เมื่อคืนเพิ่งจะมีอะไรกับเขาไป อย่างน้อยก็ ให้เธอพักสองสามวันสิ!

เรื่องแบบนี้ เพลาๆหน่อยก็ดี

ธามนิธิก้มหน้าลง เปลี่ยนใบหน้าเป็นสีหน้า ที่อ่อนโยนมาก “วันนี้นลินมากหาเรื่องเธอหรอ?”

ถ้าไม่ใช่เพราะอย่างนี้ เธอไม่มีทางลงมือกับ นสินเด็ดขาด

ปาณีพูดว่า “เขาให้หนูคืนคุณให้กับเขา หนู ไม่ตอบตกลง เมื่อก่อนเขาทำไม่ดีกับคุณไว้ขนาด นั้น ตอนนี้มีหน้ามาพูดอย่างนี้ได้ยังไง? คุณทนได้ แต่หนูทนไม่ได้!”

อยากให้ตัวเองคืนคุณอาให้เขา เขาต้องมี คุณสมบัตินั้นก่อนถึงจะได้

ธามนิธิกอดเธอไว้แน่น “ครั้งหน้าถ้าเกิด เรื่องอย่างนี้ขึ้นอีก เธอก็บอกให้ฉันก็พอ ไม่จําเป็น ต้องไปจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเองหรอก”

ทําไมล่ะคะ?” ปาณีพูด คุณรู้สึกว่ามันมาก เกินไปหรอคะที่หนูทำกับเขาแบบนี้”

สายตาที่กังวลของของเธอทำให้ธามนิธิอด ไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปาก “ไม่ใช่แน่นอน ฉันกลัวว่าคน ดีของฉันจะเจ็บมือต่างหาก”
ปากมองไปยังรามาธิที่ไม่เข้าข้างนลินเลย แม้แต่นิดเดียว รู้สึกดีใจมาก “ไม่หรอกค่ะ คุณยา ไม่ว่านลินจะพูดอะไร คุณอย่าเชื่อเขาด้ไหมคะ? แม้หนูจะรู้ว่าเขาสวยมาก ผู้ชายก็ชอบผู้หญิง สวยๆกันทุกคน แต่ว่า เขาไม่ดีกับคุณจริงๆนะคะ ถ้าหากเขาดีกับคุณจริงก็คงไม่จากไปตั้งแต่แรก ตอนนี้เขาแค่เห็นว่าคุณดีขึ้นแล้ว ถึงจะอยากกลับ มาอยู่ข้างคุณ คนแบบนี้ ไม่มีสิทธิ์อยู่ข้างคุณค่ะ”

ปาณีทำเพราะหวังดีต่อธามนิธิจริงๆ

ในสายตาของเธอ ธามนิธิเป็นคนที่ดีที่สุด บนโลกนี้ ดังนั้น ดังนั้นเธอไม่หวังว่าเขาจะมีความ สัมพันธ์ใดๆกับคนไม่มีสามัญสำนึกอย่างนลินเดีด ขาด

หลังจากพูดคำพูดเหล่านี้ออกไป ในใจของ ปาณีก็รู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อย เธอกังวลว่าธามนิธิจะหาว่าเธอยังไม่เข้า

เรื่อง

เพราะถึงยังไงเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องของเขาเอง แต่หลังจากที่ธามนิธิได้ยินในสิ่งที่เธอพูด กับหัวเราะออกมา “เขาสวยหรอ? ทำไมฉันไม่รู้สึก ล่ะ”

เขาสวยมานี่คะ ” ปาณีพูดว่า “คุณไม่รู้เฉยๆ ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงในมอของหนูก็ชอบเขา หมดเลย ชมธอทั้งวันเลยแน่ะ! บอกว่าเธอเป็นนางฟ้า หนูก็รู้สึกว่าเขาสวยนะ แต่ว่าใจร้ายใจดำ ไปหน่อย ไม่ดีกับคุณเอาเลยสักนิด หนูไม่ชอบ เขา! ถึงขั้นเกลียดด้วย”

งั้นสายตาคนในมอของเธอคงแย่มากเลย สินะ” ธามนิธิอุ้มปาณีขึ้นมาไปนอนบนเตียง “ปาณีของฉันต่างหากที่สวยที่สุด เขาเทียบไม่ได้ เลยแม้กระทั่งนิ้วมือเดียวของเธอ”

ปาณีนอนหนุนหมอน ฟังเขาพูดไปก็พลาง หัวเราะไปด้วย “ถ้าอย่างนั้นคุณยังจะดูหนูอีก ยัง รังเกียจที่หนูดื่มเหล้าอีก”

” พอพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของธามนิธิก็ เข้มขรึมขึ้นมาทันที “นั่นมันคนละเรื่องกัน

“หื้มอะไร?” ธามนิธิพูดว่า “ครั้งหน้าถ้าเธอ ยังดีมหน้าอีก ฉันก็จะดุเธออีก”

“น่ารําคาญ” ปาณีทําตัวเหมือนแมวน้อย กํา

หมัดต่อยไปที่อกของเขาเบาๆอีก

ธามนิธิมองไปยังเธอ รู้สึกอบอุ่นมาก กอด เธอไว้ในอ้อมแขน “ทำงานเสร็จหมดแล้วหรอ?”

“ทำเสร็จตั้งแต่ตอนอยู่ในออฟฟิศแล้วค่ะ”

“งั้นเธอนอนพักก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำ

ก่อน”

“ค่ะ”
รามนิธิอาบนํา ปาณีหยิบมือถือขึ้นมานอน

เล่นอยู่บนเตียง

นภันต์ส่งข้อความมาให้ปาณี “พี่”

“นายถึงบ้านแล้วหรอ? ”

“ถึงแล้ว” นภันต์พูด “เมื่อกี้แม่โทรหาผม ผม พูดเรื่องของน้าทัดพรให้แม่ฟังแล้วนะ แม่โกรธ มาก”

“อ่อ…..” ปาณีอึ้งไปสักพัก “นายพูดเรื่องนี้ กับแม่ทําไม?

ปาณีไม่ได้อยากเรื่องของตัวเองให้ฝนสิริ ฟังนัก