ตอนที่ 289 จริงจังกับความรัก (9)

ทั้งสองคนสบสายตากัน นิ่งอึ้งไปชั่วครู่

จากนั้น…

“ทำไมเป็นหนูล่ะ?”

“ทําไมเป็นคุณล่ะ?”

ทั้งสองคนแทบจะพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน

ไปเย่นิ่งและน้าหลินที่ยืนอยู่ข้างๆ งุนงง ไปเยถึงถามเซีย

ซิงเฉิน “พวกคุณเคยเจอกันเหรอ?”

คุณหญิงไปบอกเองกับปากว่าไม่เคยเจอเธอมาก่อนไม่ใช่

เหรอ?

เซียซิงเฉิน ในตอนนี้ยังคงมึนงงสับสนอยู่ เธอไม่คาดคิด มาก่อนว่าคุณหญิงที่เคยพบกันที่โรงพยาบาลเมื่อคราวก่อนจะ เป็นคุณแม่ของไปเฉิง อีกทั้งตอนนั้นคุณหญิงคุยอะไรกับตน นะ? บอกว่าลูกสาวของหลี่หลิงอีกำลังคุยเรื่องแต่งงานกับ ลูกชายเธอ บอกว่าลูกชายเธอหลงเซียซึ่งคงจนหัวปักหัวป่า…

เมื่อนั้นคุณหญิงยังถามเรื่องเกี่ยวกับเซียซิงคงจากเธอไป มากมาย!

เซี่ยซิงเฉินลองเอาทุกเรื่องมาเชื่อมกันแล้วคิดใหม่อีกครั้งพานนึกถึงคำพูดของคุณหญิงที่ว่าเคยพบมารดาตนเอง จึงเริ่ม จับจุดบางอย่างได้แล้ว

ไม่ใช่ว่า…เธอหลงเข้าใจว่าหลี่หลิงเป็นมารดาตัวเองไป แล้วนะ?

“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?” คุณหญิงไปเริ่มสับสน เธอตกใจ เช่นเดียวกับเซียซิงเฉิน

“คุณหญิง เกิดอะไรขึ้น?” น้าหลินถาม

คุณหญิงไปนั่งลงบนโซฟาเดี่ยว ดวงตายังคงจดจ้องที่เซี่ย ซิงเฉิน ขณะเดียวกันก็ถามน้าหลิน “คนที่มาเอะอะหน้าประตู ข้างนอกคราวก่อนคือเธอไม่ผิดนะ?”

เรื่องตอนนั้นน้าหลินเคยเห็นเซียซิงเฉินจากกล้องวงจรปิด แค่ครู่เดียว

สายตาตอนกลางคืนไม่ดีนัก เธอก็เพ่งตามองเซียซิงเฉินม องแล้วมองอีก ครุ่นคิดสักพักถึงพยักหน้า “ใช่ คุณคนนี้แหละ

เอ่ยถึงเรื่องนี้เซี่ยซิงเฉินยังทำตัวไม่ถูก เผลอหันไปสบตา ไปเย่นิ่งแวบหนึ่งเป็นเชิงขอความช่วยเหลือ ทั้งคล้ายกำลัง อึดอัด

ไปเย่นิ่งส่งสายตาให้เธอเป็นเชิงปลอบ ฉุดเธอให้นั่งลง บนโซฟาตรงข้ามคุณหญิงไป

คุณหญิงไป าลังคิดเรื่องนั้นอยู่เช่นกัน ผ่านไปครู่หนึ่งถึง เอ่ยปากถามเซียซิงเฉินอีกครั้ง ครั้งก่อนที่โรงพยาบาลเปียซื้อหยวน คนที่อยู่ในห้องพักผู้ป่วยคือคุณแม่หนู?

