ตอนที่ 436

เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่ต้องเจอแบบนี้ทุก

วัน !

ทั้งสองคนไม่ได้คุยกันต่อ สักพักก็ถึง ห้องอาหาร

ไวยาหย่เข้าไปก่อน ปาณีจึงตามเขา เข้าไป ก็เห็นธามนิธินั่งอยู่ที่นั้น ทุกคนกำลัง สนทนากัน แต่เขากลับนิ่งเงียบ

วันนี้ในกลุ่มคนที่ทานข้าวกลางวันด้วย มี ชรัณ ร่วมงานกับธามนิธิมาตลอด แล้วก็ยังมี ชลธี

เท่าที่รู้ พ่อของนลินโทรศัพท์หาธามนิธิ หลายครั้ง แต่เขาไม่รับสายเลย

กลายเป็นว่าชลธีอาศัยความสัมพันธ์กับ ชรัณ ทำไม่รู้ไม่ชี้ มาร่วมวงโต๊ะอาหารด้วย ทั้งที่ไม่ได้รับเชิญ จนกระทั่งธามนิธิมาถึงที่ห้องอาหาร พ่อ เห็นชลธีอยู่ด้วย ก็ไม่เอ่ยอะไรออกมาเลยสัก คําเดียว

ชรัณนั่งอยู่ข้างๆเขา รู้สึกเหงื่อท่วมตัว นําบากใจอย่างมาก

เพราะเขาเป็นคนพาชลมา

พอรู้ว่าเขาจะมาพบกับธามนิธิที่นี่ ชลธีก็ ขอร้องแกมบังคับชรัณหลายครั้ง จนเขายอม ตกลง

แต่พอมาเห็นปฏิกิริยาของธามนิธิแบบนี้ แล้ว ในใจของชรัณก็ได้แต่รู้สึกเสียใจ

ถ้ารู้แต่แรกว่าจะกลายเป็นแบบนี้ ให้ตาย เขาก็ไม่ยอมพามาหรอก

กระทั่งปาณีปรากฏตัวขึ้น จึงทำให้ บรรยากาศแสนอึดอัดในห้องอาหาร ดูผ่อน คลายขึ้นมาหน่อย

ธามนิธิจองที่นั่งไว้ให้ปาณีแล้ว ปาณีเห็น คนมามาก ก็ค่อยๆเดินเข้าไปหาอย่าง ระมัดระวัง นั่งลงที่ข้างๆธามนิธิ

พนักงานบริการจัดชุดจานชามให้ปาณี ปาณีก็หยิบผ้าเย็น นมาเช็ดมือ

ชรัณรู้ว่าธามนิธิรักใครปาณีมากขนาด ไหน เป็นเพราะเขาเข้าหาถูกคนตั้งแต่ทีแรก ถึงได้มาร่วมงานกับธามนิธิได้

ในตอนนี้ พอเห็นปาณีปรากฏกายขึ้น เขาจึงยิ้มพลางทักทายว่า “คุณนายวิสิทธิ์เวช ไม่เจอกันนานเลยนะครับ

“คุณชรัณสวัสดีค่ะ” ปาณีทักทายเขา ตอบอย่างสุภาพ

ชลธีนั่งอยู่อีกฝั่ง พอเห็นปาณีแล้ว ก็รู้สึก ไม่ชอบใจนัก

เขารู้อยู่ว่าธามนิธิแต่งงานกับเด็กสาวคน นี้ แต่แค่เด็กผู้หญิงปอนๆที่อยู่ตรงหน้าเขา ไหนเลยจะสูบุตรสาวของเขาได้?

แต่ว่า ธามนิธิที่ต้องนั่งรถเข็นแบบนั้น ยัง แต่งได้เมียแบบนี้เข้าบ้าน ก็นับว่าไม่เลวนัก ในสายตาของพวกเขา ไม่เพียงธามนิย จะยืนไม่ได้ แต่ยังมีลูกไม่ได้ด้วย

ก่อน ฐิติพรเที่ยวป่าวร้องใครต่อใครว่า ปาณีตั้งท้องแล้ว ทุกคนต่างก็นึกว่าเป็นเรื่อง จริง กลายเป็นว่า ผ่านไปแล้วหลายเดือน ปาณี ที่อยู่ตรงนี้ ไม่เห็นมีการเปลี่ยนแปลงเลยสัก นิต เห็นได้ว่า ฐิติพรพูดมาเป็นแค่เรื่องโกหก

ความจริงก็คือ ลูกชายของเธอมันไร้ น้ำยาแล้ว !

ถึงแม้ในใจจะดูถูกและไม่เห็นธามนิธิใน สายตา แต่ชลธีก็ไม่กล้าแสดงความรู้สึก แท้จริงของตัวเองออกมา

เขาจึงเพียงแต่นั่งมองปาณีอยู่ตรงนั้น เห็นธามนิธิรับเอาผ้าเย็นจากมือของเธอ

ช่วยเช็ดมือให้เธอแล้ว ชลธีก็รู้สึกคลื่นไส้

จําได้ว่า เมื่อก่อนตอนที่ธามนิธิไปทาน ข้าวที่บ้านของเขา นลินต้องคอยปรนนิบัติ เอาใจเขาอยู่ไม่ห่าง คอยพูดจาเอาอกเอาใจ ธามนิ

แม้แต่เขาที่เป็นพ่อบังเกิดเกล้า ยังไม่ได้ รับการปฏิบัติเท่าเขาเลย

แต่ธามนิธิเป็นคนหยิ่งยโส นลินเอาใจ เขาถึงขนาดนั้น เขาแทบไม่มีปฏิกิริยาตอบ สนอง

คาดไม่ถึงว่า วันนี้เขากลับเป็นคน ปรนนิบัติดูแลปาณีในห้องอาหารนี้

เวลานี้ธามนิธิรู้สึกกระวนกระวายใจจน ไม่อยากพูดอะไรออกมา การที่ชลธีอยู่ในนี้ ด้วย ทําให้เขารู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่ พอได้กุมมอปาณีแบบนี้แล้ว จิตใจของเขาก็ เริ่มกลับมาจดจ่อกับตัวเอง ในใจก็รู้สึกสบาย ขึ้นมาก

ชลธีจ้องมองปาณี ถามขึ้นว่า “ธามนิธิ ก่อนหน้านี้ลงได้ยินคุณแม่ของเธอบอกว่า ภรรยาเธอตั้งท้องแล้ว แต่วันนี้พอมาเห็น ทําไมดูไม่เห็นเหมือนคนตั้งท้องเลยล่ะ?” ปา มองไปที่ผู้ชายสูงวัยคนนั้น ชลธี ร่างท้วมนิดหน่อย รูปร่างพอๆกับชรัณ แต่ ว่า….. ชรัณดูน่าคบหากว่ากันเยอะเลย