ตอนที่ 278 คุณไปและคุณนายไป์ (7)

“คุณยังไม่นอนอีกเหรอ?” เธอพูดกับเขาเสียงเบา

“ไม่อยากอาบน้ำเย็น” เขาตอบกลับหน้าตาเฉย

เซียซิงเฉิน โมโห แปลว่าคนคนนี้มาที่ห้องตัวเอง ดึกดื่นเพราะต้องการหาที่ระบายความต้องการสินะ?

ครั้งนี้เขาไม่ได้รีบร้อนและรุนแรงเหมือนคราวก่อน

ทั้งอ่อนโยนและใจเย็น

พยายามจะรักษาความรู้สึกเธอให้มากที่สุดจึงไม่จำเป็น ต้องเร่งเร้า เสี่ยชิงเฉินผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตอนนี้ต่อให้เป็นเพียงจูบแต่ละครั้งราวกับจะสูบวิญญาณเธอไป ด้วย ทำให้เธอใจเต้นรัวไม่หยุด

เมื่อกำลังได้ที่เธอคว้าสติเส้นสุดท้ายห้ามเขาไว้แล้วถาม

“มี…ถุงยางไหม?”

“ตอนนี้?” ไปเฉิงสีหน้าทรมานอย่างอัดอั้น ก้มลงกัด

ปลายจมูกเธอที

เขาจะมีถุงยางอนามัยได้อย่างไร? โลกของเขาไม่เคยมีสิ่ง มีชีวิตที่เรียกว่าผู้หญิง เวลาที่เขาจำเป็นต้องใช้สิ่งนี้ก็มีแต่เวลาที่เขาต้องการผู้หญิงตรงหน้าเท่านั้น

“แต่ว่า…ฉันไม่อยากอยู่ๆ ก็ท้องหรอกนะคะ…” เซียซิงเฉิน หายใจหอบจ้องมองเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ไปเย่นิ่งเข้าใจ เธอ เมื่อตอนที่ท้องต้าไปอยู่เธอได้รับคำครหามามากพอแล้ว และสถานการณ์ทั้งคู่ในตอนนี้ก็ไม่เหมาะจะมีลูก มีเรื่องอีก มากมายรอให้ไปสะสางอยู่

“ผมจะไปซื้อ!” เงียบไปครู่หนึ่งเขาก็กัดฟันพูด

“ตอนนี้เหรอคะ?” เซี่ยซิงเฉินได้สติกลับมา ตอนนี้อยู่ ทำเนียบประธานาธิบดีไม่ใช่ที่พักของเธอ จากนี้ไปร้านขาย ของอีกตั้งไกล

“อืม” เขาพยักหน้า

เซียซิงเฉินทนเห็นเขาไปไกลขนาดนี้ไม่ได้ หนาวมากไม่ว่า แต่ตอนนี้เที่ยงคืน ไปกลับจากร้านขายของที่ใกล้ที่สุดก็คง หนึ่ง อีกอย่างลมข้างนอกแรงขนาดนั้นฝนคงใกล้ตกแล้วล่ะ แถมไปทีก็เหนื่อยแย่

เธอดึงเขาไว้ ใบหน้าขึ้นสี “ไม่ต้องหรอกค่ะ พรุ่งนี้ฉัน….กิน ยาเองก็ได้…”

ในเมื่อก่อนหน้าทั้งสองครั้งก็เป็นแบบนี้ อีกแค่ครั้งเดียว คงไม่เป็นไร

สีหน้าเขาถมึงทึง ก้มมองเธอ “สองครั้งก่อนหน้านี้คุณกิน ยาทั้งสองครั้งเลยเหรอ?”
เธอไม่เห็นสีหน้าย่ำแย่ของเขา เพียงพยักหน้ายอมรับ อย่างน่าสงสาร “ก็คุณไม่ได้ป้องกัน….

ไปเฉิงขมวดคิ้ว ยาเหล่านั้นอย่างน้อยก็ต้องมีผลข้าง เคียงบ้างล่ะ

จากนี้ไม่ต้องกินแล้ว!” ไปเยถึงดึงผ้าห่มคลุมตัวเธอไว้ บังคับให้ตัวเองไม่หันไปมอง “ผมไปแป๊บเดียวก็กลับมา อย่า ขยับตัวไปไหน รอผมอยู่ที่นี่แหละ!

