“กลัวอะไร?” น้าเสียงของธามนิธิ มีความสุขม แบบผู้ใหญ่

ปาณีบอกว่า “รู้สึกฉันเหมือนอยู่ห่างไกลคุณ เหลือเกิน ไม่เคยเข้าไปในโลกของคุณได้สักที”

บางครั้งปาณีมีความรู้สึกว่า พวกเขาไม่เหมือน คู่สามีภรรยากันเลย

สามีภรรยาต้องเกื้อหนุนซึ่งกันและกัน แต่ว่า เป็นเธอที่โดนเขาเอาอกเอาใจมาตลอด เป็นฝ่ายรับ ความสุขจากเบาเพียงฝ่ายเดียว

ธามนิธิกุมมือเธอเอาไว้ รวบเธอเข้ามาในอ้อม กอด เห็นสายตาที่แสดงถึงความรู้สึกละอายใจของ เธอแล้ว จึงก้มหน้า แตะลงบนริมฝีปากของเธอเบาๆ “สามีคนนี้ก็อยู่ด้วยตลอดนี่ ! อยู่ข้างๆเธอตลอดไป”

“แล้วจะมีไหมที่เกิดวันหนึ่ง คุณไม่ต้องการฉัน แล้ว?” ปาณีจ้องมองเขา

ตอนถามคําถามนี้ ดวงตาเธอรู้สึกเปียกชื้นขึ้น

มา

เพราะปาณีรู้ตัวว่าเธออยู่กับเขา ไม่มี คุณสมบัติเพียงพอที่จะเรียกร้องอะไรได้

เพราะเขาช่างดีเหลือเกินจริงๆ !

ธามนิธิอึ้งไปเล็กน้อย ไม่นึกว่าเธอจะถาม คําถามนี้ อดไม่ได้จึงหัวเราะออกมา “ไม่มีวัน ฉันจะ อยู่กับเธอไปตลอด”
” เอวของเขาฉันมีเรื่อง

อยากคุยกับคุณค่ะ”

เรื่องอะไร?เห็นท่าทางดูจริงจังของเธอ ลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ปากบอกว่า ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คือว่าตั้ง

แต่พรุ่งนี้ไป ฉันจะไปทํางานแล้วค่ะ”

ทํางาน?

หน้าเธอ “ทุกวันอยู่ที่บ้านก็ดีแล้ว ไม่ใช่หรือ? สบายออก”

ฉันก็เคยคิดอย่างนี้เหมือนกันค่ะ” ปาณีถอน หายใจ แต่เดี๋ยวนี้คุณงานยุ่งมาก บางครั้งกว่าจะ กลับบ้านก็ดึกมากแล้ว ฉันรอคุณอยู่ที่บ้านคนเดียว รู้สึกเบื่อเหลือเกิน ! อีกอย่างฉันคงไม่สามารถอยู่ในบ้านแต่งนิยายได้ค่ะ จึงอยากออกไปทํางานข้าง นอกบ้าง

ที่เธอพูดมาก็มีเหตุผล ดูไปแล้วไม่แฟร์กับ เธอเท่าไร

ธามนิธิรู้ว่า เธอเองก็อยากออกไปทํางานด้วย จึงข่มใจถามไปว่า “งานอะไร?”

เอ่อ เป็นงานในบริษัทของคุณธีระค่ะ พอเขารู้ ว่าฉันกำลังหางานอยู่ จึงให้ฉันไปทำงานพาร์ทไทม์ พวกเขาทําสื่อของตัวเองอยู่ ฉันก็มีประสบการณ์ ด้านด้วย ก็เลยตอบตกลงไปค่ะ

ปาณีได้พูดคุยกับธีระไว้ล่วงหน้าแล้ว

มาตอนนี้ตัดสินใจไปแล้ว ถึงเพิ่งจะมาบอกเขา
รามาธิบอกว่า “เธอยังเห็นฉันเป็นสามีเธออยู่

หรือเปล่า”

ก่อนหน้านี้ที่ไม่ได้บอกเขา เพราะรอให้ทุก อย่างลงตัวเสียก่อน จึงจะบอกเขา

พอปาณีได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็กลัวว่าเขาจะ

โกรธขึ้นมา แล้วคุณตกลงหรือเปล่าคะ?” ธามนิธิบอกว่า “ถ้าไม่ตกลง เธอจะยอมไม่ไป หรือไง?

“…..” ปากหาเบ้ปาก เธอเพียงแค่คิดว่าเรื่อง งานของตัวเอง ไม่จําเป็นต้องบอกเขาก็ได้ เธอตัดสิน ใจเองได้

ธามนิธิมองเธอด้วยสายตาเพ่งเล็ง “ทำไมฉัน รู้สึกว่ามีหลายเรื่องที่เธอไม่อยากปรึกษาฉัน?”

“เอ่อ” ปาณีไม่รู้จะตอบยังไง เธออยู่ตัวคน เดียวมาแต่ไหนแต่ไร มีหลายเรื่องที่ แม้แต่พ่อแม่เธอ ก็ไม่ได้เข้าไปปรึกษาด้วย

เธอเม้มปากอย่างรู้สึกละอายใจ ไม่พูดอะไร รามนิธิไม่ได้คิดจะนําหนิเธอ ปาณีคนที่รัก อิสระเสรี เขารู้สึกบินเสียแล้ว “ถ้าเธอชอบก็ไปเถอะ”

คงห้ามเธอไม่ได้แล้ว

อีกทั้ง ถ้าเธอไม่พูด เขาก็เกือบลืมไปแล้วว่า เขายังมีบริษัทแห่งนี้อยู่

ถึงเธอไปทำงาน ก็ทําอยู่ที่บริษัทของเขา แบบ นี้ยังพอวางใจได้
ปากเห้นเขาตอบตกลงแล้ว ก็ดีใจมาก รอบ กอดเขาแล้วจูบไปที่หน้าผาก “เป็นสามีที่เยี่ยมที่สุด เลย”

“เธอก็เหมือนกัน พอมีเรื่องอะไรอยากบอกฉัน ขึ้นมา ถึงจะนึกได้ว่าฉันเป็นสามีเธอ” เพราะปกติแล้ว ต้องเรียกหาคุณอาทุกครั้งไป