ตอนที่ 29 ถ่ายโอนความเจ็บปวด

เซี่ยซิงเฉินรู้แต่ว่าหัวใจถูกบีบจนแข็งเป็นก้อนไปแล้ว

เธอหันหลังเดินกลับไปที่ห้องน้ำ พร้อมบิดผ้าขนหนูร้อน ออกมายืนหนึ่ง เธอโน้มตัวลงไปเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขา แต่อยู่ๆ ไปเปถึงก็ยื่นมือออกมาคว้ามือของเธอเอาไว้ เขาปรือ ตามองไปที่เธอ ณ เวลานี้ดวงตาที่แสนลุ่มลึกคู่นั้นกำลังปกคลุม ไปด้วยม่านหมอกบางๆ ยิ่งดูลึกลับ แต่ก็ทำให้เธอเจ็บปวดใจ ด้วยเช่นกัน

เธอสัมผัสได้ว่าเขาต้องทนทรมานมาก เขากุมมือของเธอ เอาไว้แน่นบ้างคลายบ้าง เหงื่อที่ท่วมไปทั่วฝ่ามือที่เย็นเฉียบ เปื้อนชุ่มไปทั่วผิวของเธอ

เซียซิงเฉินทนต่อไปอีกไม่ไหว

“เดี๋ยวฉันจะคุยเป็นเพื่อนเพื่อดึงความสนใจ คุณจะได้ไม่ เจ็บมาก” เธอวางผ้าขนหนูลงและพูดเบาๆ ว่า “คุณมีเรื่องที่ อยากฟังเป็นพิเศษไหม? หรือ คุณจะคุยอะไรกับฉันก็ได้นะ

เธอตั้งใจแน่วแน่

เฉินที่อยู่ข้างๆ ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่พวกเขาทั้งสอง คน เป็นภาพที่ดูงดงามจริงๆ

ไปเยฉิงจ้องเซี่ยซิงเฉินไม่วางตา ดวงตาที่เรียวยาวค่อยๆหรี่ลง มองเห็นเป็นแสงพร่ามัวแผ่ปกคลุม “ผมมีวิธีที่ดึงความ สนใจและถ่ายโอนความเจ็บปวดได้ดีกว่าการพูดคุย…คุณจะ ช่วยผมไหม?”

เซี่ยซิงเฉินรู้สึกเหมือนตัวเธอเองก็มีความบ้าผู้ชายอยู่ พอควร

ถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังจะรู้สึกว่าเสียงที่แหบแห้งของเขานั้น

ดูน่าดึงดูด น่าหลงใหล และน่าฟังเอามากๆ

เธอพยักหน้าโดยไม่ลังเล “แน่นอนค่ะ แต่จะให้ฉันช่วย

คุณอย่างไรคะ”

“โน้มตัวลงมาหน่อย” เขาสั่ง

“อ้อค่ะ” ลำตัวของเธอ โน้มต่ำลงมาเล็กน้อย

“ลงมาอีก”

“คะ?” เธอลังเลไปชั่วขณะ ตามองไปที่เขา ขนตาไหวระริก

ตอนนี้ระยะห่างระหว่างคนสองคนเหลือเพียง 5 กำปั้น เท่านั้น ถ้าขืนเข้าใกล้กว่านี้…อันตรายมาก

มือที่ไปเย่นิ่งจับข้อมือของเธอเอาไว้เพราะความเจ็บปวด รัดแน่นขึ้น เธอรู้สึกกระวนกระวายใจจนเกือบจะโน้มตัวลงไป ใกล้เขาในเดี่ยวนั้น

ถึงจะไม่รู้ว่าเขามีเจตนาอะไร แต่ถ้ามันทำให้เขากลาย ความเจ็บปวดลงไปได้บ้าง ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี เมื่อคิดได้แบบ นี้ ระยะห่างระหว่างเธอและขาก็เข้าใกล้กันจนเหลือเพียงกำปั้นเดียวเท่านั้น

เครื่องหน้าหล่อเหลา โดดเด่นของชายหนุ่มขยายใหญ่จน พร่ามัวอยู่ตรงหน้าของเธอ แต่เธอกลับได้ยินเสียงลมหายใจที่ หอบแรงของเขาได้อย่างชัดเจน

