ตอนที่ 377

ปาณีไม่เห็นหน้าเขาเสียหลายวัน ไม่คิดว่าพอเขา กลับมา ก็ทำให้เธอประหลาดใจใหญ่

ตั้งแต่เกิดมา เธอเคยเห็นแต่ต้นคริสต์มาสที่อยู่แต่ใน ห้างหรือตามถนน ไม่นึกเลยว่า ธามนิธิจะเอาต้น คริสต์มาสเข้ามาไว้ในบ้าน

ปาณีเดินไปที่ด้านหลังของเขา เอามือปิดตาเขาเบาๆ “เดาสิว่าใครกลับมาเอ่ย?

เจอความขี้เล่นแบบเด็กๆของเธอแบบนี้เข้า ธามนิธิ จึงยื่นมือออกไป กุมมือของเธอไว้

ปาณีหันตัวกลับมาอยู่ต่อหน้าเขา นั่งยองๆ วางมือบน ตักของเขา โดยที่เขากุมมือเธอไว้

ธามนิธิมองที่เธอ ดวงตาฉายความอ่อนโยนและ ความรัก “กลับมาแล้วหรือ?”

“อั้ม” หัวใจของปาณีรู้สึกอบอุ่นยิ่งนัก “พี่สาวกับคุณ แม่มาส่งฉันเข้าบ้านค่ะ แต่พวกท่านมีงานยุ่งต้องรีบกลับ เลยไม่ได้เข้ามาในบ้าน

ธามนิธิมองเธอ ดึงผ้าที่พันคอของตัวเองออก แล้วยื่น ให้เธอ “หนาวหรือเปล่า?

“พอได้เจอคุณก็ไม่หนาวแล้วค่ะ” ปาณียิ้มแล้วกุมมือ ของเขาไว้ “แต่ว่า ข้างนอกหนาวออก ทําไมคุณถึงมาอยู่ นั่งตรงนี้ล่ะ?” “นั่งรอสุดที่รักของฉันกลับบ้าน”

ธามนิธิมองเธอที่ทำท่าทางว่าไม่รู้จะตอบยังไงดี แล้ว มองไปที่ต้นคริสต์มาสถามขึ้นว่า “ชอบหรือเปล่า?

ธามนิธิเป็นผู้ชายตรงๆแบบนี้แหล่ะ ที่จริงเขาไม่ชอบ ทำอะไรแบบนี้หรอก แต่ไวยาตย์บอกว่า สาวๆชอบแบบ ดังนั้น วันนี้ตอนบ่าย หลังจากเขากลับมาแล้ว จึงรีบไป จัดการเรื่องนี้

“ข้างบนมีดวงดาวเยอะแยะเลย !” ใบหน้าที่สดใส เหมือนเด็กของเธอ ส่องสว่างเพราะแสงไฟ ธามนิธิมองไปที่ดวงตาของเธอ อดคิดถึงคำพูดหนึ่ง

ไม่ได้

ที่สุกสว่างที่สุดไม่ใช่ดวงดาวบนท้องฟ้า แต่คือภาพ แห่งความสุขที่สะท้อนจากดวงตาของเธอ

เขากุมมือของปาณีไว้ ไม่พูดอะไรทั้งนั้น ทำเพียงแค่ แอบมองรอยยิ้มของเธอเงียบๆ

หากว่าเป็นไปได้ เขาหวังว่า จะสามารถมองเห็นรอย ยิ้มบนใบหน้าของเธอได้ทุกวัน

ผ่านไปสักพัก ไวยาตย์ออกมาเรียกพวกเขา “คุณธา มนิธิ คุณผู้หญิง ข้างหนอกหนาวมากเลย เข้ามาพักผ่อน ด้านในดีกว่าครับ !”

ต้นคริสต์มาสต้นนี้ใหญ่เบ้อเริ่ม แม้ในห้องนอนของ

นี้ พวกเขาก็ยังมองเห็น

ปาณีรีบลุกขึ้นยืน เข้าไปช่วยธามนิธิเข็นรถ “ไปกัน เถอะค่ะ คุณอา

เธอยังสาว ร่างกายยังแข็งแรงดี ไม่ต้องกลัวไม่สบาย ทว่า ธามนิธิขาไม่ดี เมื่อเจออากาศหนาวด้านนอก จะไม่ สบายได้ง่าย

ธามนิธิกับปาณีกลับเข้ามาข้างใน

ก่อนที่ปาณีจะกลับถึงบ้าน ธามนิธิได้ให้คนเตรียม อาหารไว้ให้เธอได้ทาน

และยังมีแอ๊ปเปิ้ลที่อยู่ในกล่องของขวัญอีกหนึ่งลูก ! ปาณีมองไปที่กล่องที่ห่ออย่างสวยงามนี้ อดไม่ได้ที่ จะยิ้ม ไม่นึกว่าคุณอาจะโรแมนติคกับเขาเป็นด้วย

ปาณีเปิดกระเป๋าหนังสือออก หยิบกล่องใบหนึ่งออก มา ยื่นให้ธามนิธิ “ฉันก็มีของให้คุณอาค่ะ”

ที่อยู่ในกล่องก็เป็นลูกแอ๊ปเปิ้ลเหมือนกัน !

เป็นเพราะว่าคืนวันคริสต์มาสอีฟมีธรรมเนียมการ

ทานลูกแอ๊ปเปิ้ล

ปาณียื่นให้แล้ว อดไม่ได้ที่จะแกล้งแซวว่า “ช่วงนี้ แอ๊ปเปิ้ลยิ่งราคาแพงอยู่ด้วย !”

แพงกว่าปกติตั้งหลายเท่า

ธามนิธิฟังเธอพูดจบ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เธอคิดแต่จะหาหนทางแก้เผ็ดเขาตลอด น่า

ปาณีทานข้าวไปพลางก็ถามธามนิธิว่า “เพื่อนของ คุณอากลับไปแล้วหรือคะ?”

“อืม” ธามนิธิตอบเธอ “ขึ้นเครื่องบินตอนบ่ายกลับ ไปแล้ว”

“ได้เจอเพื่อนเก่า สนุกไหมคะ?” ปาณีมองที่ธามนิธิ ด้วยสายตาอ่อนโยน

ธามนิธิพยักหน้าอย่างเฉยๆ “ก็ดี”

ก่อนเจอเมธชนัน เขารู้สึกลังเลใจ แต่พอได้เจอกัน แล้ว ถึงรู้ว่า เรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ เข้าใจ

อาจเป็นเพราะว่าเขามีปาณี เรื่องอื่นใด จึงไม่คิดจะ เก็บมาใส่ใจอีกล่ะมั้ง !