ตอนที่ 12 พ่อแท้ๆของเด็ก

วันจันทร์

ขณะที่เซี่ยซิงเฉินกำลังยุ่งกับการทำงานแปล มือถือก็ดัง ขึ้น เหลือบมองก็เห็นว่าเลขาของเซียกั่วเผิงผู้เป็นพ่อโทรมา

“คุณหนูใหญ่ คืนนี้คุณนายจัดงานเลี้ยง อยากให้คุณไป ร่วมงานให้ได้”

เซียซิงเฉินชะงักไป แล้วถามว่า “ต้อนรับเซี่ยงคงกลับ มาน่ะเหรอ?”

“คุณนายตั้งใจแบบนี้แหละค่ะ ฉันจะส่งรายละเอียดที่อยู่

ไปให้คุณ”

“ทราบแล้วค่ะ” ซึ่งเป็นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พยักหน้า “ฉันจะ

ไปให้ตรงเวลา”

งานเลี้ยง ในคืนนั้นมีคนมาร่วมงานมากมาย เซี่ยซิงเฉินมา คนเดียว ไม่ได้พาเซียต้าไปมาด้วย เธอยืนทานของว่างอยู่ใน มุมหนึ่ง

เธอมาที่นี่ในคืนนี้ ก็เพียงแต่อยากให้คุณแม่สบายใจสัก หน่อย ที่จริงแล้วงานเลี้ยงต้อนรับเช่นนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเธอเลย แม้แต่น้อย
“คุณนายเซีย คุณช่างโชคดีเหลือเกินที่มีลูกสาวแบบเซีย

ชิงคง!!

“ไม่หรอกค่ะ” หลี่หลิงยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ปลาบปลื้ม กับคำชื่นชมของทุกคน ใบหน้ายิ้มแย้มบานเกือบเท่ากระดัง

ซึ่งคงอนาคตไกลแล้ว ตอนนี้เธอเป็นศิลปินโด่งดังระดับ นานาชาติ ได้ยินมาว่าคนที่ดูการแสดงของเธอได้ล้วนเป็น บุคคลระดับสูงสุด เธอแสดงให้ประธานาธิบดีและทูตของแต่ละ ประเทศชมเท่านั้น

“ก็จริงนะ สองสามวันก่อนเพิ่มจะแสดงต่อหน้า ประธานาธิบดีไปหนหนึ่งนี่นา! ได้ยินมาว่าประธานาธิบดี ชื่นชมเธอเป็นพิเศษ!” หลี่หลิงถือโอกาสคุยโวโอ้อวด

“ตัวเองมีหน้าที่การงานที่ดี แถมยังหาผู้ชายที่ดีเลิศแบบ คุณชายตระกูลสมาเป็นแฟนได้ ซึ่งคงของพวกเธอช่างฉลาด หลักแหลมจริงๆ”

“คุณชายตระกูลส? คุณชายแห่งบริษัทตระกูลสวน่ะเห รอ?”

“ก็เขานั่นแหละ! ความสามารถเพียบพร้อม

“ตอนนี้บริษัทตระกูลสวี่กำลังขึ้นหม้อ ได้ยินมาว่าไม่ได้มี แค่พวกห้างสรรพสินค้า วัสดุก่อสร้าง โรงแรม ตอนนี้เริ่มทำ ด้านอัญมณีกับอิเล็กทรอนิคส์ด้วย”

“ของพวกนี้น่ะ อันที่จริงล้วนมาจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อแม่เขา ตระกูลเราก็ไม่ได้สนใจ พูดถึงสวี่เหยียนคนนี้ ตอนนี้ก็ เป็นหัวหน้าล่ามประจำตัวนายกรัฐมนตรีอังกฤษ อีกทั้งหลังจาก พบประธานาธิบดีคราวก่อน ทําเนียบประธานาธิบดีก็ต้องการ ตัวเขาคนนี้ทันที คนเก่งนะ ที่ไหนๆ ก็ต้องการจริงๆ!” หลี่หลิ งอดคุยโม้ไม่ได้

“ได้ทำงานกับประธานาธิบดี ถือว่าเป็นหน้าเป็นตาจริงๆ! อย่างพวกเรา ชาตินี้อยากจะเจอประธานาธิบดีสักครั้งยังยาก เลย! น่าอิจฉาจริงๆ!

ในกลุ่มคนโน้นพูดที่คนนี้พูดที น้ำเสียงเต็มไปด้วยความ อิจฉา

เซี่ยซิงเฉินกำลังฟังอยู่ข้างๆ ในใจบอกไม่ถูกว่ารู้สึก อย่างไร

หากไม่มีท่านประธานาธิบดีที่ทั้งชีวิตไม่มีวันได้พบคนนั้นที่ พวกเขาเอ่ยถึง ตอนนี้…คนที่จับมือกับสเหยียน จะยังเป็นตัว เธอเองอยู่ไหม?

