ตอนที่ 225 พบปะคุณหญิงไป๋ (4)

คุณหญิงยิ่งพูดยิ่งโกรธ ในสายตาเธอแล้วลูกชายของเธอเป็น คนที่ดีเยี่ยมที่สุดในโลก แม้แต่พ่อของเขาหรือสามีของเธอก็ เทียบไม่ได้ ฉะนั้นย่อมไม่มีทางยอมให้ลูกชายแต่งงานกับผู้ หญิงแบบนั้นแน่ๆ

“ตอนนี้ลูกชายของฉันร้องโวยวายจะคุยเรื่องงานแต่งงาน กับลูกสาวบ้านเธอแล้ว เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นให้ได้ หนูว่าการไปเกี่ยวดองกับคนแบบนั้น เหมือนฉันหาเรื่องใส่ตัว อยู่ใช่ไหม?”

คุณหญิงมีท่าทางคล้ายกำลังระบาย

เซี่ยซิงเฉินกลับไม่คิดว่าเซี่ยซิงคงจะไปถึงขั้นพูดคุยเรื่อง แต่งงานแล้ว เผลอพึมพำเสียงเบา “เร็วขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่ใช่ว่าเธอ…”

เอ่ยถึงตรงนี้ก็สังเกตเห็นสายตาแวววับของคุณหญิงผู้นี้ เธอถึงได้รู้ตัวและเงียบปากทันที

ตอนนั้นเธอยกเลิกงานแต่งงานกับสวี่เหยียน เซี่ยงคง เสียใจมากเลยไม่ใช่หรือไงกัน? แต่การที่คนเราเปลี่ยนใจ อย่างรวดเร็วได้ก็เหมือนที่พ่อทำกับแม่…

“อะไรที่เร็วขนาดนี้? เมื่อกี้หนูบอกว่าไม่ใช่ว่าเธออะไรเหรอ?” คุณหญิงไม่ปล่อยให้คำพูดของเธอหลุดรอดไปได้ ไม่ นานก็จับจุดที่เธอพูดได้ทันที เซี่ยซิงเฉินอึ้งไปชั่วครู่ และไม่รู้ว่า ควรอธิบายอย่างไร

คุณหญิงหรี่ตามองเธอ “สาวน้อย หนูอย่าปิดบังฉันเลย ฉันได้ยินหมดแล้ว มันดูแปลกๆ นะ ไม่ใช่ว่า….เมื่อก่อนเธอเคย แต่งงานกับคนอื่นแล้วนะ?”

เซี่ยซิงเฉินรู้สึกว่าคุณหญิงคนนี้ดูท่าทางไม่ได้หลักแหลม อะไร แต่พอถึงเวลาบางทีกลับดูฉลาดอย่างเหลือเชื่อจริงๆ เธอ กล่าว “คุณไปถามพวกเขาเองเถอะ เมื่อกี้เขายังไม่ไปไม่ใช่เห รอคะ คุณลองคุยกับเขาดูน่าจะรู้เรื่องราวคร่าวๆ ได้หมด

คุณหญิงมองไปทางประตูแวบหนึ่ง ครุ่นคิดจริงจัง ตบ เบาๆ ที่มือของเธอ “หนูนี่ฉลาดจริงๆ! ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ รบกวนพวกหนูแล้ว ฉันต้องไปหาเธอก่อนล่ะ!

คุณหญิงผู้นี้ลุกขึ้นยืน เซี่ยซิงเฉินก็ลุกตามไปส่ง คุณหญิง เห็นท่าทางนอบน้อมเอาใจใส่ของเธอก็อดปวดใจไม่ได้ บน โลกนี้มีผู้หญิงมากมาย วันนี้เจอเข้าง่ายๆ คนหนึ่งก็ดูแล้วตื่นตา ดี ทำไมเฉิงตาหามีแววขนาดนั้น? ความจริงเขาไม่เหมือนคน แบบนั้นนะ!

คุณหญิงเอ่ยลากับเซี่ยซิงเฉินแล้วก้าวเท้าเดินไปทันที เซีย ซิงเฉินได้ยินเธอถามถึงหลี่หลิงกับยาม จากนั้นก็เรียกคนให้ ไปตามหลี่หลิงอี

เธอเก็บของไปพลางถามพยาบาลไปพลาง “คุณหญิงคนนั่นคือ ใครเหรอคะ?

