ตอนที่ 5 ภาพฝันสู่ความจริง

เซียซิงเฉินเพิ่งเดินออกมาจากสถานีตำรวจด้วยความหดหู รถสี ค่าห้าคันค่อยๆ ขับตรงมา และจอดสนิทตรงหน้าเธอ

ประตูรถคันหนึ่งที่ขับนำถูกผลักเปิด เงาร่างสูงใหญ่กลุ่ม

หนิงลงมาจากรถ

เซี่ยซิงเฉินเคยเจอเหตุการณ์นี้เมื่อคราวก่อน ครั้งนี้เธอ เตรียมใจไว้แล้วและระวังตัวขึ้น

“คุณเซีย”

เหลิ่งเฟยก้าวออกมาโค้งศีรษะเล็กน้อยอย่างสุภาพ “คุณชายเชิญให้คุณไปกับพวกเราครับ

เซียซิงเฉินขมวดคิ้ว “คุณชายพวกคุณเป็นใคร?”

“พอไปถึงคุณก็จะรู้เอง

แม้แต่สถานะก็บอกไม่ชัดเจน งั้นแน่ใจนะว่าจะให้ฉันไป

กับคุณทั้งอย่างนี้?”

เหลิงเฟยยิ้มเล็กน้อย “ถ้าคุณเซียยังอยากเจอคุณชาย น้อยไป ก็ขึ้นรถไปกับพวกเราเถอะครับ ไม่งั้นคุณก็จะไม่มีทาง หาคุณชายน้อยไปเจอตลอดไป

เซียซึ่งเป็นเข้าใจแล้ว ความหมายของหมอนี่ก็คือถ้าพวก เขาตั้งใจไม่ให้เธอเจอต้าไป ชาตินี้เธอก็อย่างหวังจะหาเขาเจอ
“ก็ได้ ฉันไปกับพวกคุณ ฉันชักจะอยากเห็นแล้วว่าคุณชาย ของพวกคุณเป็นใครกันแน่ ถึงกำเริบเสืบสาน ใช้อำนาจปิดบัง

ประชาชนเช่นนี้ได้”

เหลิงเฟยยิ้มอย่างมีเลศนัย “ไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน

เชิญ!”

เขาผายมือประกอบมีคนลงมาเปิดประตูให้เธอด้วยความ นอบน้อมอย่างมาก แล้วรออยู่ตรงนั้น

ระหว่างเซียซิงเฉินรู้สึกกระวนกระวายใจ ไม่รู้ว่าอีกครู่หนึ่ง ตัวเองจะต้องเผชิญหน้ากับอะไร ผ่านไปครู่หนึ่ง เหลิงเฟยพา เธอไปที่สวนแห่งหนึ่ง ภายในสวนเป็นที่ตั้งของตึกหรูหราสไตล์ ยุโรป

ตอนนี้คุณชายน้อยเรียนอยู่ ต้องรอให้เย็นหน่อยถึงกลับ มา ถ้าคุณเบื่อก็เดินเล่นในบ้านก่อนได้ แต่นับตั้งแต่วันนี้ไป คุณ ก็จะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณชายน้อยที่นี่ ต่อไปคุณก็คิดซะว่าที่เป็น บ้านแล้วกัน”

“อะไรนะ?” เซี่ยซิงเฉินคาดไม่ถึง

แต่ว่า คำพูดของเหลิงเฟยไม่ใช่การปรึกษาแต่เป็นการ บอกให้เธอรู้ เธอหมดทางปฏิเสธโดยสิ้นเชิง “ห้องคุณอยู่ชั้น บน จะมีคนรับใช้พาคุณขึ้นไปทำความคุ้นเคยกับสถานที่ เห ลิ่งเฟยก้มมองเวลา “เชิญคุณหาเวลาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน อีกราวสองชั่วโมงคุณชายจะมาพบคุณด้วยตัวเอง ขอบคุณที่คุณเสียสละเพื่อท่านตลอดหลายปีมานี้ ตอนนี้คุณลองคิดดูว่า อยากให้คุณขายชดเชยหรือขอบคุณคุณอย่างไร ถ้าหากทำได้ คุณชายไม่มีทางปฏิเสธคุณแน่

เซียซิงเฉินรู้สึกเหมือนได้ฟังเรื่องตลก เงยหน้าขึ้นหัวเราะ แห้งๆ แหะ อดประชดไม่ได้ “กล้าพูดเนอะ! ก่อนเจอเขายัง ต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย เขาเป็นประธานาธิบดีหรือไง?

