ตอนที่ 248 ท่านประธานาธิบดีหึง (2)

หยูเจ๋อหนันนั่งลงข้างๆ คือเว่ยยัง “พี่ชายผมแข่ง ผมต้องมา เชียร์อยู่แล้ว”

จบประโยคเขามองฉือเว่ยยังแวบหนึ่ง พร้อมเอ่ยขอร้อง ตาหยี “คุณเปลี่ยนที่กับเธอหน่อยได้ไหม?”

ถือเว่ยยังเพิ่งมารู้ตัวทีหลังก็รีบลุกขึ้นยืน ดันเซียซิงเฉินให้ นั่งลงข้างๆ หยูเจ๋อหนัน เซี่ยซิงเฉินนั่งแล้วก็รู้สึกได้เพียงแวว ตาดุดันหนึ่งจ้องมาที่ตน แต่พอเธอหันไปมองถึงรู้ว่า

ทุกอย่างก็แค่ตนคิดไปเอง…

ไม่มีอะไรเลย เขาไม่เคยมองมาแม้แต่แวบเดียวแท้ๆ… แค่นยิ้มให้ตัวเอง รู้สึกว่าตนก็ค่อนข้างหลงตัวเองพอ

สมควร

หลังเพลงชาติ การแข่งขันจึงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ฝีมือเขาดีมาก เริ่มวิ่งสไลด์ตัวไปตรงๆ โน้มตัวลงเล็กน้อยแล้ว หมุนตัว ทุกท่วงท่าดูเป็นมืออาชีพ ยิงลูกระยะไกลไปที่ จนทีม ประธานาธิบดีแต้มไปหนึ่งแต้ม เรียกเสียงดังกระหึ่มของผู้ ชมด้วยเช่นกัน เทียบกับฝีมือของเขาแล้ว ดาราคนอื่นกลับดู แย่มากๆ มีเพียงหยูเจ๋อเหยาที่ต่อกรกับเขาได้ ดูท่าเก่งกาจ เหมือนกัน
เมื่อจบครึ่งแรกไป ทีมของประธานาธิบดีคะแนนนำไป หนึ่งแต้ม ผู้ภักดีของเขา ในสนามนี้ต่างก็ดีใจกันใหญ่ เชียง เฉินเห็นท่าทางสนุกเพลิดเพลินของเขาแล้วก็อดยิ้มมุมปากขึ้น ไม่ได้

ฟูเฉินมาถึงแล้ว ในสนามนี้ต้องมีทีมพยาบาลคอยดูแล สุขภาพของประธานาธิบดีและรองประธานาธิบดีอยู่เสมอ ฉือเว่ยยังรับสายเสร็จจึงหันมากล่าว “ชิงเฉิน ฉันขอตัวแบบ หนึ่ง เดี๋ยวมานะ”

“อืม ไปเถอะ” เซี่ยซิงเฉินพยักหน้า มองแผ่นหลังของ ฉือเว่ยยังจนหายลับไปท่ามกลางผู้คน อย่างที่คิดเลย คนที่ กำลังมีความรัก ความหวานนั้นปิดบังไม่ได้หรอก แค่มองแผ่น หลังนั่นก็ดูออกแล้ว…

เซี่ยซิงเฉินคิดในใจ เผลอหุ้นสายตาไปทางกลางสนามอีก ครั้งที่ตัวผู้ชายแสนเจิดจ้านั่น พอเขาเงยหน้า เธอก็เบี่ยงหน้า หนีแล้วมองไปตรงหน้า พลางเล็งสายตาไปที่ใดที่หนึ่ง หัวใจ กลับบีบรัดแน่น

หยูเจ๋อหนันซื้อเครื่องดื่มร้อนมาสองแก้ว แก้วหนึ่งยื่นให้ เธอ หันข้างเห็นว่าคือเว่ยยังไม่อยู่ “เธอล่ะ?

