ตอนที่ 291 จริงจังกับความรัก (11)

คุณท่านโกรธจนพ่นลมถี่รัวพร้อมถลึงตามองจนแทบกุมอกเป็น ลมหมดสติไป

“ผมขี้เกียจจะพูดกับคุณ! ก็ไม่รู้ว่าวันนี้ใครกันแน่ที่ดึงดัน จะให้ผมกลับมาสั่งสอนเจ้าลูกชายโง่ให้ตาสว่าง

เขาพูดจบก็ยันไม้เท้าหมุนตัวเดินออกไปทันที ก้าวแต่ละ จังหวะก็ได้ยินเสียง ตึกๆ ที่หนักแน่น เห็นเขาเดินออกมาทุก คนล้วนลุกยืนขึ้น โดยเฉพาะเซี่ยซิงเฉินที่หัวใจเต้นรัว

ยามที่คุณท่านเดินผ่านพร้อมสายตาที่กวาดผ่านตัวของ เซียซิงเฉิน เธอรู้สึกเย็นวาบที่สันหลัง ดีที่มีไปเย่นิ่งคอยอยู่

เคียงข้าง

คุณหญิงไปสั่งให้น้าหลินเตรียมเสิร์ฟอาหาร แต่ก็เดินยิ้ม เข้ามากุมมือเซี่ยซิงเฉินแล้วพูดเชิงปลอบ “อย่าคิดมากเลยนะ ปกติเขาก็สายตาดุแบบนั้นแหละ ไม่ต้องกลัว

“…อ่า ค่ะ”

เซี่ยซิงเฉินตอบรับคำพูดจากคุณหญิงไป ก้มมองมือของ คุณหญิงไปแวบหนึ่ง กระทั่งตอนนี้คุณหญิงไปก็ยังกุมมือเธอไม่ ปล่อย จนเธอเริ่มฉงนใจเดาทางคุณหญิงไปไม่ออก

ท่าที่แตกต่างจากก่อนหน้านี้มาก
“ไปๆๆ ไปทานข้าวกัน ป่านนี้แล้วคงหิวล่ะสิ” คุณหญิงไปถึงเซี่ยซิงเฉิน ให้เดินเข้าไปในห้องทานอาหาร พร้อมกัน

เซี่ยซิงเฉินหันกลับไปมองไปเย่นิ่งแวบหนึ่ง ไปเช่นิ่งได้รับ สายตาจากเธอจึงก้าวขาเดินตามไปควงแขนคุณหญิงไปไว้

คุณท่านนั่งหัวโต๊ะ

คุณหญิงไปนั่งฝั่งขวามือของคุณท่าน ไปเฉิงนั่งฝั่งซ้าย เซียซิงเฉินข้างไปเยถึง ตรงข้ามคือไปเย่ เซียต้าไปนั่งอยู่บน เก้าอี้สำหรับเด็กข้างๆ เซียซิงเฉิน พร้อมกับคนรับใช้ที่คอยรับ ใช้อยู่รอบด้าน เขาทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยไม่จําเป็นต้อง กังวลใจอะไร

เพราะคุณท่านกับคุณหญิงไปทะเลาะกันมาเมื่อครู่ ตอนนี้ เลยทานอาหารด้วยอารมณ์ที่ยังไม่คงที่ ใบหน้าบึ้งตึงตลอด เวลา คุณหญิงไปตักผักให้เขาอย่างเอาใจ เขาเชิดหน้ามองไป ที่โต๊ะอาหารไม่ยอมทาน

คุณหญิงไปตักเพิ่ม ทีแรกคุณท่านจะตักออกมาไม่ยอม ทาน คุณหญิงไปชิงกล่าว “คุณก็กินทิ้งกินขว้างต่อไปนะ หลาน ชายของคุณนั่งตาโตมองอยู่ตรงนั้น ถ้าคุณไม่กลัวว่าจะเป็น ตัวอย่างที่ไม่ดีให้หลาน คุณก็ทำต่อไปเลย!