เหล่าพยาบาลมองหน้าและพร้อมส่ายปิดปาก เงียบ เชียงเงินฝ่ายตามอำเภอใจ เธอย่อมไม่ทำให้พวกเธอลำบากใจ จึง ท่าแค่หัวเราะเบาไม่ถามอะไรอีก นั่งยองๆ ลงเก็บเศษ ซากพื้น

หลี่หลิงอีเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ยังทันขึ้นรถ โทรศัพท์มือถือดังขึ้น เธอที่ยังคงอารมณ์คุกรุ่นเต็มอกแทบจะ กระชาก โทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าอย่างเต็มแรง ที่ปรากฏบนหน้าว่า สามียืนนิ่ง แทบหมด

เธอกโทรศัพท์ไว้เดินไปมาๆ รอบรถ รู้สึกเพียงว่า โทรศัพท์นั่นเหมือนเผือกที่ร้อนมือ เธอไม่กล้าได้ปล่อยให้มันแผดเสียงอยู่อย่างนั้น แต่เสียงดัง ทำให้เธอกระวนกระวาย

เซี่ยซิงเฉิน

กระทั่ง กำลังจะขึ้นรถแต่เห็นหลายคนมาทิศทางของเธออย่าง เร่งรีบ

“ผู้หญิง คุณไปได้”
หลี่หลิง มองพวกเขา “คุณหญิงของพวกคุณคือใคร?

“คุณเห็นแล้วก็จะรู้เอง

หลี่หลิงอีฉงนใจ อย่างไรเสียช่วงบ่ายก็ไม่มีธุระอะไร งาน ทําความสะอาดห้องน้ำที่กระทรวงการต่างประเทศนั่นก็หยุด ไหนๆ ก็ว่างแล้ว เธอคิดชั่วครู่จึงกดล็อกรถแล้วเดินตามพวก เขาไป

คุณหญิงรออยู่ที่ห้องรับแขกของโรงพยาบาล ห้องรับแขก แบบนี้เตรียมไว้ให้แขกระดับ VIP เหล่านี้โดยเฉพาะ ทิวทัศน์ จากชั้น 20 นั้นดีมาก ด้านล่างเป็นวิวของแม่น้ำประจำเมืองนี้

เมื่อหลี่หลิงเข้าไป คุณหญิงกำลังนั่งอยู่บนโซฟา มือหนึ่ง วางไว้ที่วางแขนของโซฟาอย่างเกียจคร้าน ด้านหลังมีคุณน้า หลินที่นวดไหล่ให้เธออยู่

“คุณหญิง ไหล่ของท่านจึงไปหน่อย ช่วงนี้นอนไม่ค่อย หลับใช่ไหมคะ?”

“เพราะเรื่องลูกชายของฉันนั่นแหละ เครียดจนนอนไม่ หลับมาหลายคืนแล้ว ได้นอนดีๆ สักที่ไหนกันล่ะ?”

น้าหลินกล่าวเตือน “เรื่องของหนุ่มสาว ท่านกังวลใจก็ไม่ แปลกเท่าไร แต่ยังไงสุขภาพของตัวเองก็สำคัญที่สุด ดิฉันว่า สักพักถ้าตรวจเสร็จ ให้ผู้อำนวยการเฉินจ่ายยาช่วยเรื่องนอน หลับให้ท่านสักหน่อยเถอะ
“อืม” คุณหญิงพยักหน้า

หลี่หลิงเข้ามาปุ๊บก็เดินมาตรงหน้าพวกเธอทันที คุณ

หญิงไม่แม้แต่เปิดเปลือกตาที่แสนล้ำค่านั่น ทำเพียงแค่ชี้นิ้ว อย่างเอื่อยเฉื่อย นั่งคุณหญิงเซี่ย น้ำเสียงนั่นไม่ได้ดูสนิทสนมเยี่ยงที่คุยกับน้าหลินเมื่อครู่

