ตอนที่ 241 ยังไม่ทันเริ่มก็จบลงแล้ว(1)

อีกด้านหนึ่ง

หลังท่านประธานาธิบดีพบเจอกับผู้พิพากษาสูงสุดเสร็จถึง กลับห้องทํางาน

“ท่านประธานาธิบดี!” เลขาวางหนังสือพิมพ์เป็นปึกๆ ไว้

บนโต๊ะเช่นทุกที

เขาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วก้มหน้าอ่านเอกสารฉบับใหม่ ล่าสุดที่ทางกระทรวงการศึกษาส่งมา แล้วหาช่วงว่างสั่งเห สิ่งเฟย “อ่านหัวข้อข่าวให้หมดรอบหนึ่ง แล้ววงที่เกี่ยวกับ ประชาชนมาให้ผมที

“ครับท่าน” เหลิงเฟยรีบเดินหน้า

“นี่เป็นข่าวของทางทหาร กระทรวงกลาโหมเผยข้อมูลอีก ครั้ง งบประมาณการทหารเพิ่มขึ้นอีก 20% เมื่อเทียบกับปี ก่อน สงครามประเทศ X ผู้ประสบภัยหลบหนีไปทางเขต ชายแดน รวมผู้บาดเจ็บและผู้เสียชีวิตกว่าหมื่นคน….

“นี่เป็นข่าวเศรษฐกิจ…” เหลิงเฟยอ่านต่อ จากนั้นก็เปลี่ยน หนังสือพิมพ์อีกฉบับ “นี่เป็นข่าวพลเรือน…..
“ต่อไปเป็นข่าวบันเทิง” เหลิงเฟยอ่านตามปกติ “คุณ ชายหยุคบสาวคนใหม่ ซินเดอเรลล่าได้ดิบได้ดี…หือ?”

อ่านถึงตรงนี้สายตาก็จ้องไปที่รูปภาพในนั้น คำพูดของ เขาหยุดชะงัก เขาขยี้ตาหลายที รู้สึกว่าตัวเองต้องดูผิดแน่นอน แต่นี่มันคุณเขียชัดๆ! แม้รูปถ่ายจะพร่ามัว แต่แค่แวบเดียวก็ ยังดูออกอยู่ดี!

ทำไมเธอกับคุณชายหยู…สนิทกันขนาดนี้ล่ะ? จับมือ กันท่าทางเหมือนคู่รักจริงๆ แถมทั้งสองยังปรากฏตัวอยู่ที่ สนามบินด้วยกัน…

เหลิงเฟย ใช้ทักษะกวาดสายตาอ่านข่าวนี้อย่างเร็วหนึ่ง รอบ ในข่าวบอกว่าทั้งสองไปท่องเที่ยวต่างประเทศด้วยกัน นี่…ท่านรู้หรือเปล่า?

เหลิงเฟยลอบมองท่านประธานาธิบดีที่กำลังอ่านเอกสาร อย่างตั้งใจแวบหนึ่ง สุดท้ายเขาชะงักมือเล็กน้อย “ทำไมไม่ อ่านต่อล่ะ?”

“อะ…อ่านอยู่ครับ! ผม…ผมกำลังหาข่าวที่มีประโยชน์ อย่างอื่นอยู่” เหลิ่งเฟยรีบตอบ

ไปเยถึงรับค่าเสียง “อืม” คล้ายไม่ทันสังเกตเห็นความผิด ปกติของเขา แต่ไม่รอให้เหลิงเฟยได้อ่านข่าวต่อไป จู่ๆ เขาก็ หันหน้ามองเขาแวบหนึ่งแล้วถาม “ข่าวเมื่อกี้ที่คุณอ่าน คุณ ชายหยู เป็นหยูเจ๋อเหยาหรือคนรอง?”
“…คุณชายรองหยู

