ตอนที่ 266 ความรักที่แท้จริง (16)

เซี่ยซิงเฉินพูดขึ้นว่า “หรือเราจะเปลี่ยนที่กินข้าวดี

“เปลี่ยนทำไม? เขาพบพ่อตาของเขา พบผู้หญิงของเขา เราก็กินของเรา!” หยูเจ๋อหนันอุ้มเซียต้าไปขึ้นไปชั้นบน “มี ศาลาสองหลังไม่ใช่เหรอ พวกเขานั่งหลังไหน เราก็นั่งอีกหลัง หนึ่งก็พอแล้ว”

พอเขากล่าวเช่นนั้น เจ้าของร้านก็พาพวกเขาเดินไปที่ ศาลาอีกหลังทันที

ศาลาพักผ่อนสองหลังอยู่คู่ขนานกันในระยะไม่เกินสิบ เมตรที่ชั้นดาดฟ้า แค่พูดเสียงดังเล็กน้อยอีกฝั่งก็ได้ยินอย่าง ชัดเจน

ผู้ใหญ่สองเด็กหนึ่งขึ้นไป เซี่ยชิงเฉินแทบจะสาดส่อง สายตาไปยังศาลาอีกหลังโดยทันที

อย่างที่คิด…

เขาอยู่ที่นั่น ตรงข้ามเป็นคู่สามีภรรยาวัยกลางคนคู่หนึ่ง เซียซิงเฉินรู้จักว่านั่นคือคู่สามีภรรยาหลันนั้น

หลันเย่นั่งอยู่ข้างๆ เขา ก้มหน้าไม่รู้คุยอะไรกับเขาอยู่ หลันเย่อมยิ้มอยู่ตลอด เขากลับไม่มีสีหน้าอะไรมาก และไม่ได้ ตอบรับคำพูดใดๆ ของหลันเย่ เพียงแค่บางครั้งที่เงยหน้าพูดคุยกับหลันนั้นจะเผยสีหน้าให้เห็นบ้าง

เซียต้าไปก็เห็นเข้าอย่างจัง จู่ๆ ตะโกนเสียงดัง “พ่อ” เสียงใสดังกึกก้องไปทั่วศาลาที่เงียบสงบ

เซี่ยชิงเฉินใจกระตุก

อีกฝั่งไปเฉิงพร้อมครอบครัวตระกูลหลันหันหน้ามาอย่าง พร้อมเพรียง ทิ้งสายตามาทางนี้ เห็นได้ชัดว่าคิดไม่ถึงว่าเป็น พวกเขา ไปเย่นิ่งและหลันเยซะงักไปครู่ สีหน้าต่างก็เปลี่ยนไป อย่างสิ้นเชิง คู่สามีภรรยาหลันนั้นกลับไม่เข้าใจสถานการณ์

“ต้าไป ลูกตะโกนอะไรน่ะ?” เซียซิงเฉินตกใจ เธอไม่รู้ว่า หลันเยจะเป็นซ่งเหวยคนที่สองหรือไม่ ถ้าตัวตนของเด็กน้อย ถูกเปิดโปง สำหรับเด็กน้อยแล้วมันไม่ใช่เรื่องดีเลย

“ก็ต้องเรียกคุณพ่อของผม! เซี่ยต้าไปไม่คิดลดเสียงที่ พูดเลยแม้แต่น้อย จู่ๆ แขนเล็กก็ตวัด โอบรอบคอหยูเจ๋อหนัน ไว้ กล่าวยิ้มตาหยี “คุณพ่อ วันนี้สนุกจังเลย พรุ่งนี้พ่อพาผมไป เที่ยวอีก ได้ไหม?”

