ตอนที่ 120 ของขวัญสุดพิเศษ (1)

เซี่ยซิงเฉินจดจ่อกับรองรัฐมนตรีเป็นพิเศษ แต่เห็นได้ชัดว่าเขา ไม่ได้ต้องการเธอเท่าไรนัก เธอจึงรูดบัตรเชิญเพื่อผ่านทางวีไอ พี กะจะขึ้นไปพักผ่อนตรงชั้นบนสักพัก

มีแต่ความเบื่อหน่าย ขณะที่เธอกำลังเล่นมือถืออยู่ คือเว่ย ยังก็ส่งข้อความมาถามเรื่องซ่งเหวย เธอจึงเล่าไปคร่าวๆ ฉือเว่ยยังที่อยู่อีกฝั่งของสายชมเธอว่าทำดีแล้ว แต่เธอกลับ กำลังคิดอยู่ว่าตามนิสัยของซ่งเหวยแล้ว วันนี้ตนทำให้เธอ เสียหน้า เธอไม่ปล่อยตนไปง่ายๆ หรอก คงต้องระมัดระวัง มากกว่าเดิมเสียแล้ว

ขณะที่กำลังคุยกันอยู่นั้น บานประตูก็ถูกเคาะ

“คุณเซีย” มีคนเรียกเธอจากข้างนอก เธอรีบเก็บมือถือ เดินไปที่ประตู พอดูแล้วก็เห็นว่าเป็นชายร่างสูงใหญ่ที่สวมชุด เป็นทางการ

“มีอะไรเหรอคะ” เซี่ยซิงเฉินประเมินอีกฝ่ายอย่างแนบ เนียน ในใจก็เกิดความระแวง

“คุณซ่งเชิญให้คุณลงไปครับ งานประมูลชั้นล่างใกล้จะ เริ่มแล้ว คุณซ่งยังจัดที่นั่งให้คุณโดยเฉพาะด้วย เชิญครับ”

อีกฝ่ายผายมือพร้อม แม้น้ำเสียงฟังดูสุภาพถ่อมตัว แต่ แววตากลับแสดงออกว่าห้ามเธอปฏิเสธ เป็นอย่างที่เซี่ยซิงเฉินคาดไว้ทั้งหมด หากตนปฏิเสธ ต้องถูกคนคนนี้แบกลงไปแน่ๆ

ในเมื่อมาแล้วก็ต้องอยู่ต่อไปให้ได้ ผู้คนมากมายขนาดนี้ ซึ่งถั่วเหยาคงไม่ถึงขั้นทำร้ายตน ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็เดินลงไป อย่างสง่าผ่าเผยดีกว่า ลองดูว่าเขาใจดีจัดที่นั่งไว้ให้เธอเพื่อ อะไร

เซี่ยซิงเฉินถูกนำทางเดินลงมาชั้นล่าง พื้นที่ภายในงาน ประมูลถูกจับจองไปด้วยผู้คน แต่ละคนที่นั่งอยู่ล้วนแต่เป็น บุคคลมีชื่อเสียง คนตำแหน่งใหญ่โตและนักธุรกิจผู้มั่งคั่ง สถานการณ์ยิ่งใหญ่แบบนี้ยากนักที่จะเห็นสักครั้ง

แค่เธอปรากฏตัว สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่เธอ สายตากำลังประเมินตามแบบของแต่ละคน อีกฝ่ายก็นำทาง เธอไปยังที่นั่งสำคัญแถวหน้าสุด

เซี่ยซิงเฉินกังวลใจ ที่ตรงนี้ไม่ใช่ที่ที่เธอจะนั่งได้อย่าง แน่นอน! เธอมาที่นี่ก็เพื่อทำงานเท่านั้นเอง ไม่ใช่มานั่งประมูล สินค้าเฉกเช่นคนเหล่านี้ ล่ามทั้งหลายที่มาพร้อมเธอก่อนหน้า นั้นก็ล้วนแต่ยืนมองมายังกลุ่มเศรษฐีตรงนี้จากที่ไกลๆ

“ฉันคิดว่ารองประธานาธิบดีซึ่งคงจะเข้าใจอะไรผิด คืนนี้ ฉันมาเพื่อทำงานเท่านั้น” เซียซิงเฉินเอ่ยต่อชายที่นำเธออยู่ ตอนนี้

“ทั้งตัวคุณเชีย ในคืนนี้ก็มีสิทธิ์พอที่จะนั่งอยู่ตำแหน่งนี้ แล้วล่ะครับ คุณเซีย ได้โปรดอย่าสร้างความลำบากใจให้เรา เลย!” อีกฝ่ายชักสีหน้า เธอแค่นหัวเราะ เห็นคืนนี้ซึ่งถั่วเหยาคงทำเพื่อแก้แค้นให้ลูกสาวตนเองเลยตั้งใจให้เธอขายหน้า สินะ

