ตอนที่ 340 บ้ากามได้อย่างถูก กฎหมาย (1)

หลังปีใหม่พวกเขายังจะมีงานแต่งงานอีกเหรอ?

จดทะเบียนสมรสก็เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้แล้ว ตาม สถานการณ์เช่นนี้เธอสามารถจินตนาการได้ว่าหากมีงาน แต่งงานก็ยิ่งวุ่นวายมากเพียงใด ถึงเวลานั้น….เขาในฐานะ ประธานาธิบดีของประเทศจะทำอย่างไร?

ในหัวของเซียซิงเฉินได้แต่คิดไปทางนี้

ไปเย่งเชยคางเธอขึ้น แววตาล้ำลึกของเขาฉายแวว หงุดหงิดเล็กน้อย “คุณนายไป ผมให้คุณคิดเรื่องงานแต่งงาน ดูเหมือนคุณจะไม่ค่อยเชื่อฟังเท่าไร

เซียซิงเฉินฝืนยิ้มบางเบาให้เขาอย่างหมดแรง ซบหน้าลง ลาดไหล่เขา “ฉันแค่เป็นห่วงคุณ…

ปากบางของเขาเม้มแน่นไม่พูดอะไร มือใหญ่วางไว้บน กลุ่มผมของเธอ

“ฉันไม่กลัวเสียงนินทาข้างนอกหรอกค่ะ สำหรับพวกเขา แล้วฉันเป็นแค่คนธรรมดาทั่วๆ ไป…” อีกอย่างทุกอย่างที่ควร เจอก็พบเจอมาแล้ว เพียงแต่ “กลัวพวกเขาทำข่าวคุณมั่วๆ กลัวว่าพวกเขาจะใส่ร้ายคุณ กลัวพวกเขาใช้คำพูดร้ายกาจทําร้ายคุณ…”

ไปเย่นิ่งได้ยินก็รู้สึกอุ่นวาบไปทั้งใจ

ไม่ได้กังวลใจอย่างเธอแต่กลับหัวเราะออกเสียง เซี่ยซิงเฉินเริ่มโกรธพลางเงยหน้าจากหน้าอกเขาแล้ว ถลึงตาใส่เขา “ทำไมคุณยังหัวเราะออกมาได้คะ?”

ประเด็นคือเวลาที่ผู้ชายคนนี้หัวเราะมันดูดีชะมัดขาด!

“ถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ ผมไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าที่แท้คุณนายไป แคร์ผมขนาดนี้ หม?”

เซียซิงเฉิน โมโห ทุบเขาไปที่ “ใครแคร์คุณกัน! ใครอยาก จะแคร์คุณกัน! เสียแรงที่ฉันกังวลแทนคุณ เรื่องลามมาถึงตัว แล้วคุณยังทำตัวสบายๆ ได้อีก

“กลัวอะไร? ตอนนี้ผู้หลักผู้ใหญ่รู้ ไม่ใช่คนทั้งโลกรู้สึก หน่อย” ไปเย่นิ่งจับมือเธอไว้แล้วกดไว้ตรงไหล่ตัวเอง “คนแก่ที่ บ้านสามคนจะกินเราเข้าไปหรือยังไง?

“ได้! คุณไม่เห็นท่าที่คุณท่านวันนี้เหรอ ฉีกคุณกินได้เลย นะ” นึกถึงท่าที่ดุร้ายของคุณท่านแล้วเธอยังกลัวอยู่เลย

ไปเยฉิงยิ้มร้าย “พวกเขากินเราไม่ได้หรอก แต่ว่า…ผมกิน คุณได้นะ”

ผู้ชายคนนี้!

เซี่ยซิงเฉินทั้งอายทั้งโกรธ กำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่กลับถูกชายหนุ่มฉกชิงริมฝีปากนุ่มไป เธออยากขึ้นตัวหนีแต่ สองมือถูกชายหนุ่มจับตรึงไปด้านหลังเสียแล้ว ชายหนุ่มหรี่ตา เล็กน้อยแล้วมองเธอด้วยแววตาฉ่ำวาว “คุณนายไป เวลา ค่ำคืนมันมีค่า เราควรพูดให้น้อยแล้วปฏิบัติให้มากๆ

“คุณ…บ้ากาม” เธอบ่นด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ

“ทำได้อย่างถูกกฎหมาย

“ถูกกฎหมายยังไง?” เซี่ยซิงเฉินหายใจถี่ “เรายังไม่ได้ เซ็นทะเบียนสมรสเลย หมายความว่า…ฉันยังไม่ได้แต่งงานกับ คุณนี่นา….”