“มีธุระ เดี๋ยวก็กลับมาค่ะ

“ถ้าอย่างนั้นแก้วนี้ก็วางไว้ก่อนละกัน” หยูเจอหนุนวาง เครื่องดื่มลงบนที่นั่งว่างเปล่า เสหน้ามองเธอ “หนาวไหม?”
“นิดหน่อย” เซี่ยซิงเฉินจิบเครื่องดื่มคำหนึ่ง

หยูเจ๋อหนันมองใบหน้าของเธอที่หนาวจนขึ้น ยื่นมือดึง มือเธอมาแล้วขมวดคิ้ว “ทำไมเย็นแบบนี้?

“ไม่เป็นไรหรอก ใช้อันนี้อุ่นหน่อยก็ได้แล้ว” เซียซิงเฉินถือ แก้วเครื่องดื่มร้อนไว้แล้วถูไปมา หยูเจ๋อหนันถอดเสื้อกันหนาว

ตัวยาวบนกายลงแล้วคลุมไหล่เธอไว้

ตอนนี้บนกายเขาเหลือเพียงเสื้อกันหนาวเบสบอลตัวเดียว เซี่ยซิงเฉินกลัวว่าเขาจะเป็นหวัด จึงต้องการคืนเสื้อให้แต่หย เจอหนันไม่ยอม “ใส่ซะ คุณเพิ่งหายจากหวัด ถ้าหนาวอีกต้อง กําเริบอีกแน่ๆ”

“คุณใส่เสื้อน้อยไปแล้ว

“ผมไม่หนาว ไม่เชื่อคุณลองดู!” หยูเจ๋อหนันยิ้มร้าย พลาง ยื่นมือบีบแก้มเธอทั้งสองข้าง บีบจนใบหน้าเธอไปหมด เขา รู้สึกแค่ว่าน่ารักจึงไม่ยอมปล่อยมือ เซี่ยซิงเฉินเริ่มเคือง ยกมือ เขาไปหลายที สุดท้ายหยูเจ๋อหนันจึงยอมปล่อยมือ

“ทำไมคุณน่าโมโหอย่างนี้!” เซียซิงเฉินถลึงตามองเขา อย่างเคือง โกรธ ยกมือจัดผม “เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”

“ทรงผมฮิตนะนั่น” หยูเจ๋อหนันหัวเราะแล้วเอ่ยปากชม แม้จะพูดเช่นนั้นแต่ก็จัดผมให้เธออย่างเป็นธรรมชาติ ใบหน้า ของเซี่ยซิงเฉินถูกเขาบีบจนแดงเลือก แต่เพราะยังโกรธอยู่จึง ทุบเขาอีกสองทีด้วยใบหน้าบูดบึง “คุณทำตัวปกติหน่อยได้ไหม?”

“ถ้าผมอีก ผมจะบีบหน้าคุณอีกนะ! บีบหน้าของคุณจาก ซาลาเปาให้กลายเป็นเกี๊ยวเลย! “คุณหน้าซาลาเปา! หน้าฉันกลายเป็นหน้าซาลาเปา ตั้งแต่เมื่อไร!” เธอแย้ง ทั้งที่เป็นใบหน้าทรงเรียวอย่าง

สวยงามแท้ๆ

หยูเจ๋อหนันยิ้มชอบใจ ผู้หญิงที่น้า ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิด เล็กคิดน้อยจริงๆ!

พวกเขาต่อล้อต่อเถียงกันไปมา จึงไม่ทันสังเกตว่าฉากนี้ ถูกผู้คนในสนามเห็นหมดแล้ว

สายตาของไปเฉิงยิ่งเห็นก็ยิ่งหม่นลง ขวดน้ำเปล่าในมือ

ถูกเขาบีบอย่างแรงจนน้ำไหลทะลักเต็มพื้น

เฉินที่นั่งอยู่ข้างๆ เห็นอาการนั้นจึงมองไปตามสายตา ของเขา จึงเห็นสองคนที่ถกเถียงกันอย่างออกรสอยู่ตรงข้าม

“คุณเซียคบกับหยูเจ๋อหนันจริงๆ เหรอ?” เฉินถาม

คือเว่ยยังที่นั่งอยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดเสียงเบาเพราะไม่คิดจะหลีก เลี่ยงอีกคนอยู่แล้ว

