาจ้องมองตนเอง จึงก้มหน้าลง “ตอนนี้ฉันยังไม่ คิดถึงเรื่องนี้ คิดแค่อยากทุ่มเทโฟกัสไปที่งานเท่านั้น”