ตอนที่ 19 นอนกับเจ้าตัวเล็ก

เซียซิงเฉินเดินออกมาจากห้องและเดินข้างๆ อยู่ทางขวาของ เขา เขาสูง 188 cm ซึ่งถือว่าสูงมาก เธอจึงดูตัวเล็กไปถนัดตา

ทั้งสองคนเดินเคียงข้างกัน เธอได้กลิ่นหอมโชยมาจาก

ร่างของเขา

เหมือนกับห้าปีก่อนที่พวกเขาเคยอยู่ด้วยกัน…

เซี่ยซิงเฉินรู้สึกว่าตัวเองท่าจะประหลาดมาก เธอเคย เกลียดผู้ชายที่ทำให้เธอท้องคนนี้เข้ากระดูกดำ ถึงขนาดคิดหา วิธีแก้แค้นเขาเอาไว้หลายวิธี แต่ตอนนี้

กลับยิ่งรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้น่ารังเกียจอย่างที่ตัวเธอ คิดไว้

ทั้งสองเดินไปโดยไม่พูดอะไร พวกเขาเดินเข้าไปในห้อง นอนเด็ก เซียตาไปกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนพรมพลางขยับ โมเดลเครื่องบินในมือไปมา

โมเดลเครื่องบินนี้เหลิ่งเฟยเป็นคนมอบให้เขา ตอนนี้ถูก เจ้าตัวเล็กถอดแยกชิ้นส่วนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ถึงแม้ผู้ใหญ่สองคนเดินเข้าไป เขาก็ยังไม่เงยหน้าขึ้น ยัง คงยุ่งกับเรื่องของตัวเอง

ไปเย่นิ่งเข้าไปนั่งข้างๆ เขาอย่างเงียบๆ ในขณะที่เจ้าตัวเล็กกำลังขะมักเขม้นกับการประกอบ โมเดลอยู่นั้น เขาก็คอย ยื่นชิ้นส่วนส่งให้พลางชี้นิ้วไปตรงนี้ที่ตรงนั้น เจ้าตัวน้อยจึง เข้าใจ

เขาหันหน้ากลับมาถามว่า “พ่อก็รู้เรื่องเหรอ?”

“นิดหน่อย” ที่จริงเขาได้รับการฝึกหลายด้านมาตั้งแต่เด็ก “ต่อโมเดลเป็นแค่ CASE เล็กๆ ต่อไปพ่อจะสอนลูกประกอบ อาวุธปืนหรืออาวุธเจ๋งๆ อย่างอื่น สนใจไหม?”

ปืน อาวุธ?

เซี่ยซิงเฉินที่อยู่ข้างๆ รีบพูดต่อทันที “ไม่ได้ๆ อันตรายเกิน

ไป”

“ผมชอบ! เสี่ยวไปจะสอนผมได้เมื่อไหร่?” ตากลมโตของ ต้าไปเป็นประกาย เมื่อครู่เขายังโมโหอยู่เลย แต่ตอนนี้ความ โมโหกลับหายไปหมดแล้ว

“เมื่อไหร่ก็ได้แต่ลูกต้องต่อพวกนี้ให้เสร็จก่อน” ไปเย

งอุ้มเขามานั่งบนตักตัวเอง

“เรื่องนี้ง่ายมาก ต่อให้เสร็จเมื่อไหร่ก็ได้ เอาเป็นสอนผม พรุ่งนี้เลยดีไหม?” เซี่ยต้าไปกระตือรือร้น

“ไม่ได้ เมื่อไหร่ก็ไม่ได้” เซี่ยซิงเฉินกังวลพลางพูดแทรกขึ้น

มาอีกครั้ง

“ได้ พรุ่งนี้จะสอนให้” ไปเยถึงลูบศีรษะน้อยๆ นั้นเบาๆและตอบตกลง
“ท่านพ่อทรงพระเจริญ!” เซียต้าไป จับ ไปที่ใบหน้าของ เขาด้วยความตื่นเต้น

นานๆ ที่ใบหน้าที่เป็นชามาตลอดของเขาจะปรากฏรอย

ยิ้มจางๆ

พอใจนัก

เซียซิงเฉินนั่งอยู่ข้างๆ เธอมองพ่อลูกคู่นี้ด้วยความไม่

ตกลงนี่มันอะไรกัน? นี่พวกเขาทำเป็นเฉยไม่สนใจเธอเลย สักนิด!

