ตอนที่ 349

ดังนั้น เธอจึงไม่เห็นปาณีอยู่ในสายตาเลย

ปาณียังไม่ได้เดินออกจากเขตบ่อน้ำร้อน ได้ยินคำพูด ของเณศราชดทุกคำ ตอนนี้เธอถึงจะเข้าใจว่าทำไมพี่และครอบครัวของคุณ

อาถึงบอกว่าต้องให้สินสอดตั้งแต่แรก

เธอไม่รู้สึกอะไร แต่ในสายตาของคนอื่นกลับคิดต่างกัน

มาก

นลินพูดห้ามว่า “เณศรา เธออย่าพูดอีกเลย! ความ สัมพันธ์ของฉันกับธามนิธิจบไปแล้ว”

หลังจากแช่น้ำพุร้อนกับพวกจั่นวิภาจนเสร็จ จากนั้นปาณี ก็นั่งเหม่ออยู่กลางล็อบบี้ของรีสอร์ทคนเดียว คนไปๆมาๆ มีแต่เธอคนเดียวที่นั่งอยู่ตรงนี้ ทำให้รู้สึกโดด

เดี่ยวเล็กน้อย

ผ่านไปสักพัก ไวยาตย์ก็มาเจอเธอ “คุณธามนิธิกำลังหา คุณอยู่นะครับ! ทำไมคุณมานั่งอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ!”

ปาณียืนขึ้น “จะกลับไปตอนนี้แหละค่ะ”

ปาณีตามไวยาต กลับไปถึงที่ห้อง ธามนิธิกำลัง โทรศัพท์อยู่ เห็นปาณีกลับมาถึงจะโล่งใจ ฉันคิดว่าเธอถูก คนร้ายจับตัวไปสักอีก กำลังจะแจ้งความอยู่เลย”

หลังจากปาณีได้ยินคำพูดของเขา ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “หนูโตขนาดนี้แล้ว จะถูกใครจับตัวไปได้อีก?” “อันนี้พูดยาก” ธามนิธิมองเธออย่างลึกซึ้ง แม้ปาณีจะ หัวเราะ แต่ก็ยังคงดูออกได้ว่าเธอไม่สบายใจ

ปาณีอธิบายว่า “หนูเห็นโซฟาของล็อบบี้ดูหรูหราศี เลย นั่งไปสักพักค่ะ”

.……………. เหตุผลนี้ บอกได้เลยว่าเป็นตัวของปากมาก ธามนิธิพูดว่า “ไม่มีเรื่องอย่างอื่นหรอ?”

ปาณีอึ้งไปสักพัก คุณอาเหมือนติดตาไว้ข้างหลังของเธอ

เลย ไม่ว่าเธอจะเจออะไรมา เขาก็สามารถดูออกได้ ธามนิธิจ้องมองปาณี ไม่ได้พลาดสีหน้าที่อึ้งของเธอเมื่อ ครู่ พูดว่า “พูดความจริง”

แต่เดิมปาณีก็โมโหมากอยู่แล้ว ในเมื่อธามนิธิถามขึ้นก็ไม่ จําเป็นต้องปิดอีก พูดอย่างน้อยใจว่า “มีคนรังแกหนู” “รังแก?” ธามนิธิมองเธออย่างไม่อยากเชื่อ มีคนรังแกเมีย

เขา?

ปาณีพูดว่า “หนูสวมชุดว่ายน้ำที่คุณให้ลงไปข้างล่าง ก็ เจอกับคุณนลินและเพื่อนของเขา เพื่อนเขาหัวเราะเยาะว่าชุด หนูทุเรศ

ไวยาตย์ที่ฟังอยู่ข้างๆ พูดว่า “นลินมาที่นี่หรอครับ?”

“ใช่สิ!” ปาณีพูด “เธอมากับเพื่อนของเธอ”

พูดถึงจุดนี้ปาณีก็โมโห พูดกับธามนิธิว่า “โทษคุณนั่น แหละ เป็นคุณที่ให้หนูใส่ชุดแบบนั้นออกไป ถึงถูกคนอื่น หัวเราะเยาะ คนอื่นแต่งตัวสวยขนาดนั้น มีแต่หนูที่แต่งตัวน่า เกลียดแบบนี้ คนนั้นยังพูดอีกว่า แม่ของเขายังไม่แต่งตัวทุเรศ อย่างนี้เลย” คำพูดของเณศราคนนั้น พูดแทงใจเธอทุกคำ

ปาณีเกิดในครอบครัวธรรมดา ดังนั้น แม้ว่าจะแต่งงา นกับธามนิธิแล้ว เป็นคุณนายวิสิทธิ์เวช คนอื่นก็ยังมองเธอและ ปฏิบัติกับเธอแบบผู้หญิงขั้นต่ำอยู่ดี

คนอื่นไม่ไว้หน้าเธอเพียงเพราะเธอเป็นสะใภ้ของบ้านวิ สิทธิ์เวชหรอก

ไวยาต ออกไปอย่างรวดเร็ว ปาณีนอนลงบนเตียง เพิ่ง

แช่น้ำร้อนเสร็จ เหนื่อยมาก และรู้สึกถูกทำร้ายเล็กน้อย เธอ

มองไปยังธามนิธิ “เพราะคุณคนเดียว!” “ก็ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาจะอยู่ตรงนั้นนี่!” รามนิธิรู้สึกถูกใส่ ร้ายมาก

“เพราะคุณไม่ให้หนูใส่ชุดที่พี่เตรียมไว้ให้ ใช้อำนาจมาก เกินไปแล้วนะ! หนูไม่ชอบคุณแล้ว

..…………. ธามนิธิอึ้งไปสักพัก ยื่นมือออกมาอย่างอ่อนโยน กุมมือของเธอที่อยู่ภายนอกผ้าห่มนั้นไว้ “ฉันไม่ดีเอง”

ปาณีนอนอยู่บนเตียง กอดผ้าห่มไว้ “ตอนนี้คุณมาบอกว่า

คุณไม่ดีจะมีประโยชน์อะไร? หนูก็ถูกหัวเราะเยาะไปแล้ว

!”

แม้ว่านลินจะใจร้ายเลือดเย็น แต่อย่างน้อยเธอก็ไม่ หัวเราะเยาะปาณี ไม่ประชดปาณี เพื่อนของเธอคนนั้นต่าง หากที่เกินไปจริงๆ