ตอนที่ 226 พบปะคุณหญิงไป (5)

คุณหญิงนั่งอยู่ตรงข้าม ไม่รู้ว่าในใจเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เอ่ย เพียง “คุณหญิงเซีย ในเมื่อตามคุณมา ฉันก็ขอพูดตรงๆ เลย แล้วกัน…บอกจํานวนเงินมาเถอะ!”

หลี่หลิงได้สติ คล้ายไม่เข้าใจคำพูดของคุณหญิงจึงถาม “อะไรนะคะ?”

คุณหญิงยื่นมือไปด้านหลัง น้าหลินจึงยื่นเช็คมาอีกหนึ่ง เธอดันมันไปไว้ตรงหน้าหลี่หลิง “เขียนเลขเองเถอะ! เงิน เท่าไรถึงจะทำให้ลูกสาวคุณออกห่างจากเฉิงของฉัน

หลี่หลิงมองคุณหญิง จากนั้นก็มองไปที่ใบเช็คเหล่านั้น

จึงเข้าใจในทันที

เห็นได้ชัดว่าคุณหญิงคนนี้เข้าใจผิดแล้ว! คิดว่าเธอเป็น แม่ของเซียซิงเฉินจริงๆ

“แล้ว…ถ้าฉันยอมให้ลูกสาวฉันไม่ตามตื้อลูกชายคุณอีก จำนวนเงินนี้ก็ให้ตามที่ฉันเขียนงั้นเหรอคะ?

เป็นไปตามที่คิด คนคนนี้ไม่ได้ทำให้ผิดหวังเลยจริงๆ คุณ

หญิงไม่ได้รู้สึกว่าเหนือความคาดหมายสักนิด เธอยอมรับข้อ เสนอของตนเช่นนี้ ความประทับใจต่อผู้หญิงตรงหน้าก็ถูกหัก ลบเข้าไปอีก ลูกสาวของเธอก็ย่อมมีภาพลักษณ์ที่ย่ำแย่ในความคิดของเธอด้วยเช่นกัน

“ฉันได้ยินว่าเมื่อก่อนลูกสาวคุณเคยจะแต่งงานกับคนอื่น มาก่อนใช่ไหม?”

หลี่หลิง ชะงักไปชั่วครู่ รีบกล่าว “ใช่ ลูกสาวฉันเคยจะ แต่งงานกับคนอื่นจริงๆ ค่ะ ท่านก็รู้ว่าเธอสวยมาก แม้แต่ท่าน ประธานาธิบดียังชอบเธอ ก็เห็นได้ว่าเธอเป็นที่ชื่นชอบมากแค่ ไหน ผู้ชายที่ตามจีบเธอก็เลยเยอะเป็นปกติ ผู้ชายที่จะแต่งงาน กับเธอย่อมเทียบกับท่านประธานาธิบดีไม่ได้อยู่แล้ว เธอเลย อยากถอนหมั้น ฉันก็ตามใจเธอ ยังไงซะตั้งแต่เล็กจนโตเธอก็ ไม่เคยขาดแฟน ต่อให้เธอมีลูกกับคนอื่น ผู้ชายที่รุมล้อมเธอก็ ยังคงมากมายเหมือนเดิม

คุณหญิงได้ยินก็ยิ่งโกรธเคืองมากกว่าเดิม รู้สึกว่าไฟสุม อยู่เต็มอก ทำให้เธอเจ็บปวดออกจนถึงศีรษะ ไม่อยากฟังอีก ต่อไป ได้แต่โบกมือให้น้าหลินที่อยู่ด้านหลัง น้าหลินรีบวาง ปากกาทับวางบนใบเช็ค “คุณหญิงเซี่ย เชิญ!”

หลี่หลิงที่ไม่เคยคิดว่าจะมีเรื่องดีๆ แบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง ปั่นป่วนเรื่องของเซียซิงเฉินกับประธานาธิบดีก็อีกเรื่อง วันนี้ยัง ได้เงินฟรีมาอีกก้อนใหญ่ คิดแล้วก็ยิ่งตื่นเต้น มือที่กำปากกา

ไว้สั่นเล็กน้อย

“เขียนตามใจฉันได้เลยจริงๆ ใช่ไหมคะ?”

เธอเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจอีกที
คุณหญิงที่ทนมองดูต่อไปไม่ไหว ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป ข้างนอก บอกกับน้าหลินว่า “ฝากตรงนี้ที

ไม่ดูจะสบายตากว่า

ห้องรับแขกอีกห้องหนึ่ง

คุณหญิงไปหยิบโทรศัพท์มือถือ โทรไปยังเบอร์หนึ่ง เสียง ไปเยดังขึ้นจากอีกฝั่ง “แม่ ผลตรวจออกมาแล้วเหรอ? ผู้ อำนวยการเฉันยังไม่โทรมาหาลูกเลย

“ปกติแม่เชื่อในสายตาของลูกนะ แต่ครั้งนี้ทำไมลูกหลง ผิดแบบนี้!”

คำพูดของคุณหญิงทำให้ไปเยี่ฟังแล้วสับสน “เกิดอะไร

ขึ้นคะ?”

“ลูกบอกกับแม่ว่าผู้หญิงที่เฉิงถูกใจก็ดีอยู่ วันนี้แม่เห็น แล้ว นั่นคือดีแล้วเหรอ? แม่ว่าลูกน่ะหลอกแม่กับพ่อของลูกเห มือนเฉิงนั่นแหละ

ในที่สุดไปเยก็เข้าใจ คำพูดของมารดากำลังหมายถึง เซี่ยซิงเฉิน เธอถาม “แม่เคยเจอเธอแล้วเหรอ?”

“ไม่สนว่าเคยเจอหรือไม่เคยเจอ เรื่องนี้ไม่ว่ายังไงแม่ก็ไม่ ตกลงแน่! รอให้เยถึงกลับมา ไม่ใช่แค่แม่ ลูกก็ต้องคุยกับเขา ดีๆ อย่าให้เขาหลงผิดอีก!” คุณหญิงพูดถึงตรงนี้ประตูก็ถูก เคาะ เธอไม่ได้ยินว่าลูกสาวพูดอะไรก็กดวางสายทันที อย่างไรเสียสองพี่น้องก็ยืนอยู่ฝั่งเดียวกัน พูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์ “คุณหญิง เธอเขียนเช็คไปสิบล้าน” น้าหลินเข้ามาแล้ว

กล่าว

คุณหญิงแค่นเสียงไปที่ “เธอนี่กล้าจริงๆ! แต่ว่าขอแค่ตัด ขาดจริงๆ ให้ฉันสบายตาหน่อย ฉันก็ไม่สนพวกนี้แล้ว ยี่สิบ ล้านให้ฉันซื้อหลานชายคนหนึ่ง คิดยังไงก็คุ้ม!

หลี่หลิงอีอารมณ์แปรปรวนตลอดทั้งวัน เดิมทีเพราะได้เงิน มาก้อนใหญ่จึงดีใจ แต่พอนึกถึงเรื่องที่เกี่ยซิงเฉินบอกกับเซี ยกั่วเผิง ในใจก็เริ่มกังวลขึ้นมา

ตอนบ่ายเธอนัดเพื่อนๆ ไปเดินเที่ยว จัดไปยกใหญ่ซื้อ ของจนเต็มคันรถถึงได้กลับไปอย่างเชื่องช้า

เมื่อกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว

พอเธอเดินเข้าไปก็รู้สึกถึงบรรยากาศเย็นยะเยือกภายใน บ้านทั้งหลัง เซียกั่วเผิงนั่งหน้าตั้งอยู่บนโซฟา เซียซึ่งคงยืนอยู่ ตรงหน้าเขา สีหน้าตื่นตระหนกจนไม่กล้าหายใจเสียงดัง เมื่อ ได้ยินเสียงก็มองไปทางประตู เห็นมารดาจึงส่งสายตาไปที่

หลี่หลิงอียิ่งหวาดระแวงมากกว่าเดิม พลางส่งของในมือ ไปให้คนรับใช้ ไม่ใส่รองเท้าแตะ สองเท้าเปล่าเปลือยและย่อง เข้าไปข้างในเบาๆ หวังหลบหน้าเขาเพื่อขึ้นไปชั้นบน

“หยุดอยู่ตรงนั้น!”
เซี่ยกั่วเผิงตวาดเสียงดัง คล้ายมีระเบิดในห้องนั่งเล่น ระเบิดเสียงดังจนทำให้หลี่หลิง และเซี่ยซิงคงใจกระตุก

หลี่หลิงอีมือกุมบริเวณหน้าอกไว้แล้วนวดไปมา สูด หายใจเข้าออกเฮือกใหญ่ จากนั้นก็เดินไปอย่างใจดีสู้เสือ

