ตอนเด็กก็ล้มจนนับไม่ถ้วน

มันก็แค่ตอนนี้โตกว่าและล้มต่อหน้าเขาเธอ เลยรู้สึกน่าอาย

ธามนิธิมองเธอด้วยความอ่อนโยน “งั้นเธอ นอนพักก่อนนะ”

“อือ”

ปาณีนอนลงบนหมอนยื่นมือไปดึงผ้าห่มมาห่ม เมื่อกี้ตอนเธอล้มผ้าเช็ดตัวก็ตกโดนเขาอุ้มมาโดยที่ เธอเปื่อยตัวหมดเลย

พอตอนนี้รู้สึกตัวได้เธอก็รู้สึกอึดอัดจะตายอยู่ แล้ว

ธามนิธิมาห่มให้เธอ ปาณีนอนอยู่บน เตียงมือเล็กๆจับกุมไว้ซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มหน้าก็แดง และไม่กล้ามองหน้าเขาอีก

ธามนิธิที่นั่งอยู่ขอบเตียงเห็นเธอสภาพนี้ก็ทิ้ง ความกังวลไปแล้วอดหัวเราะไม่ได้

ปาณีหน้าเบี้ยวหน้าบูดเห็นเขาหัวเราะตัว เองก็รู้สึกน้อยใจ “คุณอายังมาหัวเราะฉันอีกถ้าไม่ใช่ เพราะคุณอาฉันคงไม่ล้มหรอก”

ธามนิธิ “ฉันไม่ได้ผลักเธอ”

ปาณีหมดพูด “ฉันก็ไม่ได้บอกว่าคุณ อาผลักฉันสักหน่อยก็ฉันบอกแล้วว่าฉันจะใส่เสื้อผ้า ถ้าคุณอาไม่เข้ามาฉันก็คงไม่ตื่นเต้นจนล้มลงไปกับพื้นหรอก”

รามนิธิฟังที่ปา พูดก็ยิ้มแล้วยิ้มอีกเดินไปเอา เสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวที่เธอทำตกมาให้เธอ

“ใส่เสื้อผ้าก่อนสิ” เธอก็ล้มไปแล้วเขาก็คงไม่ อยากสอเธอเล่นอีก

ตอนที่ควรจริงจังเขาก็จริงจังดีนะ

ถ้าล้อเล่นตอนนี้มันก็เกินไปจริงๆ ตอนปาณีใส่เสื้อเขาก็หันหน้าไปไม่มอง

เห็นเขาแบบนี้ปาณีค่อยใส่ชุดนอน

“เสร็จแล้ว”

ได้ยินเสียงเธอธามนิธิค่อยหันกลับมา

ปาณีเอาผ้าห่มออกเผยให้เห็นร่างกายแล้วก็ นวดแขนที่พึ่งล้มเมื่อกี้

“เจ็บ?” เขามองเธอ

“นิดหน่อย” เมื่อกี้ตอนเธอล้มมั้งเข้าและมือไป

โดนพื้น

ธามนิธิจับแขนเธอไว้แล้วใช่สายตาตรวจดู ก่อนสายตาก็มองไปที่เข่าของปาณีที่ดู

เขาพูด “เธอรอแป๊บนึงเดียวฉันไปเอายามา

ให้”

ออ

ธามนิธิออกไปสักพักก็กลับมาพร้อมกับสเปรย์

ยายูนนาน
ปากองไว้ที่หมอนแล้วมองผู้ชายที่กำลังทำ แผลให้อยู่ที่จริงมันเป็นแค่แผลเล็กๆแต่ว่าเห็นเขา ดูแลตัวเองแบบนี้ปาณีก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา

“คุณสาม” เธอเปิดปากพูด

ธาม! ปิดฝาขวดยาแล้ววางไว้ข้างโต๊ะ “มี

อะไร?”

“คุณอาดีที่สุด” ปาณีโผล่เข้าไปกอดเขาแล้ว อิงไว้ในอ้อมกอดเขา

ธามนิธินั่งอยู่ขอบเตียงมองเธอที่อยู่ในอ้อม กอดก็ยื่นมือไปโอบเอวเธอเสียงต่ำทีมที่มีเสียง หัวเราะปนไปด้วย แค่ช่วยทายานิดหน่อยก็ถือว่า แล้วหรอ?”

ตอนที่เขายังไม่หายดีเรื่องเล็กน้อยแบบนี้

ปาณีหาเพื่อเขาเยอะแยะ แต่เธอเหมือนไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องพวกนี้มาก

แค่ตัวเองทําดีกับเธอนิดหน่อยเธอก็จะจําไว้

หมด

ปาณีพูดอย่างเอาแต่ใจ “ฉันไม่สนยังไงคุณอา ก็ดีที่สุด”

ธามนิธิเอาภรรยาตัวเองที่ไม่มีเหตุมีผลแบบนี้ ไม่อยู่จริงๆเลยยอมแพ้ “อือ นอนเข้าหน่อยละกัน”

เขาวางตัวเธอนอนลงไป “พรุ่งนี้ตื่นมาแล้ว ค่อยมาเช็คดูว่ายังเจ็บตรงไหนบ้าง”

“อือ”
วันนี้สองตอนตีนปาณีรู้สึกแถวเอวยังเจ็บอยู่ เล็กน้อย ธามนิธิเลยเรียกให้หมอมาดูแน่ใจแล้วว่า เป็นแค่บิดโดนนิดหน่อยแต่ต้องพักผ่อนสองวัน

เขาเลยสาให้เธอบังคับให้เธอพักผ่อนอยู่ใน

บ้าน