ตอนที่ 323

ปาณีมองไปยังธามนิธิที่กำลังถูกไวยาตย์ตันตัวเข้ามา “คุณ อา ดอกไม้พวกนี้คุณเป็นคนซื้อหรือคะ”

ธามนิธิตอบกลับเสียงเบา “ให้เธอ”

“ปาณีมองไปยังดอกไม้เหล่านั้น เยอะขนาดนี้จะเปิด ร้านดอกไม้หรือไงกัน “ฉันถามคุณอย่างจริงจังนะ”

“ฉันไม่จริงจังตรงไหน?” ธามนิธิมองไปที่เธอ “ชอบไหม”

เมื่อรู้ว่าเธอโมโห เขาจึงสั่งดอกไม้มาง้อเธอเป็นพิเศษ ปาณิมองไปยังเขาที่ดูจริงจังขนาดนั้น นี่เขาส่งให้เธอจริงๆ

หรือ?

“นี่มันออกจะเปลืองเงินเกินไปหน่อยนะคะ” เยอะขนาดนี้ ต้องใช้เงินมากแค่ไหนกัน

ถึงแม้จะมีเงิน แต่ก็ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นี้

“ไม่ชอบหรือ?” ธามนิธิรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “งั้นให้น้าลำมุง เอาไปทิ้งทั้งหมดแล้วกัน”

ทิ้ง?

ปาณีพูดขึ้น “ฉันชอบ!” จะทิ้งลงได้ยังไงกัน! !

ธามนิธิมองเธอก่อนหัวเราะ “ยังโกรธสามีอยู่อีกไหม”

“.”แค่เธอมีปัญหากับเขานิดหน่อย เขากลับส่งดอกไม้มา ทั้งคันรถ นี่ออกจะเกินไปหน่อยรึเปล่า ผู้หญิงล้วนแล้วแต่ชอบดอกไม้ ถึงแม้มันจะต้องโรยรา แต่

ตอนที่ได้รับมัน ก็ยังคงทำให้จิตใจหวั่นไหว ปาณีถ่ายรูปดอกไม้พวกนี้ ก่อนโพสต์ลงบนโซเชียล ความคิด เห็นข้างล่างรูปเต็มไปด้วยข้อความแสดงอิจฉา

แม้กระทั่งติรยายังส่งข้อความถึงเธอ “ให้ตายเถอะ คุณพี่ สาว สามีเธอออกจะดีกับเธอเกินไปแล้ว”

ในตอนนี้ ทุกครั้งที่ปาณีเห็นตีรยาส่งข้อความมาให้เธอบนโซ เชียล เธอมักมีความรู้สึกอึดอัดบางอย่างที่ไม่สามารถบรรยายได้ และยากที่จะบอกถึงตัวตนที่แท้จริง ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงที่ตีรยาจะ มองเธอไม่ติด จึงได้แต่ปล่อยเธอไป

รามนิธินอนพิงหมอน มองไปยังปาณีที่กำลังเล่นมือถือและ อ่านคอมเมนท์อย่างมรความสุข “ดีใจอะไรขนาดนั้น?” ใบหน้าของปาณีเต็มไปด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจ “พวกนั้นเห็น ดอกไม้ที่คุณส่งให้ฉันแล้วอิจฉาจนสลบไปเลย!”

รามนิธิตอบกลับอย่างเอาใจ “ขอแค่เธอชอบ ฉันจะส่งให้เธอ ทุกวัน”

“ปาณีเหลือบมองไปยังเขา “ไม่ต้อง นี่มันจะเปลืองเงิน เกินไปแล้ว! ครั้งหน้าอย่าทำอย่างนี้อีกเลย หากคุณอยากให้จริงๆ หล่ะก็ สู้คุณพาฉันไปกินข้าว แบบนั้นฉันยังจะดีใจซะมากกว่า”

เขาได้ฟังแล้วก็หัวเราะ “เมื่อไหร่เธอจะแก้ไขนิสัยรักการกินนี้

ได้กัน?”

“ใครกันแน่ที่ปล่อยให้ฉันกิน” ปาณีวางมือถือลง ก่อน สวมกอดไปยังพุงของเขา น้ำเสียงแนบชิดสนิทสนม “คุณอา..”

“หือ?” น้ำเสียงตอบกลับของเขาถูกลากยาวอย่างตั้งใจและ บ่งบอกถึงความไม่พอใจในบางส่วน

เขาให้ดอกไม้ทั้งคันรถกับเธอ กลับยังถูกเรียกว่าคุณอา? ปาณีฟังออกถึงความคิดของเขา รีบเปลี่ยนคำพูดทันที “คุณ

สามี” “อิม” เสียงตอบกลับในครั้งนี้เต็มไปด้วยความพึงพอใจ

ปาณีสูดกลิ่นหอมอ่อนๆบนตัวของเขา นึกคิดถึงภายในหัวใจ ของตนที่ถูกผู้ชายคนนี้ครอบครองไปหมดแล้ว “ตอนที่แต่งงานกับ คุณแรกๆ ฉันเพียงแค่อยากได้ค่าเล่าเรียนเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไร อย่างอื่นอีก แต่ตอนนี้ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันอยากใช้ชีวิตที่เหลือ ทั้งหมดอยู่เคียงข้างคุณ”

ไม่ใช่เพราะว่าเขามีเงิน แต่เป็นเพราะว่า เขาที่อยู่ตรงนี้ทำให้ เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แท้จริง

“ธามนิธิพูดขึ้น “คุณไม่ถือสาหรือ หากชีวิตที่เหลือของ ผมไม่สามารถลุกขึ้นมาเดินได้?”

ทัศนคติของนลินในวันนี้ ทำให้ธามนิธิคิดขึ้นมาได้ คิดแล้วก็

น่าหัวเราะ

ถ้าหากไม่ใช่เพราะนลิน เขาคงไม่รู้ว่าสถานะของเขาในตอนนี้ ตกต่ำลงมาได้ถึงขนาดนี้

ขนาดคนที่พยายามทำทุกวิธีทางเพื่อเอาใจเขา มาในตอนนี้ กลับดูถูกเขา โลกใบนี้ช่างเต็มไปด้วยความเป็นจริง ความเป็นจริงที่ทำให้

คนรู้สึกหนาวเหน็บ

ปาณีเงยศีรษะขึ้นมา ก่อนจูบลงบนแก้มของเขา “ต่อให้ทั้ง ชีวิตคุณจะยืนขึ้นมาไม่ได้ ฉันก็ยังอยากอยู่กับคุณ ไม่ว่าคนอื่นจะ มองยังไง คิดยังไง แต่ในใจของฉัน คุณคือคนที่ดีที่สุด”