เธอยิ้มอย่างขมขื่น ยกแก้วขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด

โลกนี้ไม่มีคำว่าถ้าหาก

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เธอมีเซียต้าไปแล้ว ทุกอย่างลงตัว

พอดี

ขณะที่เธอคิดเรื่อยเปื่อยอยู่นี้ ในที่สุดตัวเอกของงานก็มา ถึง เซี่ยซิงควงสวี่เหยียนเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า สายตาทุกคนล้วนจับจ้องอยู่ที่ร่างพวกเขา

เซียซิงเฉินก็ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน มองจากที่ไกลๆ

พวกเขาดูเหมาะสมกันมากจริงๆ ทั้งยังมีความสุขขนาด นั้น ช่างน่าอิจฉา…

“วันนี้ ฉันมาที่นี่เพราะมีเรื่องอยากจะประกาศให้ทุกท่าน รับรู้” หลังจากพาพวกเขาทั้งสองไปทำความเคารพผู้หลัก ผู้ใหญ่รอบหนึ่งแล้ว เธอก็มายืนอยู่หน้าไมโครโฟน สายตา กวาดไปทั่วทั้งงาน ในที่สุดก็บอกจุดประสงค์ของงานเลี้ยงวันนี้ “เซียซึ่งคงของตระกูลเราและสวี่เหยียนของตระกูลสหมั้นกัน อย่างเป็นทางการวันนี้ หวังว่าจะได้รับคำอวยพรจากทุกท่าน

ทันทีที่คำพูดของคุณนายหลุดออกมา ทั้งงานก็คึกคักขึ้น มาทันที

“เหมาะสมกันสุดๆ!!

“กิ่งทองใบหยก!”

“แถมยังเป็นพวกทำงานเก่งทั้งคู่เลย

เสียงปรบมือดังต่อเนื่องไม่หยุด!

เซี่ยซิงเฉินมองด้วยใจหวิว ทั้งๆ ที่อยากจะปรบมือเหมือน คนอื่น ทว่ามือสองข้างกลับเหมือนจะแข็งทื่อ ไม่เหลือเรี่ยวแรง ใดๆ ทั้งสิ้น

คิดไม่ถึงว่า ณ เวลานี้สวี่เหยียนเหมือนจะรับรู้ถึงแววตา ของเธอ ทันใดนั้นเขาก็ชำเลืองมองมา
ห่างจากผู้คน คนสองคน สบสายตากันอยู่อย่างนี้

สวี่เหยียนรู้ว่าในสถานการณ์เช่นนี้ตัวเองไม่ควรใจลอย ทวาราวกับถูกสาป สายตาที่ทอดไป เนิ่นนานแล้วก็ยังยากที่ ถอนออกจากร่างของเซี่ยซิงเฉินได้

เซี่ยงคงมองตามสายตาเขาไปก็เห็นว่าเป็นเซียซิงเฉิน สีหน้าเธอเปลี่ยนทันที รีบดึงสวี่เหยียน “พี่สวี่เหยียน มองอะไร น่ะ?”

“ฉันเห็นซิงเฉินแล้ว พวกเราเข้าไปทักทายกันเถอะ” สวีเห

ยียนเองก็ไม่ปิดบัง

ในใจเซี่ยงคงคิดหาสารพัดวิธี คิดไปครู่หนึ่ง ชั่วพริบตา ถัดมาก็พยักหน้า ประดับรอยยิ้ม แล้วเดินไปหาเซียซิงเฉิน

เซี่ยซิงเฉินไม่คิดว่าอยู่ๆ พวกเขาจะเดินมาอยู่ต่อหน้าตัว เอง ในใจสับสนไปหมด

เซี่ยงคงยื่นเหล้าให้เธอแก้วหนึ่ง “พี่คะ ขอบคุณที่มา อวยพรฉันกับพี่สวี่เหยียน ตอนนี้เราสองคนหมั้นกันก่อน ผ่าน ไปอีกพักหนึ่งรอให้งานของเรามั่นคงแล้วก็จะแต่งงาน

“นี่เป็นเรื่องดี ฉันขอดื่มให้พวกเธอ” เซี่ยซิงเฉินยกแก้ว เหล้าขึ้น มองสวี่เหยียนแวบหนึ่ง แล้วยกแก้วขึ้นดื่มก่อน

สวี่เหยียนอยากพูดอะไรบางอย่าง ทว่าสุดท้ายก็ได้แต่ อึ้ง
เขียชิงคงยังคงยิ้มอย่างสดใส “ถือว่าโชคดีจริงๆ ที่ตอน แรกพี่หลีกทางให้ ตอนนี้ฉันเลยได้คบกับพี่สวี่เหยียน พี่คะ ฉัน ดื่มให้พี่อีกหนึ่งแก้ว”