เด็กน้อยพูดเสียงใส แม้ใบหน้าจะยิ้มแย้ม แต่หนูเจอหนัน

เห็นดวงตาคู่นั้นเริ่มแดง ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัวของหยู

เจอหนัน แม้แต่ตัวเองยังตกใจกับความคิดนั่น แต่พอมองเจ้า

ตัวเล็ก ในอ้อมแขน แล้วหันไปมองชายหนุ่มตรงข้ามแล้วใบหน้านั่น…

เขากลับไม่เคยสังเกตมาก่อน!
“ได้สิ ลูกอยากไปเที่ยวไหน ไปเที่ยวเมื่อไร พ่อจะพาไป ทุกที่เลย!” หยูเจ๋อหนันยิ้มอย่างรักใคร่พลางบีบพวงแก้มขาว นิ่มของเด็กน้อย “แต่ว่าจะไปเที่ยวไหนก็ต้องถามคุณแม่ก่อน เราสองพ่อลูกต้องให้เกียรติเธอนะ

เซี่ยซิงเฉินดวงตาแดงระเรื่อ แต่พอเห็นการกระทำของทั้ง คู่เช่นนี้ หัวใจที่ค้างเติ่งอยู่กลางอากาศเมื่อครู่ถึงได้วางลง

ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ก็กล่าว “ไม่ได้ พรุ่งนี้มีประชุมผู้ ปกครอง ลูกยังต้องขึ้นแสดงเปียโน

“นั่นสิ!” คล้ายว่าเซียต้าไปเพิ่งนึกถึงเรื่องนี้ออก “คุณพ่อ งั้นพรุ่งนี้พ่อกับหม่ามไปกับผมดีไหม! ผมเล่นเปียโนได้นะ!

“ไม่ได้ ต้าไป พรุ่งนี้คุณพ่องานยุ่งมาก เรื่องแบบนี้เซียซิง เฉันไม่อยากจะรบกวนหยูเจ๋อหนัน เพื่อนส่วนเพื่อน แต่การไป เข้าร่วมกิจกรรมครอบครัว ความหมายมันต่างกันอย่างชัดเจน

“ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ผมไม่ยุ่ง

เชียซิงเฉินไม่พูดตอบ เพียงแค่ได้ยินเสียง เพลง เป็น

เสียงแก้วแตก

“เฉิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? มือคุณเลือดไหลแล้ว หลันเย่กล่าวอย่างตื่นตกใจ รีบหาผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋ามา มัดแผลให้เขา

เซี่ยซิงเฉินคล้ายถูกก้อนสำลีอุดหัวใจไว้ เธอคิดว่าต่อให้ อาหารดีเลิศเพียงใด ตอนนี้คงไม่มีความอยากเหลือแล้ว
“เราไม่ต้องทานข้าวที่นี่ดีกว่า ถ้าไปร้องอยากกิน KFC ไม่ใช่เหรอ? พ่อพาลูกไปกิน ดีไหม?”

เซียตาไปหยกศีรษะ เซียซิงเฉินยื่นมืออุ้มตัวเขาไป สอง มือของเขารีบคว้าคอเธอไว้ทันที ใบหน้าเล็กมุดเข้าซอกคอเธอ

รับรู้ถึงหยาดน้ำที่สัมผัสกับผิวได้ทันที เขาร้องไห้..

เซี่ยซิงเฉินก็แสบจมูกตามแต่ไม่พูดอะไร เพียงแค่กระชับ กอดเด็กน้อยให้แน่นกว่าเดิม

ความจริงเธอทั้งเป็นห่วงว่าสถานะเด็กน้อยจะถูกเปิดโปง แต่ว่า…พอคิดว่าต่อหน้าผู้คน เด็กน้อยไม่แม้แต่จะสามารถ เรียก “คุณพ่อ” ได้ ความสัมพันธ์พ่อลูกของพวกเขาจะไม่มีวัน ถูกป่าวประกาศ หัวใจเธอก็เริ่มเจ็บแปลบ

สุดท้ายจากลากันอย่างไม่สุขใจ

หยูเจ๋อหนันพาพวกเขาไปซื้ออาหารจานด่วน แต่พอถึงร้า

นอู๋ฉงก็มาอย่างเร่งรีบ

“คุณเซีย คุณท่าน ให้ผมรับคุณชายเล็กกลับไปหาคุณหญิง ครับ” ต่อหน้าหมูเจ๋อหนัน ฉงพูดจาอย่างระมัดระวัง

เดิมทีเซี่ยซิงเฉินคิดว่าเด็กน้อยไม่มีทางยอมไป แต่กลับ

นึกไม่ถึงว่าเซียต้าไปละอาหารจานด่วนไว้ข้างๆ ไปก็ไป ผมอยากฟ้องเรื่องคุณพ่อกับคุณย่า! คนเจ้าชู้! คนโกหก! คนนิสัย ไม่ดี!”

