ตอนที่ 52 ประธานาธิบดีเรียนเชิญด้วย ตัวเอง

แม้แต่บุคคลผู้นี้ยืนอยู่ต่อหน้าเธอยังต้องนอบน้อม เธอยิ่งต้อง เป็นคนไม่ธรรมดา ในหมู่คนไม่ธรรมดาแน่ๆ!

“หมอฟู ฉันเข้าไปในโรงพยาบาลได้ไหมคะ?” เซี่ยซิงเฉิน

กาม

“ได้แน่นอนครับ! ผมรับคำสั่งให้มาเชิญคุณเซีย โดย เฉพาะ เชิญทางนี้ครับ!” ฟูอี้เฉินผายมือเชื้อเชิญ

“แล้วคุณย่าฉันพวกเขา…

“คนในครอบครัวคุณเซีย พวกเราไม่กล้าละเลยแน่นอน กรุณามาพร้อมกันกับพวกเราเลยครับ

อีกด้านหนึ่ง หลี่หลิงอีสบตากับเซียซิงคงแวบหนึ่งอย่างไม่ อยากจะเชื่อเอาเสียเลย เซียซิงคงยิ่งเบิกตาโต ทั้งเหลือเชื่อทั้ง รู้สึกเจ็บใจ สายตามองไปยังร่างของเซี่ยซิงเฉินที มองไปยังร่าง ของฟู เฉินที

จากนั้น…

ท่ามกลางสายตาผู้คน คนกลุ่มหนึ่งเดินตามฟูเฉินเข้าไป โดยมีบอดี้การ์ดคุ้มกันอย่างมีเกียรติที่สุด

แม้แต่หลี่หลิงยังรู้สึกว่า นี่เป็นการเยี่ยมไข้ที่ไหนกัน?เหมือนกับการเข้าเฝ้าจักรพรรดิเพื่อร่วมพิธีเลื่อนตำแหน่ง ขุนนางในสมัยโบราณเสียมากกว่า ช่างสมเกียรติอย่างยิ่ง

คุณย่าถูกเซียซิงเฉินประคองไว้ เธอเป็นหญิงชราที่ผ่าน

โลกมามาก จึงรู้ว่าเข้ามาในโรงพยาบาลแห่งนี้ในเวลาเช่นนี้ได้ เป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาแน่ เธอถามเซียซิงเฉินเสียงต่ำว่า “เพื่อน ของหลานคนนี้ทำงานอะไร?”

“เขาเป็นหมอค่ะ”

“เป็นแค่หมอก็พาพวกเราเข้ามาได้เหรอ?” คุณย่าไม่เชื่อ อย่างเห็นได้ชัด “สวี่เหยียนไปหาผู้นำข้าราชการตำแหน่งสูงตั้ง มากมายก็ยังเข้ามาไม่ได้ ยิ่งกว่านั้นตอนนี้ท่านประธานาธิบดี อยู่ด้วย กรณีพิเศษขนาดนี้ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากท่าน ประธานาธิบดี ใครจะกล้าพาพวกเราเข้ามาตามอำเภอใจได้?”

เชียซิงเฉินมองฟูอี้เฉินที่เดินอยู่ข้างหน้า กำลัง ไตร่ตรองว่าจะต้องพูดอย่างไรถึงจะกล่อมคุณย่าได้

ทว่า นึกไม่ถึงว่า…

พอเข้าไปในโรงพยาบาลที่เงียบสงบ จู่ๆ เฉินก็ชะงัก ฝีเท้าแล้วเอ่ยเพียงว่า “คุณเซีย ถ้าคุณไม่กลัวความเสี่ยงล่ะก็ ไปเปลี่ยนชุดป้องกันเชื้อโรคเถอะครับ ท่านประธานาธิบดีเชิญ คุณเข้าไปที่ห้องผู้ป่วยแยกพร้อมท่าน

“ฉันไม่กลัวแน่นอนค่ะ “เซี่ยซิงเฉินตอบทันที

เขายืนอยู่ในตำแหน่งที่อันตรายที่สุดเพื่อห่วงใยผู้ป่วยทุกคนได้ แล้วเธอมีเหตุผลอะไรที่จะต้องกลัว? ยังมีคนนึงที่อยู่ข้างในคือพ่อของเธอ

“เอ่อ คุณหมอใช่ไหมคะ…” ทางนี้พูดยังไม่ทันจบ หลี่หลิ งก็รีบพูดต่อ “ฉันก็ไม่กลัวค่ะ จะเข้าไปในห้องผู้ป่วยพร้อมกับ ท่านประธานาธิบดีได้ไหมคะ?”

