ตอนที่ 298 ความรู้สึกรัก (6)

ตอนที่ไปเย่งอาบน้ำอยู่ก็ยังคิดว่าสงสัยคืนนี้คงต้องไปอุ้มใคร บางคนมาจากอีกห้อง แต่พอออกจากห้องอาบน้ำก็เห็นว่าบน เตียงมีร่างหนึ่งนอนอยู่

เธอนอนขดตัวอยู่บนเตียงของเขา คล้ายกำลังครุ่นคิด บางอย่างอยู่ด้วยสีหน้าหนักใจ

เขาโยนผ้าขนหนูทิ้งแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างเธอ กลิ่นอาย อันคุ้นเคยของชายหนุ่มกระชั้นชิด ใกล้เข้ามาเยี่ยซิงเฉินถึงหลุด จากภวังค์ แทบยื่นมือไปทางเขาแล้วกำมือใหญ่เขาไว้ทันทีที่ รู้สึกตัว

ไปเยถึงรู้สึกว่าเธอในคืนนี้แปลกไป

เขาใช้สายตานิ่งมองเธอ มองไปพักหนึ่งจนเซียซิงเฉินเริ่ม ทำตัวไม่ถูก อยากจะดึงมือออกจากมือใหญ่ของเขา

เขากำมือเธอแน่นแล้วพลิกตัวให้เธออยู่ใต้ร่าง ตามอง

โฉมหน้าอันหล่อเหลามีเสน่ห์ของชายหนุ่ม หัวใจเธอก็มีความ รู้สึกหลากหลายที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ จู่ๆ ก็เชยคางขึ้นแล้ว ประทับจูบลงริมฝีปากเขา

ไปเย่นิ่งหายใจหนักหน่วงขึ้นเล็กน้อย สายตายังคง จดจ้องเธออยู่ตลอด ไม่ได้ผลักไสเธอแต่ก็ไม่ได้จูบลึกซึ้งไปมากกว่านี้

เซี่ยซิงเฉินเริ่มต้นจูบเขาก่อนไปครึ่งนาทีแต่เขายังคงนิ่ง ทำให้เธอรู้สึกท้อแท้และขายหน้า ผู้ชายคนนี้ ตัวเองอยาก ยั่วยวนหน่อยก็ยั่วไม่ไหว!

สุดท้ายทำเพียงหดตัวกลับไปพลางมือสองข้างผลักเขา กายกำยำของเขาใช่ว่าเธอจะดันไหวเสียเมื่อไร?

เซียซิงเฉินไม่รู้เลยว่าทำไมตัวเองถึงโกรธขึ้นมาได้ ผลัก ไม่ออกก็ใช้กำปั้นทั้งสองทุบตรงไหล่เขาไปสองที่ “คุณออกไป นะ! ฉันจะกลับห้องนอนของฉัน!

ไปเย่งขันแขนหนึ่งไว้บนเตียง อีกมือก็บีบใต้คางเธอไว้ แล้วเชยขึ้น ใช้สายตาเรียบนิ่งมองเธอ “วันนี้เป็นอะไร?

เซียซิงเฉินนิ่งไป กัดปากไปมา “อะไรคะ?

“วันนี้คุณแปลกไปนะ” เขาพูดตัดสิน

เซี่ยซิงเฉินมองไปที่เขานิ่งๆ ไม่ปริปากออกเสียงไปชั่วครู่ เขาขมวดคิ้วคล้ายเริ่มทนไม่ไหว “ผมกำลังถามคุณอยู่

“วันนี้ฉันกับเพื่อนร่วมงานเล่นไฟดูดวงกัน ฉันเลยอดให้ ทำนายคุณกับฉันไม่ได้… ท้ายสุดก็ยอมเอ่ยปากเสียงเบา

“ก็เลย?”

แพขนตาเซียซิงเฉินกะพริบ ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกว้าวุ่นไปทั้งใจ
“บนไฟบอกว่า…” ซะงักค้างไปเพียงครู่ ดวงตากวาดมอง จนกระทั่งสบเข้ากับดวงตาลึกล้ำของไปเฉิง เธอกล่าวเสียง “บนไพ่บอกว่า ความสัมพันธ์ของเรา…จะไม่มีตอนจบที่ดี

ไปเฉิงหน้าเรียบนิ่ง แม้แต่น้ำเสียงก็เริ่มขุ่นเคือง แล้วยัง ไงต่อ?”

