ตอนที่331

ของวันที่สอง ปาณีไปเรียนหนังสือ ได้ยินคนในบ้าน กำลังพูดถึงเรื่องราวของนลิน “ได้ยินมาว่าอาจารย์นลินเป็น ลูกหลานเศรษฐี ที่บ้านมีเงินมากมายไม่เป็นสองรองใครใน เมืองชยุต”

“คุณพระ! นี่มันออกจะไม่ยุติธรรมไปหน่อยแล้ว

ตอนนี้ปาณีได้ยินชื่อนี้ที่จะต้องคิดถึงคนที่บ้านขึ้นมา คิดถึงพฤติกรรมของนลินนำความเจ็บปวกมาให้พวกเขา อารมณ์ของเธอไม่ดีนัก

น่าเสียดาย ที่เธอไม่มีระบบป้องกันสามารถชื่อนี้ให้ออกไปได้

ในกลางวัน ขณะกำลังกินข้าวในโรงอาหาร โมรีมองไปยัง ปาณี เธออารมณ์ไม่

ปาณีพูด ก็โอเค

เธอไม่สามารถของ

บนโลกใบนี้มีคนน่ารังเกียจมากมาย หากมัวแต่ไปนั่ง อารมณ์เสียใส่ทุกเธอคงจะต้องโมโหจนตาย
โมรีพูด “ปกติเวลากินข้าวไม่เคยจะเห็นเธอขี้เกียจ วันนี้ กลับดูเหมือนคนไม่อยากอาหาร”

ปาณีหัวเราะ

ในตอนนั้นเอง มีเสียงสุภาพดังขึ้นมาจากข้างกาย “ฉัน ขอนั่งตรงนี้ได้ไหม?”

ปาณีเงยหน้าขึ้นมา มองเห็นนลินปรากฏขึ้นอยู่ตรงหน้า

วันนี้เธอสวมเสื้อคอสูงเข้าคู่กับกระโปรงความยาวเข่า ดู ธรรมดาแต่กลับไม่ธรรมดา เมื่อใส่ลงบนตัวเธอกลับทำให้ดู ดีอย่างบอกไม่ถูก

นลินยืนถืออาหารที่เพิ่งทำเสร็จอยู่ข้างๆกายปาณี บนใบหน้ามีรอยยิ้มจอมปลอมที่ทำให้คนรู้สึกขยะแขยง

ตอนนี้คนกำลังกินข้าวอยู่มากมาย ที่นั่งมีน้อย นลินบางที อาจจะแค่อยากหาโต๊ะนั่งเท่านั้น

แต่ปาณีกลับรู้สึกว่าเธอตั้งใจ!

ยามที่เธอกำลังเตรียมตัวที่จะพูดให้ผู้หญิงคนนี้รีบไปให้ พ้น ทีนาร์ที่ไม่รู้โผล่มาจากไหน กลับรีบร้อนเปิดเก้าอี้ และ พูดกลับนลิน “อาจารย์นลิน เชิญนั่งค่ะ”

ตั้งแต่ปาณีแต่งงานมา หลังจากที่เธอกับที่นาร์แตกหักกันพวกเธอไม่เคยที่จะกินข้าวด้วยกันอีก ทีนาร์ดูถูกปาณี หลีก หนีเธอไปเสียไกล

มาวันนี้เธอช่างใจกล้าเสียจริง!

นลินนั่งลงตรงข้างกายปาณี ทีนาร์ก็นั่งลงตรงข้างๆ โมรี และอยู่ตรงกันข้ามกับนลินพอดี

หลังจากนั่งลง ทีนาร์ยังส่งยิ้มประจบประแจงไปให้นลิน ทำเอาคนที่มองเห็นรู้สึกกินข้าวไม่ลง

ปาณีมองไปที่เธอ “ใครให้เธอนั่งที่นี่”

ที่นาร์พูดเสียงเบา “พวกเราล้วนแล้วแต่อยู่หอเดียวกัน

นั่งตรงนี้แล้วจะทำไม”

เธอไม่เชื่อว่าหากมีอาจารย์นลินนั่งอยู่ด้วย ปาณีจะกล้าทำ

อะไรเธอ

ปาณีอยากจะหัวเราะออกมา ตนเองมาอยู่ร่วมกับคนแบบ นี้ในหอได้อย่างไรกัน

นลินมองไปที่ปาณี ใช้น้ำเสียงอ่อนโยนพูด “ปาณี ฉันมี

เรื่องอยากจะคุยกับเธอ”

ยามเธอเอ่ยปาก บรรยากาศโดยรอบคล้ายกับว่าแปร เปลี่ยนเป็นอบอุ่นขึ้นมาเป็นอย่างมาก

เห็นชัดๆว่าวันก่อนยังถูกปราณีเกลียดขนาดไหน แต่เธอกลับดูเหมือนไม่ถือสาสักนิด ยังสามารถยิ้มน้อยๆและเอ่ย ปากคุยกับปาณีได้

“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ” ปาณีตอบอย่างเย็นชา มอง เห็นคนทั้งสอง ขนาดข้าวเธอยังไม่อยากทานแล้วเลย

ที่นาร์เห็นว่าเธอพูดกับนลินอย่างไม่มีมารยาทจึงโมโหขึ้น มา “ปาณี เธอทำกับอาจารย์นลินแบบนี้ได้ยังไง”

ในสายตาของทีนาร์ นลินในตอนนี้เปรียนเสมือเทพธิดาก็ ไม่ปาน

ที่บ้านของนลินช่างเพียบพร้อม แถมยังเป็นอาจารย์ หน้าตาก็สละสวย บุคลิกเยี่ยมยอดเทียบกับปาณีที่ยอม แต่งงานกับคนพิการเพื่อเงินแล้ว ช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับ

เหว

“อาจารย์นลิน ?”ปาณีเลิกคิ้วและมองไปทางทีนาร์ “เขา สอนเธอไปสักคาบรึยัง? จะเรียกซะสนิทสนมอะไรขนาด

นั้น”

“แม้ว่าจะยัง แต่เธอก็คืออาจารย์ของมหาลัยเรา” ที่นาร์ พูด “ให้ความเคารพอาจารย์เรื่องแค่นี้เธอยังไม่เข้าใจหรือ ไง?”