คุณท่านมองเธอแล้วหันไปมองหลานชายสุดที่รัก แม้จะยังรู้สึกคุกรุ่นอยู่เต็มอก แต่ท้ายที่สุดก็ไม่ได้ตักออกมา

ทำเพียงแค่นเสียงไปที่ “ผมขี้เกียจมากความกับคุณ” จาก นั้นก็ก้มหน้าทานอาหารต่อ

เซี่ยซิงเฉินคอยดูฉากนี้อยู่ก็อดหัวเราะไม่ได้ รู้สึกแค่ว่าคู่นี้ น่ารักอย่างบอกไม่ถูก

แม้จะมีปากเสียงกันบ้าง แต่ก็ยัง งใช้ชีวิตได้อย่างมีความ สุข กลับมาดูพ่อแม่ของตนอีกครั้ง…

“ซิงเฉิน หนูก็ทานเยอะๆ เลยนะ! น้าหลิน ตักน้ำซุปนั่นให้ ชิงเฉินเยอะหน่อย ซุปนั่นดีต่อสุขภาพของผู้หญิงมากเลย คุณ หญิงไปพูดอย่างกระตือรือร้น

ซิงเฉิน” ซ้ายทีขวาที สนิทสนมจนเซียซิงเฉินรู้สึกชาวาบ ไปยันหนังศีรษะ เดาความหมายเธอไม่ออก

คุณหญิงไปคนนี้ ไม่อคติกับตัวเองแล้วเหรอ?

แม้แต่ไปเย่นิ่งกับไป๋ซู่เย่ก็ส่งสายตาสงสัยมาทางคุณหญิง ไป ไม่ปกติสักนิด! ท่าทีก่อนหน้าในสายโทรศัพท์ไม่ใช่แบบนี้

“มองอะไร? มีอะไรให้มอง ลูกก็เหมือนกัน ทานเยอะๆ สุดท้ายคุณหญิงไปก็เบนสายตามาทางไปเย่ “ทานซุปนี้ให้ เยอะๆ ดีต่ออนาคตเวลาลูกมีลูก

“…” ไปเย่แทบสำลักอาหาร “แม่ อะไรเนี่ย? ตอนนี้ลูก ยังไม่มีคู่แต่งงานด้วยซ้ำ พูดถึงเรื่องลูกได้ยังไง?
“ลูกยังกล้าพูดนะ อายุตั้ง 28 ปีแล้วก็ไม่เห็นลูกรีบสักนิด วันๆ คิดแต่เรื่องงาน ลูกดูซิงเฉิน อายุน้อยกว่าลูกตั้ง…ตั้งกี่ปี นะ?” คุณหญิงไปมองไปทางเซียซิงเฉิน

“หนูใกล้ 24 แล้วค่ะ เซียซิงเฉินยิ้มเบาบางแล้วตอบ อย่างมีมารยาท

“ลูกดูสิ เขาอายุน้อยกว่าลูกตั้งสี่ห้าปี ลูกก็โตขนาดนี้ แล้ว” คุณหญิงไปเอ่ยถึงตรงนี้ก็มองไปทางเซียต้าไป รู้สึกเพียง ว่ายิ่งมองก็ยิ่งน่ารัก จากนั้นจู่ๆ ก็หันไปคุยกับเซี่ยซิงเฉินว่า “ซิงเฉิน หนูกับเย่นิ่งคิดจะทำยังไงต่อไปเหรอ?”

เซี่ยซิงเฉินที่กำซ้อนอยู่ชะงักไปครู่หนึ่ง เงยหน้ามองคุณ หญิงไป “ท่านหมายถึง….?

“หนูดูสิ ต้าไปก็โตขนาดนี้แล้ว ปกติหนูก็ทำงานอีก เช่น

งก็ยุ่งมากๆ เลยไม่มีใครคอยอยู่เล่นกับเขา

“หมายความว่า…?” เซี่ยซิงเฉินคิดได้แค่ว่าคุณหญิงไป ต้องการให้เธอมอบสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กให้เธอ หัวใจบีบรัดแน่นใน ทันที มืออีกข้างใต้โต๊ะกแน่น ไปเย่นิ่งดูออกและกำลังจะยื่น มือไปกุมมือเธอไว้

แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคุณหญิงไปพูดว่า “หมายความ ว่าพวกลูกสองคนคิดจะมีลูกอีกคนเมื่อไรเหรอ?”