เซี่ยซิงเฉินถามด้วยความกังวลว่า “ตกลงจะให้

ยังไม่ทันพูดจบ อยู่ๆ ชายหนุ่มก็ค่อยๆ ยกลำตัวขึ้นมา ริม ฝีปากที่เย็นเฉียบของเขาประกบไปบนริมฝีปากของเธอ

ทั้งที่เป็นสัมผัสที่เย็นเฉียบ แต่เซียซิงเฉินกลับรู้สึกเหมือน มีความร้อนที่น่าตกใจปะทุออกมาจากริมฝีปาก สมองของเธอ ต่อไปหมด

นี่…นี่มันเรื่องอะไรกัน?

เธองุนงงไปชั่วขณะ เมื่อได้สติ เธอรีบยกศีรษะถอยไปข้าง หลัง แต่ในขณะที่ริมฝีปากเพิ่งจะห่างจากริมฝีปากของชายหนุ่ม ได้ไม่ถึงนิ้ว ศีรษะของเธอก็กลับถูกจับยึดให้อยู่กับที่

ริมฝีปากของทั้งสองสัมผัสกัน

การจูบโดยพลการของชายหนุ่มนั้นแทบไม่สามารถขัดขืน ได้เลย เซี่ยซิงเฉินรู้สึกเหมือนอากาศที่อยู่ภายในทรวงอกถูก ดูดออกไปจนหมด

ปลายลิ้นของเธอรู้สีกชา

จูบนี้ อันตรายมากจนอาจทำให้ถึงตายได้
เธอรู้สึกหวั่นใจ เธอกลัวว่าในความเคลิบเคลิ้มนั้นอาจจะ เป็นเหวลึก แต่เธอก็ปฏิเสธมันไม่ได้

“แค่กๆ ทั้งสองคนครับ ผมทำแผลเสร็จแล้ว” ไม่รู้เหมือน กันว่าจูบนี้ดำเนินไปนานเท่าไหร่ เฉินที่ถูกลืมอดไม่ได้ที่จะ กระแอมไอออกมาสองครั้งเพื่อขัดจังหวะของพวกเขา

นี่ถ้ามีสมาคมพิทักษ์คนโสดอยู่ เขาคงร้องเรียนแน่ๆ! สองคนนี้พลอดรักกัน ทำเหมือนเขาเป็นอากาศธาตุ

ตอนนี้เขาคิดว่าท่านประธานาธิบดีไม่ได้มาเพื่อรักษาตัว เลยสักนิด แต่เขาใช้การรักษาตัวมาเป็นข้ออ้างในการปลูกต้น รักกับคุณเซียต่างหาก ดูเป็นเหตุผลที่เข้าท่าจริงๆ!

เสียงกระแอมไอของเขา ทำให้เซียซิงเฉินได้สติ

พลันนึกขึ้นได้ว่ายังมีคุณหมออยู่ตรงนั้น เธอแอบร้องไห้ อยู่ในใจและพยายามผลักริมฝีปากของเขาออกไปด้วยใบหน้า ที่แดงก่ำ

มือของไปเย่นิ่งจับเธอไว้แน่น เขายังคงประทับจูบไปบน ริมฝีปากล่างของเธออีกครู่หนึ่ง แล้วจึงปล่อยตัวเธอ

เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาลุกลี้ลุกลน ดวงตาของเขามีสี เข้มทอประกาย ภายในดวงตาเก็บซ่อนอารมณ์เอาไว้มากมาย เซียซิงเฉินพลันรู้สึกสับสน แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปค้นหา ใบหน้าของเธอแดง หันหลังกลับแล้วเดินออกไป ราวกับ กำลังหนีภัยอย่างไรอย่างนั้น
ถึงแม้จะไม่ได้หันกลับไปดู แต่เธอก็สัมผัสได้อย่างชัดเจน ถึงสายตาชอบอกชอบใจของคุณหมอ

น่าขายหน้าจริงๆ!!! นี่เธอ…ถูกเขาจูบ! ลำพังถูกจูบไม่เท่า

ไหร่ แต่ยังลืมไปสนิทว่ามีคนอื่นอยู่ด้วยนี่สิ “บ้าไปแล้ว!” เซียซิงเฉินเดินเท้าวนไปวนมาด้วย ใบหน้าที่ร้อนผ่าวอยู่ด้านนอก

คนคนนี้แย่มาก! วิธีดึงความสนใจอะไรกัน เธอหลงกลเขา เข้าเต็มเปา

แต่…

ทำอย่างไรดี? เธอไม่เพียงแต่ไม่อึดอัดใจ กลับกันหัวใจ ของเธอกลับเต้นรัว

เธอกดหน้าอกอยู่พักใหญ่ แต่หัวใจที่อยู่ข้างในยังคงเต้น

รุนแรงอย่างต่อเนื่อง นี่มันอะไรกัน?