“ซิงเฉิน ในเมื่อรองประธานาธิบดีซ่งเชิญขนาดนี้แล้ว ก็มา นั่งเถอะ” ไปเย่ตบเข้าที่ว่างข้างๆ พร้อมทั้งเอ่ยเรียกเสียงเบา

เซี่ยซิงเฉินไม่รู้ว่าซุงถั่วเหยาจะหาเรื่องตนอย่างไร เธอไม่มี ความมั่นใจเลย แต่พอเห็นว่าไปเยก็อยู่ตรงนั้น จึงไม่เอ่ยอะไร อีก ตอบรับเสียงเบา แล้วเดินไปทางไปเยู่ทันที เมื่อหันข้าง มองก็เห็นซ่งเหวย ที่นั่งยิ้มอย่างได้ใจอยู่อีกข้างของไปเย

เมื่อทุกคนประจำที่เรียบร้อย ทั้งห้องก็ไร้เสียงพูดคุย ทุก คนทำเพียงเงียบรอประมูลสินค้าอย่างสงบ ไม่นานนักแสงไฟก็ ดับลง สินค้าประมูลแต่ละชิ้นที่คลุมด้วยผ้าอย่างเป็นความลับ ถูกยกออกมา

ซึ่งถั่วเหยา ในฐานะผู้จัดงาน พูดกล่าวสุนทรพจน์เพื่อการ กุศลเล็กน้อยบนเวที จากนั้นก็มีพิธีกรขึ้นมาเพื่อชี้แจงกติกา หลังฟังกติกาจบ เซียซิงเฉินถึงได้เข้าใจเป้าหมายที่ซ่งถั่วเหยา ให้เธอมานั่งที่ตรงนี้

ครั้งนี้ไม่ใช่งานประมูลอิสระ แต่พิธีกรจะจับฉลากเพื่อให้ คนเสนอเงินประมูลเอง

ยามที่สินค้าชิ้นที่สอง เพชรสีชมพูทรงหยดน้ำเม็ดหนึ่ง ปรากฏขึ้น คนแรกที่ถูกจับ อได้คือ งเหวย

“สิบล้านหยวน!” เธอลุกขึ้นพร้อมยกป้ายประมูลอย่างได้ใจ
สายตากวาดมองไปรอบด้าน จนสุดท้ายก็หยุดอยู่ที่เซี่ยง เฉิน แววตาได้ใจนั่น ทำให้เธอรู้สึกซาไปทั้งศีรษะ ฉะนั้น ตอนที่ พิธีกรเอ่ยเรียกชื่อเธอนั้น เธอจึงไม่ได้รู้สึกตกใจเลยสักนิดเดียว

สิบล้านหยวน ต่อให้ขายเธอทิ้งก็ไม่ได้ขนาดนี้เลย! อืม…. แต่ถ้าขายเซี่ยต้าไปทิ้ง อาจจะได้ราคานี้ก็ได้

“คุณเซีย ถึงตาคุณเสนอราคาแล้ว” พิธีกรเห็นว่าเธอไม่ ขยับแม้แต่น้อย จึงยิ้มเอ่ยเรียกเชิญอีกครั้ง

“เซียซิงเฉิน ไม่ใช่ว่าเธอใส่เสื้อราคาร้อยล้าน แต่กลับ ราคาไม่ได้งั้นเหรอ” ซึ่งเหวย พูดแขวะเธออยู่ข้างๆ สายตาทุก คนกำลังจ้องมองมาที่เธอด้วยแววตาหลากหลาย

ให้เธอฝืนทำเรื่องแบบนี้ เธอทำไม่ได้หรอก อีกทั้งปลอม

เป็นคนมีฐานะในบรรดาเศรษฐีพวกนี้แล้ว ก็คือการถูกยกยอ

ปอปั้นชัดๆเธอไม่มีใจจะมาเล่นเกมต่ำช้าอย่างนี้กับตระกูลซึ่ง

หรอกนะ ทำเพียงเหลือบมองซ่งเหวย ด้วยแววตาเย็นชา ลุก

ยืนขึ้นเอ่ย “ฉัน…”

“ยี่สิบล้าน” คำพูดของเซียซิงเฉินยังไม่ทันออกจากปาก ก็ มีเสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังขัดขึ้นมา

จากนั้นทุกคนต่างก็มองไปที่คนคนนั้น

แค่แวบเดียวเซี่ยซิงเฉินก็ดูออกว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เธอคือ เมย์ที่มาส่งชุดกับเครื่องประดับให้เธอไม่ใช่เหรอ

เมย์ที่ตกเป็นเป้าสายตาทุกคน เดินมายืนอยู่ข้างๆ เซี่ยงเฉินอย่างเป็นธรรมชาติ เอ่ยย้ำอีกครั้ง “คุณพิธีกร พวกเรา เสนอยี่สิบล้าน!”

