ตอนที่ 182 งานแถลงข่าว (1)

ซึ่งเหวย ถาม “ตอนนี้คุณอยู่ไหน? คุณน่าจะเข้าใจดีนะ งาน แถลงเหลือเวลาอีกไม่กี่สิบนาทีแล้ว

“สถานีรถไฟค่ะ” เธอไม่อยากเอ่ยอะไรกับซ่งเหวยไป

มากกว่านี้ ได้แต่ตอบกลับเสียงเย็นไปสั้นๆ

“จริงเหรอ?”

“คุณซ่งอยากมาดูด้วยตัวเองเพื่อตรวจสอบหน่อยไหมล่ะคะ?”

ซึ่งเหวย แค่นหัวเราะไปที “เซียซิงเฉิน ถือว่าคุณเข้าใจ อะไรง่าย”

เซี่ยซิงเฉินซิงตัดสายก่อน นั่งอยู่ตรงนั้นหลุบสายตาจ้อง พื้น เหมือนจะเหม่อลอยเล็กน้อย จนกระทั่งเสียงเตือนให้ตรวจ ตั๋วจากลำโพงดังขึ้น เซี่ยต้าไปดึงแขนเสื้อเธอหลายที เธอถึง หลุดจากภวังค์

“ไปกันเถอะลูกรัก” มือหนึ่งเธอถือกระเป๋าเดินทาง อีกมือ จับมือเด็กน้อย เดินไปยังช่องตรวจตั๋ว

หลังขึ้นรถ เดิมทีเซียต้าไปกำลังเล่นเกม แต่สุดท้ายเมื่อ ความง่วงเข้าครอบงำ เด็กน้อยก็นอนลงบนตักเธอ
เมื่อคืนเซียซิงเฉินแทบไม่ได้นอน แต่ตอนนี้พอมองทิวทัศน์ ที่เคลื่อนผ่านนอกหน้าต่าง กลับไร้ความง่วงงุน เพียงแค่เลิก แขนเสื้อขึ้นแล้วดูเวลา

ใกล้จะบ่ายสองโมงแล้ว

เธอยังคงไม่วางใจ หยิบไอแพดออกมา เชื่อมอินเทอร์เน็ต

บนรถแล้วเข้าเว็บไซต์ค้นหาข่าว งานแถลงข่าวที่ใกล้เข้ามา ไม่ ได้เหนือความคาดหมาย เว็บไซต์ข่าวกลับมาคึกคักอีกครั้ง รอมาตั้งหลายวัน ในที่สุดตอนนี้ก็จะให้คำอธิบายเราสัก

ถ้านอกใจจริงๆ ก็น่าผิดหวังมาก

อย่าพูดว่านอกใจอะไรที่น่าเกลียดอย่างนี้ ได้ยินว่า ประธานาธิบดีกับคุณซึ่งจะแต่งงานกันแล้ว ถ้าผู้หญิงในรูปไม่ ใช่คุณซ่ง คุณซ่งจะโง่จนยอมแต่งงานกับประธานาธิบดีเหรอ?

มีอะไรให้เลือกไม่แต่งงานล่ะ? ประธานาธิบดีหล่อขนาดนี้ แถมยังเก่งแบบนี้ ต่อให้เขามีผู้หญิงมากมายก็ไม่แปลก ฉันว่า นะ ครั้งนี้ผู้หญิงในรูปตั้งใจปั่นชัดๆ น่ารังเกียจเสียจริง

เซี่ยซิงเฉินไล่ดูคอมเมนต์ไม่กี่วัน จากนั้นก็ไม่ดูอีก ส่วน การถ่ายทอดสดงานแถลงข่าวก็เริ่มขึ้นแล้ว เธอกดเข้าที่คลิป ข่าวคลิปหนึ่ง

ภาพสถานที่ภายในงาน ถูกถ่ายทอดออกมาแล้ว
ขณะนี้ในงานแถลงข่าว ห้อมล้อมไปด้วยสื่อมวลชนระดับ ประเทศ ตั้งแต่ข่าวการเมืองไปจนถึงข่าวบันเทิง ลำกล้องหลาย ขนาดมากมายเต็มไปหมด ทำให้สถานที่ดูคึกคักเป็นพิเศษ