“ค่ะ” เซียซิงเฉินตอบกลับ “สุขภาพท่านไม่ค่อยดี วันนั้น เพิ่งผ่าตัดหัวใจเสร็จเลยพักฟื้นที่โรงพยาบาล

คุณหญิงไปขมวดคิ้ว ถ้าเป็นเช่นนั้น แปลว่า…เข้าใจผิดเห รอ? แต่ผู้หญิงครั้งก่อนก็คือคุณนายเซียไม่ใช่เหรอ? แม้แต่เซีย ซิงเฉินเองก็เคยบอกว่าเธอเป็นภรรยาของนายกเทศมนตรี

“หนูเป็นแม่ของหลานชายสุดที่รักของฉันจริงๆ เหรอ?” คุณหญิงไปสงสัย มองเธอแล้วก็หันไปถลึงตาใส่ลูกชายตัวเอง “ไม่ใช่พวกเธอสองคนรวมหัวกันมาหลอกคนแก่อย่างฉันนะ?”

เซี่ยซิงเฉินทำหน้าไม่ถูก

ลำตัวสูงโปร่งของของไปเย่นิ่งพิงพนัก โซฟา “ไม่อย่างนั้น แม่ก็ให้ต้าไปมายืนยัน

คุณหญิงไปเองก็รู้สึกว่าความคิดตัวเองนั้นออกจะเกินจริง

ไปเสียหน่อย

“หมายความว่าคุณนายเซียคราวก่อนที่ฉันเจอ ไม่ใช่คุณ แม่ของหนูน่ะสิ?”

เซียซิงเฉินเพิ่งเข้าใจ คุณนายเซีย” จากปากของคุณหญิง ไปย่อมหมายถึงหลี่หลิง จึงตอบกลับตามความจริง “นั่นเป็น ภรรยาใหม่ของคุณพ่อค่ะ

คุณหญิงไปถึงกระจ่าง จิปากทำเสียงไปอย่างไม่คิด

ปิดบัง “คุณพ่อหนูแววตาใช้ไม่ได้เลย ผู้หญิงขี้โวยวายแบบนั้นแต่งงานไปชีวิตยังจะสงบสุขอีกเหรอ?”

“” เซียเฉันไม่ควรตอบรับอย่างไร จึงลอบหันไป มองไปเฉิง เขาโน้มน้อยๆ แล้วกระซิบมาก ท่านเป็นคนพูดตามใจคิดตลอด

เธอผงกหัวเล็กน้อย คนพูดตามใจคิดกลับน่าเข้าใกล้ มากกว่า อีกอย่างคุณหญิงไปพูดผิด ตอนคุณหย่าอยู่แล้วไม่เหรอ?

เพราะสายเคยโทรคุยกันก่อนหน้า ทำให้ในความ ทรงจำของเซียซิงเฉิน คุณหญิงไปเหมือนคุณหญิงผู้สูงศักดิ์ มั่งคั่งตามฉบับละครทั้งเธอก่อน ก็เริ่มรู้สึกใกล้ชิดขึ้นอีกนิด

ความจริงคุณหญิง

รู้ว่าเธอไม่เกี่ยวข้องกับหลี่หลิง ความคิดในแง่ร้ายต่อ เธอฉาดเข้าหน้าผาก “ไม่เมื่อไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของ เธอ งั้นเงินสิบล้าน

ล้านอะไรเหรอ?” เซี่ยซิงเฉินมึนงง

ไปเฉิงตอบกลับ “ผมเลยบอกว่าแม่หลอก แถม ไม่ด้วย

เซี่ยซิงเฉินมองคุณหญิงไปแล้วหันมามองไปเฉิง นี่มันเรื่องอะไรกัน? เกี่ยวกับหลี่หลิงเหรอคะ?

ไปเย่งกำลังจะอ้าปากเพื่อเล่าเรื่องทั้งหมด คุณหญิงไป กลับรู้สึกอับอายขายหน้า พลางถลึงตามองลูกชายแวบหนึ่ง “ห้ามพูด! หลี่หลิง ฉันว่าหล่อนชักจะกล้าเกินไปแล้ว! แม้แต่ เงินของฉันยังกล้าหลอก! รอบนี้ถือว่าเดินเข้าหาปากกระบอก ปืนเองนะ!”

คุณหญิงไปยิ่งคิดยิ่งโมโห ผุดลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวอย่าง เดือดดาล “ฉันต้องโทรแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้ ต้องรีบไปจับตัวไว้ เดี๋ยวนี้!”