“ถั่วเผิง คุณไปทำงานทั้งวันต้องเหนื่อยแย่เลย ฉันนวด ไหล่ให้คุณดีกว่า” หลี่หลิงอีเห็นใบหน้าเรียบตึงของเขาจึง ทำได้เพียงเดินเข้าไปหาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างใจ หวาดระแวง แต่มือยังไม่ทันแตะไหล่ของเซียกั่วเผิง ก็ถูกเขาจับ มือไว้แล้วสะบัดออกข้างอย่างรุนแรง

หลี่หลิงอีร่างกายบอบบางอ่อนแอ อีกทั้งเซียกั่วเผิงยังไม่

ยังแรงไว้ ถูกสะบัดจนทั้งตัวนั่งจมลงไปบนโซฟา เซี่ยงคงใจหายวาบ รีบเข้าไปพยุงเธอทันที “แม่ แม่ไม่

เป็นอะไรนะ?”

หันหน้าไปเห็นบิดาตนมีสีหน้าเย็นชาเช่นเดิม อย่าว่าแต่ ปวดใจเลย ไม่หลงเหลือแม้แต่ความอ่อนโยนแม้เพียงนิด แม้ จะหวาดกลัวแต่ก็อดเอ่ยปากไม่ได้ “พ่อ พ่อใช้กำลังกับแม่แบบ นี้ได้ยังไง? พ่อ…”

พูดถึงตรงนี้ ถึงแม้จะอยากพูดต่อแต่ก็ไม่กล้าพูด

เชี่ยกั่วเผิงถามเสียงเย็น “อะไร?”

“เป็นอย่างที่แม่บอกใช่ไหมว่าความจริงพ่อมีชู้? ที่พ่อลง ครัวทำกับข้าวไปส่งให้ทุกวี่ทุกวันน่ะ หลายปีนี้ลูกกับแม่แทบไม่ค่อยได้กิน ทำไมคนอื่นถึงได้กินทุกวันล่ะ

เซียกั่วเผิงหัวคิ้วกระตุก ฝ่ามือตบลงบนที่พักแขนของ โซฟา เสียงนั้นดังกึกก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นจนเพดานคล้ายจะ สั่นคลอนเล็กน้อย เขาเพ่งเล็งไปที่หลี่หลิงอี

“คุณไม่เข้าใจอะไรเลยก็ไปโวยวายที่โรงพยาบาล นอกจากนี้ยังพูดเหลวไหลต่อหน้าลูกสาว! คุณช่างเป็นภรรยาที่ ดี คุณแม่ที่ดีจริงๆ แล้วก็เรื่องของซิงเฉิน” กล่าวถึงตรงนี้เ ยกั่วเผิงก็ยิ่งปวดใจจนไม่อาจเอ่ยต่อไปได้

ไม่พูดถึงเรื่องนี้ยังดี พอพูดถึงหลี่หลิงอีก็พานนึกถึงเงิน หมิ่นขึ้นมา รู้สึกเสียใจจนโวยวายขึ้นอีกหน “ลูกสาวฉันไม่ได้ พูดเหลวไหลนะ! คุณลงครัวเอง ตั้งใจปรนนิบัติภรรยาเก่าของ คุณขนาดนี้ก็เพื่ออยากคืนดีกับเธอไม่ใช่หรือไง?! ได้! พวกคุณ ดีกันเลย ฉันจะพาซึ่งคงย้ายออกไปเอง ยังไงแต่เดิมบ้านหลังนี้ ก็คือของเธออยู่แล้ว สองแม่ลูกเราต่างหากที่หวังสูง! ฉันจะ ย้ายออกไปพรุ่งนี้เลยแล้วคืนบ้านหลังนี้ให้ แบบนี้คงได้แล้ว สินะ! แต่คุณก็อย่าหวังจะให้ซิงคงเรียกคุณว่า “พ่อ” อีกต่อไป!

“ดี! ดีมาก! ข้อเสนอของคุณตรงใจผมพอดี!” เซียวเผิง โยนเอกสารปีกหนาลงบนโต๊ะเล็กอย่างแรง “เซ็นซะ พรุ่งนี้ผม จะให้คนมาช่วยคุณย้าย!

หลี่หลิงมองแล้วพอเห็นตัวอักษรใหญ่ๆ บนหน้านั้นพลัน รู้สึกหน้ามืดตามัว ร่างกายอ่อนแรงทันใด เอกสารนั่นไม่ใช่สิ่ง อื่นใดแต่กลับเป็น…ใบหย่า