ชะงักไปอีกครู่แล้วเอ่ยเสริม “แป๊บเดียว!

ให้ตายสิ! ไปซื้อถุงยางอนามัยในเวลาเช่นนี้เป็นการทร มานชัดๆ! ถ้าเป็นไปได้เขาแค่อยากจะไปจัดการเธอบนเตียง ให้หนําใจ!

ไปเยฉิงสวมเสื้อกำลังจะไป แต่เซียซิงเฉินกลับไม่อยาก ทรมานเขา เธอแค่ทานยาอีกครั้งก็ไม่ส่งผลกระทบอะไรมาก

หรอก

แต่ตอนนี้ไม่ว่าอย่างไรในหัวใจกลับรู้สึกอบอุ่น

“เดี๋ยวก่อนค่ะ…” เธอเรียกเขาไว้ เลิกผ้าห่มออกแล้วเดิน ลงจากเตียงด้วยใบหน้าแดงก่ำ

สายตาของเขาเปลี่ยนไป ฉายแววประกายพร้อมหรี่ตาม องเธอ เซียซิงเฉินไม่ดึงเขาไว้อีกแต่กลับโน้มคอเขาแล้วเขย่ง ปลายเท้าขึ้นจูบเขา ร่างนุ่มนิ่มนั้นแนบชิดติดกายเขา
ให้ตายเถอะ!

ผู้หญิงคนนี้กำลังยั่วเขา

เขาดึงมือเธอลง “อย่าขยับ ผมไปแป๊บเดียวก็กลับมา

เธอไม่ฟัง ยังคงทำต่อไป

ไปเฉิงทนไม่ไหวอีกต่อไป!

แววตาเขาลึกซึ้งมากกว่าเดิม “เห็นที่คืนนี้ต้องจัดการคุณ ก่อนค่อยว่ากันอีกที

ไม่นานเซี่ยซิงเฉินก็รู้สึกเสียใจภายหลัง ตนไม่น่าไปยั่วยุ เขาอย่างแรงกล้าแบบนั้นเลย สุดท้ายเธอก็ถูกเขารังแกไป ยกใหญ่

ขณะที่ทั้งคู่กำลังทะยานขึ้นสู่ประตูสวรรค์ เขาจับใบหน้า เล็กที่เต็มไปด้วยอารมณ์มาจูบริมฝีปากเธอ “คุณเป็นผู้หญิงของ ผม จากนี้ห้ามไปเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นอีก เข้าใจไหม?

เซียซิงเฉินฟังออกว่าเขาทิ้งเธอกับหนูเจ๋อหนันเข้าจริงๆ

เธอหัวเราะ

เกยคางไว้บนลาดไหล่เขา ร่างกายทั้งคู่ยังคงพัวพันกันไป มาไม่ออกห่าง “งั้น….เป็นแค่เพื่อนก็ไม่ได้เหรอคะ?

“ได้” เขายังคงใจกว้าง แต่ต่อจากนั้นก็พูดเสริมอีก ประโยค “เพื่อนผู้ชายต้องรักษาระยะห่างให้ดี
** เธอนอนซบที่ไหล่เขาอย่างเหนื่อยอ่อน ปากบ่นอุบ “ตัวเองทำได้แต่ห้ามคนอื่นทำ

ไปเยถึงย่อมรู้ว่าเธอหมายถึงเรื่องของเขากับหลันเย่ เขา รั้งท้ายทอยเธอไว้แล้วยกใบหน้าเล็กเธอขึ้นมา พูดอย่างจริงจัง “จะไม่มีครั้งหน้าอีก คุณก็เหมือนกัน!