“ถ้างั้นผมก็จะทำจนกว่าคุณจะยอมแต่งงานกับผม คุณว่า ไง คุณนายไป”

เซี่ยซิงเฉินถูกช้อนตัวขึ้นแล้ววางไว้บนเตียง เธอเพิ่งยันตัว ขึ้นได้ก็ถูกร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มคร่อมไว้ใต้ร่าง จากนั้นเขา ก็เริ่มรุกราน เมื่อเซี่ยซิงเฉินต้านทานไม่ไหว ตามปกติแล้วก็ทำ เพียงปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ

เพียงแต่…

“หลังคุณยังมีแผล ห้ามใช้แรงมากนะคะ….

“คงต้องวานคุณนายไป มีเสน่ห์ให้น้อยๆ หน่อย

เซี่ยซิงเฉินไม่เสียแรงพูดกับเขาอีก ในเมื่อเวลาที่ผู้ชายคนนี้ไม่สนใจอะไรเธอไม่มีทางเถียงเขาได้อยู่แล้ว

“หม่าม เสี่ยวไป! ผมทำการบ้านเสร็จแล้ว

ขณะที่ทั้งสองกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม เสียงเด็กน้อยก็ดังแว่ว ออกมาจากด้านนอก

เชียซิงเฉินสะดุ้งไปที่ สติทุกอย่างก็กลับคืนมา สายตา

มองชายหนุ่มที่กำลังได้อารมณ์อยู่เหนือร่าง หอบหายใจถาม “ล็อกประตูหรือยังคะ?

“ให้ตายสิ!”

ไปเยฉิงสบถเสียงเบาไปที เซียซิงเฉินเข้าใจในพริบตา ร่างเย็นเฉียบพร้อมดิ้นขลุกขลักเพื่อให้หลุดพ้นจากใต้ร่างชาย หนุ่ม แต่เขากลับไม่ยอมปล่อยมือ

จบตอนนี้ ทำให้คนตายได้เลยนะ!

เซี่ยต้าไปเอ่ยเสียงนุ่มอยู่ข้างนอก “ผมจะเข้าไปแล้วนะ!

เจ้าเด็กนี่!

ขัดจังหวะจริงๆ!

“เฉิง คุณรีบปล่อยฉันเร็ว” เซียซิงเฉินขอร้องด้วยน้ำ เสียงปนสะอื้น แต่ต่อจากนั้น…
ชายหนุ่มไม่เพียงแค่ไม่ปล่อยเธอแต่กลับช้อนตัวเธอขึ้น ถีบประตูห้องน้ำออกแล้วก้าวเท้าเข้าไป

ประตูอีกบานก็เปิดออกเสียงดัง แกร๊ก

” ร่างเล็กๆ

ของ

เซี่ยต้าไปมุดเข้ามา

ในห้องอาบน้ำ

เสียงน้ำเป็นสายดังกึกก้อง ส่วนบานประตูก็ปิดแน่น คราวแรกเซี่ยซิงเฉินยังพอประคองสติได้แต่สุดท้ายก็แทบไม่ หลงเหลือสติอีกต่อไป ยังดีที่พอมีสายน้ำบดบังเสียงน่าอาย เหล่านั้นไว้

เซียต้าไปนอกประตูก็เข้ามาไม่ได้

อย่างแรกคือบนตัวเขามีแผล อย่างที่สองคือเจ้าตัวเล็กอยู่ ด้านนอก เพราะฉะนั้นครั้งนี้ไปเย่นิ่งไม่ได้เอาแต่ใจมากนัก

ครั้นปล่อยตัวเธอ เธอก็แดงไปทั้งใบหน้า

“คุณออกไปก่อน ฉันจะอาบน้ำ” เธอผลักเขา จะให้เธอ ออกไปเผชิญหน้ากับเด็กน้อยในตอนนี้ เธอไม่ได้หน้าด้าน ขนาดนั้น ไม่เหมือนเขา

