ระหว่างที่สองคนกำลังคุยกันอยู่คุณฐิติพรก็ลงมา

จากด้านบน

เมื่อกี้เธอขึ้นไปหลับด้านบนเห็นธามนิธิกลับมาก็ ยิ้ม “รามนิธิกลับมาแล้วหรอ”

ธามนิธิทักทายกับเธออย่างจริงจัง “คุณแม่ครับ”

ปาณีรีบออกมาจากอ้อมกอดของธามนิธิ อยู่ต่อ หน้าแม่ธามนิธิทั้งสองคนก็ยังต้องควบคุมอยู่

วันนี้เป็นวันเกิดของธามนิธิก็เลยคนในบ้านวิสิทธิ์ เวชก็มาหมดเลย

ขนาดนพรุจยังรีบกลับมาจากปักกิ่ง

มื้อนี้เลยวุ่นวายกว่าปกติ

ปาณีนั่งอยู่ข้างธามนิธิเห็น ทุกคนคุยกับเขาก็รู้สึก

ได้ว่าคนในบ้านให้ความสำคัญกับธามนิธิและเกือบทุกคน ก็เป็นห่วงเขาด้วย ขนาดเวทัสที่ปกติดูไม่ค่อยสนิทยังเตรียมของขวัญ

ให้ธามนิธิ

กินข้าวเสร็จปาณีก็กลับขึ้นห้องพร้อมธามนิธิ เธอนั่งอยู่ข้างโต๊ะเอากรรไกรช่วยแกะของขวัญที่ คนในบ้านซื้อให้เขา

ธามนิธิมองเธอที่นั่งอยู่ข้างโต๊ะแล้วแกะของขวัญ เลยถาม “ของขวัญที่เธอจะให้ฉันล่ะ?”

คนรอบข้างเอาของขวัญให้เขามันก็แค่นั้น

แต่สิ่งที่ทำให้เขาอยากรู้มากที่สุดนั่นก็คือของที่ ปากจะให้เขาคอของตัวเองมันช่างน่าสงสารเหลือเกิน “ฉันไม่ให้แล้วได้

ไหม?”

“……” ธามนิธิขมวดคิ้ว “เธอว่าไงล่ะ?”

รู้ว่าไม่มีทาง

ถ้าเธอไม่ให้เขาวันนี้เขาจะทำให้เธอลงจากเตียง ไม่ได้เลย

มองเขาที่พูดเด็ดขาดแบบนี้ปาณีเลยต้องไปเอา ของขวัญออกมา

วันนี้ก่อนเธอจะกลับบ้านก็ตั้งใจเอาไปห่อมา

ปาณีเอากรรไกรจะช่วยเขาแกะรามนิธิก็บอก

“อย่าทํา

“ฉันทําเอง”

มองที่เขาทำแบบนี้ปาณีก็อดหัวเราะไม่ได้

ของขวัญที่คนอื่นให้เขาก็ให้เธอแกะให้หมด แต่พอเธอให้อยู่ๆทำไมเขาจะแกะเอง?

ข่างเถอะของขวัญที่จะให้เขาก็ต้องเอาใจเขาเป็น

หลัก

ปาณีเลยเอากล่องไปให้ธามนิธิ

ธามนิธิมองของที่ปาณีเอามาให้ กล่องนี้มีขนาด ใหญ่หน่อยเขาก็ไม่รู้ว่าเธอให้อะไรเลยเปิดออกมาดูแวบ

นึง

เป็นผ้าพันคอ พับไว้เรียบร้อยข้างนอกยังมีตัว อักษรการได้พบเจอของธามนิธิอีก

ถึงแม้ฝา จะเป็นคนทำเองแต่มันก็ไม่มีความเอบอุ่นและสบาย

รามนิธิเอาผ้าพันคอออกมา “นี่อะไร?”

“ผ้าพันคอไง!”

ปาณีคิดในใจ : นี่คุณอาสายตาไม่ดีหรือไง! ขนาด ผ้าพันคอยังไม่รู้จัก

ใครจะไปรู้ว่าธามนิธิจะทำหน้าขยะแขยง “นี่เป็น ของขวัญที่เธอเตรียมให้ฉัน?”

…” ปาณีหมดคำพูดถึงแม้อาจจะเป็นผ้าพันคอที่

ธรรมดาแต่นี่เป็นสิ่งที่เธอทําเองเลยนะ

เพื่อที่จะทําให้ทันก่อนวันเกิดของเขาทั้งสองวันนี้ เธอเร่งทําจนเจ็บมือไปหมด

นี่เขาหมายความว่าไง?

มือของธามนิธิชี้ไปที่ตัวอักษรการได้พบเจอไม่มี ความรู้สึกผิดแถมยังพูดแทงใจอีก “ทุเรศ”

ปาณรได้ยินก็อารมณ์ขึ้นทันที!

เขาบอกทุเรศ!

นี่เขาบอกว่าทุเรศงั้นหรอ!

นี่มันจะแทงใจไปไหม?

เธอยื่นมือจะไปเอากลับมา “คุณอาเอาคืนมาให้ ฉัน! ฉันเอาไปให้ไวยาตย์ก็ได้”

ธามนิธิมองเธออย่างหยิ่งยโสแล้วเอาผ้าพันคอมา พันไว้ที่คอตัวเอง

ใช่ พันไว้ที่ตัวเอง!

ทั้งๆที่เป็นท่าที่คนอื่นทำคงจะดูทุเรศแต่พอเขาทํา มันช่างเสือหล่ออย่างผลไม่ออเขามาก