ตอนที่ 69 คุณเป็นแค่น้องสาวผม

ทำเนียบประธานาธิบดีแห่งนี้อยู่ห่างไกลมาก ไม่อนุญาตให้รถ ข้างนอกผ่านเข้ามา จึงเข้าออกค่อนข้างลำบาก ยังดีที่ทำเนียบ จัดคนขับรถไว้ให้ เธอรออยู่ครู่หนึ่ง รถคันหนึ่งก็แล่นจาก ทำเนียบตรงออกมาจอดอยู่ข้างเธอ เธอเข้าใจว่าเป็นคนขับรถ โดยสัญชาตญาณ จึงดึงประตูรถเปิดออกกำลังจะเข้าไปอย่าง ยิ้มแย้ม ทว่าพอเห็นชายหนุ่มคนนั้นที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับรอยยิ้มบน ใบหน้าก็หุบลงทันควัน

“ขึ้นรถ” เฉินลดกระจกรถลงอย่างช้าๆ ใบหน้าหล่อ

เหลาอันองอาจพึ่งผายโผล่ออกมา “ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันอยากออกกำลังกายสักหน่อย เดินเองได้

ฉือเว่ยยังพูดพลางส้นสูงเดินไปข้างหน้า

ฟู่เฉินมองเธอแวบหนึ่ง รองเท้าส้นสูงที่สวมอยู่บนเท้า เธอสูง 8 CMเต็ม ขับให้ร่างเธอที่สูงผอมอยู่แล้วยิ่งสูงโปร่งดูดี

เธอเติบโตขึ้นและกลายเป็นผู้ใหญ่แล้ว เมื่อเทียบกับเด็ก หญิงที่ยังอ่อนวัยไร้เดียงสาเมื่อห้าปีก่อนคนนั้น เธอในตอนนี้ กลายเป็นหญิงสาวเต็มตัวแล้ว

“จากที่นี่เดินออกไปตั้ง 10 กิโล ขึ้นรถสิ”

ฟู่เฉินขับรถตามมาข้างๆ เธออย่างไม่เร่งรีบ
ถือเว่ยยังหันไปยิ้มๆ ให้เขา “หมอฟู คุณมีน้ำใจขนาดนี้ ไม่กลัวคุณนาย รู้เข้าแล้วจะพึงเหรอคะ?”

มือเขาที่กุมพวงมาลัยไว้บีบแน่นขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตาฉาย แววมขม ทว่าความรู้สึกซับซ้อนนั้นก็สลายไปอย่างรวดเร็ว ชั่ว พริบตาถัดมาเขาพยายามเอ่ยตอบอย่างเรียบเฉยที่สุด คุณ เป็นน้องสาวผม ถึงเธอรู้ก็ไม่หึงหรอก”

น้องสาว” สองพยางค์นี้เหมือนก้อนหินมหึมาทุบลงมา อย่างแรง เธอช็อกไป ทันใดนั้นก็เกิดสะดุดจนเท้าแพลง

ขณะที่ร่างนั้นล้มลงไปอย่างหมดท่า ขอบตาแดงก่ำไป

หมด

เซี่ยงคงรู้สึกคับแค้นใจ เธอแอบร้องไห้คร่ำครวญอยู่ใน ห้อง ในตอนนี้ตุ๊กตาที่ถูกเธอโยนไว้มุมห้องกลายเป็นเครื่อง ระบายอารมณ์ มันถูกเธอคว้าขึ้นมาแล้วใช้กรรไกรกรีดแทงจน เละเทะราวกับว่าที่กรีดลงไปคือใบหน้าของเซียซิงเฉิน

หลี่หลิงเข้ามา เห็นสภาพเธอน้ำตานองหน้าก็รู้สึกสงสาร จับใจ

“วางกรรไกรลงเถอะ ระวังตัวเองเจ็บ” เธอใช้มือข้างหนึ่ง กอดลูกสาวไว้ อีกข้างใช้แย่งกรรไกรเธอออกไป

“ลูกรัก บอกแม่สิ คับแค้นใจเรื่องอะไร นั่งเซียซิงเฉินนั่น รังแกลูกใช่ไหม ลูกบอกมา แม่จะไปแก้แค้นมันให้ลูกเอง
“แก้แค้นอะไรล่ะ?” เซี่ยงคงสูดจมูก “มันมีประธานาธิบดี คอยหนุนหลัง! วันนี้หนูไปทำเนียบประธานาธิบดี เกือบจะโดน วางยาให้เป็นใบ้แล้ว!”