ฉือเว่ยยังลอบมองท่านประธานาธิบดีแวบหนึ่ง เธอรู้เรื่อง เขากับหลันเย่จากซิงเฉินและต้าไปมาแล้ว อีกทั้งก่อนที่จะเข้า มาในนี้ยังเห็นหลันเย่นั่งอยู่ด้านหลัง ถือเว่ยยังแอบรู้สึกไม่ยุติธรรมแล้วแต่เธอก็ได้ปฏิเสธ อีกอย่าง…ว่าคุณชายหยู ใส่ใจเธอ ได้ยินว่าหลายวันก่อนตอนประเทศล่วงหน้าฉันพวกเขาเหมาะสมกันออก”

สิ้นเสียงเธอ ขวดเปล่าถูกโยนใส่ถังขยะแรง มุมข้างเรียบตึงท่านประธานาธิบแล้วก็เผลอขยับ เข้าใกล้ฟู่เฉินมาก

หายใจติดขัด พลางกุมมือเธอเงียบๆ ไม่ต้องกลัว ไม่มี อะไรหรอก”

ไปเยฉิงลุกขึ้นยืนแล้วจับไม้ตีฮอกกี้ขึ้นมา สไลด์เท้าเข้า สนามเพียงลำพัง ลูกฮอกกี้ถูกตีอย่างกระเด็นออกไปไกล สนามเรื่องแต่ ฉากเท่ของท่านประธานาธิบดีอีกครั้ง ทุกคนตะโกน เฮอย่างตื่นเต้น

หยูเจ๋อเหยาคอยมองที่เหมือนใจเย็นหากกำลังปลด ปล่อยอารมณ์อยู่กลางสนามแล้วกระตุกยิ้มมุมปากอย่างมิอาจ คาดเดา

ไม่นานเสียงนกหวีดดังขึ้น ครึ่งหลังอย่างเป็นทางการ ครั้งนี้หยูเจ๋อเหยาประจันหน้ากับเฉิงตรงแม้ครึ่งแรกทีมหยูเจ๋อเหยาจะถูกนำไปก่อนหนึ่งแต้ม แต่เขายังคงไม่ รีบร้อนอะไร กลับดูใจเย็นเสียเหลือเกิน เลี้ยงลูกฮอกกี้ไปพลาง พูดคุยกับไปเย่งที่คอยป้องกันตัวไป

“เห็นแฟนคนใหม่ของน้องชายผมหรือยัง? คุณว่าน้อง สะใภ้เป็นยังไงบ้าง?

ไปเย่งเม้มปากแน่นเป็นเส้นตรง “ไม่ยังไง!

แต่ละค่าแต่ละพยางค์ ล้วนถูกพูดลอดไรฟันแน่น

“ผมว่ายังดูได้นะ เหมาะกันดี แต่…ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเธอ เหมือนกับผู้หญิงในข่าวฉาวนั้นจังเลย หรือว่าผมตาลาย?” หยู เจ๋อเหมาลำเลียงลูกฮอกไปข้างหน้าอย่างเชี่ยวชาญ

“เมื่อก่อนไม่ยักรู้เลยว่าคุณชายรองหยูจะใจกว้างแบบนี้ ผู้หญิงที่เคยมีข่าวกับผม เขาก็ไม่สนใจเลยสักนิดเหรอ?” ไป เย่นิ่งแทงไม้ขวางลูกฮอกกี้ของเขาไว้

ท่วงท่าเด็ดขาด รุกอย่างรุนแรงไม่ปรานีใดๆ

หยูเจ๋อเหยาก็ไม่ใช่ย่อย ครู่เดียวก็ตามทันโดยการแทงไม้ ไปอีกหน ปากกลับยังยิ้มอยู่ “รักแท้ไง จะคิดเล็กคิดน้อยกับ เรื่องอดีตที่ถูกคนลืมไปทำไม? อีกอย่างเธอกับน้องชายผมอาจ ไม่ใช่แค่ออกข่าวฉาวบนรถนะ ยังเคยมีข่าวที่บ่อน้ำร้อนด้วย มั้ง? ได้ยินว่าไปต่างประเทศครั้งนี้พวกเขาไปแช่น้ำร้อนด้วย