จวบจนประตูถูกคนเปิดออกจากด้านนอก เงาร่างสูงหนึ่ง ปรากฏอยู่ท่ามกลางความคับคั่งของผู้คน ขณะที่กำลังเดินเข้า งานอย่างไม่รีบร้อนนั้น ในงานที่เสียงดังพลันเงียบลง เป็นเวลา ยาวนาน เหลือเพียงเสียง แชะ แชะ พร้อมแสงแฟลชที่สาด รัวจนแทบลืมตาไม่ขึ้น

ไป๋เย่ฉิงยังคงสวมเสื้อเชิ้ตขาวเหมือนปกติและกางเกงขา ยาวสีกรมท่าปรากฏต่อสายตาผู้คน สุภาพบุรุษผู้สง่างาม เรียบ ง่ายมั่นคง ต่อหน้าแสงแฟลชสาดรัวเช่นนี้ เขายังคงรอยยิ้มสุด แสนสมบูรณ์แบบอย่างใจเย็น โบกมือเป็นเชิงให้ทุกคนนั่งลง

ตลอดงานล้วนดำเนินตามตาราง ต่อหน้ากล้อง ชายหนุ่ม ที่ถูกขยายให้เห็นชัดทุกรายละเอียด ยังคงสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ เซี่ยซิงเฉินที่ดูจากหน้าจอ แทบจะคาดคิดได้ว่าตรงหน้า โทรทัศน์คงจะมีหญิงสาวมากมายกลายเป็นแฟนคลับของเขา เป็นแฟนคลับที่บ้าคลั่งเพราะเขา

เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ในที่สุดก็ถึงช่วงเวลาของคำถาม

“ท่านประธานาธิบดี ไม่ทราบว่าท่านคิดว่าการกระทำ ชู้สาวบนรถแบบนี้เราควรหักห้ามหรือปล่อยมันไปดีครับ?” มี นักข่าวเอ่ยถามคำถามที่แหลมคมราวกับมีดขึ้นมาทันที

ไป๋เย่นิ่งไม่ได้ตอบ เพียงแค่ยิ้มแล้วมองเขา ถามกลับ”คุณคนนี้ ตอนนี้มีแฟนหรือยังครับ?”

“..” อีกฝ่ายถูกถามจนนิ่งอึ้ง หลังได้สติก็พยักหน้า “มีแล้ว ครับ”

“แล้วคุณมีรสนิยมแบบนี้เหรอเปล่า?” ไปเฉิงประสานมือ วางไว้บนโต๊ะ รอยยิ้มอบอุ่น เป็นมิตรเช่นเดิม “ผมหมายถึง รสนิยมที่หากอยู่บนรถจะทำอะไรบางอย่างเพื่อปรับความ สัมพันธ์กัน

การสนทนาเช่นนี้ ไม่เหมือนประธานาธิบดีกับประชาชน ไม่ได้สูงส่ง และไม่ได้ข่มเหงผู้คน

บรรยากาศกลับสบายๆ น้ำเสียงนิ่งสงบ เหมือนบท สนทนาระหว่างเพื่อนมากกว่า นักข่าวคนนั้นไม่ได้ถามทิ่มแทง เหมือนเมื่อครู่อีก กลับพยักหน้าอย่างเขินอายเล็กน้อย “ครับ…. ก็เคย”

เสียงหัวเราะดังขึ้นไปทั่วงานแถลงข่าว

“งั้นผมถามคุณหน่อย คุณหวังให้ผมออกหน้าหักห้าม การกระทำเช่นนี้ หรือรู้สึกว่าผมควรปล่อยให้เป็นสิทธิ์ของทุก คนในสถานการณ์ที่พวกคุณไม่รบกวนคนอื่น ให้ชีวิตพวกคุณ สนุกมากยิ่งขึ้น?”