ถ้าได้ยืนกับท่านประธานาธิบดี ไม่แน่อาจจะได้ปราฏใน หน้าจอโทรทัศน์ นี่เป็นเรื่องที่เชิดหน้าชูตาสุดๆ

หลี่หลิงอีกำลังคิดว่าหากเป็นเช่นนี้ล่ะก็ ยังสามารถโอ้อ้ว

ดกับพวกคุณหญิงคุณนายคนอื่นๆ ได้อีก!

ทว่า…

ฟู่เฉินส่ายหน้าทันที “ขออภัยครับ ท่านประธานาธิบดี เชิญคุณเซียคนเดียว ส่วนท่านอื่นๆ เข้าไปดูอาการของท่านเซีย ได้ที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดครับ

“เชิญคุณเซียคนเดียว?” หลี่หลิงมองปราดไปที่เซี่ยง เฉิน แล้วมองลูกสาวตัวเองที่อยู่ข้างๆ แวบหนึ่ง ที่นี่มีคุณเชีย สองคนนะ คุณไม่ได้เชิญผิดคนใช่ไหม? ฉันว่าคนที่ท่าน ประธานาธิบดีเชิญต้องเป็นเธอ เธอก็คือคุณเซี่ยเหมือนกัน”

หลี่หลิงอีพูดพลางดันเซี่ยซิงคงไปข้างหน้า “คุณเพิ่งตาดูสิ เธอสวยกว่าเซียซิงเฉินตั้งเยอะ สง่างามกว่าเยอะ!”

ในสายตาของเธอ ถึงอย่างไรก็รู้สึกว่าลูกสาวของตัวเองดี กว่าเซียซิงเฉินเป็นร้อยเท่าพันเท่า! ทำไมท่านประธานาธิบดี
ถึงได้เชิญเซี่ยซิงเฉินแต่ไม่เชิญลูกรักของพวกเขาล่ะ?

“งั้นเหรอครับ? ขอโทษที่ผมตาไม่มีแวว ดูไม่ออกจริงๆ” เฉินท่าทางเย็นชา “ผมคิดว่า ในสายตาท่านประธานาธิบดี คุณเซียซิงเฉินต่างหากที่ดีกว่า”

เขาเน้น “ชิงเฉิน” สองคำนี้เป็นพิเศษ

พอพูดจบ เขาก็หมุนตัวแล้วเดินไปข้างหน้า ไม่แม้แต่จะ มองเซี่ยงคงสักนิด

ในขณะนั้นเซี่ยงคงหน้าแดงไปหมด รู้สึกเพียงถูก ทำให้อับอายขายหน้าและตกที่นั่งลำบาก คำพูดเข้าข้างตัวเอง ของหลี่หลิงอีกลายเป็นเรื่องขำขันสุดๆ ไปในทันที

“จะดึงทำไม ก็แค่หมอคนนึงเท่านั้น! ทำอย่างกับตัวเอง เป็นประธานาธิบดีงั้นแหละ!

“พอได้แล้ว เธอดูสิว่าทำอะไรลงไป อยู่ดีๆ ก็ทำให้ชิงคง พลอยขายหน้าไปด้วย” คุณย่ากล่าวตำหนิ เซียซิงคงเองก็ดึง

มือออกมาแล้วไปยืนข้างหลังสวี่เหยียนโดยไม่พูดไม่จา

หลี่หลิงอับอายขึ้นมาทันที หน้าม่อยคอตก แต่กลับมอง เซี่ยซิงเฉินด้วยแววตาเชือดเฉือนอย่างเกลียดชัง

ผู้หญิงคนนี้จึงเอาความสนใจไปหมด! เธอมีดีอะไรกัน?!

“คุณย่า หนูเข้าไปก่อนนะคะ” เซี่ยซิงเฉินชินกับนิสัยแบบนี้ ของหลี่หลิงอีมานานแล้ว จึงไม่สนใจเธอ เพียงแค่บอกกับ คุณย่าว่า “พวกคุณย่าไปดูที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดเถอะค่ะหนูจะบอกพ่อว่าทุกคนอยู่ที่นี่

“จ้ะ” คุณย่าจับมือเธอไว้แน่น “หลานจะต้องกำชับพ่อเขา

ว่าอย่าเพิ่งท้อแท้ ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น เข้าใจไหม? พวกเราทุก คนจะอยู่ข้างๆ เขานะ”

คุณย่าพูดไปตาก็เริ่มแดง

“ค่ะ คุณย่าวางใจเถอะ”

