ตอนที่ 411

ธามนิธิเหลือบมองไวมาตย์ ไม่เข้าใจว่าในเวลานี้ ทำไมเลขาที่ไม่ดูตาม้าตาเรือของตนถึงร่าเริงขึ้นมา ปาณีมองไวยาตย์ที่ดูกำลังสงสัยอย่างเป็นพิเศษ

และเอ่ย บนเตียง

ขอโทษครับ รบกวนแล้ว!

ไวยาด ทีเดิม ยังคิดอยากให้รามนิธิชมเชย กําลังรู้สึกเหมือนตนเองขึ้นรถผิดคัน

เขานั่งฟังเรื่องราวอยู่ตั้งนานสองนาน ทั้งสองคน เหมือนเป็นกลายเป็นคนที่กําลังขับรถอยู่หน้าเขา คุณธามนิธิยิ่งอยู่ยิ่งไม่น่านับถือเข้าไปทุกที

พวกผู้ขายยามรวมตัวกันมักอดไม่ได้ที่จะคุยกัน เรื่องแบบนี้ เพียงแค่ก่อนหน้านี้เวลาคนอื่นพูดถึงเรื่อง ลามก ธามนิธิล้วน ไม่เคยเข้าร่วมวงสนทนา

คิดไม่ถึงว่าหลังจากแต่งงานกับปาณีเพียงไม่กี่ เดือน กลับกลายเป้นคนแบบนี้ไปเสียได้

ช่างน่ากลัวเสียจริง!

ปาณิกับธามนิธิกลับถึงบ้านวิสิทธิ์ เวช จันวิกาและ รติพรต่างอยู่ในบ้าน ได้ยินว่าพวกเขากลับมา ฐิติพรจึง เดินออกมาจากครัว ใบหน้ายินดี “ปาณีกับธามนิธิกลับมา แล้วหรือ

ได้เจอปาณีที่มีเรื่องตีพิมพ์หนังสือ ทําให้คนในบ้าน ตื่นเต้นอย่างมาก
ราวกับในครอบครัว มีเพียงแค่เธอเขียนหนังสือ

เพียงคนเดียว

คุณแม่ เธออย่างมารยาท

นอกเหนือจากพักร้อน และล้าน อาศัยอยู่ในบ้านพักตากอากาศที่สวนจตุจักร จะกลับมาแค่ช่วงวันหยุดเท่านั้น ผ่านไปพริบตาก็ไม่เจอหน้ากับอีก เป็นอาทิตย์

ฐิติพร มและเอ่ย รีบนั่งลง อย่ามัวแต่ยืนอยู่

ยืนอยู่ข้างกายธามนิธิ มองฐิติพรที่เอ็นดู ปาณีอย่างหาที่สุดไม่ได้ ก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

เมื่อก่อนตอนปาณีเพิ่งมาถึงใหม่ๆ เขายังเป็น กังวลเรื่องที่พื้นฐานครอบครัวปาณีไม่ได้ดีนัก อายุก็ยัง น้อย หญิงสาวตัวน้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร อาศัยอยู่บ้าน วิสิทธิ์ เวชอาจสร้างปัญหาขึ้นได้ แต่ในภายหลังเขาถึงว่า เขาคิดมากเกินไป

ไม่เพียงแต่ไม่สร้างปัญหาให้พวกเขา แต่ยัง ทําให้คนในครอบครัวมีความสุขเป็นอย่างมาก

การเป็นภรรยาของธามนิธิ เธอเพียงแค่ความ พยายามขึ้นอีกนิด ก็สามารถทําให้ครอบครัว หลงรักเธอ ได้

ธามนิธิไปยังห้องรับแขก ปาณีเดิน ตามไปติดๆ ก่อนนั่งลงข้างๆโซฟา พบว่าหนังสือ ของเธอถูกย้ายมาวางไว้บนในห้อง

เธอหยิบหนังสือขึ้นมา ยื่นให้แก่ธามนิธิ คุณอา

ความจริงแล้ว พวกเขามาในวันนี้ ก็เพราะจะมา หยิบหนังสือไป

เมื่อคืนเป็นเพราะไม่ได้อ่านหนังสือ เขาจึงอารมณ์เสียตลอดทั้งคัน

ในตอนนี้ ทันทีที่เห็นปาณีถือหนังสือเข้ามา ธามนิธิ จึงรับมันไป จันวิภาที่อยู่ด้านข้างเอ่ยพูด “ปาณี ดูไม่ออกเลยว่า

เธอจะเขียนได้ดีขนาดนี้ เมื่อคืนฉันอ่านมันทั้งคืน

ปาณีอับอาย พี หยุดอายฉันได้เถอะค่ะ”

คนอื่นอวยเธอก็แล้วไป นี่ขนาดนวิภายังมาอวย เธอ ปาณีรู้สึก ทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย

ฉันพูดความจริง ไม่ได้อวยเธอ”

นี่ไม่ใช่อายอยู่หรือไง!

พี่สาวคนนี้ช่างรู้จักพูดเกินไปแล้ว

ธามนิธิไม่ได้สนใจพวกเขา เขานั่งอยู่มุมหนึ่งและ อ่านหนังสือของปาณี

เนื่องจากได้รับความนิยมไม่น้อย ทําให้การตีพิมพ์ นี้ทําอย่างใส่ใจอย่างมาก หน้าปกกระดาษล้วนทําอย่าง ประณีต

รามนิธิที่กำลังมองดู อดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปากขึ้นมา

ตัวอักษรเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เคยเห็นในเวยปอมา ก่อน ตอนนี้กลายมาเป็นวัตถุที่ถูกถืออยู่ในมือ กลับทําให้ คนรู้สึกมีความภาคภูมิใจ

นี่คือหนังสือของยัยตัวน้อยที่น่ารักของเขาเขียน

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีแค่เขาเท่านั้นที่รู้ ว่าเรื่องราวบน หนังสือคือเรื่องของเขากับปาณี ปาณีนั่งอยู่ด้านข้างกำลังพูดคุยกับฐิติพรและจัน

วิกา อย่าสงบเสงี่ยมเรียบร้อย ธามนิธิเงยหน้าขึ้นมามองเธออยู่บ่อยครั้ง และคิดเสมอว่าภรรยาของตนนั้นช่างน่า รักมาก

ตอนรับประทานอาหารเย็น คนในบ้านต่างผลัดกัน เอ่ยชมปาณีอย่างไม่หยุดหย่อน

ปาณีกลับนิ่งสงบ สําหรับเธอแล้ว แอนเดรีย บ ปาณีถือว่าเป็นคนละคนกัน