เซียซิงเฉินขมวดคิ้ว ทว่าไม่ได้ลังเล เงยหน้าขึ้นดื่มอีกแก้ว

“ซิงเฉิน!” สวี่เหยียนอดไม่ได้ที่จะเรียกเธอ เขาจำได้ว่าเธอ คออ่อนมาก

เสียงทุ้มนั้น เซี่ยซิงเฉินได้ยินแล้ว เซี่ยงคงก็ได้ยินเช่น กัน มือที่จับแก้วบีบแน่น แต่ใบหน้ายังคงยกยิ้ม

“พี่คะ ตอนนี้ฉันกับพี่สวี่เหยียนก็หมั้นกันแล้ว เมื่อไหร่เรื่อง ของพี่จะเข้ารูปเข้ารอยเสียทีล่ะ?”

“เรื่องอะไรของฉัน?” เซียซิงเฉินมองเซี่ยงคงด้วยความ

ไม่เข้าใจ

“เรื่องพ่อของเด็กไงคะ? เมื่อห้าปีก่อนที่พี่ท้อง ยังไม่รู้ว่า พ่อของเด็กเป็นใครกันแน่ไม่ใช่เหรอ ตอนนี้เด็กอายุสี่ขวบแล้ว พี่หาพ่อของเด็กเจอหรือยัง?” เซี่ยงคงแสดงท่าทีห่วงใยและ ไร้เดียงสา

ทว่า คำพูดเธอเพิ่งหลุดออกไป เสียงอื้ออึงก็ดังขึ้น ท่ามกลางฝูงชน วิพากษ์วิจารณ์กันไม่หยุด

“เห็นแล้วยัง เธอน่ะ ก็คือลูกสาวที่ไม่เอาไหนคนนั้นของ ตระกูลเซีย”

“อายุ18ก็ท้องโต แถมยังไม่รู้แม้แต่ผู้ชายคนนั้นเป็นใครได้ยินมาว่า ชีวิตส่วนตัวผู้หญิงคนนี้เละเทะมาก ตอนนั้นยังคบ กับคุณชายตระกูลสอยู่เลย ก็ไปคบซ้อนกับผู้ชายอื่นอีกเยอะ แยะ”

“จู่ๆ เธอทำให้ตระกูลเซียอับอายขายหน้าไปหมดแล้ว!

เสียงแต่ล่ะเสียงช่างบาดหู ประโยคแต่ละประโยคช่างไม่ น่าฟัง

ในชั่วพริบตาเซียซิงเฉินก็กลายเป็นบุคคลที่ทุกคนหัวเราะ เยาะและถากถาง

“ซึ่งคง ตอนนี้เธอมาพูดเรื่องพวกนี้ทำไมกัน?” สวี่เหยียน สีหน้าบึ้งตึง แอบดึงเซี่ยงคงไว้

“ขอโทษนะ ฉันพูดอะไรที่ไม่สมควรใช่ไหม? ที่จริง แล้ว…ฉันก็แค่เป็นห่วงพี่สาว ถึงยังไงก็ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี เซี่ยซิงคงเอ่ยขอโทษ แสร้งทำตัวไร้เดียงสา ตอนแรกสวี่เหยียน สีหน้าบึ้งตึง แต่พอเห็นท่าทางแบบนี้ก็ใจอ่อน ไม่กล้าตำหนิ มาก

เซี่ยซิงเฉินรู้สึกแค่ว่าเซี่ยซิงคงทำให้เธอกลืนอะไรไม่ลง “พวกเธอจัดการธุระเถอะ ฉันขอตัวก่อน

วางแก้วเหล้าลง แล้วยกชายกระโปรงหมุนตัวเดินออกไป นอกโรงแรมโดยไม่ทักทายสักคำ เธอเมาแล้วจริงๆ รู้สึกมึนๆ ทั้งร่างโงนเงน ยิ่งเดินมาแบบนี้ยิ่งทำให้มันหนักกว่าเดิม

“พี่คะ อย่าโกรธฉันเลย”
เซี่ยชิงคงรู้สึกว่ายังไม่ได้ระบายความโกรธจึงเดินตามไป สวี่เหยียนนิ่วหน้าแล้วตามไปเช่นกัน

ตอนที่ซิงเฉินเดินโซเซ โงนเงินไปมาจะล้มอยู่นั้น ใจเขา ร้อนรน รีบเดินไปข้างหน้า ขณะกำลังยื่นมือจะประคองเธอ โดย สัญชาตญาณ ทันใดนั้นเงา ใครคนหนึ่งก็แวบออกมาขวางเขา และเซี่ยงคงไว้ทันที