“แล้วก็อนาคตฉันอาจทำให้คุณเดือดร้อน ถ้าฉันยืนยัน

จะคบกับคุณ อาจทำให้คุณ…ทำให้คุณสูญเสียทุกอย่าง…

เพิ่งสิ้นเสียงของเธอไปเฉิงก็หน้าเรียบตึงจนดูแย่กว่าเมื่อ ครู่เล็กน้อย เขาแค่นเสียงออกมาแล้วบีบคางเธอ ประทับจูบ กับปากเธอทันที แต่จูบนี้ช่างอุกอาจเห็นได้ชัดว่าแฝงด้วยไฟ โทสะ

เซียซิงเฉินตกใจ อยากถามว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงโกรธ แต่ กลับขึ้นตัวออกมาไม่ได้

จนกระทั่งกลีบปากถูกขบกัดจนบวม ราวกับเขาลงโทษจน พอใจแล้วถึงผละออกจากปากเธอคืบหนึ่งเพื่อให้อิสระแก่เธอ เซี่ยซิงเฉินหอบหายใจอย่างน่าสงสาร และถลึงตามองเขา อย่างคุกรุ่น “คุณทำอะไรน่ะ?”

“ผมกำลังโกรธ!” แถมโกรธมากด้วย!

เขาทำสีหน้าขึงขัง เย็นชาและโกรธเคืองอยู่หน่อยๆ เธอ ไม่มั่นใจในความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขามากเพียงใด ถึงได้ ไปฟังคําทํานายบ้าบออะไร? แล้วยังเก็บไว้ในใจ! เชื่อไปแล้วอีกต่างหาก!

“ทำไมถึงโกรธล่ะคะ?” เซียซิงเฉินก็โกรธเช่นกัน เวลาพูด จึงไม่มีท่าที่ดูดี ผู้ชายคนนี้อารมณ์แปรปรวนเหลือเกิน แถมยัง ดุเดือดมากด้วย

ไปเย่งจดจ้องเธอไม่ละสายตา “ถ้าคุณกล้าถอยอีกก็ลอง

เซียซิงเฉินนิ่งอึ้งไป ถอย

เขาถลึงตามองเธอแวบหนึ่งแล้วลุกออกจากกายเธอ นั่ง อยู่ตรงปลายเตียงพลางใช้ผ้าขนหนูเช็ดผม

ท่วงท่ารุนแรงเห็นได้ชัดว่าไฟโทสะยังไม่เหือดหายไป เซี่ยซิงเฉินลุกขึ้นนั่งบนเตียง ผ่านไปสักพักถึงเข้าใจ หมายความว่า…

เมื่อกี้ที่เขาโกรธก็เพราะ…เขาคิดว่าเธอจะถอยเพียงเพราะ คำพูดเหล่านี้ จนถึงขั้นยอมแพ้ในความสัมพันธ์ของพวกเขา อย่างนั้นเหรอ?

เธอลูบริมฝีปากไปมา ปากที่เมื่อครู่เจ็บเพราะถูกเขาจูบ ตอนนี้ก็หายเจ็บในพริบตา ความอัดอั้นและความกังวลที่สุมอยู่ เต็มอกมาทั้งวันก็พลันมลายหายไปเมื่อได้ยินประโยคนี้จากเขา

เธอคลานอ้อมไปตรงหน้าเขา ดึงผ้าเช็ดตัวออกจากมือ เขาแล้วนั่งอยู่บนขาเขาอย่างเป็นธรรมชาติ เขาหายใจหนักหน่วงมากกว่าเดิมเล็กน้อย เงยหน้ามองเธอที่กำลังเช็ดผมให้ เขาอยู่ “เอาใจผมเหรอ?”

“แวบเดียวคุณก็ดูออกซะแล้ว” เซียซิงเฉินยิ้มบางเบา

ขณะที่เช็ดผมให้เขาไปก็เปิดปากพูด “คุณก็อารมณ์ร้อนเกินไป เปล่า ฉันก็แค่เล่าให้คุณฟังเท่านั้นเอง ไม่ได้บอกว่าจะถอยสัก หน่อยค่ะ ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ก็จะไม่บอกคุณแล้ว

ไปเฉิง ใช้สายตาเรียบนิ่งจ้องเธอ “ครั้งไหนที่คุณไม่ถอย

บ้าง?”