ตอนแรกหลี่หลิงอีก็ไม่อยากจะสนใจเซียซิงเฉิน ทว่าตอน นี้ตัวเองยังมีเรื่องขอร้องเธอ ลังเลอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็ก้าวออก ไปยิ้มแย้มให้เธอ “ซิงเฉินจ๊ะ เดี๋ยวเจอพ่อเธอแล้ว ถามรหัสบัตร เอทีเอ็มของเขามาด้วยนะ พอเขาไม่อยู่ครั้งนี้ ที่บ้านเอาเงินสด ออกมาไม่ได้เลยสักแดงเดียว”

เซี่ยซิงเฉินหมดคำพูด ที่แท้นี่คือสาเหตุที่หลี่หลิง ร้อนใจขนาดนั้นมาตลอด

เธอแค่ทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วเดินตามหลังเฉินไปที่ห้อง

เปลี่ยนชุด

พอเธอไป คุณยาพร้อมด้วยคนอื่นๆ ก็ถูกเชิญเข้าไปใน ห้องควบคุมกล้องวงจรปิด

หลี่หลิงอ๊อดบ่นไม่ได้ “ท่านประธานาธิบดีนี่ไม่รู้คิดยังไง ถึงจะเลือกคนในครอบครัวเข้าไปเยี่ยมคนไข้ ก็ต้องดูให้ดีว่า ไหม? เซี่ยซิงเฉินนี่จะมาเทียบกับเซี่ยซิงคงของเราได้ยังไง?
อีกด้านหนึ่ง คุณย่าไม่เอ่ยอะไรราวกับกำลังใช้ความคิด

อยู่

เซี่ยงคงรู้สึกทั้งอับอายทั้งขายหน้า อดไม่ได้ที่จะบ่นอย่าง หัวเสีย “แม่เลิกเอาหนูไปเปรียบเทียบกับเซี่ยซิงเฉินเสียทีได้ ไหม? น่ารำคาญจริงๆ!

เซี่ยซิงคงระเบิดอารมณ์เช่นนี้แทบไม่เคยเกิดขึ้น โดย เฉพาะในตอนที่สวี่เหยียนอยู่ด้วย ดังนั้นพอเธอตะคอกครั้งนี้ สวี่เหยียนก็หันหน้ากลับมามองเธอด้วยความตกใจอย่างยิ่ง

สายตาค้นหานั้นทำให้เธอตกใจ พอได้สติก็รีบเก็บอาการ เอาแต่ใจของตนเอง กลับมานุ่มนวลอ่อนโยนต่อหน้าสวี่เหยียน ดังเดิม จากนั้นก็เอ่ยกับหลี่หลิงว่า “แม่คะ อย่าเปรียบเทียบ เลยค่ะ พี่เขาดีกว่าหนูมาตลอดอยู่แล้ว หนูเทียบเขาไม่ได้หรอก ค่ะ”

สวี่เหยียนมองแววตาของเธอ ยิ่งมองยิ่งลึกลงไป ลึกลงไป ราวกับจะทะลุเปลือกนอกและเห็นถึงเนื้อแท้ของเธอ มองจนเซีย ซึ่งคงหวาดกลัวไปทั่วทั้งร่าง

ตอนนี้เอง กลับเป็นคุณย่าที่เอ่ยเรียกดึงความสนใจของ สวี่เหยียนไป

“สวี่เหยียน ปกติเธอทำงานอยู่ที่สำนักงานประธานาธิบดี เธอเคยสังเกตเห็นไหมว่าท่านประธานาธิบดีคนนี้กับซิงเฉินของ เรา…”

สวี่เหยียนรู้ว่าคุณย่าหมายถึงอะไรก็รู้สึกไม่สบายใจนัก
หลี่หลิงอีพูดตัดบทคุณย่าด้วยน้ำเสียงเหน็บแนมทันที “แม่คะ นี่แม่เล่นมุกอยู่เหรอ! ไม่เห็นหรือคะว่าท่าน ประธานาธิบดีเป็นใคร แล้วเชียซิงเฉินเป็นใคร อีกอย่างคนที่ ท่านประธานาธิบดีเชิญครั้งนี้คือคนในครอบครัว เพราะต้อง ออกข่าวทางโทรทัศน์ เซียซิงเฉินเองก็โชคดีเลยถูกเลือก เข้าไป

สวี่เหยียนคัดค้านความเป็นไปได้นั้นที่คุณย่าคิดโดยไม่รู้ ตัว “ใช่ครับ ผมก็เห็นด้วยกับคำพูดของคุณน้านะครับ เท่าที่ผม ทราบ ท่านประธานาธิบดีกับซิงเฉินไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆ กันเป็นการส่วนตัวอย่างแน่นอน”