พรขมวดคิ้ว ได้ยินหัด รพูดดูถูกขนาด นี้ ตอบกลับอย่างโมโหว่า “ไม่ว่าปาณีจะทำอะไรก็ เหมาะสมที่จะเป็นภรรยาของธามนิธิมากกว่า ลูกสาวเธอ อย่างน้อยเขาก็ไม่เหมือนลูกสาวเธอ พอธามนิธิได้รับบาดเจ็บก็หนีหายไปเลย

ท้ดพรตัวแข็งทื่อ พูดด้วยน้ำเสียเอาใจว่า คุณพี่คะ พวกเรารู้จักกันมานานตั้งหลายปี นี่ฉัน ” ก็หวังดีกับธามนิธิไม่ใช่หรอคะ? เด็กคนนี้อวดเก่ง ไม่มีมารยาท ไม่รู้จะหาเรื่องมาให้บ้านวิสิทธิ์เยอะ แค่ไหน”

เห็นได้ชัดเลยว่าคนๆนี้มาเพื่อหาเรื่อง

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าจะโจมตีเธอ แต่ปาณี ไม่ใช่คนที่จะโดนเอาเปรียบได้ง่ายๆ

แต่ว่าฝ่ายตรงข้ามอายุมากกว่าตัวเอง ปาณี ก็ไม่อยากเถียงกับเธอ เพื่อหลีกเลี่ยงการทะเลาะ กันแล้วสุดท้ายตนเองไม่ได้ผลดีใดๆ

จึงหาโอกาสแสดงท่าทีน่าสงสาร พูดกับฐิติ พรว่า “แม่คะ ขอโทษด้วยนะคะ หนูไม่ได้อยากหา เรื่องใครค่ะ แต่ว่าคุณนลินทำมากเกินไปจริงๆค่ะ ”

ทําเกินไป?” ทัดพรเห็นท่าทีของเช่นนี้ของ ปาณีก็รู้สึกโมโหมาก “ทั้งๆที่แกเป็นคนสาดน้ำเอง ยังมาว่าลูกฉันทำเกินไปอีก? หน้าไม่อายจริงๆ?”
แน่นอนว่าสูติพรต้องเข้าข้างปาณี เธอถาม ว่า “นลินทําอะไรหรอ?”

ปาณีพูดอย่างน้อยใจว่า “เมื่อก่อนตอนที่ คุณอายังไม่หายดี ทุกครั้ง นลินเห็นคุณอาก็ทํา เป็นรังเกียจคุณอาที่นั่งรถเข็นมาก มักพูดจาไม่น่า ฟังต่อหน้าคุณอา ตอนนี้คุณอาดีแล้ว เมื่อวานคุณ นลินมาหาหนู แล้วพูดว่า………

พูดว่าอะไร?” ฐิติพรถามอย่างร้อนใจ “

ท้ดพรที่นั่งอยู่ข้างๆ มองไปยังปาณีที่บีบ นํ้าตาออกมา ท่าทางที่น่าสงสารนั้น ทำให้เธอกำ หมัดไว้แน่น

ถ้าไม่เป็นเพราะว่าฐิติพรอยู่ที่นี่ เธออยาก ลากปาณีมาตีสักยกใหญ่จริงๆ

ปาณีตั้งใจมองไปยังท้ดพรแวบหนึ่ง ถึงจะ พูดว่า “คุณนลิ้นให้หนูไปจากคุณอาค่ะ บอกว่าหนู ไม่คู่ควรกับคุณอา เขาต่างหากที่คู่ควร”

“ยุ้ย!” หลังจากได้ยินคำพูดของปาณี ฐิติพร ก็โมโหจนไม่ห่วงภาพพจน์อีก “หน้าไม่อายจริง?”

ปาณีพูดต่อ ทําตัวให้น่าสงสารมากกว่าเดิม หนูยอมรับค่ะ หนูทำเกินไปที่ราดน้ำใส่เขา แต่ว่า “ ตอนนั้นหนูโกรธมากจริงๆ ไม่ว่ายังไงหนูก็ แต่งงานกับคุณอาแล้ว แต่เธอกลับวิ่งมาบอกหนู แบบนี้ ดังนั้น หนูจึงทนไม่ไหวค่ะ

ปาณีรู้ดีมาก ในหลายๆครั้ง การทำตัวให้อ่อนแอกว่านั้นไม่มีผลเสียใดๆ ดังนั้น เธอจึงใช้ ฝีมือการแสดงของเธอออกมาทั้งหมด

ฐิติพรเห็นปาณีเสียใจจนหลั่งน้ำตา รีบ เข้าไปตบบ่าเธอเบาๆ “ไม่โทษลูกหรอก ถ้าแม่เป็น เธอ จะใช้นํ้าร้อนราดมันเลย ราดน้ำเปล่าขวด เดียวมันน้อยเกินไป! คนอย่างเขา กล้าดียังไงมาบ อกให้เธอไป เขาคิดว่าเขาเป็นใครกันแน่?”

แต่เต็มหัดพรอยากเข้ามาหาเรื่องสักหน่อย ถือโอกาสสั่งสอนปาณีไปด้วย ผลปรากฏว่า พบ ว่าตัวเองเพิ่งพูดไปสองสามประโยค กลับยิ่ง ทำให้ฐิติพรเกลียดนลินเข้าไปอีก นั่งอึ้งอยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

แม้ปกติฐิติพรจะเป็นคนนิ่งเงียบ แต่พอ โมโหขึ้นมาก็น่ากลัวมากทีเดียว

เธอปลอบปาณีจนเสร็จ จึงจะจ้องหน้าทัด พรที่อยู่ข้างๆ “ใช้ได้เลยนะเธอ ลูกสาวเธอร้งแก ปาณีที่มหาลัยก็แล้วไป ตอนนี้เธอยังกล้ามารังแก ปาณีอีก! เธอคิดว่าบ้านเราไม่มีคนแล้วรึไง?”

“ไม่ใช่นะคะ……” เธอรังแกเพราะที่บ้านวิ สิทธิ์เวชไม่มีคนที่ไหน?

เธอก็แค่จะรังแกปาณีที่ไม่มีใครคอยหนุน หลัง คนในบ้านแม่ตัวเองก็ไม่มีใครช่วยอะไรเธอ ได้

แต่ว่า ทำไมฐิติพรถึงปกป้องปาณีอย่างกับเป็นลูกแท้ๆล่ะ?