ตอนที่ 96 ขอร้องล่ะคืนลูกให้ฉันเถอะ(3)

ด้วยผลของความมึนเมาจากเหล้าที่เธอดื่มไปเมื่อครู่ เธอจึง โพล่งออกไปโดยตรง

“คำพูดของคุณเมื่อครู่ ยังอยากให้เป็นจริงอยู่ไหม” เธอ เอ่ยปากถามพลางสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ รวบรวมความ กล้าแล้วจึงเดินตรงไปยังเขา โดยพยายามทำให้ตัวเองดูสงบ นิ่งที่สุด

กลิ่นหอมบางเบาหลังอาบน้ำของหญิงสาวลอยอบอวลไป ทั่ว กลิ่นของเธอหอมบางเบา ราวกับกลิ่นของดอกหญ้า

ไปเย่นิ่งเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ

สายตามองมาที่เธอ แววตานั่นยังคงเรียบเฉยเช่นเดิม เรียบนิ่ง ไม่มีความรู้สึกใดใด ทำให้เธอเดาความคิดของเขา ในตอนนี้ไม่ออก

ร่างกายของเธอดูสดชื่นหลังจากอาบน้ำเสร็จ ใบหน้าที่ได้ การแต่งแต้มนั้นดูสะอาดสะอ้าน เขาไม่พูดอะไร แต่สายตากลับ พุ่งตรงไปที่เธอ คล้ายสามารถมองทะลุชุดนอนบาง จนเห็น เรือนร่างของเธอได้ เซี่ยซิงเฉินจะทนกับการพินิจพิเคราะห์ของ เขาเช่นนี้ได้อย่างไร เพราะถูกมองจนรู้สึกอึดอัด พวงแก้มจึงขึ้น สีระเรื่อๆ ความกล้าที่เพิ่งรวบรวมเมื่อครู่แทบจะถูกทำลายทิ้งจนสิ้น ตัวเองไม่เคยทำเรื่องแบบนี้เลย! แถมผู้ชายคนนี้ยังน่าเก ลียดจริงๆ เป็นคำเรียกร้องจากเขาเองแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับทำ เหมือนตัวเองไม่เกี่ยวข้อง ตัวเองไม่รู้เรื่องด้วยอย่างไรอย่าง

เธอบ่นอุบในใจ แต่ไม่กล้าพูดออกมา ทำได้เพียงบังคับ ปากให้พูดออกมาว่า “เอ่อ ฉันคิดดีแล้ว ฉันยอมรับข้อตกลง ของคุณ เพียงแต่คุณต้องทำได้อย่างที่พูด

เมื่อเธอพูดจบ แพขนตาก็สั่นไหว เธอก้มหน้าลงซ่อน ใบหน้าที่แดงซ่าน เธอไม่กล้าสบตาเขาแม้แต่น้อย

จากนั้น…

ในห้องหนังสือ มีเพียงความเงียบสงัด

เขาปิดหนังสืออย่างไม่รีบร้อน เสียงปิดหนังสือดังชัดเจน ชัดเจนเสียจนใจเธอเต้นรัวขึ้นอีกครั้ง เธออยากเงยหน้ามองว่า ตอนนี้เขากำลังมีสีหน้าอย่างไร อย่างน้อยก็ควรรู้ว่าเขามีท่าที อย่างไร แต่การไร้การตอบสนองนานแบบนี้ เขาเปลี่ยนใจแล้ว ใช่ไหม

“ดื่มมาเหรอ” จู่ๆ เขาก็เอ่ยถามขึ้นมา

“อืม” เธอนิ่งไปชั่วครู่แล้วจึงพยักหน้าอย่างเงียบเชียบ “ดื่มไปเท่าไร”

ผู้ชายคนนี้ หมายความว่ายังไง เธอพยายามคาดเดา พร้อมกับตอบคำถาม “ก็…ไม่กี่อีกเท่านั้นเอง
“แค่ให้ตัวคุณกับผม ทำให้คุณลำบากใจขนาดนี้เลยเห

รอ” จู่ๆ ไปเฉิงก็เอื้อมแขนยาวมาโอบเข้าที่เอวของเธออย่าง

รุนแรง มืออีกข้างก็บีบเข้าที่คางเธออย่างไม่ทะนุถนอม พลาง

เชยคางเธอขึ้นมา สายตาคู่ลึกซึ้งของเขา ฉายแววมืดมนอน

แสนอันตราย “คุณจําเป็นต้องดื่มเหล้าเพื่อฝืนใจตัวเองให้ยอม

ขึ้นเตียงกับผมขนาดนั้นเชียวเหรอ”