เหลิงเฟิงไม่พูดอะไร เพียงแต่ยิ้มเงียบๆ แล้วกวักมือเรียก พ่อบ้านเข้ามา “พ่อบ้าน ฝากดูแลคุณเซียด้วยนะ

เดิมทีเซียซิงเฉินไม่คิดเลยว่าจะต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ปรากฏว่าทุกอย่างไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอเลยสักนิด เธอถูกสาวใช้ สองสามคนพยุงเข้าไปในห้องอาบน้ำหรูหรา แล้วลากลงไปใน อ่างอาบน้ำวนสุดแสนอลังการ

ตอนแรกเซียซิงเฉินยังนึกอยากจะต่อต้าน สุดท้าย อ่างอาบน้ำสบายมากจริงๆ พอเธอลงน้ำปั๊บก็ติดใจเลย แม้แต่ นิ้วมือก็ไม่อยากขยับ

ผู้ชายคนนี้รวยซะจริงๆ ! ถึงแม้เธอจะไม่ค่อยรู้เรื่องการ ตกแต่งบ้านนัก แต่พอมองออกว่าแม้แต่ก้อนอิฐในห้องนี้ก็ ประเมินค่าไม่ได้ ขนาดของห้องอาบน้ำก็พอๆ กับบ้านทั้งหลังที่ เธอกับตาไปอาศัยอยู่

เซียต้าไปเป็นลูกชายเขา จริงๆ ก็ไม่นับว่าแย่นักหรอก อย่างน้อย…ไม่ต้องกลุ้มใจเรื่องปากท้อง ไม่ต้องลำบากไปกับ

เธอ…
เซียซิงเฉินนอนคว่ำหน้ากับขอบอ่างพลางคิดปลอบใจตัว เอง ทว่าในใจกลับรู้สึกดเพื่อน กลัวว่าเซียตาไปมีพ่อรวย ขนาดนี้แล้วจะพาลลืมแม่ที่จนต๊อกต๋อยไป…

รอจนเธออาบน้ำเสร็จออกมา คนรับใช้ก็ถือเสื้อผ้ายืนรอ อยู่ด้านนอกแล้ว ซึ่งเป็นมองดู เสื้อนอกหรูหราเหล่านั้นล้วนเป็น แบรนด์ชาแนล ราคาไม่น้อยเลย ตอนนี้สำหรับเธอไม่กล้า แม้แต่จะคิดถึงของเหล่านี้ แต่เชี่ยชิงคงกลับมีอยู่เต็มตู้ ตอนนี้ ตระกูลเซียทุกคนล้วนตามใจเธอจนรู้สึกเคยตัว

เซียซิงเฉินห้ามตัวเองไม่ให้คิดเรื่องไม่สบายใจ

“เขาใจกว้างจังนะ” เซียซึ่งเป็นเย้ยหยันเล็กน้อย หยิบมา ใส่เอง โดยไม่เกรงใจ

“คุณเซีย ใส่สวยมากเลยค่ะ” คนรับใช้เอ่ยชม

“ขอบคุณ” ซึ่งเป็นยิ้มเล็กน้อย “อีกนานเท่าไหร่กว่า คุณชายพวกเธอจะมาถึง

“คุณลงไปดื่มชาสักครู่เถอะ คุณชายใกล้จะมาแล้วค่ะ”

เซียซิงเฉินตอบรับไปคำหนึ่งแล้วลงมาข้างล่าง เธออดใจ รอที่จะพบกับเขาไม่ไหวแล้วจริงๆ !

ตอนที่ชิงเฉินหยิบนิตยสารบนโซฟาพลิกไปถึงหน้าที่ 10

แค่ได้ยินเสียงรถดังขึ้นข้างนอก

คนรับใช้ทั้งหมดก็พากันวิ่งออกไปข้างนอกทันที ถึงแม้จะ ก้าวอย่างรีบร้อน ทว่าแต่ละคนก็ฝึกฝนมาอย่างดี
จะทําอะไรกัน ?