ตอนนี้ก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว ต่อไปถ้าคุณซึ่งแต่งงานกับเขา มันจะกลายเป็นแบบไหนอีก?

ถึงตอนนั้น พวกเขาทั้งสามคนก็คงเป็นครอบครัวกันจริงๆ ส่วนตัวเธอ…

พอคิดถึงเรื่องนี้ เซี่ยซิงเฉินก็รู้สึกแย่ขึ้นมาทันที เธอมอง สองพ่อลูกที่กำลังคุยกันอย่างถูกคอด้วยสายตาที่เหงาหงอย เธอลุกขึ้นเพื่อเดินออกไปอย่างเงียบๆ

“หม่ามี้!”

จู่ๆ ต้าไปก็ร้องเรียกเธอ

เธอหันกลับไป

“พ่อตกลงแล้วว่าคืนนี้จะนอนเป็นเพื่อนผมที่นี่” สีหน้าของเด็กน้อยมีความสุข
“เหรอจ๊ะ?” เซียซิงเฉินมองไปที่ไปเฉิง พวกเขาทั้งสอง คนจำเป็นต้องสร้างความผูกพันระหว่างกัน “งั้นแม่ก็ตกลงว่าคืนนี้จะนอนเป็นเพื่อนต้าไปที่นี่ด้วยนะ

เซียต้าไปเสนอข้อเรียกร้อง

เซี่ยซิงเฉินนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ “ได้ที่ไหนกัน? ห้องลูกมีเตียง แค่เตียงเดียว”

แม้แต่โซฟาก็ไม่มี

เซียตาไปนิ่วหน้ามองเธอ “ลูกคนอื่นเค้ามีพ่อแม่นอนเป็น เพื่อนทั้งนั้น มีแต่ต้าไปนี่แหละที่น่าสงสารที่สุด ถ้ามีแม่ก็ไม่มี พ่อ มีพ่อก็ไม่มีแม่ อีกอย่าง…

พอพูดถึงตรงนี้ จมูกเล็กๆ ของเขาก็สูดลมหายใจเข้าด้วย ความน่าสงสาร เขาพูดปนเสียงสะอื้น ต่อไปถ้าพ่อไปแต่งงาน กับคนอื่น พ่อกับแม่ก็มาอยู่เป็นเพื่อนต้าไปไม่ได้แล้ว”

คำพูดที่เด็กน้อยปล่อยออกมานั้นบีบคั้นหัวใจเซียซิงเฉิน

หลายปีนี้ พวกเขาสองคนติดค้างเขามากมาย…

แต่เธอก็ไม่สามารถพยักหน้าตามอำเภอใจได้ เธอกับ เขา…จะนอนบนเตียงเดียวกันได้อย่างไร?

เธอส่งสายตาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือไปที่ท่าน ประธานาธิบดี และคิดว่าเขาจะต้องปฏิเสธเด็กน้อยอย่างไม่ใย ดีแน่ๆ แต่ผลที่ได้คือ เขามองมาที่เธอและพูดว่า “ตอบตกลงไปเถอะ”

“คะ?”

เซี่ยซิงเฉินรู้สึกว่าตัวเองฟังผิดไปใช่ไหม เธอจ้องมองเขา ด้วยความตกใจ

เขาอุ้มต้าไปลงจากตักและลุกขึ้น เขาพูดกำชับอย่าง เรียบๆ ว่า “พวกเธอนอนกันไปก่อนนะ เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จแล้วจะ กลับมานอนด้วย

“” เซี่ยซิงเฉินมึนงงไปอีกครั้ง

ชายหนุ่มก้าวเท้าเดินออกไป เธอเดินตามเขาไปและพูด เบาๆว่า “ท่านประธานาธิบดี ทำไมคุณถึง….

“แต่ก่อนก็เคยนอนไม่ใช่เหรอ?” เขาหันหลังกลับมามอง

เธอด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย “ใจเย็นๆ”

เมื่อเขาเดินลับไปแล้ว เด็กน้อยก็ลากตัวเธอไปนอนบน เตียงเล็กๆ ที่ถือว่าไม่กว้างนัก ในตอนนั้นสมองของเธอยังคง รู้สึกโหวงเหวง

ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้พูด แต่ก่อนก็เคยนอน ห้าคำนี้ออก มาอย่างเต็มปากเต็มคำขนาดนั้น?