ท่าทางเช่นนี้ของเขา ทำให้เซียซิงเฉินใจเต้นมากกว่าเดิม เธอก้าวถอยหลังจนตัวชนเข้ากับชั้นวางหนังสือด้านหลัง เสมอง ไปที่เขาอย่างตื่นกลัว แล้วรีบเบนสายตาหนีอย่างรวดเร็ว เธอ ตอบกลับเพียง “ฉันไม่เคยมีประสบการณ์อย่างนี้มาก่อน ก็ เลย…ดื่มเหล้าเสริมความกล้า ก็เป็นเรื่องปกติ

เธอมาหาเขาเอง จะไม่ตื่นเต้นได้ยังไงกันล่ะ เรื่องแบบนี้นะ ทั้งชีวิตเธอไม่เคยทำมาก่อนเลย

“ในเมื่อเสริมความกล้ามาแล้ว ก็ให้ผมดูสิว่าความกล้า ของคุณมันมีมากขนาดไหนกัน!! ท่าที่ลำบากใจของเธอแบบนี้ ทำให้ใจเขาเดือดดาลขึ้นอย่างไม่รู้สาเหตุ เขาพยายามอดทน แล้วเอ่ยสั่ง “เงยหน้าขึ้นแล้วมองผม!!

นิ้วเรียวอันเย็นเฉียบของเธอ จิกเข้าที่ขอบชั้นวางหนังสือ ด้านหลัง เธอสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ พร้อมเงยหน้าขึ้น อาจเป็นเพราะความตื่นเต้นที่มีมากเกินไป ทำให้ตอนนี้ใน ดวงตาของเธอมีน้ำใสบางๆ เคลือบอยู่ ท่าทางแบบนั้นดู เหมือนลูกกระต่ายที่อ่อนแอและน่าสงสาร หากเป็นปกติ ไป เฉิงคงทน ให้เธอลำบากใจไม่ได้หรอก แต่ว่า ตอนนี้มันไม่ใช่
ในตอนนี้มันกลับกระตุ้นความโกรธภายในใจของเขา! เธอฝันตัวเองแบบนี้ หวาดกลัวขนาดนี้ แต่ก็ยังมา นอกจากพา ลูกไปแล้ว เป้าหมายคืออะไรกันแน่ หรือว่าเพื่อที่จะได้ตัดขาด กับเขาอย่างเด็ดขาด!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาก็ยิ่งโกรธ เขากัดฟันแน่น แล้วเอ่ย ออกมาอย่างก้าวร้าวเช่นเดิม “เซี่ยซิงเฉิน เอาใจผม!”

เซียซิงเฉินสมองซื้อไปชั่วครู่

เธอยืนแข็งทื่อ มองไปที่เขาอย่างหมดหนทาง

“เสริมความกล้าแล้วไม่ใช่เหรอ กล้าพาตัวเองมาหาถึงที่นี่ ได้ แต่ตอนนี้กลับไม่กล้าเอาใจผมแล้ว?!”

เซี่ยซิงเฉินดวงตาแดงเล็กน้อยอย่างห้ามไม่ได้ เธอกัด

ริมฝีปากล่าง พลางเอ่ย “ไม่ใช่ไม่กล้า แต่ฉันทำไม่เป็นค่ะ

เธอจะเอาใจผู้ชายเป็นได้อย่างไร นอกจากประสบการณ์ อันน้อยนิดกับเขาแค่นั้น เธอก็ไม่มีอะไรแล้ว!

“ในเมื่อทำไม่เป็น งั้นผมจะสอนจนกว่าคุณจะเป็น!” สิ้น ประโยคของไปเยฉิง เขาก็ประกบริมฝีปากเธอทันที

การกระทำอุกอาจแบบนี้ ทำให้เธอตกใจมาก ร่างทั้งร่าง พลันเย็นเฉียบ เธอตัวสั่น จนเกือบจะผลักเขาออกอย่างไม่ได้ ตั้งใจ ราวกับกำลังต่อกรกับปีศาจ เธอคว้าสติอันน้อยนิดที่ เหลืออยู่ถามเขาต่อ “คุณจะทำอย่างที่พูดจริงๆ ใช่ไหมคะ ถ้า หากคืนนี้…ฉันอยู่กับคุณ…คุณก็จะให้ต้าไปไปกับฉัน ไม่แย่งเขาไปจากฉันอีก”

ลูก! คำก็ลูก สองคำก็ลูก

พูดอยู่แต่ว่าจะพาลูกไป เธออยากไปถึงไหนกันแน่

เส้นเลือดบนขมับของไปเฉิงเต้นตุบๆ สีหน้าเขามึนตึงจน น่ากลัว “แล้วถ้าผมบอกว่าไม่ล่ะ ในเมื่อคืนนี้คุณเดินเข้าประตู บานนี้มาแล้ว คงไม่คิดว่าคุณจะได้ออกไปจริงๆ หรอกใช่ไหม”

เซียซิงเฉินขมวดคิ้ว “คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง

เขาจะขี้โกง อยากเปลี่ยนใจอย่างนั้นเหรอ

ง่ายมาก! ก็คือคืนนี้ไม่ว่ายังไง คุณก็ต้องเสร็จผมอยู่ดี!

