เมื่อคืนพอได้เห็นรูปภาพเหล่านั้น ชยรพก็โมโหจน พูดไม่ออก

ที่สำคัญคือติรยาผู้หญิงจิตใจล้ำลึกคนนี้ ยังทำให้ พวกเขาเข้าใจโมรีผิด เธอในตอนนั้นคิดที่จะฉีกหน้ากา ตีริยาออกมา คิดไม่ถึงว่า วันนี้ ติรยากลับเป็นคนเผยออก มาซะเอง

ชยรพเอ่ยออกมาแบบนี้ ทำเอาสิริพรดูโง่งมไปใน ที ”

ติรยาที่ยามอยู่บ้านดูเป็นเด็กดีเชื่อฟังคำพูด เธอจะ ไปรู้ได้อย่างไร ว่าติรยาทำเรื่องพวกนี้ลงไป

ฐิติพรได้ยินคำพูดจากชยรพ เธอมองไปที่ติรยา อย่างไม่เชื่อสายตา “เรื่องตั้งครรภ์ของปาณี คือเธอที่ ปล่อยข่าวออกไปหรือ?”

ฐิติพรยังคงจดจําเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี!

วันเหล่านั้นทำให้ปาณีเป็นทุกข์ใจอย่างยิ่ง

คิดไม่ถึงว่าเรื่องพวกนี้กลับเกี่ยวข้องกับติรยา

เด็กผู้หญิงคนนี้มองดูมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับ ปาณี แต่ไม่คาดคิดว่า จิตใจกลับลึกล้ำนัก

ไม่น่าหล่ะในตอนแรกที่เธอมา ตนเองกลับมีความ รู้สึกไม่คอยชอบเธอ

คิดดูให้ดีๆ ทุกครั้งที่ติรยามาบ้านวิสิทธิ์เวช หากไม่ เกิดเรื่องขึ้นสักเรื่องเธอคงไม่ยอมเลิกรา

คนแบบนี้ ยังคิดจะแต่งกับเวทัส?

เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!
ชยรพมองที่ธามนิธิ มีธามนิธิอยู่ เขายิ่งรู้สึกมั่นใจ มากขึ้น “ใช่ คราวก่อนที่ปาณีป่วย ติรยาจึงถือโอกาสนี้ ปล่อยข่าวลือออกไปจนรู้กันทั่วมหาลัย จนกระทั่งตอนนี้ก็ ยังมีคนไม่น้อยที่ยังคงพูดถึงเรื่องของปาณี”

คุณอาธามนิธิปกป้องปาณีขนาดนี้ ติรยายังกล้า กลั่นแกล้งเธอ ถือว่ารนหาที่ตายอย่างชัดๆ

สีหน้าของฐิติพรตอนนี้ไม่น่าดูอย่างยิ่ง เธอมองไป ที่ติรยา “เธอยังคงเป็นเด็ก ทำเรื่องแบบนี้ลงไปได้อย่างไร มองดูปาณีของเราถูกแกล้งในมหาลัยแบบนี้ เธอมีความ สุขหรือ?”

สิริพรตอนนี้ทำตัวไม่ถูกเป็นอย่างยิ่ง คิดไม่ถึงว่า ลูกสาวของตนจะทำตัวขายหน้าขนาดนี้ เธอมองไปที่ตร ยาอย่างไม่อยากเชื่อ “ลูกทำเรื่องแบบนี้ลงไปจริงๆหรือ?”

“หนูไม่… ” ตรยาอยากจะปฏิเสธออกไป

เธอรู้เพียงแค่ ถ้าหากเธอยอมรับขึ้นมา กลับไปจะ ต้องโดนดุด่าอย่างรุนแรงแน่

ชยรพเห็นเธอกำลังจะปฎิเสธ จึงพูดตัดบทเธอขึ้น “เธอจะบอกว่าเธอไม่ได้เป็นคนทำงั้นหรือ? ฉันมีหลักฐาน เธออยากให้ทุกคนดูไหมหล่ะ?”

“ติรยามองที่ชยรพ ไม่เข้าใจว่าตนเองไปทำ อะไรให้ชยรพ เขาถึงอยากจะหักหน้าตนเองให้ได้เช่นนี้ “ชยรพ เธอออกจะเกินไปหน่อยแล้ว”

“ต่อให้ฉันร้ายกว่านี้ ก็ยังเทียบชั้นเธอไม่ได้อยู่ มาตั้งนาน เขาเพิ่งจะเคยเห็นผู้หญิงที่หน้าหนาอย่างติรยา เป็นครั้งแรก

วันๆไม่ทำเรื่องดีอะไร มีแต่หาเรื่องเจ้าคิดเจ้าแค้น คนอื่น

ยามนี้สีหน้าของสิริพรดูไม่ได้เอาเสียเลย เห็นอยู่ชัดๆว่ามีโอกาสเข้าหาบ้านวิสิทธิ์ เวชเพื่อสร้างความ สัมพันธ์อยู่ตรงหน้า แต่สุดท้าย…

เธอมองไปที่ติรยา รู้สึกอยากจะตีคนขึ้นมาจริงๆ ช่างน่าอายอะไรแบบนี้เ

เธอให้กำเนิดลูกสาวที่ไม่รู้ความแบบนี้ได้อย่างไร กัน

เป็นเพราะคำพูดเหล่านี้ของชยรพ ทีแรก เธอยัง คิดที่จะให้ติรยาเกี่ยวดองกับบ้านวิสิทธิ์เวช ตอนสักค่ายัง เอยไม่ออก

เธอไม่กล้าทำให้บ้านวิสิทธิ์ เวชไม่พอใจ จึงกล่าว ขอโทษปาณีอย่างมีมารยาท

เธอมองที่ปาณี ก่อนพูดขึ้น ปาณี! ตรยาไม่รู้ ความ เธออย่าไปถือสาเลยนะ!

ปาณีมองไปยังติรยาที่แม้แต่หน้ายังไม่กล้าเงยขึ้น มา ไม่ได้ส่งเสียงอะไร

ไม่พูดว่าอภัย และไม่พูดว่าไม่อภัย

ความจริงแล้วเห็นติรยาเป็นแบบนี้ ปาณีไม่เพียง แต่ไม่โกรธ ซ้ำยังรู้สึกอยากหัวเราะเล็กน้อย

ธามนิธินิ่งเงียบมาโดยตลอด เขาเป็นคนที่สงบ ที่สุดในสถานการณ์นี้ ทำเพียงแค่ช่วยปาณีหยิบตัก อาหาร

ได้ยินคำพูดของศิริพร เขาเหลือบมองดูเธอ

ลูกสาวของตัวเองไม่ดูแลให้ดีๆ ก็ควรกลับไปอบรมสั่ง ” สอน ไม่ใช่ให้คนอื่นมาให้อภัยให้เธอ อย่าถือสาเธอ เรา ทุกคนล้วนแล้วแต่เกิดมามีชีวิตเดี่ยว อาศัยอะไรมาให้คน อื่นเคยชินกับเธอกัน? “