ไม่มีครั้งหน้า หมายถึงเขาจะไม่ให้หลันเย่แตะต้องเขาอีก ส่วนประโยคหลังหมายถึงห้ามเธอไปมีข่าวทำนองนั้นกับหมู เจ๋อหนันอีก

เอาแต่ใจจริงๆ เลยนะ

แต่เซี่ยซิงเฉินไม่รู้สึกต่อต้านในใจ กลับมีความสุข เผย ปากยิ้มไปชั่วขณะแล้วนอนซบที่ไหล่เขาเช่นเดิม เขาหยิบชุด นอนของเธอมาแล้วคลุมตัวเธอไว้ลวกๆ เพื่อช้อนตัวเธอขึ้นไป อาบน้ำ

กลับมานอนเคียงข้างเขาอีกครั้ง รวมถึงทุกความรู้สึกใน ค่ำคืนนี้ช่างแตกต่างจากเมื่อคืนก่อนเสียจริง

อาจเป็นเพราะคืนนี้ทั้งอ่อนโยนและจดจ่อกับมัน หรืออาจ เป็นเพราะปมในใจที่เก็บสะสมถูกคลี่คลายไปแล้วในคืนนี้ ฉะนั้นเธอจึงรู้สึกอาลัยอาวรณ์เขามากกว่าเดิมอย่างบอกไม่ถูก

เมื่อแขนยาวของเขาโอบรั้งตัวเธอให้เข้าใกล้ แขนเรียว ของเธอก็กอดเขาไว้โดยไม่รู้ตัว

เขาหายใจติดขัดขึ้นทันที
เมื่อกี้แม้ไม่ได้ปล่อยไว้ในตัวเธอ แต่ก็อันตรายมากอยู่ดี เขาจึงพยายามหักห้ามไม่ให้มีรอบที่สอง

“คุณจะนอนแล้วเหรอ?

เซียซิงเฉินเอ่ยถามเบาๆ นอกหน้าต่างในขณะนี้ผมกำลัง พัดแรงเหมือนคราม น่ากลัวเล็กน้อย แต่ภายในห้องกลับเต็ม ไปด้วยบรรยากาศที่แสนจะอบอุ่น

“ยัง” ไร้ความง่วงงุน เมื่อกี้เพิ่งจัดการเธอไป ไม่พูดถึง ร่างกายแต่หัวใจยังสั่นไหวไม่หยุดสักที

ความจริงนี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่เข้ากันได้ดีขนาดนี้ ต่างก็

อ่อนโยนต่อกันและกัน…

เทียบกับความรู้สึกสองครั้งก่อนแล้วต่างกันมาก สองครั้ง ก่อนส่วนมากเป็นเพราะอารมณ์ต้องการของเขาทำให้เธอต้อง ทนรับ ครั้งนี้กลับดื่มกันทั้งคู่ การเลือกกายเข้าหาแต่ละที ของเขาราวกับไปสัมผัสเข้ากับจิตวิญญาณของกันและกัน ความรู้สึกที่จิตวิญญาณทั้งคู่ปะทะกันนั้นยากจะใช้คำพูดใดมา อธิบาย

ไป๋เย่นิ่งกระชับอ้อมแขนเพื่อรั้งตัวเธอให้ขึ้นมานอนทับอก ตน เซี่ยซิงเฉินไม่ดิ้นหนี ราวกับเธอก็ชอบความรู้สึกแบบนี้เช่น กัน ร่างเล็กหดตัวนอนคว่ำอยู่บนอกเขา หลับตาคอยฟังเสียง หัวใจของเขาเต้น

“ฉันมักรู้สึกว่าคุณอยู่ห่างไกลจากฉันมาก…” ผ่านไปพักใหญ่ จู่ๆ เธอก็เอ่ยปากขึ้นเบาๆ น้ำเสียงเบาหวิวล่องลอย

ไปเย่นิ่งไม่ตอบ แต่มือที่วางซ้อนหลังมือเธอนั้นหยุดชะงัก

สายตาจ้องมองใบหน้าเล็กของเธอ ผมสีดำขลับปรก ใบหน้าเธอ เธอทำหน้าเรียบนิ่ง

เธอไม่ได้เงยหน้ามองเขาเพียงแต่กระชับแขนกอดเขาให้ แน่นกว่าเดิม แน่นจนกลัวว่าถ้าเผลอผ่อนแรงเล็กน้อยเขาก็จะ หายตัวไป

แต่ต่อให้กอดเขาอยู่แบบนี้ เธอก็รู้ดีว่าพวกเขาไม่ใช่คนโลกเดียวกัน