ตั้งแต่ซ่งเหวยอีจนถึงหลันเย่ ในพจนานุกรมของเธอคง ไม่มีแม้แต่คำว่า “ไขว่คว้า” ทุกครั้งมักจะตัดสินโทษประหารให้ แก่ความสัมพันธ์ของพวกเขาก่อนอยู่ร่ำไป

ไปเย่งยังเคืองอยู่นิดๆ โกรธตัวเองที่ไม่มีค่าในใจเธอ มากขนาดนั้น? ไม่มีค่าให้ไขว่คว้าสักนิดเดียว

เซี่ยซิงเฉินรู้ว่าเขาโกรธเข้าจริงๆ แล้ว และคิดมากจริงๆ จึงหยุดมือไว้แล้วทำหน้าจริงจัง มองเขาเป็นเชิง ให้คำสัญญา “วันหลังไม่มีอีกแล้วค่ะ”

“ไม่มีอะไร?”

“ไม่ถอยอีกแล้ว”

เขาแค่นหัวเราะ “ใช้อะไรพิสูจน์

เซี่ยซิงเฉินมองเขาแวบหนึ่งก่อนโน้มหน้าจูบเขาอีกครั้ง
ครั้งนี้ไปเย่นิ่งไม่ได้ทำอย่างเมื่อกี้ เขาก็เสียแรงอดกลั้นไป มากถึงทนได้ ตอนนี้เธอประทับปากลงมาอีกรอบ ทำให้เขาไม่ สามารถทนไหวอีกต่อไป นิ้วยาวสอดเข้าเส้นผมของเธอเพื่อ ประคองท้ายทอยเธอไว้ กดจูบลงไปให้แนบแน่นมากยิ่งขึ้น เนิ่นนาน ทั้งคู่ถึงผละออกจากกัน เซียซิงเฉินวางคางไว้บนไหล่ เขาแล้วพูดเสียงพึมพำ “ฉันคิดไว้แล้วค่ะ ขอแค่คุณยังต้องการ

เธอใช้ปลายคางไถตรงระหว่างคอเขาไปมาแล้วจงใจพูด “ต่อให้ทำเพื่อต้าไป ฉันก็ไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่ๆ

เป็นอย่างที่คิด ไปเยฉิงเกิดโทสะขึ้นอีกครั้ง พลิกตัวให้ เธออยู่ใต้ร่าง “แค่ทำเพื่อลูกเหรอ?”

เธอหัวเราะ มือลูบหัวคิ้วเขาเพื่อให้เขาคลายปมขมวด กล่าว “ล้อคุณเล่นน่ะค่ะ ก็ต้องเพื่อคุณ…คุณหล่อขนาดนี้ แถม ยังเก่งขนาดนี้ มีผู้หญิงในประเทศ 5 มากมายที่อยากอยู่กับ คุณแต่ไม่มีโชคนั้น ตอนนี้โชคหล่นทับฉันแล้ว ถ้าฉันยังไม่กอด ไว้แน่นๆ ก็เหมือนไม่สำเหนียกเลยไม่ใช่เหรอ? เพราะฉะนั้น ถ้าอนาคตคุณไม่ต้องการฉันแล้ว ฉันอาจจะยังหน้าด้านตามตื้อ คุณอยู่ ซื้อจนคุณรำคาญฉันไปเลย

ได้ยินคำพูดสุดท้ายของเธอเข้าเขาถึงคลายคิ้วที่ขมวด ออก “พูดได้ดี!”

เห็นสีหน้าเขาดีขึ้นเซี่ยซิงเฉินก็ถอนหายใจโล่งอก หัวเราะ คึกคัก “ถ้าฉันตามตื้อคุณจริงๆ คุณจะรำคาญฉันไหม?”
ไปเย่นิ่งเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง “ลองซื้อผมตอนนี้เลยไหม?”

เซี่ยซิงเฉินแลบลิ้น

ความจริงหากวันใดไปเย่นิ่งไม่ต้องการตัวเองแล้วจริงๆ ด้วยอารมณ์ที่ย่ำแย่ของเขานี้ หากตนตามตื้อเขาอย่างที่ว่าคง ถูกเขาถีบกระเด็นไปไกลแล้ว