นี่ตัวเธอหวั่นไหว…จริงๆ หรือ?

“ไม่! ไม่มีทาง!” เซี่ยซิงเฉินตบเข้าที่ใบหน้า ราวกับ ต้องการปลุกตัวเองให้ตื่น เพราะความคิดของเธอค่อนข้างน่า ตกใจ เธอเอาแต่พึมพำว่า “เขาหน้าตาหล่อเหลา และรูปร่างก็ ออกจะดูดีขนาดนั้น แถมยังเป็นถึงท่านประธานาธิบดีอีก ต่อให้ เป็นคนอื่น ถ้าถูกจูบขนาดนี้ หัวใจก็คงต้องเต้นรัวเหมือนกันใช่ ไหม?”

“ใช่ๆ จะเคลิ้มไม่ได้เด็ดขาด! เซี่ยซิงเฉิน สติเธอต้องมีสติ!” เธอถามเองตอบเอง

ท่านประธานาธิบดีเป็นใคร ใช่คนที่เธอควรไปชอบไหม?

ถึงตอนนี้พวกเขาจะอยู่ด้วยกัน แต่นั่นก็เป็นเพราะเซียต้า ไป ถ้าไม่มีเซียต้าไป ชาตินี้พวกเขาก็คงไม่มีทางได้เจอกัน

ถ้าเธอเกิดหลงรักเขาขึ้นมาจริงๆ เธอก็เป็นแค่หนึ่งใน บรรดาผู้หญิงหลายร้อยคนที่รักใคร่ชื่นชมในตัวเขาเท่านั้น

และไม่เคยมีประธานาธิบดีคนไหนจะมาอยู่กับคนธรรมดา

คนที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีเกือบทุกคนจะเกี่ยวดอง กันเพราะเหตุผลทางการเมือง หากพวกเขาอยากจะยืนอย่าง มั่นคงบนฐานของการเมือง การแต่งงานกับความรักก็เป็นแค่ หมากตัวหนึ่งของพวกเขา

แต่ไม่ว่าจะสมัครใจ หรือไม่สมัครใจ ผลสุดท้ายก็เหมือนกัน

คนธรรมดาๆ อย่างพวกเธอ ถ้าเกิดไปหลงรัก ประธานาธิบดีเข้า ก็เหมือนกับแมงเม่าที่บินเข้ากองไฟ สุดท้าย ก็จะกลายเป็นฟองอากาศ

ตัวเธอเองจะถูกเขาในหัวอีกไม่ได้

เซี่ยซิงเฉินเป็นคนมีสติยั้งคิด เธอบังคับตัวเองให้ใจเย็นลง แต่…

ในใจกลับรู้สึกหดหูอย่างบอกไม่ถูก
เธอไม่อยากคิดหาเหตุผล

ครูต่อมา เฉินก็ถือกล่องยาเดินออกมา การได้เจอเขา อีกครั้งทำให้เซียซิงเฉินถึงกับทำตัวไม่ถูก แต่เธอก็ยังเดินไปส่งเขา

“พวกคุณคบกันอยู่?” ฟู่เฉินถาม

“อ๊ะ? ไม่ ไม่ใช่ค่ะ!” เธอรีบโบกมือปฏิเสธ

ฟู่เฉินยิ้มราวกับไม่ได้ฟังคำพูดของเธอเลย เอาแต่สนใจ เรื่องของตัวเองและถามว่า “เฉิงเขาดูเหมือนเป็นคนเย็นชา แต่ถ้าได้รู้จักมากขึ้น คุณจะพบว่าจริงๆ เขาเป็นคนอ่อนโยน มาก ผู้หญิงก็เลยมักจะหลงรักเขาได้ง่ายๆ