ตอนที่ 344

พอได้ยินเธอชมตัวเอง ปาณีก็รู้สึกเขินเล็กน้อย

“หนูอยากไปเปลี่ยนแล้วค่ะ”

ไหนๆพี่ก็เห็นแล้ว

ปรากฏว่าปาณียังไม่ทันได้เปลี่ยน ไวยาตย์ก็เข็นธามนิธิ เข้ามาจากข้างนอกแล้ว

พอเห็นพวกเขา ปาณีก็นึกถึงสภาพของตัวเอง เธอวิ่ง เข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัวด้วยความตกใจ

จันวิภามองไปยังสองคนที่เพิ่งเข้ามา “พวกนายอยู่ชั้นบน ไม่ใช่หรอ? ทำไมลงมาข้างล่างแล้วล่ะ?”

รบกวนเวลาอยู่ด้วยกันของเธอกับปาณี

ไวยาตย์ที่หลบอยู่หลังธามนิธิ คิดว่าตัวเองเข้ามาผิดห้อง

สักอีก

ธามนิธินั่งอยู่บนรถเข็น นึกถึงภาพที่ตัวเองเห็นเมื่อครู่…… ไม่เหมือนกับปาณีที่เขาเห็นในเวลาปกติ

แต่ว่า……… เหมือนไวยาตย์ก็เห็นแล้วสินะ? เขาพูดกับจันวิภาเสียงต่ำว่า “พวกพี่ทำอะไรอยู่?”

จันวิภาตอบว่า “พรุ่งนี้พวกเราจะไปแช่บ่อน้ำร้อนไง พี่ เลยซื้อชุดว่ายน้ำมาให้ปาณี เลยให้เธอลองใส่ดูก่อน เป็นไง? สวยใช่ไหมล่ะ?”

” ธามนิธิขมวดคิ้ว “ไม่สวย! ทำไมต้องให้คนอื่นมาดูเมียเขาด้วย?

ปาณีเปลี่ยนชุดออกมาอย่างรวดเร็ว พอเห็นพวกเขา เธอ ก็รวบรวมความกล้าทักทายธามนิธิ “คุณอา กลับมาแล้วหรอ คะ?”

เมื่อกี้เขาไม่กลับมาที่ห้องเลย เหมือนจะมีธุระอะไรกับไว ยาตย์เลยไปคุยกันที่ชั้นบน เธอก็ไม่ได้ถามอะไร……

ธามนิธิมองเธอแวบหนึ่ง แม้ว่าตอนนี้เธอจะเปลี่ยนชุดแล้ว

เขาก็ยังไม่ลืมภาพของเธอเมื่อครู่เลย!

นางปีศาจชัดๆ!

ไวยาตย์เริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศมันทะแม่งๆ แล้วก็นึกถึง ความขี้หวงของธามนิธินั้น จึงรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นผมออกไป ทำธุระต่อนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับคุณธามนิธิ คุณนาย ราตรี สวัสดิ์ครับคุณหนูใหญ่”

เขาหนีออกไปอย่างรวดเร็ว จันวิภาก็ออกไปด้วย “งั้นพี่ก็ กลับก่อนละนะ! พรุ่งนี้ออกไปเช้าหน่อย พวกเธอก็ตื่นเช้าๆ หน่อยนะ”

คำพูดของจันวิภานั้นมีความหมายอื่นแอบแฝงอยู่ เหมือน กําลังหยอกพวกเขาว่าคืนนี้เบาๆหน่อยนะ

ปาณีมองไปยังคุณอา “คุณอา?”

เธอคุยกับเขา แต่เขายังไม่ตอบเธอเลย!

ธามนิธิมองปาณีแวบหนึ่ง “ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”

ปาณีพูดว่า “หนูไปเตรียมเสื้อผ้าให้นะคะ” เธอหยิบเสื้อผ้าเข้าไปให้เขาในห้องอาบน้ำ ธามนิธิกำลัง เปิดน้ำในอ่างอยู่ ตอนที่ธามนิธิกำลังทำเรื่องพวกนี้ ในสมองของเขาก็ นึกถึงเรื่องที่ตัวเองเกิดอุบัติเหตุอย่างไม่รู้ตัว ตอนนี้ขาทั้งสอง ข้างของเขาขยับไม่ได้ รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว

ตอนทุกวันนี้เพิ่งรู้ว่า จริงๆแล้วแม้ว่าเขาจะต้องนั่งอยู่บน รถเข็น ก็สามารถใช้ชีวิตได้เหมือนเดิม ยังคงทำเรื่องพวกนี้ได้ ปกติ

ปาณีพูดว่า “คุณอา หนูวางเสื้อไว้ตรงนี้นะคะ? มีอะไรให้ หนูช่วยไหมคะ?”

แม้เธอจะรู้ว่าไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ที่จะให้เธอช่วยเขา แต่ก็คงจะสะดวกกว่าเขาอาบน้ำเองสินะ?

“ไม่ต้อง เธอออกไปเลย” น้ำเสียงของธามนิธิเย็นชามาก

ปาณีเห็นท่าทางของเขาเช่นนี้ รู้เลยว่าเขาต้องมีปัญหา แน่ๆ “วันนี้คุณอารมณ์ไม่ดีหรอคะ? หรือว่าที่บริษัทมีปัญหา อะไรรึเปล่าคะ? ถ้าหากมีปัญหาอะไร คุณเล่าให้หนูฟังได้นะ คะ แม้หนูจะช่วยอะไรคุณไม่ได้ แต่อย่างน้อยหนูก็เป็นผู้ฟังให้ คุณได้นะคะ?”

ธามนิธิเงยหน้าขึ้น มองปาณีแวบหนึ่ง สายตาของเขาเข้ม ขรึมเล็กน้อย

ปาณีถูกเขาจ้องจนทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย พูดอย่างยอมแพ้ ว่า “ถ้าอย่างนั้น….. หนูออกไปก่อนนะคะ”

เธอเดินออกจากประตูไป ก็นั่งลงหน้าจอคอม รู้สึกเรื่องนี้ แปลกประหลาดเล็กน้อย จึงส่งข้อความหาไวยาตย์ว่า “ไวยา ตย์ คุณอามีปัญหาเรื่องงานรึป่าวคะ? ทําไมเหมือนเขาจะไม่ พอใจมากเลยคะ”

ไวยาตย์ได้รับข้อความจากปาณี ก็อึ้งไปสักพัก นี่เธอยัง ไม่รู้หรอเนี่ยว่าธามนิธิโกรธเรื่องอะไร?