ตอนที่ 345 มีเพียงฉันที่เห็นความงามของคุณ (3)

เซียซิงเฉินออกมาจากห้องหนังสือเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า

บริเวณท้องน้อยเริ่มปวดขึ้นเสียดื้อๆ หมายความว่าวันนั้น คงใกล้มาแล้วล่ะ

หลายวันนี้ที่พักอยู่ในโรงแรม พวกของใช้ทั่วไปมักเป็นเห ลิ่งเฟยหรือเมย์จัดซื้อมาให้ แต่ของพวกนี้จะรบกวนผู้อื่นเสมอ ไม่ได้ ออกไปเดินเล่นก็ดีเหมือนกัน อีกอย่างข้างใต้โรงแรมที่มี ซุปเปอร์มาร์เกต

เซี่ยซิงเฉินหยิบเงินและโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋าเพื่อ เตรียมตัวลงไปชั้นล่าง รุ่ยยังเดินตามหลังมา “คุณเซียจะออก ไปเหรอครับ?”

“คุณไม่ต้องตามฉันมาหรอกค่ะ ฉันแค่ออกไปซื้อของนิด หน่อย จะรีบขึ้นมา

แค่อยู่ในโรงแรมไม่มีอันตรายใดๆ และไม่มีทางถูกสะกด ตามแน่นอน

รุ่ยกังครุ่นคิดครู่หนึ่งเพราะไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่จึง พยักหน้าไม่เดินตามไป
เซี่ยซิงเฉินเดินทั่วในซุปเปอร์มาร์เกตขนาดเล็กชั้นล่าง ขณะเดียวกันก็ล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า หลายวันมานี้ไม่ ได้เปิดเครื่องไว้ ปิดกั้นโลกภายนอกไว้ให้ชีวิตเหลือเพียงสาม คนในครอบครัวอย่างเห็นแก่ตัว

มีเพียงเช่นนี้เธอถึงไม่ต้องนึกถึงความสัมพันธ์ทางสาย เลือดที่น่าปวดหัวเหล่านั้น

ทันทีที่เปิดเครื่องหน้าจอก็สว่างวาบแจ้งเตือนต่างๆ เกี่ย ซิงเฉินไล่เปิดทีละอันๆ ส่วนมากเป็นสายจากพวกผู้ใหญ่รวมถึง หยูเจ๋อหนัน

หยูเจ๋อหนันเองก็โทรมาหาเพราะเรื่องเบื้องหลังครอบครัว เธอสินะ หมอนั่นตั้งนานแล้วและคอยปิดบังตัวเองอยู่ตลอด มา ไม่รู้ว่ากำลังคิดแผนอะไรอยู่

เซี่ยซิงเฉินหยุดคิดชั่วครู่ก่อนจะเลือกโทรไปหาเขา

จากนั้นก็กวาดสายตาไปทั่วชั้นวางของเพื่อรอเขารับสาย

เสียงรอสายดังไปไม่นานก็ถูกกดรับ

“นึกว่าคุณถูกไปเยถึงพาไปนอกโลกแล้วซะอีก ที่แท้ยังอยู่ บนโลกนี่นา!” เพิ่งรับสายเสียงหยูเจ๋อหนันก็ดังแว่วมาทันที เซี่ยซิงเฉินแค่นเสียงไปที่ “คุณโทรหาฉันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ พูดสิ คุณรู้ตั้งแต่เมื่อไร ทำไมถึงปิดบังฉัน?”

เซี่ยซิงเฉินคิดไปเพียงครู่จู่ๆ ก็นึกบางอย่างได้พร้อมกล่าว

“ไม่ใช่ว่าคุณ…รู้เรื่องของฉันตั้งแต่วันแรกที่รู้จักฉันแล้วนะ?”
หยูเจ๋อหนันเองก็ไม่คิดปิดบังเธอ เพียงตอบเสียง “อุ้ม”

“ฉันก็ว่าทำไมถึงตัวได้บังเอิญขนาดนั้น! อีกอย่างดูยังไง คุณก็ไม่ใช่คนที่จะนัดดูตัว! คุณเข้าใกล้ฉันเพื่ออะไรกันแน่?

