ตอนที่ 374

ธามนิธิกำลังจะวางสาย พลันก็ได้ยินเสียงหวานๆของปาณีลอย มา “คุณอา จุ๊บๆค่ะ”

” เขายิ้มน้อยๆ “จ๊ะ จุ๊บๆ…….

ธามนิธิกดปุ่มวางสายรุ๊ป ก็ได้ยินเสียงล้อเลียนดังขึ้นที่ด้าน หลังทันที “ใครโทรมากันนะ? มีให้จับจับกันด้วย…..

ธามนิธิเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นเมธชยันยืนอยู่ข้างประตู เขายัง ไม่ทันตอบ เมธขนนก็เดินเข้ามาหา “คนแต่งงานแล้วเปลี่ยนไป แบบนี้นี่เอง ! แต่ก่อนนายไม่เคยเอาจริงเอาจังกับผู้หญิงคนไหน เลย แต่เดี๋ยวนี้กลับอ่อนโยนกับผู้หญิงถึงขนาดนี้เชียว

เขายืนฟังอยู่ข้างๆ ฟังไปก็ขนลุกไป นี่ใช่ธามนิธิที่เขารู้จักจริง

หรือ?

“หุบปากเลย” ธามนิธิมองไปที่เขา

จับเมียตัวเองมันแปลกตรงไหน?

ไม่ได้ทําผิดกฎหมายสักหน่อย?

ยุ่งอะไรด้วย?

เมธุชนันหัวเราะ “หลายวันมานี้แกไม่ได้กลับบ้าน คิดถึงเมีย แย่ ? ถ้ายังไงก็เรียกเธอมาที่นี่ ให้ได้ยลโฉมกันบ้าง ! ตอนแก แต่งงาน ฉันดันติดธุระมาไม่ทัน กลับมาคราวนี้ตั้งใจมาชมหน้าเมียแก โดยเฉพาะ

“แกจะทำให้เธอตกใจไม่ว่า” ปากลางวันไปเรียน กลางคืนก็ ต้องจัดการเรื่องของตัวเอง ช่วงนี้มีทำกิจกรรมอีก เขาจึงไม่คิด พาเธอออกมาให้เธอเสียเวลาโดยไม่จําเป็น

เมธซมันไม่ยอมแพ้ “คนหน้าตาดีอย่างฉัน ออกไปข้างนอก ก มีแต่ผู้หญิงส่งเสียงกรีดร้อง แล้วจะทำให้เธอตกใจได้ไง?

“เธอยังเด็ก ส่วนนายท่าทางก็ดูไม่เหมือนคนดี”

“ฉันไม่เหมือนคนดีตรงไหน?” เมธชนันแย้ง “ยิ่งแกเป็นแบบนี้ ฉันก็ยิ่งที่งเมียแกว่ะ ผู้หญิงแบบไหนกัน ถึงทำให้คนอย่างแกแคร์ ได้ถึงขนาดนี้?”

ธามนิธิไม่ตอบ

วันคริสต์มาสอีฟ กลางคืนที่มหาวิทยาลัยชยุตมีงานฉลอง

คริสต์มาส

รู้มาตั้งแต่หลายวันก่อนว่า ปาณีกับเวทัสจะมีแสดงละคร จัน วิภาจึงพาฐิติพรมาดูด้วย

แน่นอนว่า มาดูเวสเล่น แต่อยากดูปาเล่นมากกว่า

ปาณีในตอนนี้เปรียบเหมือนอัญมณีล้ำค่าในสายตาของ คนในบ้านวิสิทธิ์เวช คนในบ้านรักและเอ็นดูเธออย่างมากที่สุด

คนมากันเต็มงาน จันวิภากับฐิติพรหาที่นั่งได้แล้วก็นั่งลง

เศวยาเห็นคนทั้งสอง จึงเดินเข้ามาหา ทักทายฐิติพรอย่างสุภาพ “อาจารย์ฐิติพร สวัสดีค่ะ

ฐิติพรเคยเรียนเต้นมาก่อน มีตำแหน่งหน้าที่สูงใน มหาวิทยาลัย ส่วนเรา ก็นับถือเธอมาตลอด

พอเห็นฐิติพร เลยรับตรงเข้ามาทักทาย

เมื่อนวิภาเห็นเวยา ก็พูดอย่างสุภาพว่า “อาจารย์เศวยา เชิญนั่งค่ะ”

เศวยานั่งลงข้างๆ มองที่คนทั้งสอง ถามขึ้นว่า “คุณทั้งสองมา ดูเวกัสหรือคะ? ครั้งนี้เขาเล่นบทเป็นพระเอก เล่นได้ดีมากเลย

ค่ะ”

จนวิภาพูดว่า “ขอบคุณอาจารย์ที่ช่วยดูแลค่ะ” เศวยาตอบว่า “ไม่เป็นไรค่ะ”

พวกเธอคุยกันไปพลาง การแสดงก็เริ่มไปพลาง

พอถึงช่วงที่ห้องของปาณีต้องออกมาแสดง วันวิภากร้องขึ้น อย่างตื่นเต้นว่า “พวกเขาเล่นแล้ว”

ฐิติพรก็ตั้งใจรอชมอย่างมาก จิตใจจดจ่อไปที่เวที

เวที รับบทเป็นอัศวินขี่ม้า ถึงเขาจะไม่สนใจการแสดง ทว่า เพราะความที่หล่อ ไม่ว่าทำอะไรก็ทำให้คนดูรู้สึกว่าเขาทำออก มาได้ไม่เลว

เศวยานั่งมองจันวิภากับฐิติพรอยู่ข้างๆ รู้สึกดีใจยิ่งนัก ตัวเอง ช่างโชคดีเหลือเกิน ไม่นึกว่าครั้งแรกที่ให้เวทสรับบทพระเอกคุณแม่กับคุณยายก็มาดูเขาแล้ว

การแสดงของเพื่อนคนอื่นในห้องก็เล่นกันได้อย่างออกรส เศว ยารู้สึกพอใจมาก แต่พอมองไปที่จันวิภากับฐิติพร กลับพบว่า สีหน้าของทั้งคู่ดูยุ่งยากใจ

หรือเป็นเพราะเห็นว่าพวกเขาแสดงได้ไม่ดี?

เศวยาพูดอย่างร้อนใจว่า “ทุกคนยังเด็กๆกันทั้งนั้น แถมเป็น แค่การแสดงของชมรม แต่เวทัสก็แสดงได้ดีมากจริงๆนะคะ