ตอนที่317

อาจจะประชด?

แต่ว่าเธอคิดผิดไปหมดแล้ว

นสิน มีสุวรรณ์เห็นปาณีสายตาดูเป็นมิตรมาก “นี่เป็นภรรยาของ

เธอหรอ?”

รามนิธิมองปาณีที่อยู่ข้างๆตัวเองและตอบอย่างหยิ่ง “ใช่ นลิน มีสุวรรณ์ยิ้มและชมไปด้วน “เขาสวยดีนะ”

. โดนผู้หญิงที่สวยกว่าตัวเองชมว่าสวยมันรู้สึกแปลกๆนะ

แต่สายตาของนลิน มีสุวรรณ์ไม่มีความประชดแต่เต็มไปด้วยความ ชมจากใจจริง

ปาณีไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่

นลิน มีสุวรรณ์ยปหัวขึ้นสายตาไปลงอยู่ที่ไวยาตย์ ไวยาตย์ไม่ได้

เจอนานเลยนะ”

ไวยาตย์ไม่ได้ตอบแต่สีหน้าเธอช่างเย็นชาเหลือเกิน

ต่อหน้านลิน มีสุวรรณ์ให้เธอยิ้มแบบตอแหลออกมาสักนิดเธอก็ทำ

ไม่ลง

มีช่วงเวลาหนึ่งที่เธออยากหยิกผู้หญิงคนตายไปเลย

ก่อนหยิกเขาตาย เธออยากถามเขาว่าเขาทำได้ลงคอได้ยังไงแทง

ธามนิธิแบบนั้นได้ยังไงกัน

แต่ดีที่ตอนนี้คุณธามนิธิแต่งานกับปาณีแล้วสภาพทั้งตัวเลยดีขึ้น

เยอะมาก

แต่ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าคนนี้เขากลับมาทำไม?

ยังมีหน้ามานัดคุณธามนิธิกินข้าวอีก?

ต่อท่าที่เย็นชาของไวยาตย์ นลินก็ไม่ได้สนใจเธอเพียงแต่เอาเมนู มาแล้วพูดเหมือนเจ้าของ “พวกเราสั่งอาหารกันเถอะ! ธามนิธิน่าจะเอา เหมือนเมื่อก่อน ใช่สิภรรยาคุณธามนิธิมีอะไรห้ามทานหรือเปล่าคะ?” เธอไม่มีความศัตรูต่อปาณีและทำกับธามนิธิราวกับเพื่อน

ปราณีมองที่เธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็รู้สึกถึงความกดดัน เหมือนมีอะไรมาตันไว้หน้าอก

ทำไม?

เธอคิดว่าถ้าเจอหน้ากันอย่างน้อยนลินก็ควรขอโทษกับธามนิธิสัก คำแต่นอนไม่ได้ทำ

เธอไม่แม้แต่จะพูดถึงเรื่องที่เธอทิ้งธามนิธีเลยสักนิดราวกับตั้งแต่

ต้นจนปลายเธอไม่เคยทำอะไรผิด

เห็นปาณีไม่ตอบนลินก็ยิ้ม “ธามนิธิ ภรรยาเธอคนนี้นี่ขี้อายจัง!” “ฉันสั่งเองได้ไม่รบกวนคุณแล้วกัน” ปาณีเอาเมนูจากด้านข้างมา รู้สึกว่านิ้วมือตัวเองสั่นไปหมด

ไวยาตย์มองนลินแล้วถามแทนธามนิธิ ไม่ทราบว่าวันนี้ที่คุณนลิน นัดคุณธามนิธิมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ

นลินเช็คเมนูอาหารเสร็จก็ยกหัวขึ้นพูดถึงจุดประสงค์ของวันนี้ด้วย

ความสนิทสนม “ธามนิธิ บริษัทของบ้านฉันเป็นสิ่งที่พ่อฉันสร้างมาทั้ง

ชีวิตก็เลยวันนี้ที่ฉันมาอยากขอให้เธอปล่อยพ่อฉันไปเกอะ”

ครั้งที่แล้วธามนิธิแย่งที่ดินจากบ้านมีสุวรรณ์ไปหนึ่งที่ปัจจุบันก็ยิ่ง กดดันบ้านมีสุวรรณ์อีกเรื่อยๆ คุณชลธีเคยนัดพบรามนิธิหลายรอบแต่ธา มูลนิธิก็ปฏิเสธทุกครั้ง

เธอเลยต้องออกมาพบธามนิธิเอง!

ธามนิธิตอบอย่างเย็นชา “เธอก็น่าจะรู้ดีว่าทำไมบ้านมีสุวรรณ์ถึงมี

วันนี้

พ่อเขามาแล้วยังไม่ได้ผล เขามาเองก็ยิ่งไม่ได้ผล!

นลินยิ้มอย่างขอโทษ “ธามนิธิเธอก็รู้ว่าถึงแม้เธอจะทำบ้านฉันล้ม ละลายแต่ฉันก็ไม่มีทางกลับไปหาเธออยู่ดีและตอนนี้เธอก็แต่งงานมี ภรรยาแล้วเธอยังมายุ่งกับฉันไม่ปล่อยแบบนี้เธอเคยนึกถึงภรรยาเธอบ้าง ไหม? เขาคงจะเสียใจน่าดู” ไวยาตยฟังที่เธอพูดจบก็เบิกตากว้างขึ้นอย่างไม่น่ำเชื่อ

มายุ่งไม่ปล่อย?

นี่เธอคิดว่าที่คุณธามนิธิทำแบบนี้เพราะอยากยุ่งกับเธองั้นหรอ?”

ที่แรกปราณีกำลังดูเมนูอาหารอยู่ อาหารพวกนั้นทำเอาเธอน้ำลาย จะไหลแต่..มันแพงไปหน่อย!

เธอนึกถึงคุณอาอาจจะมีเงินกู้บ้านต้องคืนก็รู้สึกมันฟุ่มเฟือยเก็นไป กำลังสับสนว่าจะสั่งหรือไม่สั่งก็ได้ยินที่นลินพูดก็สะดุ้งจนมือสั้น