“เพื่อพี่ชายผม” หยูเจ๋อหนันตอบตามตรง “พี่ผมอยากให้ ผมแต่งงานกับคุณ

“แต่งเพื่อผลประโยชน์ทางการเมืองเหรอ?” เซียซิงเฉินไม่ เข้าใจโลกของพวกเขาเลยจริงๆ “ทำไมคุณถึงเชื่อฟังพี่ชายคุณ ขนาดนี้ล่ะ หรือว่าคุณต้องทรยศความรู้สึกตัวเองเพียงเพื่อเขา โดยการจะแต่งงานกับใครก็ได้เหรอ?

หยูเจ๋อหนันหยุดครุ่นคิดชั่วครู่ “ผมก็ไม่ได้ทรยศความรู้สึก

ตัวเองนะ”

แต่งงานกับเธอก็ถือว่าสมใจตัวเองแล้ว

หยูเจ๋อหนันถือกุญแจรถยนต์ไว้พลางปิดประตูรถ กำลังจะ พูดอะไรกับเธออีกสักหน่อยพอเงยหน้าก็เห็นเงาร่างที่คุ้นตาอยู่ ในซุปเปอร์มาร์เกต

“ฮัลโหล คุณอยู่ไหน?” หยูเจ๋อหนันถาม

“คุณอย่านอกเรื่อง!” เซี่ยซิงเฉินไม่ได้สนใจคำถามของ เขา “พูดมาเลยว่าคุณไม่เคยเห็นฉันเป็นเพื่อนเลยใช่ไหม? ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้

“ใช่แล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ก็มัวแต่คิดหาวิธีจะแต่งงาน กับคุณให้ได้” หยูเจ๋อหนันยังคงมีน้ำเสียงหยอกเล่นเช่นเดิมเดิมที่กำลังก้าวเท้าไปทางโรงแรม King แต่กลับหมุนตัวไปยัง ซุปเปอร์มาร์เกต

เซียซิงเฉินกล่าว “แผนของคุณคงต้องแห้วแล้วล่ะ

“ทำไม?”

เธอหยิบของที่จำเป็นต้องใช้ลงในตะกร้าทีละอย่างๆ จาก นั้นก็เลือกครีมโกนหนวดของไปเย่นิ่งเสร็จจึงกล่าวต่อ “ตอนนี้ ฉันมีสามีแล้ว คุณก็รีบหาเป้าหมายรายต่อไปเถอะค่ะ

แม้สุดท้ายจะไม่ได้ใบทะเบียนสมรสแต่ทั้งสองเคยดื่ม เหล้าสาบานแล้ว อีกอย่าง…แค่ใจที่เชื่อมต่อกันก็คงพอแล้วล่ะ

มั้ง?

หยูเนื้อหนุนชะงักปลายเท้าที่กำลังเดินไป ราวกับตั้งตัว ไม่ทันจึงเงียบไปพักใหญ่

เซี่ยซิงเฉินไม่ได้ยินเสียงของเขาจึงพูดต่อ “เสียแผนเลย กำลังคิดหนักว่าจะรายงานพี่ชายคุณยังไงสินะ?”

ใครให้หมอนี่จงใจเข้าหาเธอกันล่ะ?

“ไม่ใช่สักหน่อย” พอเขาตั้งสติได้ ดวงตาก็หมั่นลง มุม ปากยกยิ้มอย่างขมขื่นไปทีแล้วแสร้งพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “เดี๋ยวผมกลับไปเจอพี่ผมแล้วพี่ผมต้องถลกหนังผมแน่ๆ

เขายังคงเดินเข้าไปในซุปเปอร์มาเก็ตต่อเข้าไป

ภายในซุปเปอร์มาร์เกตขนาดเล็ก กลุ่มหญิงสาวที่จู่ๆ เห็นเขาปรากฏตัวก็ตาโตทันที ดวงตาฉายแววหลงใหลอย่าง เต็มเหนี่ยว หยูเจอหนุนกลับเห็นเพียง “หญิงแต่งงานแล้ว ที่ กำลังเดินวนเวียนอยู่แถวชั้นวางสินค้า

เซียซิงเฉินย่อมไม่รู้ว่าเขาอยู่ด้านหลัง ได้แต่พูดเสียงขุ่น ในสาย “ถ้างั้นคุณก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ถ้าฉันเจอคุณจะ หักกระดูกคุณก่อนเลย!

“ผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ที่แท้คุณซาดิสม์ขนาดนี้เลยเหรอ! เธอนิ่งค้าง

เสียงนี้…

คล้ายดังแว่วออกมาจากในโทรศัพท์ แต่ก็รู้สึกว่าตั้งอยู่

ข้างหู

เธอมอง โทรศัพท์แวบหนึ่งก่อนจะหันหลัง เป็นอย่างที่คิด เลยว่าหนูเจอหนุนกำลังยันแขนข้างหนึ่งกับชั้นวางสินค้าด้วย ท่าทีเกียจคร้าน อีกมือกโทรศัพท์ไว้ยืนอยู่ด้านหลังเธอ เธอที่ หมุนตัวกลับมาแทบจะชนเขาไปเต็มเปา

เธอสะดุ้งไปที่จึงเผลอก้าวถอยหลังอย่างแรง

หยูเจอหนุนยื่นมือพยุงเธอไว้ คิ้วสวยขมวด “ขนาดนี้ เชียว? หน้าตาผมทำให้คุณตกใจขนาดนี้เลยเหรอ?”

เซี่ยซิงเฉินถลึงตามองเขา แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย “คุณไม่ได้ติดตั้งระบบติดตามในโทรศัพท์ของฉันหรอกนะ?!”
เขาทั้งทั้งอยากร้องไห้ “ก็ไม่แน่นะ

เธอคร้านจะสนใจเขาอีก พอหยิบของครบแล้วก็ถือตะกร้า เดินต่อไป หยูเจ๋อหนันเดินตามหลังเธอเพราะกลัวว่าเธอโกรธ เข้าจริงๆ พร้อมอธิบาย “ผมไม่ได้สะกดรอยตามคุณมา แค่ล้อ เล่นเอง”

“แล้วคุณมาที่นี่ทำไม?”

“คุณหญิงหลันถึงก็คือคุณแม่แท้ๆ ของคุณ…

“คุณยังกล้าพูดเรื่องนี้อีก!” เซียซิงเฉินหันหน้ามาจ้องเขา เขม็ง เขายกสองมือขึ้นเหนือหัวแล้วพูดด้วยสีหน้าน่าสงสาร “ก็ได้ ไม่พูดก็ไม่พูด ถ้างั้นผมจะไม่พูดแล้ว

เซี่ยซิงเฉินเดินไปชำระเงิน แต่หนูเจอหนันชิงจ่ายเสียก่อน เห็นแก่ความจริงใจของเขาแล้วเซี่ยซิงเฉินก็ไม่ได้ตัดขาดเขา เสียทีเดียว พูดเพียง “คุณพูดต่อสิ

“แม่…ไม่สิ ผมหมายถึงคุณหญิงหลันถึงพักอยู่ที่โรงแรมนี้ วันนี้ท่านเช็คเอาท์แล้ว ผมเลยมารับเธอพอดี

เซี่ยซิงเฉินถือของเดินออกไปจากซุปเปอร์มาร์เกต เมื่อ

ได้ยินคำพูดนี้ก็หยุดชะงักเล็กน้อย หยูเจ๋อหนันฉวยโอกาสแย่ง ของจากมือเธอไป

วินาทีที่สัมผัสมือเธอ แหวนบนนิ้วเธอก็สะท้อนเข้าตาจนขอบตาเริ่มร้อนผ่าวเขาถาม “คุณแต่งงานกับไปเย่นิ่งแล้วจริงๆ เหรอ?”
เซียซิงเฉินได้สติกลับมาก็มองแหวนบนนิ้วแวบหนึ่ง

“ใช่ค่ะ แต่งงานแล้วจริงๆ รีบให้พี่ชายคุณเปลี่ยนแผน

เถอะ!”

“ก็ไม่แน่หรอกนะ” หยูเจ๋อหนันแค่นเสียง “แต่งงานได้

หย่าได้!”

เซี่ยซิงเฉินอดฟาดเขาไม่ได้ “มีเพื่อนอย่างคุณที่ไหนล่ะ? ฉันเพิ่งแต่งงานก็แช่ง คนบ้าเอ๊ย!

ฟาดไปสองที่แต่ยังโกรธไม่หาย สับเท้าเดินเข้าไปใน โรงแรมอย่างไม่สนใจเขาอีก หยูเจ๋อหนันรีบก้าวตามอย่าง เอาใจ เซียซิงเฉินไม่แม้แต่จะมองเขา เขาจึงรีบพูดอ้อนวอน “อย่าโกรธเลยนะ ผมแค่พูดไปเรื่อย

จากนั้นก็ยื่นหัวไปทางเธอ “ให้คุณระบายอารมณ์ก็ไม่หาย เหรอ? เนี่ยคุณเปิดกะโหลกผมเลย เปิดแล้วก็หายโกรธได้ แล้ว!”