ตอนที่ 24 ท่านประธานาธิบดีบาดเจ็บ

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้?” ฉือเว่ยยังสนใจดูข่าวในโทรทัศน์อยู่เช่น กัน

“เขาได้รับบาดเจ็บด้วยหรือเปล่า?” เซี่ยซิงเฉินพึมพำ ใจ หล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม สถานการณ์ที่จัตุรัสไปยวรุนแรงมากจน ทำให้เธออกสั่นขวัญแขวน

“พระเจ้า ได้ยินว่าประธานาธิบดีได้รับบาดเจ็บ ไม่รู้จริง

หรือเปล่า?”

“ไม่หรอกมั้งร้ายแรงมากหรือเปล่านะ?”

“ใครจะไปรู้ เหตุระเบิดครั้งนี้น่าจะพุ่งเป้าไปที่ท่าน ประธานาธิบดี ถ้าท่านประธานาธิบดีได้รับบาดเจ็บล่ะก็ ฉันคง เจ็บปวดใจแย่” คนอื่นๆ ในห้องพักเห็นข่าวนี้แล้ว ต่างก็วิพากษ์

วิจารณ์กันไปต่างๆนานาทันที เซี่ยซิงเฉินกำลังจ้องมองโทรทัศน์ อยากจะดูรายงาน

ความคืบหน้าแต่ว่าข่าวก็ไม่ได้รวดเร็วขนาดนั้น

ฉือเว่ยยังดูข่าวแล้วก็หันมามองเธอ โบกมือไปมาอยู่หน้า เธอสองที “นี่! ซิงเฉิน เป็นอะไรหรือเปล่า? หน้าซีดเซียว”

เซี่ยซิงเฉินส่ายหน้า คว้ามือของฉือเว่ยยังลงมา สายตายัง คงจ้องอยู่ที่โทรทัศน์โดยไม่กะพริบ
“ทำไมยังไม่มีรายงานความคืบหน้าอีก?” เธอรู้สึกกลุ้มใจ

“เธอไม่ต้องดูแล้ว” ฉือเว่ยยังพูด ” อีกเดี๋ยวก็สอบแล้ว เรา ต้องไปเตรียมตัวแล้วนะ”

“เว่ยยัง เธอไปก่อนเถอะ ฉันจะรอต่ออีกหน่อย” เธออยาก จะโทรไปถามเหลือเกินว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร ทว่า เธอไม่มีเบอร์ของเขาหรือเหลิงเฟยเลย

ฉือเว่ยยังมองเธอสลับกับมองโทรทัศน์ แล้วถามว่า ” เธอ เป็นห่วง ใครอยู่?”

“ไปเย…” เธอเกือบหลุดพูดชื่อของเขาออกมา พูดได้แค่ ครึ่งเดียวก็นึกขึ้นได้ เลยชะงักไว้ไม่เอ่ยต่อ

ฉือเว่ยก็ยังได้ยินชัดเจน จึงถามว่า ” “ท่านประธานาธิบดี

เหรอ?”

ในใจของเซียซิงเฉินกำลังว้าวุ่น ไม่มีแรงจะปิดบังเธออีก

จึงได้แต่พยักหน้า

ฉือเว่ยยังคิดแค่ว่าเธอคงเป็นห่วงท่านผู้นำในฐานะ ประชาชนธรรมดาคนหนึ่ง จึงเอ่ยขัดขึ้นว่า “พอเถอะ เธอกังวล มากไปแล้ว ท่านประธานาธิบดีใช่คนที่เธอเป็นห่วงได้เสีย ที่ไหน อีกอย่าง ข้างตัวท่านก็มีบอดี้การ์ดตั้งมากมาย ไม่น่าจะ เป็นอะไรหรอก”

“จริงเหรอ?”

“จริงแท้แน่นอน ตอนนี้มีเรื่องอะไรสำคัญกับเธอยิ่งกว่าเรื่องสอบอีกเหรอ? ไปกับฉัน” ฉือเว่ยยังลากเธอเดินไป

เธอยังคงกังวลจนใจไม่สงบอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้ไม่ได้อยู่ หน้าจอโทรทัศน์ แต่ก็ไม่หยุดตามข่าวจากทางมือถือ มีข่าวลือ ว่าการระเบิดครั้งนี้ผู้ก่อการร้ายติดอาวุธ พุ่งเป้าไปที่ ประธานาธิบดี

ยังไม่มีข่าวคราวก็เท่ากับว่าไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดี อย่างไร!

เซียซิงเฉินอกสั่นขวัญหาย จนกระทั่งในข่าวยืนยันออกมา ว่าท่านประธานาธิบดีปลอดภัยดี เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใบ หน้าเล็กๆ ซีดเผือดเริ่มยิ้มออก

ถือเว่ยยังมองเธออยู่นาน ในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะพูด ” ซึ่ง เฉิน ทำไมฉันรู้สึกว่า…. ความรู้สึกที่เธอมีต่อท่านประธานาธิบดี เหมือนจะไม่ธรรมดา ทำไมเธอถึงเป็นห่วงเขาขนาดนี้?

