ตอนที่320

เขารู้สึกเป็นห่วงปาณีโดนธามหลอกจนต้องมาช่วยธามนิธิตรงนี้

ปาณีที่เขาพูดเกือบอ้วกเป็นเลือด

เธอถึงแม้ฉันยังไม่ได้เข้าสังคมแต่ก็รู้ว่าขอบเขตของคน คือยังไง อย่างน้อยก็ไม่ใช่พวกที่ไม่สนใจคู่หมั้นตอนเกิดอุบัติเหตุ และปล่อยให้ครอบครัวตัวเองไปทำร้ายคนอื่น

พูดถึงตรงนี้ปาณีก็หัวเราะ ฉันนี่สงสัยจริงๆว่าคุณนลิน มีสุวรรณ์ เอาความมั่นใจมาจากไหนถึงรู้สึกว่าที่คุณธามนิธิทำทั้งหมดนี้คือเพื่อที่ อยากให้คุณกลับไปหา? เขาอยากให้คุณกลับไปเพื่อที่ตอนเกิดอุบัติเหตุ อีกครั้งแล้วให้คุณทิ้งเขาอีกงั้นหรอ? คนแต่งงานกันก็เพื่อที่อยากหาคนที่ อยู่ด้วยจนแก่ได้แต่ฉันว่าถึงแม้เป็นผู้ชายคนอื่นก็คงไม่อยากแต่งกับคุณ นลิน มีสุวรรณ์แบบนี้…..เพราะไม่รู้ว่าตอนไหนภรรยาตัวเองจะทิ้งตัวเอง ไป?”

คำพูดที่พูดออกมาปาณีไม่คิดว่าตัวเองมีความกล้าขนาดนี้

ทำเพื่อคุณอาเธอนี่ก็ถือว่าหลุยส์จริงๆ นลิน มีดูเหมือนคนที่อ่อนแอไม่สู้เลยดูเหมือนว่าท่าทีของ

มากกว่า

เลขาที่อยู่ข้างๆตอบแทน “คุณปาณีพูดแบบนี้มันมากเกินไปไหม ครับ!”

มากเกินไป?” ปาณีมองเลขาคนนั้นอย่างเย็นชา “หมายความ

ว่าที่เขาทำเมื่อกี้มันงั้นหรอ? งั้นฉันก็ขอให้เธอวันไหนเกิดอุบัติเหตุ

ขาหักแล้วมีแฟนแบบนี้นะเธอไว้คนเดียวแล้วหนีไปเอง” “เธอ….” เลขาโมโหรู้สึกคำพูดของปาณีมันโหดร้ายเกินไป นี่เขาอยู่ดีๆก็โดนเธอสาปแช่งให้ขาหักงั้นหรอ?

“ทำไม? โกรธหรอ?ถ้าเธอก็รู้สึกโกรธงั้นก็เชิญหุบปาก” เลขาคนนี้ไม่คิดว่าแค่สองสามประโยคของปาณีก็ทำเอาเขาอึ้งได้ เขามองปาณีและพูดประชด “คุณธามนิธินี่ตาต่ำจริงๆถึงได้แต่งงานกับ เด็กๆที่ไม่มีมารยาทแบบนี้” ปาณีแค่อายุสิบแปดปีในสายตาพวกเขาก็แค่เด็กๆเท่านั้น

เธอไม่มีมารยาท?

ปาณีก็ไม่ได้ถือสาอะไรก็ใช้คำของอีกฝ่ายตอบกลับไป ก็คนอ่ะนะ ก็ต้องรู้จักตูสถานการณ์ จะคุยกับคนแบบไหนก็ต้องใช้ท่าทีแบบนั้น”

ก็หมายความว่าเธอมีหรือไม่มีมารยาทตัดสินจากท่าที่ของสองคน นั้น

นั้น

ปาณิอทยุยังน้อยก็ไม่ได้ถือหน้าอะไรอยู่แล้วเลยไม่ได้สนใจพวก

แต่ทั้งสองคนนี้เป็นคนเอาหน้าไว้ก่อน

พอแบบนี้ก็รู้ได้ชัดว่าพวกเขาเสียเปรียบมากกว่า

เลขาพูดอย่างโมโห “สงสัยคงต้องให้คุณธามนิธิสั่งสอนดีๆสัก หน่อย เป็นแค่เด็กคนหนึ่งแต่ไม่รู้จักกาลเทศะเลยสักนิด อย่าคิดว่าตัวเอง เป็นสะใภ้ของบ้านวิสิทธิ์เวชก็น่าอัศจรรย์นะถ้าไม่ใช่เพราะคุณหนูมีสุ วรรณ์ของพวกเราไม่ยอมแต่งแล้วคิดว่าเธอจะมีสิทธิ์หรอ?”

“พูดเหมือนว่าคุณหนูมีสุวรรณ์ของพวกเธออยากแต่งก็ได้แต่งงั้น หรอ!” คนที่พูดต่อไม่ใช่ปาณีแต่เป็นไวยาตย์

ปาณีหันกลับไปก็พบว่าธามนิธิและไวยาตย์ออกมาแล้ว

ไวยาตย์มองเลขาที่ยืนข้างๆนลิน ไม่รู้ว่าตอนนั้นที่คุณธามนิธิยังดี อยู่เป็นใครกันแน่ที่ขอแต่ง! คุณเลขาอย่างน้อยก็ถือว่าเป็นหน้าเป็นตา ของคุณชลธีแต่มากลับมาเถียงกับผู้หญิงแบบนี้มันดูเหมือนไม่ค่อยสุภาพ นะครับ?”

บ้าจริง! ไวยาตย์ทนไม่ไหวตั้งนานละ

เธอบอกตัวเองว่ายังไงตัวเองก็เป็นเลขของธามนิธิไม่ควรที้งหน้า ของคุณธามนิธิก็เลยทนไว้ไม่ได้ไปเถียงกับผู้หญิงอย่างนลิน มีสุวรรณ์