ไปเย่นิ่งไม่ได้พูดอะไร สวมชุดคลุมอาบน้ำเดินอ้าวออกไปทันที

เซี่ยซิงเฉินเอื้อมมือปิดน้ำ เงี่ยหูคอยฟังเสียงสองพ่อลูกที่อยู่ด้านนอก

“เสี่ยวไป ทำอะไรไม่ดีอยู่ข้างในนะ? ผมเรียกไม่ตอบผม เลย!” เซียต้าไปพูดด้วยน้ำเสียงโมโหปนน้อยใจ

“เรื่องของผู้ใหญ่ พูดกับเด็กอย่างลูกไม่เข้าใจหรอก เจ้าตัวเล็กสะบัดรองเท้าขนปุยออกแล้วกระโดดขึ้นเตียง

“ไม่บอกก็ไม่บอก ยังไงผมก็รู้ว่าพ่อแม่ทำอะไรอยู่

ไป๋เย่ฉิงหรี่ตา “ลูกรู้เหรอ?”

“พ่อแม่อาบน้ำด้วยกัน!” เสี่ยต้าไปยกมือเล็กสองข้างปิด หน้าเล็กน้อย “น่าอายๆ คุณครูบอกแล้วว่าเด็กผู้ชายกับเด็กผู้ หญิงอาบน้ำด้วยกันไม่ได้ นั่นบ้ากามแล้ว

“พ่อเป็นผู้ชาย แม่ของลูกเป็นผู้หญิง ไม่ได้อยู่ในขอบเขต ที่คุณครูกำหนดไว้” ชายหนุ่มตอบตามตรง จากนั้นก็ “ลูกมุด ไปอยู่บนเตียงทำไม?”

เขาหรี่ตามองก้อนกลมบนเตียง เจ้าตัวเล็กต้องเป็นมือที่ สามระหว่างพวกเขาทั้งสองแน่ๆ

“ก็ต้องนอนอยู่แล้ว!” เสี่ยต้าไปคว้าผ้าห่มมาห่มคลุมไว้

จากนั้นเผยให้เห็นแค่ดวงตากลมโตทั้งคู่ “วันนี้หม่ามี้ตกลงกับ ผมแล้วว่าจากนี้จะนอนกับผม!

ฝันไปเถอะ!

ไปเย่นิ่งไม่ยอมให้ฝันอันสวยงามของลูกชายเป็นจริงพลางคว่ำตัวนอนลงอีกฝั่งของเตียงแล้วถามเสียงเนือยๆ “คุณครูของลูกไม่เคยสอนลูกว่าเด็กผู้ชายห้ามนอนกับเด็กผู้ หญิงเหรอ?”

“สอนสิ! แต่ว่าหม่าเป็นผู้หญิง ไม่ใช่เด็กผู้หญิง! เสี่ยวไป พ่อเป็นผู้ชาย นอนกับหม่ามีไม่ได้!” เซี่ยต้าไปพูดไปก็ใช้เท้าจิ้ม ตรงหน้าขาเขาไปราวกับต้องการยันตัวเขาให้ตกลงจากเตียง

ไปเย่นิ่งจับขาเล็กเขาไว้แล้วmeท่าทีที่ลงฝ่าเท้าเล็กของ เขาไปที่ “เธอเป็นภรรยาของพ่อ พ่อจะนอนยังไงก็ได้! ลูกต่าง หาก อนาคตมีความสามารถก็ไปนอนกับภรรยาลูกนะ เป็นก้าง ขวางคออยู่เรื่อย

เซี่ยต้าไปไม่สนใจแถมทำท่าได้ใจ “ช่วยไม่ได้ ใครให้ผม ไม่มีภรรยาตอนนี้ล่ะ ก็คงต้องนอนกับภรรยาของเสียวไปแล้ว แหละ”

หนอยแน่!

ไปเฉิงแทบอยากจะกระชากตัวเขาแล้วโยนไปกองไว้ข้าง นอก คำกล่าวที่ว่าลูกชายเป็นเจ้ากรรมนายเวรของชาติที่แล้ว ไม่ผิดไปเลยสักนิดเดียว