หลี่หลิง สําลักน้ำลาย พอได้ยินว่าจะโดนวางยาให้ เป็นใบ้ ขวัญกำลังใจเมื่อครู่หายไปทันที แต่เห็นลูกสาวร้องไห้ อย่างคับแค้นใจเช่นนี้ก็เอ่ยปลอบใจอีกว่า “ลูกก็ไม่ต้องกลัวว่า จะควบคุมเซียซิงเฉินไม่ได้ ประธานาธิบดีท่านนี้ก็แค่เล่นๆ กับ เธอ ลูกยังคิดว่าพวกเขาจะคบกันได้นานจริงๆ เหรอ? ช่วงก่อน หน้านี้แม่เพิ่งอ่านนิตยสารซุบซิบมา บอกว่าเขากับลูกสาวรอง ประธานาธิบดีจะแต่งงานกัน! ถึงตอนนั้นยังจะมีเซียซิงเฉินอะไร ได้อีก?”

“ลูกสาวรองประธานาธิบดี? แม่ แม่คงไม่ได้หมายถึงซึ่ง เหวยอีใช่ไหม?”

“ทำไมจะไม่ใช่ซ่งเหวยล่ะ? ทำไมเหรอ ลูกรู้จัก?”

“พวกเราเป็นเพื่อนกันสมัยก่อนตอนเรียนต่อนอก ตอนนั้น เรียนเต้นรำกับอาจารย์ท่านหนึ่งด้วยกัน แต่ว่าหนูก็เพิ่งรู้เมื่อไม่ นานมานี้ว่าที่แท้เธอเป็นลูกสาวรองประธานาธิบดีของเรา”

“โอ้โห แม่ว่าแล้วว่าเซียซึ่งคงของพวกเราอนาคตไกล ดูสิ แม้แต่เพื่อนสมัยเรียนก็เป็นถึงลูกสาวสุดที่รักของรอง ประธานาธิบดี ใบหน้าหลี่หลิงเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง นวดคลึงใบหน้าเซี่ยซิงคงเบาๆ “ต่อไปลูกต้องไปมาหาสู่กับ เธอบ่อยๆ นะ แม่เองก็พลอยมีหน้ามีตาไปด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเธอเป็นว่าที่ภรรยาประธานาธิบดีจริงๆ งั้นก็ยิ่งดี เข้าไปใหญ่”

“นั่นสิ! เธอต่างหากที่จะเป็นว่าที่ภรรยาประธานาธิบดี เซี่ยงคงพลันนึกอะไรบางอย่างออก “เซียซิงเฉินกล้าเข้าไปอยู่ ที่ทำเนียบประธานาธิบดีโดยไม่เกรงกลัวใครขนาดนี้ ถ้าเป็น คนอย่างซึ่งเหวยจะต้องไม่ปล่อยเธอไว้แน่! แม่รีบช่วยหนูหา หนังสือรุ่นเล่มนั้นที่หนูถือกลับประเทศมาให้หน่อย แม่คงไม่ได้ เอาไปโยนทิ้งแล้วนะ?”

เซี่ยซิงคงเอ่ยพลางลุกขึ้น รื้อค้นตามตู้ในห้องเป็นการ

ใหญ่

หลี่หลิงมีคราง “โอย ของที่ลูกเอากลับมามีแต่ของชิ้น เล็กชิ้นน้อยทั้งนั้น แม่ไม่รู้จริงๆ ว่าโยนไว้ที่มุมไหนแล้ว ลองหา ดูดีๆ ไม่ต้องรีบร้อน ยิ่งรีบก็ยิ่งหาไม่เจอ

ผลการตรวจของทั้งสองคนออกมาอย่างรวดเร็ว ปรากฏ ว่าเป็นการตื่นตกใจไปเอง คนจำนวนหนึ่งถอนตัวจากตึกเล็ก กลับไปยังตึกใหญ่อีกครั้ง คนที่ดีใจที่สุดคงไม่มีใครเกินเซี่ยต้า

ตกกลางคืน

เซี่ยชิงเฉินอาบน้ำเสร็จนอนพลิกหนังสือนิทานอยู่บนเตียง กำลังตั้งใจนึกสุดๆ ว่าคืนนี้จะเล่านิทานเรื่องอะไรให้เขาฟังดี นิทานชุด พันหนึ่งราตรี” ก็กล่อมเขาไม่อยู่ตั้งแต่เมื่อสองปีก่อนแล้ว

“หม่า ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว” เสียงเซียต้าไปดังมาจาก

ห้องน้ำ

เธอจึงรีบวางหนังสือนิทานไว้แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวลาย การ์ตูนเข้าไป ร่างเล็กเปลือยขาวนุ่มนิ่มของเจ้าหนูน้อยนั่งอยู่ ในอ่างอาบน้ำ จมูกเล็กยังเปื้อนฟองสีขาว เส้นผมเปียกชื้นม้วน ขดอยู่บนศีรษะเล็ก เจ้าเด็กโง่ดูราวกับตุ๊กตาตัวหนึ่งที่น่ารัก สุดๆ พอเธอเข้าไปสองมือน้อยของเขาก็จุ่มลงไปในน้ำเพื่อ ปิดบังส่วนน่ารักส่วนนั้นเอาไว้

เซี่ยซิงเฉินรู้สึกขบขัน “สิ่งที่ควรเห็นก็เห็นหมดแล้ว เพิ่งจะ รู้จักอายเอาตอนนี้?”