คุณหญิงไปบอกว่าเดี๋ยวนี้ก็คือเดี๋ยวนั้น เพียงครู่เดียวก็ ปล่อยให้แขกนั่งตรงนั้นแล้วไปคุยโทรศัพท์

เซี่ยซิงเฉินมองแผ่นหลังที่เดินออกไปของคุณหญิงไป ถึง มองไปยังไปเย่นิ่งอย่างสงสัย ไปเฉิงนั่งพิงโซฟาอย่าง เกียจคร้าน บีบมือเธอเล่นไปพลาง ตอบกลับสั้นๆ “แม่เลี้ยง ของคุณกล้าไม่น้อย หลอกเงินแม่ผมไปสิบล้าน

เซียซิงเฉินเบิกตากว้าง แทบไม่อยากเชื่อ ไปเย่งเล่า เรื่องทั้งหมดให้เธอฟัง เธอคิดไม่ถึงกับเรื่องที่หลี่หลิง ทำ

กล้าไปปลอมตัวว่าเป็นคุณแม่เธอเพื่อหลอกเงินจากคุณ หญิงไปสิบล้าน! ยังดีที่เรื่องนี้กระจ่างแล้ว ถ้ายังไม่กระจ่าง

ถึงว่าน้ำเสียงของคุณหญิงไปตอนก่อนหน้าไม่น่าฟังสักเท่าไร! พอมาคิดดูก็เข้าใจ

“ตามนิสัยของแม่ผม ไม่ปล่อยเธอแน่ๆ เห็นเธอคงต้อง อยู่ในคุกหลายปีเลยล่ะ

หลี่หลิง ต้องถูกขังคุกจริงๆ เซียซิงเฉินกลับไม่สงสารเธอ เลยแม้แต่น้อย หลายปีนี้เรื่องที่เธอทำไปทั้งหมด ก็ถึงเวลาที่จะ ได้บทลงโทษเสียหน่อยแล้ว

เซี่ยซิงเฉินนึกอะไรได้ ล้วงหาการ์ดใบหนึ่งออกจาก กระเป๋าแล้วยื่นให้ไปเย่นิ่ง ไปเยฉิงขมวดคิ้ว “อะไร?”

“เงินสิบล้านค่ะ”

“มาจากไหน?”

“หลี่หลิงให้มาก่อนหน้านี้ บอกว่าคืนเงินที่ฉันมีตาไป ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้ถามเธอว่าได้เงินสิบล้านนี้มาจากไหน พอ ลองคิดดูคงเป็นเงินที่หลอกจากคุณหญิง

ไป๋เย่นิ่งแค่นเสียง “วางแผนมาดิบดีเชียว”

“เสี่ยวไป หม่า” ขณะนั้นเองเสียงของเซี่ยต้าไปก็ดังลง มาจากชั้นบน เขาวิ่งลงมาโดยมีไป๋ซูเย่คอยเดินตามหลัง “ต้า ไป ระวังหน่อย! ช้าหน่อย!

เซี่ยต้าไปวิ่งโถมตัวใส่ตัวของผู้ใหญ่ทั้งสองคน ไปเย งอุ้มเซียต้าไปขึ้นมาทันที เซียซิงเฉินก็ลุกขึ้นยืนตามแล้วเอ่ยทัก

“พี่ซู่เย่”
“เย่นิ่งไม่บอกฉันว่าวันนี้เธอก็มา” ไปเย่องเช่นเดียวกันที่ เห็นเธอ แต่การที่ได้เจอที่นี่ถือว่าเป็นเรื่องดี

“ความจริงฉันมาถึงหน้าประตูก็เพิ่งรู้ค่ะ

ไปเย่มองครอบครัวสามคนก็อดตื้นตันไม่ได้

“ตอนนี้ตระกูลซึ่งก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไร คุณลุงก็ใกล้ออกมา แล้ว คิดจะตัดสินใจเรื่องของพวกเธอเมื่อไรกันล่ะ?” สายตา ของไปเย่กวาดมองพวกเขาทั้งสองแล้วไปตกที่ไปเยถึง