เซียซิงเฉินเงยหน้าขึ้นด้วยความสงสัย พอดีกับที่พ่อบ้าน ปืนออกมาจากโกดังเหล้า เขาเดินไปพลางจัดหูกระต่ายที่คอไป พลาง พอเห็นเธอก็รีบบอก “คุณเซีย กรุณารีบออกมาพร้อม พวกเราเถอะ! คุณชายมาถึงแล้ว!”

ซึ่งเฉินได้ยินดังนั้นก็วางนิตยสารในมือลงแล้วลุกขึ้น

ตอนแรกก็สงสัยใคร่รู้อยากเจอผู้ชายคนนี้มาก แต่พอถึง ตอนที่จะเจอเขาจริงๆ หัวใจกลับเริ่มเต้น ตึกๆ ขึ้นมา มือที่ตก อยู่ข้างลำตัวบีบแน่นขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหม่า

จนถึงวันนี้ เธอยังคงจำได้เลือนราง หนึ่งสัปดาห์นั้นที่ลึก ซึ่งในฝัน…

เขาเคยจูบเธออย่างเร่าร้อนเพียงขนาดนั้น… ตอนนี้ จะได้เห็นผู้ชายคนนั้นชัดๆ จริงๆ แล้ว…

เธอเดินตามพ่อบ้านออกไป ในระยะไกลเห็นเพียงรถ หลายคันจอดเรียงแถวอยู่บนถนนเส้นเล็กนอกบริเวณสวน

ประตูรถคันที่สองถูกดึงเปิดออก ชายผู้นั้น…ผู้ชายที่เคย ปรากฏเพียงในฝันของเธอ ก็ปรากฏเข้าสู่สายตาเธอจากไกลๆ

นอกตึก แสงอาทิตย์เจิดจ้า เขาที่สูง 188 เซนติเมตรพอดี มีผู้ติดตามห้าคน โอบล้อมด้วยแสงสีทองเดินเข้ามาใกล้เธอที่ ละก้าว แสงแดดจ้าทำให้เธอต้องหรี่ตาลง ถึงขนาดโครงหน้า ของชายคนนั้นเธอก็ยังไม่ทันดูให้ชัดเจน
ผู้ชายฐานะสูงส่งที่เธอคิดว่าไม่มีในโลกปรากฏขึ้นจริง แล้ว และกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

เงาร่างสูงของชายหนุ่ม โอบล้อมบดบังเซียซิงเฉินไว้จนมิด เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าตัวเองที่สูง 165 เซนติเมตรดูเตี้ย ขนาดนี้ ต้องพยายามยืดคอ เงยหน้ามองเขา

“เซียซิงเฉิน?” เขามองลงมาที่เธอด้วยท่าทีไว้ตัว เอ่ยชื่อ เธอออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เสียงนี้แหละ!

เคยปรากฏในความฝัน…

ซิงเฉินใจแกว่ง ในใจรู้สึกสับสนปนเปไปหมด อัดแน่นทุก

อารมณ์

เธอกัดฟัน เขย่งปลายเท้า เสื้อมือขึ้น…

“เพียะ” หนึ่งครั้ง เสียงชัดใสดังขึ้นโดยไม่คาดคิด หนุ่มถูกตบจนหน้าไปข้างหนึ่งอย่างไม่ทันตั้งตัว

ชาย

อีกด้าน ทุกคนอยู่ในภาวะตกตะลึง ขณะนั้นคนรับใช้ ตกใจจนเหงื่อท่วมตัว พระเจ้า! ผู้หญิงคนนี้…รู้ไหมว่าคนที่ตัว เองลงไม้ลงมือด้วยเป็นใคร?

ส่วนท่านประธานาธิบดี ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติยามนี้อิ่ม ครีมราวกับจะเกิดพายุฝนโหมกระหน่ำได้ทุกเมื่อ ทำให้คนอื่น กลัวจนตัวสั่น ผู้ติดตามชายหนุ่มก้าวออกมาข้างหน้า จับไหล่ ของเซียซิงเฉินเอาไว้อย่างแน่นหนา