เกศราอยากพูดอะไรต่อ แต่นลินก็ว่างสาย

ไปแล้ว

ด้วยนิสัยของนลินไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด ว่าธามนิธิไม่ชอบเธอ แต่รักปาณีต่างหาก

ที่สถานีรถไฟคนแน่นมาก ตอนที่ปาณีกับ ธามนิธิออกมา ไวยาตย์ขับรถมารับพวกเขา โดยตรง

ปาณีเห็นไวยาตย์ รู้สึกเกินความคาดหมาย เล็กน้อย “คุณมาได้ยังไงคะ?”

“ผมเป็นห่วงคุณธามนิธิน่ะครับ” เขามองไป ยังธามนิธิแวบหนึ่ง เห็นเขาถือกระเป๋าของปาณี ไว้ จึงพูดว่า “ผมถือเองครับ”

“ไม่ต้อง” กระเป๋าของเมีย แน่นอนว่าเขา ต้องยกเอง

ไวยาตย์ไม่เจอธามนิธิวันหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะ ทำตัวขี้บ่นเหมือนคนแก่ “คุณธามนิธิไปเมืองเมฆา ก็ไม่บอกผมสักคํา ผมเป็นห่วงแทบแย่ คุณอยู่ข้าง นอกคนเดียว ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจะทำยังไงครับ?”

ตั้งแตธามนิธิเกิดเรื่อง เขาแทบจะไม่เค ห่างจากธามนิธิเลย ถึงขั้นละทิ้งโอกาสที่จะกลับ

ไปฉลองตรุษจีนที่บ้านเกิดของตัวเอง

เพียงแค่เป็นเรื่องของรามนิธิ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยมากแค่ไหน เขาแทบจะจัดการเอง แทบทุกเรื่อง

ธามนิธิออกเดินทางในครั้งนี้ ไม่ได้ปรึกษา กับเขาเลย เขารู้สึกเสียใจเล็กน้อย

ธามนิธิมองเขาแวบหนึ่ง “จู้จี้จุกจิก” สายตารังเกียจของเขา ทําให้ไวยาตย์รู้สึก

เหมือยถูกธนูยิงเข้ากลางอก

รามนิธิขึ้นไปนั่งบนรถแล้ว

ปาณีมองไปยังไวยาตย์ อดไม่ได้ที่จะ หัวเราะ “คุณจะกลัวอะไรคะ ฉันก็มากับคุณอานะ แม้จะเกิดเรื่องขึ้นจริงๆก็ยังมีหนูอยู่ไม่ใช่หรอ คะ?”

รู้สึกว่าตัวเองในสายตาของไวยาตย์นั้นเป็น เพียงอาการ ปาณีรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย

ไวยาตย์ไม่เชื่อใจปาณีแต่อย่างใด เพราะ เขารู้สึกว่าปาณียังเป็นเด็กอยู่ “ถ้าหากคุณธามนิธิ เกิดเรื่องอะไรขึ้นจริง คุณรับไหวหรอครับ?”

ในสายตาของเขา ปาณีเป็นคนที่คอยหา เรื่องมาให้ธามนิธิตลอด

แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อใจคนอื่นเลยแม้แต่คน

เดียว

ปาณีรู้สึกมองบน บางครั้งเธอก็อดสงสัยไม่ ได้ว่าไวยาต คิดอะไรกับธามนิธิหรือเปล่า
ธามนิธินั่งอยู่บนรถ เห็นทั้งสองคนคุยกัน สักพักถึงขึ้นมา จึงขี้เกียจพูด เพียงแต่หลับตา แล้วพักผ่อน

ปาณีและธามนิธิไปทานข้าวกันก่อน จาก

นั้น ธามนิธิก็ให้คนไปส่งปาณีที่มหาลัย เธอไม่ได้ไปเรียน 2 วันแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น

ปาณีก็ตั้งใจไปเรียนวันนี้ด้วย

สองสามวันนี้เธอติดตามบล็อกของมหาลัย ตลอดเวลา ไหนๆในบล็อกก็มองเธอเป็นมือที่สาม แล้ว ถึงขั้นยังมีคนขุดเรื่องราวของที่นลินเคยคบ กับธามนิธิ

เพราะถึงยังไง ในสายตาของคนพวกนั้น นลินเป็นคู่หมั้นที่ถูกมือที่สามแย่งไปอย่างน่า สงสาร ส่วนปาณีก็เป็นมือที่สามที่หน้าด้านมาก

เวลานี้ ปาณีเพิ่งจะเดินเข้าประตูไป ก็มีคน หลายคนมาดักเธอไว้ “ปาณี!”

ท่าทางของฝ่ายตรงข้ามโมโหมาก เธอยัง มีหน้ามาโรงเรียนอีกหรอ! พวกฉันคิดว่าเธอไม่ กล้ามาแล้วนะ!”

ในคนกลุ่มนี้มีทั้งผู้ชายและผู้หญิง ไม่คิด เลยว่าจะอยู่ฝ่ายเลินกันหมด

เพราะถึงยังไง ตอนนี้ปาณีก็ถูกมองเป็นมือ ที่สามแล้ว

ปาณียิ้มมุมปากอย่างสงบนิ่ง หาฉัน มีธุระ