“…” เซียซิงเฉินนิ่งอึ้งอยู่ตรงนั้น ไปเย่นิ่งก็สำลักน้ำซุป ทันที รีบหยิบผ้าเช็ดขึ้นมาอุดปากไอไปหลายที
คุณหญิงไปถลึงตาใส่เขาแวบหนึ่งถึงหันมาพูดกับเซียซิง เงินตาหยี “ให้ดีครั้งหน้ามีลูกสาวนะ ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ได้ตัว อักษรว่า “7 พอดี ก็ถือว่าได้ครบทั้งมังกรและหงส์แล้ว

เซียซิงเฉินนิ่งไปพักหนึ่งถึงได้สติและเพิ่งเข้าใจว่าคุณหญิง ไป่กำลังเร่งให้มีลูก

เมื่อเบาใจลง ใบหน้าก็ขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ดีเลยๆ ผมก็อยากให้หม่ามีน้องสาวให้ผม อย่างนี้ผมก็ มีเพื่อนแล้ว! หม่า ผมอาบน้ำให้เธอได้ ใส่เสื้อผ้า ป้อนข้าว เธอได้” เซี่ยต้าไปพูดเสริมอยู่ข้างๆ

“…” เซียซิงเฉินยิ่งทำตัวไม่ถูก เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่า คุณหญิงไปจะมีท่าทีที่เปลี่ยนไป 360 องศาขนาดนี้ แถมยัง เร่งให้มีลูกคนที่สองต่อหน้าคนมากมายแบบนี้

ตลอดคืนนั้นคุณหญิงไปที่ตึกเป็นพิเศษ คอยพูดเร้าให้ พวกเขามีลูกอีกหนึ่งคน ในขณะที่อายุยังน้อย ทำให้เซียซิงเฉิ นทำตัวไม่ถูก และไม่รู้ว่าควรรับมืออย่างไรดี

ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ไม่ช่วยเธอสักนิด อีกทั้งพยักหน้ารับ ตลอดว่าควรรีบได้แล้ว

สุดท้ายเป็นคุณท่านที่ทนฟังต่อไปไม่ไหว ส่งเสียงห้ามคุณ

หญิงไปไม่ให้พูดมากไปกว่านี้

หลังทานอาหารเสร็จออกมา เซียซิงเฉินก็พรูลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่

เซี่ยต้าไปถูกคุณหญิงไปตั้งไว้ที่บ้าน ยืนยันจะให้เขาอยู่ ค้างหนึ่งคืน ทุกคนจึงปล่อยไปตามใจคนสูงวัย

เซี่ยชิงเฉินเดินจับมือไปเยถึงออกจากบ้าน ท้องฟ้ามืดลง แล้ว ดวงจันทร์ลอยค้างอยู่บนฟ้า เซียซิงเฉินเงยหน้ามองแล้ว สูดอากาศเข้าเต็มปอด รู้สึกเพียงว่าหัวใจนั้นผ่อนคลายลงไป

ตามลม

“อารมณ์ดีเหรอ?” ไปเฉิงหันข้างมองเธอ แสงไฟริบหรี่ ในสวนส่อง ให้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ

เธอหยักหน้า “ตอนเข้ามาตื่นเต้นมาก ตอนนี้สบายใจกว่า เดิมเยอะ แต่ว่า…คุณพ่อคุณดูเข้าหายากอยู่สักหน่อย

เซียซิงเฉินนึกถึงคุณท่าน ในหัวก็มีเพียงภาพสีหน้า

เคร่งขรึมนั่น

“เขาก็เป็นแบบนั้นมาตลอด ปล่อยไม่ลง วันหลังคุณต้อง มาบ่อยๆ พอเจอบ่อยเข้าก็ไม่กลัวแล้ว อีกอย่าง…” ไปเฉิงพูด ถึงตรงนี้ก็หยุดชะงัก สายตาที่มองเธอลึกซึ้งกว่าเดิม แฝงความ หมายบางอย่าง “ว่าที่ลูกสะใภ้ ยังไงเขาก็ต้องหาวิธีตีสนิทให้ ได้”