เธอจ้องมองดูทิวทัศน์ตรงหน้า คิดถึงความ สัมพันธ์ระหว่างตนเองกับธามนิธิ พอพวกเขาหย่า กัน เธอและเขา ก็จะไม่ได้ออกจากบ้านด้วยกัน เช่นนี้อีก

จากนั้นไปเขาจะมีชีวิตของเขา ข้างกายเขา จะมีผู้หญิงคนอื่น และเธอ ก็กลับเข้าสู่โลกของ เธอยามก่อนหน้า

คิดคิด ก็รู้สึกเจ็บปวดใจขึ้นมา

แต่ว่า เรื่องราวที่ได้ตัดสินใจไปแล้ว ต่อให้

นึกเสียใจแค่ไหน ก็ดูเหมือนไร้ความหมาย และเธอเองก็ไม่ใช่คนที่ยินยอมที่จะเสียใจ ภายหลัง

รถจอดลงตรงหน้าประตูมหาลัย ธามนิธิส่ง เสียงทุ้มต่ำขึ้น “ถึงแล้ว”

ปาณีนิ่งงังไปชั่วครู่ และมองไปยังด้านนอก ถึงค่อยพบว่า เวลานั้นช่างผ่านไปรวดเร็วยิ่งนัก?

รู้สึกเหมือนว่าวันนี้ เส้นทางนี้ ดูคล้ายผ่าน ไปรวดเร็วกว่าปกติ

เธอกุมนิ้วมือไว้ “ถ้างั้นฉันไปเรียนแล้วนะ คะ?”

“อืม “ธามนิธิมองเธอ ก่อนจะช่วยเธอเก็บเส้นผมข้างหูออกอย่างอ่อนโยน “เป็นเด็กดี”

“รู้แล้วค่ะ” พูดอย่างกับว่ามีสักตอนที่เธอ ไม่ใช่เด็ก

ธามนิธิเปิดประตูรถ ปาณีข้ามขาของเขา และลงรถไป

เธอยืนอยู่ข้างรถ และโบกมือให้เขา “บาย บาย”

หลังจากนั้นจึงเดินไปยังมหาลัย

ธามนิธิที่นั่งอยู่ในรถกำลังจ้องมองแผ่น หลังของเธอ สายตาของเขาไม่เคลื่อนจากไปไหน

จนกระทั่งเธอเดินลับสายตาไป เขาถึงเอ่ย กับคนขับรถ “ไปบริษัทเถอะ”

หลังจากทานข้าวเย็น ท้องฟ้าข้างนอกก็มีด สนิทเรียบร้อยแล้ว ธามนิธิและปาณีนั่งอยู่ในห้อง รับแขก วันนี้ไวยาตย์เตรียมเอกสารข้อตกลงการ หย่ามาด้วย และยื่นให้ตรงหน้าปาณี

ตอนที่จัดการเรื่องทั้งหมดพวกนี้ ท่าทีของ เขาดูเคร่งเครียดจริงจัง

เขาไม่อยากส่งพวกนี้ไปให้ปาณีดูเลยจริงๆ แต่ว่า ธามนิธิตัดสินใจแล้ว เขาทำได้แค่ปฏิบัติ ตาม

เป็นเพราะเรื่องนี้ปาณีเป็นคนเอ่ยขึ้นมา ดังนั้นพอได้รับเอกสารการหย่า เธอจึงไม่มีทีท่าตก อกตกใจเหมือน ไวยาด คาดคิดไว้

เธออ่านข้อตกลงการหย่า บนนั้นมีอักษร มากมาย ธามนิธิเอ่ยอธิบายกับเธอ “หลังการหย่า ฉันจะย้ายออกไป บ้านหลังนี้ให้แก่เธอ เธออาศัย อยู่ต่อไปได้”

ถึงแม้ตอนนี้ปาณีจะหาเงินได้เองแล้ว แต่ก็ ยังไม่เพียงพอขนาดที่จะซื้อบ้านได้

ปาณีฟังคําพูดเขาจบและเอ่ย “ฉันไม่เอา บ้านหลังนี้เป็นพวกคุณที่ซื้อมันมา ไม่เกี่ยวอะไร กับฉันเลย”

เธอและเขาแต่งงานกัน เดิมทีก็เป็นข้อ ตกลง ถ้าเธอเอาบ้านหลังนี้มาเป็นของตน ใจเธอ จะเป็นสุขได้อย่างไร?

ไวยาตย์พูดอย่างเย็นชา “นี่คือสิ่งที่เขาควร ให้ เดินทีเป็นเขาที่ติดค้างเธออยู่”

เขาโกรธมาก วันนี้เขาโกรธมันทั้งวัน และสิ่งที่ทำให้เขาโกรธมากที่สุดคือตอนนี้เขายัง ต้องมาจัดการเรื่องทั้งหมด

เทียบกับอารมณ์ในตอนที่เขาต้องช่วยทั้งคู่ ลงนามในข้อตกลงการแต่งงานแล้วยังแย่เสียยิ่ง กว่า

ในตอนนั้นเขารู้สึกว่าปาณีไม่คู่ควรกับธา มนิธิ มาตอนนี้….เขารู้สึกว่าคุณธามนิธิคือผู้ชาย