เซียต้าไปคอยเดินตามลงไปก็บ่นตลอดทาง

เซียซิงเฉินยืนมองส่งเขาขึ้นรถ ลมหนาวพัดผ่าน หัวใจยัง คงหนาวเหน็บ

“คิดจะทำยังไง?” หยูเจ๋อหนันมองเธอพักใหญ่ถึงยอมเปิด

ปากพูด

“อะไรทำยังไงคะ?” เซียซิงเฉินแกล้งไม่เข้าใจ สางผมที่ เสียทรงเพราะลม แสร้งพูดอย่างสบายๆ “เราไปหาอะไรกินที่ ร้านอาหารจานด่วนกันเถอะ

“ผมเลี้ยงเหล้าคุณเอง” หยูเจ๋อหนันจับมือเธอไว้ “พาคุณ ไปนั่งเล่นที่ริมแม่น้ำดีกว่า

ริมแม่น้ำ สายลมหนาวแทบแทงกระดูก

หยูเจ๋อหนันถอดเสื้อกันหนาวตัวใหญ่ของตนออกแล้วปู พื้น ตัวเองชิงนั่งลงอีกฝั่ง มือตบลงที่ตำแหน่งข้างๆ เซียซิงเฉิน ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น “เสื้อของคุณแพงขนาดนี้ ถ้านั่งลงไปก็เสียเลย นะ

หยูเจ๋อหนันเปิดกระป๋องเบียร์พลางยื่นให้ “ผมมีเงิน เทียบ กับเสื้อแล้ว ก้นที่แสนเซ็กซี่ของผมสำคัญกว่า รีบหน่อย อย่า มัวแต่พูดมากแล้วนั่งลง
“หลงตัวเอง เธอจึงนั่งลง มือรับกระป๋องเบียร์ หยูเจ๋อหนันเปิดอีกกระป๋องแล้วยกดื่มหลายอีก

“เซี่ยซิงเฉิน…” จู่ๆ ก็เอ่ยเรียกเธอ

“หม?”

“…เป็น…ลูกของเขาสินะ?

มือเชียซิงเฉินที่กำลังยกเบียร์ขึ้นดื่มหยุดชะงัก มือก กระป๋องแน่น

“คุณจะบอกพี่ชายคุณไหม?”

“ประธานาธิบดีมีลูกนอกสมรส เป็นหัวข้อข่าวที่น่าสนใจ จะตาย” หยูเจ๋อหนันเงยหน้าพูดรับ “แล้วให้สื่อแต่งเติมอีก หน่อย คงเป็นบทละครที่น่าสนุกอีกเรื่องเลยล่ะ ข่าวอื้อฉาว เรื่องดักฟังครั้งก่อน แม้เขาจะจัดการพี่ชายผมไม่ได้ แต่กลับ จัดการคนเก่งของพี่ผมไปหลายคน แถมภาพลักษณ์ที่เสียหาย ยังอยู่ภายในใจของประชาชน เลยหาทางกู้คืนมาไม่ได้ในเร็ว วัน คุณว่า ถ้าตอนนี้ปล่อยข่าวเรื่องที่ไม่เฉิงมีลูกไปล่ะก็ จะ ถือว่าเป็นการแก้แค้นที่ดีสำหรับพี่ชายผมเลยไหมล่ะ ถึงตอน นั้นไปเฉิงคงถูกตราหน้าว่า “คนหลอกลวง แค่คิดก็น่าตื่นเต้น แล้วว่าไหม? ถือเป็นการแก้แค้นให้คุณด้วยไหมล่ะ?”

เซียซิงเฉินขมวดคิ้วแน่น “ถ้าคุณกล้าบอกพี่ชายคุณจริงๆ แม้แต่เพื่อนเราก็คงเป็นไม่ได้อีก!

สีหน้าของเธอจริงจังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ข่าวอื้อฉาวเรื่องดักฟังก็เป็นพี่ชายคุณที่ไปทำเขาก่อน ไม่ใช่เหรอ?”