แถมยังจะมาบอกให้เธอใจเย็นอีก! มันจะไปใจเย็นได้อย่างไรกัน?
เธอหวังว่าที่เขาบอกเมื่อสักครู่ว่า เดี๋ยวจะกลับมา” เป็น เพียงคำพูดแบบขอไปที ทางที่ดีที่สุดคือไปแล้วไม่ต้องกลับมา อีก

ไม่อย่างนั้น เธอก็อย่าหวังว่าจะได้นอนหลับเลย

“หม่ามี้หน้าแดงแปร๊ดเลย” ลำตัวนุ่มๆ ของต้าไปปีนขึ้นไป บนตัวเธอ นิ้วมือจิ้มไปตรงใบหน้าที่ร้อนผ่าวของเธอ

“เหรอ?” เซียซิงเฉินพยายามลูบใบหน้าของตัวเอง เธอไม่ ยอมรับ “ไม่เห็นแดงเลย อากาศมันร้อน

“ที่แท้แม่กับเสี่ยวไปเคยนอนด้วยกันแล้ว แล้วทำไมไม่ พาต้าไปไปด้วยล่ะ?”

“” เชียซิงเฉินอยากจะร้องไห้ ใครว่าไม่ได้พาเขาไป ด้วย? ก็ไม่ใช่พาเขาไปเหรอถึงได้ท้อง?

“เด็กน้อย ลูกไม่เข้าใจหรอก”

“หม่าม พอนอนแล้ว แม่ก็จะมีลูกอีกใช่ไหม?” เซียต้าไป มองเธอด้วยสายตาไร้เดียงสา

“อ๊ะ?”

“คืนนี้แม่นอนกับพ่อ และมี BABY ออกมาอีกคนดีไหม? ขอเพียงพ่อกับแม่มี BABY อีกคน พ่อก็ไม่ต้องไปแต่งงานกับผู้ หญิงคนอื่นแล้ว”

นอนและมี BABY อีกคน?
มุมปากของเซียงเฉินกระตุกเล็กน้อย นี่เขาคิดอะไรแบบ

นี้ออกมาได้ด้วย

“BABY ไม่ใช่แค่นอนแล้วก็จะมีได้นะ”

“งั้นต้องทำยังไงอีกครับ?” ดวงตากลมโตของต้าไปจ้อง มองเธอด้วยความสงสัย แต่ก่อนคุณครูอนุบาลบอกเขาเองว่า จะไปนอนกับผู้หญิงตามอำเภอใจไม่ได้ ไม่อย่างนั้น BABY ออกมา

“พวกเธอชอบคุยเรื่องแบบนี้กันบ่อยๆ?”

จู่ๆ เสียงที่ใสและเย็นก็แทรกเข้ามาระหว่างการสนทนา ของแม่ลูกทั้งสองคน ไปเฉิงใส่ชุดนอนสีดำ เขายืนพิงประตู และจ้องมองพวกเขาอย่างนิ่งสงบ

เซียซิงเฉินนิ่งอึ้ง เธออยากจะขุดหลุมแล้วฝังตัวเองใน เดี๋ยวนั้นเลยจริงๆ

เขาได้ยินเรื่องที่เธอและลูกชายคุยกันเมื่อครู่หมดเลยเห รอ? เขาคงไม่คิดว่าเธออยากนอนกับเขาและมี BABY ออกมา หรอกนะ?

“พ่อ!”

ต้าไปส่งเสียงใสร้องเรียกและโบกมือ “รีบมานอนเร็ว

ครับ! พ่อนอนทางขวา หม่านอนตรงกลาง ต้าไปนอนทาง

ซ้าย”

เขาพูดพลางกลิ้งตัวลงไปนอนทางซ้ายสุดของเซี่ยซิงเฉินอย่างรวดเร็วราวกับลูกบอล

“เฮ้ย!” เซียซิงเฉินดึงตัวเขาไว้ จะปล่อยให้เธอนอนตรง กลางได้อย่างไร?

“หม่าเป็นผู้หญิง ผมกับเสี่ยไปเป็นผู้ชายคอยปกป้องแม่

ไง” เซียตาไปมองไปที่ท่านประธานาธิบดี “พ่อไม่ว่าอะไรใช่ ไหม?”

ต้องว่าอะไรสิ!

เซี่ยซิงเฉินตะโกนอยู่ในใจเบาๆ แต่เธอกลับได้ยินชาย หนุ่มเอ่ยปากว่า “ยิ้ม ไม่ว่าอะไร

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