“ผมหวังอย่างหลังอยู่แล้ว”

ไปเฉิงยิ้มบางเบา พยักหน้า “เชิญนั่ง ที่คุณถาม ผมคิด ว่าผมตอบไปแล้ว”
นักข่าวนิ่งค้างไปชั่วครู่ถึงเข้าใจ เสียงของประชาชนก็คือ เสียงของเขา ได้ตอบคำถามแทนท่านประธานาธิบดีไปอย่าง ดีแล้ว

อีกฝั่ง เหลิ่งเฟยและตัวแทนทีมงานฝ่ายประชาสัมพันธ์สบ สายตา แอบเช็ดเหงื่อเบาๆ คำตอบของท่านประธานาธิบดีแตก ต่างจากคำตอบทางการที่พวกเขาได้ตระเตรียมไว้ แต่เห็นได้ ชัดว่าผลมันดีกว่ามาก

เพียงแต่พอคำถามทางนี้เพิ่งจบไป อีกทางกลับมีคำถามที่ เหมือนระเบิดถูกโยนมาอีก

“ท่านประธานาธิบดี ไม่ทราบว่าคนที่อยู่ในรูปด้วยกันกับ คุณคือคุณซึ่งใช่ไหม? ถ้าไม่ใช่ แล้วในรูปพวกนี้คือใคร? เธอ ปล่อยรูปออกมาเองรึเปล่า? แล้วคุณถูกอีกฝ่ายข่มขู่เพื่อการบา งอย่างรึเปล่า?” คำถามยาวเป็นพรวนกระแทกเข้ามา ทำให้ สถานการณ์ที่ดูผ่อนคลายไปบ้างกลับตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง

เซี่ยซิงเฉินที่นั่งอยู่ตรงหน้าคลิปยังหายใจติดขัด เธอหวัง เพียงแค่เขาจะผ่านพ้นไปได้

ประชาชนกังวลแทนเขา แต่ไปเย่นิ่งที่อยู่ศูนย์กลางลม

พายุ นอกจากไม่มีการตื่นกลัวใดๆ กลับแย้มยิ้มเช่นเดิม เอ่ย หยอกล้อกับนักข่าวอีกฝ่าย “ที่แท้ประธานาธิบดีอย่างผมใน สายตาพวกคุณ มีภาพลักษณ์ไร้ประโยชน์ที่ถูกคนข่มขู่อย่างนี้ เองเหรอ? ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมคงล้มเหลวมาก”

“แน่นอนว่าไม่ใช่ ท่านประธานาธิบดี ในสายตาพวกเราคุณคือผู้นำที่มีความสามารถและกล้าหาญ

“ถ้าอย่างนั้น ไปเยถึงเก็บรอยยิ้ม สายตามองอีกฝ่าย อย่างแน่วแน่ “ประธานาธิบดีที่พวกคุณเลือกมา ไม่มีทางทำให้ พวกคุณผิดหวัง เชื่อผม

คำสุดท้ายของเขา มั่นคงแน่วแน่ ไม่เพียงแต่ทำให้นักข่าว คนนั้นยอมจำนน แต่คนอื่นๆ ณ ที่ตรงนั้น รวมไปถึงผู้ชมตรง หน้าโทรทัศน์ หรือบนอินเทอร์เน็ต ก็ถูกทำให้เชื่อใจอย่างลึกซึ้ง

ผู้ชายคนนี้ ในพริบตาเดียว หรือแม้แต่สายตาเพียงแวบ เดียว ล้วนมีความหนักแน่นที่ทำให้ผู้คนเชื่อมั่นได้ นี่อาจเป็น สาเหตุที่เขาโดดเด่นท่ามกลางรองประธานาธิบดีอีกสองท่าน ในตอนแรกสินะ!

“ส่วนผู้หญิงในรูปที่พวกคุณให้ความสนใจ… ขณะที่ผู้คน ยังไม่ได้สติ เสียงไปเฉิงฉุดกระชากความคิดทุกคนกลับมา “คงต้องขออภัย การปกป้องผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นการกระทำพื้น ฐานของสุภาพบุรุษคนหนึ่ง ฉะนั้นตัวตนที่แท้จริงของเธอ เกรง ว่าผมจะให้คำตอบไม่ได้

“แต่ว่า ทุกคนล้วนสนใจว่าเธอใช่คุณส่งรึเปล่า ถ้าไม่ใช่ คุณซ่ง แล้วคุณที่หมั้นกับคุณส่งกลับมีข่าวอื้อฉาวกับคุณคนนี้ ถือว่าเป็นการนอกใจรึเปล่า?” คำถามยิ่งรุนแรงมากกว่าเดิม

ไปเย่นิ่งกลับมีท่าทางสบายๆ เช่นเดิม เขากำลังจะกล่าว บางอย่าง ทันใดนั้นประตูในงานก็ถูกเปิดออกจากข้างนอกช้าๆ