“คุณครูบอกว่า ตรงนี้ให้ผู้หญิงคนอื่นดูตามใจชอบไม่ได้

ให้ว่าที่ภรรยาดูได้คนเดียว”

เจ้าหนูน้อยแหงนศีรษะเล็กๆ ขึ้นพลางพูดด้วยเหตุผลหนัก แน่น

เซี่ยซิงเฉินอดหัวเราะไม่ได้ เธอหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมา เช็ดฟองบนจมูกเขาออก แล้วหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่มาพันรอบ ตัวเขาก่อนจะอุ้มไว้ในอ้อมแขน

“หม่าม อีกสองวันจะถึงวันเกิดพ่อ แม่เตรียมของขวัญ อะไรไว้หรือเปล่า?”

เจ้าหนูเซียนั่งล่อนจ้อนกอดผ้านวมอยู่บนเตียง ดวงตาโตกะพริบขณะถามเธอ เธอกำลังเสียบปลั๊กเครื่องเป่าผมเพื่อจะ เป่าผมให้เขา พอได้ยินคำถามเขาก็แปลกใจเล็กน้อย เขาจะ ฉลองวันเกิดเหรอ?”

“แม่ไม่รู้เหรอ?”

“…ไม่เคยได้ยินนะ”

เจ้าหนูเซียถอนหายใจ “แม่ต้องดูข่าวเยอะๆ นะ ในข่าวมี หมด ถ้าพ่อรู้ว่าประชาชนทั้งประเทศรู้วันเกิดเขากันหมด แต่แม่ ไม่รู้จะต้องโกรธแน่!”

“แม่ก็ไม่ได้ตั้งใจเสียหน่อย หมู่นี้มีเรื่องมากมายก็เลย เบลอไปบ้าง” เธอบ่นพึมพำเล็กน้อยแล้วถามลูกชายว่า “ลูก เตรียมของขวัญไว้หรือเปล่า?

“แน่นอนครับ! ผมจะทำการ์ดอวยพรที่สวยสุดๆๆ ให้เสียว ไป หม่ามี้ว่าเสี่ยวไปจะชอบไหม?”

“แน่นอน แค่ลูกเป็นคนทำ จะสวยหรือไม่สวยเขาก็ชอบ ทั้งนั้นแหละ” เซียซิงเฉินพูดจบก็นึกถึงตัวเองขึ้นมา จึงถาม อย่างกลุ้มใจว่า “งั้นลูกว่าแม่ควรให้อะไรเขาถึงจะเหมาะ?”

เขามีครบพร้อมทุกอย่าง ของถูกๆ เขาต้องไม่ชอบแน่ ของ แพงตัวเองก็ซื้อไม่ไหว เธอคงไม่ถึงขนาดเขียนการ์ดสักใบ เหมือนลูกหรอก ลูกทำนั่นถือเป็นความตั้งใจ ถ้าเป็นเธอนี่ต้อง กลายเป็นการทําแบบขอไปที่แน่

“เรื่องง่ายๆ แค่นี้เองเหรอ? แม่ก็เอาตัวเองเป็นของขวัญมอบให้เสียวไปสิ ยังไงเสี่ยวไปก็ตามจีบแม่มาตลอด แม่ก็ตอบ ตกลงซะ”

“” เซี่ยซิงเฉินมึนงงไปเล็กน้อย ก่อนจะตบเข้าที่ท้ายทอย

เปียกชื้นของเขา “เพ้อเจ้ออีกแล้วนะ ใครบอกเขาตามจีบแม่อยู่?”

งานเลี้ยงวันเกิดของไปเย่นิ่งจัดขึ้นอย่างเปิดเผยที่หอ ประชุมใหญ่รัฐสภาล่วงหน้าเป็นเวลาหนึ่งวัน

ถึงจะบอกว่าเป็นงานเลี้ยงวันเกิด แต่ที่จริงคืองานที่ผู้นำ ประเทศต่างๆ มาเยือนเพื่อกระชับไมตรีและแลกเปลี่ยนกัน บรรยากาศงานวันเกิดครั้งนี้ไม่เพียงแค่ไร้ความผ่อนคลาย ยังเหมือนกับกำลังทำสงคราม ต้องระวังทุกตารางนิ้ว ทุกคนก็ ปั้นหน้ากันหมด