เซี่ยซิงเฉินนิ่งอึ้ง รีบเก็บมือถือแล้วถามขึ้น ” เขาเป็น ประธานาธิบดีของพวกเรานะ หรือว่าเธอไม่เป็นห่วง?

“เป็นห่วง แต่ห่วงก็ส่วนห่วง ไม่ใช่แบบเธอ เธอคง ไม่ใช่แค่เป็นห่วงใช่ไหม? คนที่เข้าใจจะรู้ว่าว่าเธอเป็นห่วงท่าน ประธานาธิบดี คนที่ไม่เข้าใจก็จะนึกว่าเธอกำลังเป็นห่วงสุดที่ รักอยู่น่ะสิ”

สุดที่รัก?

เพราะสามค่นี้ของฉือเว่ยยังเล่นเอาเซียชิงช็อคไปเลย
ใช่ เขาบาดเจ็บ ทำไมตัวเธอถึงต้องเป็นห่วงขนาดนี้ เรา สองคน…ถ้าพูดกันตรงๆ เรียกว่าเป็นเพื่อนกันก็ยังไม่ได้เลย แม้ว่าจะเคยผ่านเรื่องใกล้ชิดกันมากกว่านี้มาแล้วก็ตาม

ไม่! ไม่มีทางเด็ดขาด! เธอไม่มีวันโง่ถึงขึ้นเอาผู้ชายคนนั้น มาเป็นสุดที่รักของตัวเอง

“เธออย่าพูดเหลวไหล” เซี่ยซิงเฉินโต้กลับถือเว่ยยังอย่าง เอาจริงเอาจัง ราวกับเป็นการบอกเธอ และยิ่งเหมือนเป็นการ บอกตัวเองไปด้วย “ถ้าจะให้พูดจริงๆ ต้องบอกว่าสุดที่รักของ ฉันคือสวี่เหยียนถึงจะถูก ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย

ฉือเว่ยยังมองเธอแล้วหัวเราะพรวดออกมา “ล้อเล่นนะ เธอคิดจริงเหรอ? ท่านประธานาธิบดีทั้งหล่อ ทั้งผลงานดีอย่าง นั้น ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้น ใครบ้างไม่เป็นห่วง? ถ้าไม่ใช่เพราะจะ ต้องเข้าสอบอยู่ตอนนี้แล้ว ฉันเองก็เป็นห่วงท่านจะตาย

ถ้าอย่างนั้น…

การที่เธอเป็นห่วงเขาขนาดนั้น ก็ไม่ต่างอะไรกับคนอื่น เป็นเรื่องปกติใช่ไหม? ใช่ ต้องเป็นอย่างนี้แน่นอน

เซี่ยซิงเฉินคิดได้เช่นนี้ ในใจเธอก็สงบลงมาก

ยังไม่ถึงคิวสอบสัมภาษณ์ของเซียซิงเฉิน มือถือของเธอก็

ดงขนมา

เบอร์ที่ไม่รู้จัก

เธอไม่ได้คิดอะไรมาก เดินหลบไปด้านข้างแล้วรับโทรศัพท์

“ฮัลโหล คุณเซีย”

“เหลิงเฟย?” เสียงนี้ เธอจำได้เกือบจะในทันที เพียงแต่ เขาโทรมาหาเธอทำไม? “มีธุระอะไรเหรอ? ฉันเพิ่งดูข่าว โชคดี ที่ท่านประธานาธิบดีเขา…

“คุณเซีย ท่านบาดเจ็บรุนแรงมาก พวกเราต้องการความ ช่วยเหลือจากคุณ รบกวนคุณช่วยออกมาจากกระทรวงการต่าง ประเทศตอนนี้เลย รถที่ผมส่งให้ไปรับคุณรออยู่ที่หน้าประตู แล้วครับ”

“อะไรนะ?” เซี่ยซิงเฉินถึงกับอกสั่นขวัญหาย “แต่ว่า ไหน ข่าวบอกว่า…”

“รายละเอียดคุยทางโทรศัพท์มากไม่ได้ครับ แต่เรื่องที่

ท่านบาดเจ็บไม่สามารถเปิดเผยได้ แถมยังต้องเชิญคุณให้รีบ

ออกมา”

“โอเค ฉันรู้แล้ว ฉันจะรีบออกไปเดี๋ยวนี้

ในสมองของเซี่ยซิงเฉินมีแต่ประโยคของเหลิงเฟยที่ว่า “ท่านบาดเจ็บรุนแรงมาก” เธอเก็บมือถือ ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ เร่งฝีเท้าออกไปข้างนอก

คือเว่ยยังตาไวเห็นเข้าจึงรีบคว้ามือเธอเอาไว้ “นี่ เธอจะไป ไหน? อีกเดี๋ยวก็ถึงคิวเธอแล้ว!”

