ตอนที่ 334

ตอนที่ 334

อ้า นี่ไม่ใช่การแสดงหรอกหรือ?

เธอก็ทำเป็นเช่นกัน

งั้นก็แค่มาดูเถอะว่าใครจะแสดงได้ดีกว่ากัน!

ปาณียิ้มน้อยๆออกมากะทันหัน ทำเอานลินนิ่งงันไปชั่วขณะ เธอคิดว่าปาณีจะเป็นพวกตรงไปตรงมา ซื่อตรงอย่างที่สุด

ไม่พอใจอะไรก็เขียนไว้บนหน้าซะหมด

แต่ตอนนี้ พอเห็นปาณีเป็นแบบนี้ เธอรู้สึกว่าเธอดูถูกปาณีเกินไป ตอนเวทัสเดินเข้ามา เขาเห็นปาณีกำลังนั่งอยู่ข้างนลิน ทั้งคู่ดูคุ

ยกับอน่างราบลื่น

ทำเอาเขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้

ตอนนี้คนในบ้านเกลียดนลินอย่างกับอะไรดี ปาณีใช่ว่าลืมอะไรไปรี เปล่า?

มื้อนี้ปาณีทานไปน้อยมาก ทานข้าวเสร็จ ปาณีกับโมรีก็เดินออกมา จากโรงอาหารด้วยกัน ด้านหลังกลับได้ยินเสียงของนลินเรียกขึ้น อย่างกระทันหัน “ปาณี”

ปาณีและโมรีหยุดเดิน ไม่นานนัก นลินก็เดินเข้ามาถึง เธอยิ้มให้กับ

โมรีและพูด “ขอฉันพูดกับปาณีเป็นส่วนตัวได้ไหม?”

โมรีพูด “ได้ค่ะ”

หลังจากโมรีเดินออกไป ปาณีมองไปยังนลิน นลินมองเธอและยิ้ม

“ปาณี”

“อาจารย์นลินมีอะไรหรือคะ” น้ำเสียงของเธอแกล้งทำเป็น

มารยาท นลินพูด “จริงๆแล้วฉันมีเรื่องอยากให้เธอช่วยเหลือ”

“มีเรื่องให้ช่วย?” ปาณีรู้สึกน่าหัวเราะเยาะ ผู้หญิงคนนี้ เอาอะไรมา คิดว่าเธอจะช่วยกัน?

นลินร้องขออย่างอ่อนโยน “เธอช่วยบอกกับธามนิธิได้ไหม ให้เขา ช่วยปล่อยบริษัทของคุณพ่อไป!”

ดูเหมือนนี่จะกลายเป็นเรื่องเดียวที่ปาณีสมควรกระทำ แต่เธอไม่คิด บ้างหรือว่ามันไม่สมเหตุสมผลมากแค่ไหน

ปาณีมองไปยังนลิน ดูเฉยเมยแต่ยังคงตอบกลับอย่างสุภาพมี

มารยาท “ที่ผ่านมาหนูไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องงานของเขา ไม่ว่า

เขาจะทำอะไร หนูก็ไม่มีสิทธิ์เข้าไปวุ่นวาย

“ฉันรู้ เธอก็แค่ไม่อยากช่วยเหลือฉัน” นลินยังคงไม่ยอมแพ้ กล่าว กับปาณีอย่างจริงจัง “ปาณี ช่วยเหลือฉันหน่อยเถอะนะ ได้ไหม? นี่ก็ ถือว่าเป็นการช่วยเธอเช่นกัน เธออยากเห็นฉันกลับไปอยู่ข้างกายเขา งั้นหรือ?”

“คุณสามารถกลับไปอยู่ข้างกายเขาได้เมื่อไหร่ค่อยมาพูดเถอะค่ะทัศนคตินี้ของเธอ ทำเอาปาณีอดขวดคิ้วไม่ได้

ตนเองต่างหากที่เป็นภรรยาของคุณอา

เอาความมั่นใจขนาดนี้มาจากไหนกัน?

หรือเธอจะอาศัยความเป็นคู่หมั่นที่ผ่านมากัน? นลินมองปาณีที่อารมณ์เสีย หัวเราะและพูด “ฉันก็แค่พูดเล่นเท่านั้น ฉันไม่สามารถกลับไปอยู่ข้างกายเขาได้ และไม่จะแย่งเขามาจาก เธอ เพียงแต่หากเธอช่วยเหลือฉัน เธอก็ได้รับประโยชน์ไม่น้อยเช่น กัน!”

เธอรู้ดีว่าสถานะครอบครัวของปาณีไม่ได้ดีนัก เพื่อเงินแล้วถึงกับ ยอมแต่งงานกับธามนิธิ ตนเองสามารถมีส่วนช่วยเหลือเธอได้อยู่

หลายจุด ปาณีทนไม่ไหวที่จะฉีกหน้ากากเธอออก “ไม่ใช่ว่าคุณไม่อยากแย่ง จากฉัน แต่เป็นเพราะคุณเขาต่างหาก คุณรังเกียจที่เขานั่งบนรถ เป็น คิดว่าเขาไม่เหมาะสมกับคุณ

นลินตอบอย่างตรงไปตรงมา “ฉันเพียงแค่อยากรับผิดชอบแค่ ตนเอง และไม่อยากเสียเวลาไปกับชีวิตแต่งงานที่จะต้องล้มเหลว มัน ผิดมากหรือ?”

ในความคิดเธอ ปาณีออกจะพูดเกินไปหน่อย

“พอเถอะค่ะปาณีพูด “คุณมีความสุขก็ดีแล้ว”

เธอไม่ใช่อัยการ ไม่มีหน้าที่ที่จะไปตัดสินความผิดของนลิน เพียง แค่รู้สึกว่าเธอไม่คู่ควรกับธามนิธิก็เท่านั้น

ปาณีไม่อยากจะคุยกับนลินอีกต่อไป เธอหมุนตัวกลับและเดินออก ไป นลินพูดขึ้น “ปาณี”

“ฉันรู้ตัวว่าตัวเองไม่มีคุณสมบัติที่มาพูดอะไรแบบนี้ เพียงแต่ฉัน คิดว่า การเกิดเป็นลูกผู้หญิงคนหนึ่ง เธอจะต้องมีสติและรักตัวเอง เธอ ในตอนนี้อาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่พอเธอเติบโตขึ้น เธอจะค้นพบว่า การ ที่เธอเสียสละวัยหนุ่มสาวของตัวเองเพียงแค่เพราะเงิน มันไม่คุ้นค่า เพียงใด”