ตอนที่316

นลิน มีสุวรรณ์เป็นคนที่เขาเกลียดมากที่สุด

แน่นอนว่าบ้านวิสิทธิ์เวชก็ไม่มีคนยินดีเธอเช่นกัน

แม้แต่จันวิภาที่เป็นคนแนะนำเธอให้กับธามนิธิยังโมโหแทนเลย ปาณี “คุณอาตอบตกลงหรอคะ?”

ไวยาตย์ ครับ”

รามนิธิอาบน้ำเสร็จช่วยพยุงเขาขึ้นบนเตียงแล้วห่มผ้าห่มให้ เธอนั่งที่ขอบเตียงแล้วมองธามนิธิที่อยู่ใต้แสงไฟและไปจับกุมมีอ

เขาไว้

ธามนิธิที่พึ่งอาบน้ำเสร็จดูหล่อมาก ผมยังเปียกๆอยู่นิดนึงมันมี ความเข็กซี่ที่อธิบายไม่ได้ ปาณีมองเธอแต่ก็ไม่ได้รับพูดอะไรราวกับอยากถามอะไรสักอย่าง

แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง

ธามนิธิมองเธอที่ราวกับมีความลับ “มีอะไร?”

“มีบางเรื่องที่อยากถามแต่ก็รู้สึกถามแล้วก็ไม่ค่อยดี” ปาณีสับสน

ธามนิธิยิ้ม “คุยกับสามีตัวเองแล้วมีอะไรให้น่ากังวลอีก? มีอะไรบอก

“ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้คุณอาจะไปนัดของคู่หมั้น?” ปาณีรวมความกล้า

อยู่

สิ”

แล้วถามออกไป

รามนิธิขมวดคิ้ว “ไวยาตย์บอกเธอ?”

ปาณีทำเป็นหลบสายตา “เออคือว่า…”

ไม่รู้ว่าแบบนี้ถือว่าขายไวยาตย์หรือเปล่า?

ธามนิธิจับมือเธอแล้วพูด “เธอโง่หรือไง? ฉันแต่งงานแล้วจะไปเอาคู่ หมั้นมาจากไหน?”

“เออ.. คำพูดของธามนิธิทำเอาใจของปาณีที่กำลังระแวงอยู่ก็ สงบลงแถมยังรู้สึกถึงความหวานแหววอีก

นี่คุณอากำลังปฏิเสธความสัมพันธ์ของเขากับนลิน มีสุวรรณ์งั้น

หรอ?

ธามนิธิยื่นมือไปจับที่หัวเธอแล้วกดลงมาวางบนหน้าอกเขา น้ำเสียง อ่อนโยน “อย่าไปคิดอะไรเรื่อยเปื่อยล่ะ ฉันไปเจอเขาพรุ่งนี้เพราะเรื่อง งานต่างหากฉันกำลังอยากถามเธอพอดีเลยว่าว่างหรือเปล่าถ้าว่างเธอจะ ไปกับฉันไหม?”

ปาณิมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ได้หรอ?”

“เธอมีเวลาก็พอ” เขาอยากให้เธออยู่เขียงข้างทุกวันแต่เพราะปาณี ต้องไปเรียนแล้วทำงานพาร์ทไทม์บนเวยป๋อก็เลยปกติไม่ค่อยได้เรียก เธอไปไหนด้วย

ปาณี ได้สิเดียวพรุ่งนี้ฉันอัพเดทเวยป้อล่วงหน้าแล้วกลางคืนออก ไปกินข้าวกับคุณอา”

รามนิธิ นอนได้แล้ว! ดีกขนาดนี้แล้งเธอไม่ง่วงหรือไง

“ที่จริงง่วงนะ” ปาณีขึ้นไปบนเตียงแล้วอิงหมอน ตอนรอคุณอา กลับมาเกือบจะนอนหลับไปแล้ว”

แต่เธอเป็นห่วงเขาอยากรอให้เขากลับมาก่อนได้เห็นเขาปลอดภัยดี ก่อน

รามนิธิไปขยี้หัวเธอ นอนได้แล้ว!”

ที่นัดหมายไปกินข้าวกับนลิน มีสุวรรณ์เป็นร้านอาหารในโรงแรม

ห้าดาว

ไวยาตย์เข็นธามนิธิเข้าไปปาณีเดินตามหลังพวกเขา นลิน มีสุร วรรณ์มาถึงก่อนแล้ววันนี้เขาใส่เดรสสีครีมและจัดทรงผมนิดหน่อยทั้งสวย และสง่า.

ยังดีที่รู้ว่าเขาเป็นใครก่อนตอนนี้ปาณีมองเขาเลยไม่ค่อยถูกชะตา

เท่าไหร่และในใจก็มีความเอาเขาเป็นศัตรูอีกด้วย

นลิน มีสุวรรณ์นั่งอยู่กับที่พอเห็นธามนิธิก็ยิ้ม “ธามนิธิไม่ได้เจอกัน นานเลยนะ”

ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่หวานแหววและน้ำเสียงราวกับสนิท ได้ยินที่เขาเรียกคุณอาแบบนี้ปราณีก็ขมวดคิ้ว

เธอพบว่าตัวเองเกลียดที่ผู้หญิงคนอื่นเรียกรามนิธิแบบนี้ ธามนิธิไม่ได้ตอบแต่ให้ไวยาตย์เข็นตัวเองไปถึงที่โต๊ะและปาณีก็ นั่งลงไปตาม

ระหว่างทางที่มาปาณีก็เคยคิดว่าถ้านลิน มีสุวรรณ์เห็นตัวเองมันจะ เป็นยังไงกัน

อาจจะโกรธ?