“ฉันไม่สอบแล้ว! เธอตั้งใจสอบดีๆ นะ!”
“เธอบ้าไปแล้วเหรอ?” คือเว่ยยังจ้องมองเธอ “โอกาส แบบนี้ต้องพยายามนานขนาดไหน? คนอื่นเขาอยากเข้า กระทรวงต่างประเทศก็ยังเข้าไม่ได้ ตอนนี้เธอเหลืออีกแค่ก้าว เดียว อยู่ๆ จะมาบอกว่าไม่สอบแล้ว?

“ฉันมีเรื่องด่วนจริงๆ” เซียซิงเฉินดึงมือออก สีหน้าเต็มไป ด้วยความทุกข์ใจ

“มีเรื่องอะไรที่ด่วนกว่าเรื่องงานของเธออีกเหรอ?”

เซี่ยซิงเฉินหมดปัญญาจะอธิบายกับเธอ อยู่ๆ ก็ผลุนผลัน ออกจากกระทรวงต่างประเทศไปโดยที่เธอไม่สามารถเข้าใจ อะไรได้เลย ฉือเว่ยยังกระทืบเท้าอย่างโมโห ทำได้เพียง กระวนกระวายใจเท่านั้น

เธอเดินออกมาจากกระทรวงต่างประเทศ รถคันหนึ่งจอด อยู่ใกล้ๆ เธอเรียบร้อยแล้ว เซี่ยซิงเฉินเคยเจอคนขับรถมาก่อน เขาเป็นคนสนิทของไปเฉิง เธอจึงขึ้นรถไป

ระหว่างทาง บรรยากาศในรถดูตึงเครียด ถึงแม้เชี่ยชิง เฉินไม่ได้ถาม แต่จากสีหน้าท่าทางของคนขับรถก็พอจะเดา ออก เขาน่าจะบาดเจ็บรุนแรงไม่น้อย ตอนแรกเธอนึกว่ารถจะ ขับตรงไปที่ทำเนียบประธานาธิบดี แต่ว่าขับวกไปวนมาสักพัก ก็มาถึงสถานที่แห่งหนึ่งที่ยิ่งห่างไกลผู้คน

หลังจากผ่านป้อมยามนับไม่ถ้วน บ้านหลังหนึ่งที่ไม่ใหญ่ โตนักก็ปรากฏเข้าสู่สายตาเธอ ในสถานที่เงียบสงบและห่าง ไกลเช่นนี้ ดูสะดุดตายิ่งนัก
พอรถจอด เหลิ่งเฟยก็ออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง

สีหน้าของเหลิงเฟยค่อนข้างย่ำแย่ เซียซิงเฉินเห็นแล้วก็ เข้าใจแจ่มแจ้งยิ่งขึ้น

“เขาเป็นอย่างไรบ้าง?

“คุณเซียเข้าไปก็จะทราบเองครับ

รู้ว่าเหลิงเฟยกำลังเครียด เซียซิงเฉินจึงไม่ได้ถามมาก

ถามแค่ว่า ” ไม่ทราบว่าฉันจะช่วยอะไรพวกคุณได้บ้าง เหลิงเฟยไม่ตอบ แต่กลับถามไปว่า ” คุณเซียทำกับข้าว

เป็นใช่ไหมครับ?”

“แน่นอน”

“ซักผ้า แล้วยังมีเรื่องเล็กน้อยในชีวิตประจำวันพวกนี้ก็ ไม่มีปัญหาใช่ไหมครับ?”

“อืม” ตอนแรกเธอก็ทำอะไรไม่เป็น แต่ว่าหลังจากคลอด ต้าไปแล้ว ก็ทำเรื่องพวกนี้เป็นขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

เพียงแต่…

เวลาแบบนี้ ทำไมเหลิ่งเฟยถึงได้เอาแต่ถามคำถามนอก เรื่องพวกนี้?

“ถ้าเช่นนั้น ช่วงนี้คงต้องรบกวนคุณเซียช่วยดูแลท่าน ประธานาธิบดีด้วยครับ ตอนนี้สถานการณ์การเมืองวุ่นวาย ถูก เพ่งเล็งจากทั้งภายในและภายนอกประเทศ ดังนั้น เรื่องที่ท่านประธานาธิบดีบาดเจ็บจะแพร่งพรายออกไปให้คนนอกไม่ได้ ไม่มีคนรับใช้ พวกเราจึงได้แต่มาหาคุณเซีย หวังว่าคุณคง เข้าใจนะครับ”