ตอนที่309

ก็เหมือนฝนสิริถึงแม้จะเกลียดขนาดไหนแต่นั่นก็คือแม่ของเธอ

นภันต์มองเธอแล้วยิ้ม

ปาณีมองเขาที่เอาแต่ยิ้มก็เลยเอาใบเสร็จค่าใช้จ่ายโรงพยาบาลให้ เขา “นี่เป็นค่าใช้จ่ายที่เธอมาอยู่โรงพยาบาล ฉันจ่ายคืนเพื่อนเธอไปหมด แล้วรอเธอหาตั้งได้ก่อนอย่าลืมมาคืนฉันด้วย”

“อ่อ” เขาเอาใบเสร็จไป “โคตรแพงเลย!”

“ใครให้เธอเป็นลมละ? รูมเมทเป็นห่วงเธอเลยส่งเธอเข้าโรง พยาบาล ถ้าเธอรู้ว่าแพงแล้วคราวหลังก็อย่าทำให้ตัวเองไม่สบายอีกละ!”

“โคตรโหดเลย!” นภันต์มองเธอ “สงสารพี่เขยผม”

“ไปของเธอไป!” ปาณีโดนเขาทำโกรธจนหัวเราะ “ฉันแค่โหดกับ เธอไม่โหดใส่เขาหรอก”

และเธอก็ไม่เคยทำโหดใส่คุณอาด้วย!

เพราะว่าพรุ่งนี้ช่วงเช้าไม่มีเรียนปาณีเลยไม่ได้กลับบ้านโทรไป บอกให้ธามนิธิจากนั้นก็อยู่เป็นเพื่อนนภันต์ที่โรงพยาบาล ตอนเช้าปาณีออกไปซื้ออาหารเข้าให้เขาตอนกลับมาก็พบว่าฝนสิริ

ก็มา

ได้ข่าวว่านภันต์ไม่สบาย ฝนสิริเป็นห่วงจนออกจากบ้านตั้งแต่เช้า แล้วรีบมาหาเขาด่วน

ปาณีอดคิดถึงเมื่อก่อนตอนที่ตัวเองเป็นไข้ไม่ได้ ตอนฝนสิริรู้ว่าเธอ

ไม่สบายก็แค่ให้เธอดื่มน้ำร้อนเยอะหน่อย

การกระทำที่มีต่อระหว่างลูกสาวและลูกชายมันแตกต่างกันโดยสิ้น เชิงจริงๆ

อาจจะในสายตาของคุณแม่มีแค่นกันต์เท่านั้นที่เป็นลูกรักของเขา! ตอนนี้ฝนสิรินั่งกังวลอยู่ที่ข้างเดียงมองนภันต์ด้วยความอ่อนโยน “เป็นยังไงบ้าง? ดีขึ้นหรือยัง? เป็นไข้ก็ไม่รู้จักโทรมาบอกแม่สักหน่อย” “ผมไม่เป็นไร” นภันต์ “พี่มาดูแลผมทั้งคืนเลยที่จริงแล้วแม่ไม่ต้อง มาก็ได้

ฝนสิริมองปาณแล้วสงสัยกับคำพูดของนภันต์ “นี่ฟั่งพี่สาวเธอได้ ไหมเนี่ย? ตอนนี้เขาคงไม่นับพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วแหละ”

ปาณีแต่งงานกับธามนิธิ เขาไม่ได้เงินสินสอดสักบาทแค่นี้ก็ช่าง เถอะไปถึงงานแต่งก็โดนคนอื่นหัวเราะอีก

ตอนนี้ทุกคนก็รู้กันหมดแล้วว่าลูกสาวของเขาแต่งงานกับคนพิการ ได้ยินที่แม่ตัวเองพูดประชดแบบนี้ ปราณีวางอาหารเช้าลง “นภันต์ ฉันกลับไปก่อนนะ”

“ปาณี” ฝนสิริเรียกเธอไว้

ปกติไม่ได้เจอปาณีเลยตอนนี้อุตส่าห์ได้เห็นหน้าสักทีเขาก็คงต้อง

ว่าเธอหน่อย

ปาณีหยุดเดิน “มีอะไร?”

ฝนสิริมองเธอ “นภันต์ยังไม่หายดีเธอก็จะไปแล้วนี่เธอมีน้ำใจหรือ เปล่าเนี่ย? ตอนนั้นที่ฉันไม่ให้เธอไปเรียนนภันต์ขอฉันว่าอยากเอาโอกาส ตัวเองมาให้เธอแต่เธอล่ะ? เธออยู่ใกล้กับเขามากที่สุดแล้วยังทำให้เขาไม่ สบายขนาดนี้อีก”

ปาณรหมดคำพูด “เขาไม่สบายแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน?”

นี่มาโทษได้ตลกมากเลย!

เธอทำอะไรผิด?

รู้ว่านภันต์ไม่สบายเธอก็รีบมาในเวลาแรกมาเฝ้าเขาทั้งคืนตอนนี้ ง่วงจนจะตายอยู่แล้ว

ฝนสิริ “เธอนี่ไม่มีน้ำใจจริงๆ นภันต์กับเธอโดด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เรียกเธอว่าพี่สาวมาตั้งหลายปีตอนเธอแต่งงานก็ไม่คิดเผื่อน้องชายตัว เองบ้างตอนนี้ดีหรือยัง? เงินสินสอดไม่ได้สักบาทแล้วยังทำให้ทุกคนมา หัวเราะคนในบ้านอีก ตอนนี้ทุกคนรู้หมดแล้วว่าลูกสาวฉันแต่งงานกับคน พิการ! ฉันกับพ่อเธอยกหัวไม่ขึ้นเลย”

“แม่” นภันต์รีบช่วย “แม่อย่าพูดแบบนี้สิครับ”

“ฉันทำไมจะไม่พูด?” ฝนสิริพูดอย่างน่าสงสาร “ฉันเลี้ยงดูพวกเธอ จนโตถึงทุกวันนี้ฉันไม่ลำบากหรอ? พ่อเธอไม่ได้เรื่องเอง ตอนท้องฉันโต ฉันยังออกไปทำงานให้คนอื่นที่ข้างนอกบ้านหลังมีฉันเป็นเสาหลัก! แต่ สุดท้ายฉันกลับเลี้ยงคนที่ไม่มีน้ำใจแบบนี้”