เขางับเข้าที่หูของเธออย่างหยอกเย้า ถ้อยคำที่แสนร้าย และเอาแต่ใจ เซี่ยซิงเฉินได้ยินแล้วหูแดงไปหมด หัวใจเต้นรัว ยังไม่ทันที่เธอจะไหวตัวทัน ก็รู้สึกได้ถึงแรงที่เข้าที่ข้อมือของ เธอ มือทั้งสองข้างถูกชายหนุ่มจับไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว แล้วยึดไว้เหนือหัว พอเธอได้สติกลับมา บนข้อมือของเธอก็ถูก มัดด้วยเนกไทเรียบร้อยเสียแล้ว

เนกไทเส้นนั้นที่เธอซื้อให้เขาเอง

“ไป๋เย่นิ่ง คุณจะทำอะไร” เธอหวั่นใจมากกว่าเดิม

เขาแสยะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ พร้อมกระซิบเสียงแผ่ว “ให้ของขวัญดีๆ กับผมแบบนี้ ผมก็ต้องใช้งานมันสักหน่อยสิ”
เซี่ยซิงเฉินแทบจะร้องไห้ออกมา เธอ ให้เนกไทเขา เพื่อให้เขาเอามามัดตัวเองเสียที่ไหนกันล่ะ “นี่คุณกำลังทำ อนาจารอยู่นะ! คนเลว!!

“เดี๋ยวคุณก็จะได้เห็น ว่าอะไรคือการทำอนาจารจริงๆ… ไป๋เย่ฉิงพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าติดข้างหูของเธอ ริมฝีปาก บางเย็นจัด เสียงหอบกระเป๋า ล้วนทำให้เซี่ยซิงเฉินกลัวจนตัว สั่น ริมฝีปากของเขา ไล้ลงตามใบหูของเธอ ไล้ลงเรื่อยๆ จน ประทับที่ปากเรียวได้รูปของเธอ…

“ไปเยถึง ฉันไม่เอาแล้ว ฉันไม่ขอร้องคุณแล้ว…คุณปล่อย ฉันเถอะนะคะ…

ตัวเองเป็นอะไรไป ความรู้สึกแบบนี้ เธอไม่คุ้นเคย มัน ทําให้เธอหวาดกลัว

“ซิงเฉิน ตอนนี้ตาคุณแล้วล่ะ…” ไปเนิ่งไม่ได้ดีไปกว่าเธอ

เลย ความอดทนของเขา กำลังถึงขีดสุดแล้ว

“อะ…อะไรนะ” น้ำเสียงของเธอสั่นไหว ตอนที่ผู้ชายคนนี้ เรียกเธอว่า “ชิงเฉิน” เหมือนกับกำลังเอ่ยกระซิบรัก จนทำให้ แทบจะถลำลึก

“เอาใจผม..”

เซี่ยซิงเฉินสมองตื้อชั่วขณะ ทั้งร่างพิงเข้าตู้หนังสือข้าง หลัง ทุกนิ้วมือประสานกันแน่น ทั้งฝ่ามือและนิ้วทั้งห้าขึ้นเหงื่อ เต็มไปหมด
เธอมองไปที่ชายหนุ่ม ใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง ภาพที่

อาจหาญและน่าอายเมื่อห้าปีก่อน พรั่งพรูออกมาไม่หยุดหย่อน

จนชัดเจนขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่รู้ว่าได้ความกล้า

มาจากไหนกัน กลายเป็นว่า ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่อยากเห็นสภาพ

ที่อดทนอดกลั้นเช่นนี้ของเขา แพขนตาสั่นไหวครู่หนึ่ง แล้วจึง

ทำตามเขา ประทับริมฝีปากไปที่อวัยวะเดียวกันของเขา

ริมฝีปากของเธอ แสนอ่อนนุ่มเหมือนกับกลีบดอกไม้ หลังจากนั้น เขาก็อุ้มเธอขึ้น วางลงบนโต๊ะหนังสือ