แต่เต็มไปด้วยความสูงส่ง ทั้งหยิ่งยโสและน่าเกรงขาม คุณ

หญิงไปนั้นไม่แม้แต่จะยินยอมเสแสร้งทำดีกับคนที่ตนไม่ชอบ

“คุณ?” หลี่หลิงจำเธอได้ กวาดสายตามองไปรอบๆ เห็น ด้านหลังของเธอมีผู้ติดตามยืนเรียงเป็นแถว ในใจคิดว่าเธอ ต้องเป็นใครที่มีสถานะสำคัญแน่แท้ แต่ก็ไม่อยากดูอ่อนด้อย กว่า ทำเพียงวางกระเป๋าลง นั่งตัวตรง “เรียกหาฉันมีธุระอะไร คะ?”

“ได้ยินคุณพูดข้างนอกว่าลูกสาวคุณกำลังคบหากับเง ของฉัน” คุณหญิงยกแก้วกาแฟขึ้นจิบคำหนึ่งพร้อมเอ่ยถาม เสียงเรื่อยๆ แต่น้ำเสียงกลับเย็นชา เหลือบตาขึ้นมองหลี่หลิง แวบหนึ่ง ในขณะที่แววตายังเย็นเยียบ

หลี่หลิงถูกแววตานั่นทำให้นิ่งอึ้งไปชั่วครู่ เมื่อได้สติกลับ มาก็ย้อนคิดคำพูดเมื่อครู่ของคุณหญิง

เธอมีสีหน้าตกใจจนใบหน้าเปลี่ยนสี “เฉิงที่ท่านหมายถึงคือ…”

อย่าว่าแต่ไม่มีสีหน้ายโสก่อนหน้านี้แล้วเลย แม้แต่เสียงพูดก็เบาลง “คุณ” ในที่นี้เปลี่ยนเป็น “ท่าน ในพริบตา พร้อม ท่าทีที่เปลี่ยนไปทันที คนนอกที่ยืนอยู่ข้างๆ มองแล้วยิ่งรู้สึก ตลกขบขัน

“แม้แต่ชื่อลูกชายฉันคุณยังสับสน ยังกล้าบอกว่าลูกสาว คุณกำลังคบหากับลูกชายของฉันเหรอ?”

“ที่แท้…ท่านคือมารดาของท่านประธานาธิบดีนี่เอง!” หลี่ หลิงลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือออกไป “สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฉัน…ก่อนหน้านี้ฉันเสียมารยาทไปหน่อย ปล่อยไก่ออกไปซะ แล้ว”

คุณหญิงเสมองเธอแวบหนึ่ง ไม่ได้ยื่นมือออกไป หลี่หลิง จึงเก็บมือเงียบๆ แต่ได้นั่งคุยกับมารดาของท่านประธานาธิบดี แบบนี้ก็เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นดีเหมือนกัน เมื่อคิดได้เช่นนี้ก็ยิ่ง อิจฉาปนเกลียดชังเซี่ยซิงเฉินกว่าเดิม เธอนี่ชีวิตดีจริง! จู่ๆ ก็ได้ท่านประธานาธิบดีอย่างงงๆ! ถ้าท่านประธานาธิบดีถูกใจ เซียซึ่งคงของเธอล่ะก็ วันนี้เธอก็จะได้เรียกคุณหญิงคนนี้ว่า แม่เขย’ แล้ว

ทันใดนั้นเธอก็อดนึกถึงเงินหมื่นไม่ได้ อนาคตหากเชียง เฉินแต่งงานกับประธานาธิบดีจริงๆ กลายเป็นสุภาพสตรี หมายเลขหนึ่งของประเทศเธอ เงินหมิ่นก็จะกลายเป็นคุณแม่ ของสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งไม่ใช่หรือไง? จากนั้นไม่ว่าจะ สถานะหรือตำแหน่งที่สูงกว่าตนมากโข ไม่แย่กว่าเดิมเหรอ! คุณหญิงนั่งอยู่ตรงข้าม ไม่รู้ว่าในใจเธอกำลังคิดอะไรอยู่เอ่ยเพียง “คุณหญิงเซีย ในเมื่อตามคุณมา ฉันก็ขอพูดตรงๆ เลยแล้วกัน…บอกจำนวนเงินมาเถอะ!”