“คุณเป็นใคร” ซึ่งเหวย ขมวดคิ้วบาง โดยปกติแล้วเมย์ จะรับผิดชอบชีวิตประจำวันของไปเฉิงเท่านั้น ไม่เคยปรากฏ ตัวต่อสาธารณชนเลยสักครั้ง ผู้คนรอบข้างจึงไม่รู้จักเธอ

“ดิฉันคือผู้รับผิดชอบแทนคุณเซียซิงเฉิน ในงานประมูล ครั้งนี้ค่ะ ฉะนั้นแล้ว คุณซง คราวนี้ถึงตาคุณเสนอราคาแล้วล่ะ ค่ะ” เมย์เอ่ยปาก ตอนนี้ทุกคนต่างก็กระซิบกระซาบ เดาตัวตน ที่แท้จริงของเซี่ยซิงเฉินกันถ้วนหน้า

ซึ่งเหวย คิดไม่ถึงว่าเซียซิงเฉินจะมาไม้นี้ เดิมทีอยากให้ เธอเสียหน้า แต่ครั้งนี้เธอกลับเสนอราคาตั้งยี่สิบล้านหยวน สุดท้ายก็ทำให้เธอขายหน้าไม่ได้จริงๆ

เซี่ยซิงเฉินเสมองเมย์ไปที่ เมย์ก็ส่งยิ้มเป็นเชิงให้วางใจมา ให้เธอ มือถือที่อยู่กระเป๋าถือของเธอก็พลันสั่นรัว เมื่อหยิบออก มาดู บนจอก็ปรากฏข้อความจาก ว่าที่สามี

“ถ้าชอบก็ให้เมย์ประมูล”

เซี่ยซิงเฉินที่เห็นประโยคสั้นๆ นี้ก็อดยิ้มมุมปากไม่ได้ ประธานาธิบดีไปช่างใจกว้างเหลือเกิน!

เธอไม่ได้ตอบกลับเขาทันที แต่เผลอส่องสายตามองไปยัง รอบข้าง แต่ก็ไม่เห็นตัวเขาเลย คนคนนี้ไม่รู้ว่ากำลัง

สังเกตการณ์เรื่องทั้งหมดอยู่ที่ไหน
แต่เพราะรู้ว่ามีเขาอยู่ จู่ๆ ใจเธอก็สงบลงทันที

นิ้วเรียวจิ้มลงแป้นหน้าจออย่างกระตือรือร้น ชอบก็ส่วน ชอบ แต่ว่าต่อให้ฉันได้มาก็คงไม่ได้ใช้

วางไว้บนชั้นหนังสือในห้องคุณเป็นไง เข้ากับสีผ้าม่าน คุณด้วย สักพักข้อความของเขาก็ถูกส่งมา

เซี่ยซิงเฉินหลุดหัวเราะ

ทั้งโลกนี้ก็มีเพชรทรงหยดน้ำเพียงเม็ดเดียว เอาไป ประดับผ้าม่านราคาสองร้อยหยวนของเธอ ธอ สิ้นเปลือง ทรัพยากรไปแล้ว! คนมีเงินมักเอาแต่ใจแบบนี้สินะ

กำลังจะตอบปฏิเสธเขา ก็ได้ยินเสียงซึ่งถั่วเหยาที่เดินมา ตรงหน้าเธอ ใบหน้ายิ้มแย้มจ้องมองเธอ “คุณเซีย ราคาแปด สิบล้านสูงมากแล้วจริงๆ นะครับ”

เซี่ยซิงเฉินนิ่งอึ้งไป รีบเก็บมือถือแล้วยืนขึ้น ถึงได้รู้ว่า ภายในเวลาที่เธอตอบเพียงสองข้อความ เพชรเม็ดนี้กลับถูก เมย์กับซ่งเหวย เสนอราคาถึงแปดสิบล้านแล้ว ทำให้เธอรู้สึก ปวดใจเป็นอย่างมาก ปวดใจแทนเขา มีเงินทองก็ใช่ว่าจะใช้ จ่ายอย่างนี้ได้

ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ซึ่งถั่วเหยาก็พูดต่อ “พูดตามความ จริง ผมอยากได้เพชรเม็ดนี้เป็นของขวัญให้ลูกสาวผม อีกยี่สิบ วันจะมีงานหมั้นหมายระหว่างเธอกับท่านประธานาธิบดี ถึง เวลานั้น ของขวัญที่ผมจะเตรียมให้บ่าวสาวก็คือเพชรเม็ดนี้ คุณเซีย อยากขอให้คุณยอมให้เพชรเม็ดนี้ในราคาแปดสิบล้านหยวนกับผมว่ายังไงครับ