“สาวใหม่? เอาหนังสือพิมพ์มาให้ผมดูหน่อย

“ในหนังสือพิมพ์ก็แค่เขียนมั่วๆ ไม่มีรูปและไม่มีเนื้อหาอื่น

ต้องเป็นอย่างเมื่อก่อนแน่ๆ ครับที่ตามถ่ายไปเรื่อย! ผมว่าท่าน อย่าเสียเวลามาอ่านข่าวจอมปลอมแบบนี้เลย

ไปเย่นิ่งรู้สึกว่าคำพูดของเหลิงเฟยมีเหตุผลดีจึงพยักหน้า แล้วกล่าว “ถ้าอย่างนั้นก็อ่านข่าวต่อไปเลย

หน้าผากเหลิงเฟยมีเหงื่อซึมบางๆ แอบขยำหนังสือพิมพ์ เมื่อครู่เงียบๆ แล้วยัดใส่กระเป๋า เขารู้สึกว่า…อืม เดี๋ยวคงต้อง เอาหนังสือพิมพ์ไปเข้าเครื่องทำลายกระดาษสักหน่อยแล้ว

แต่เขาคิดไม่ตกว่าทำไมคุณเซียถึงอยู่กับคุณชายห แถมดูท่าทางท่านประธานาธิบดีแล้วก็เหมือนยังไม่รู้ว่าตัวเอง ถูก…นอกใจ!

เฮ้อ ที่จริงไม่ว่าจะดูอย่างไรคุณเซียก็ไม่เหมือนคนที่ นอกใจได้นี่นา! หรือว่าจะมองคนที่ภายนอกไม่ได้จริงๆ?

ขณะที่กำลังคิดเช่นนี้ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น โทรศัพท์มือ ถือที่ไปเย่นิ่งวางไว้ข้างมือสว่าง บนจอแสดงให้เห็นชื่อว่า “เย

เขาวางปากกาแล้วเดินไปที่หน้าต่างถึงรับสาย

“มีธุระเหรอ?”

ไปเยถามขึ้นจากอีกฝั่งของสาย “แกไม่ได้อยู่กับซิงเฉินเหรอ?”

เหมือนไม่คาดคิดว่าเธอจะถามเรื่องนี้ ไปเยนิ่งเงียบไปครู่ หนึ่ง นึกถึงผู้หญิงที่ไปโดยไม่บอกกล่าวสักค่าและยังไม่มีข่าว คราวจนถึงตอนนี้ สีหน้าเขาหมั่นลงเล็กน้อย “ทำไมถามอย่าง

“พี่ว่าเหมือนเธอจะคบกับหยูเจ๋อหนันแล้ว เรื่องนี้แกไม่รู้เห รอ?”

“คบกัน” หมายความว่าอะไร?” ไปเฉิงขมวดคิ้วแน่น พลางเน้นไปที่คำว่า คบกัน

เท่าที่พี่รู้ตั้งแต่ชิงเฉินเข้ามาอยู่ที่ทำเนียบประธานาธิบดี ของแก หนูเจอหนันก็มักโผล่มาอยู่รอบข้างเธอเสมอ พี่เป็น ห่วงว่าหยูเจ๋อเหยาจะทำอะไรไม่ดีต่อแก ตอนนี้พวกเขาคบกัน อยู่ เพราะฉะนั้นก็ต้องป้องกันตัวไว้บ้าง

ไป๋เย่ฉิงหางคิ้วกระตุก ถามอีกครั้ง “คบกัน หมายความว่ายังไง!

“แกไม่ได้ดูหนังสือพิมพ์วันนี้เหรอ?”

“ยังไม่ทันดู”

“แล้วแกกับซิงเฉินจบกันแล้วจริงๆ หรือยัง?

ไปเย่นิ่งหันกลับมามองกองหนังสือพิมพ์บนโต๊ะแวบหนึ่ง นึกถึงหัวข้อข่าวเกี่ยวกับหยูเจ๋อหนันที่เหลิงเฟยอ่านเมื่อครู่ สีหน้าเรียบนิ่งมากขึ้น “เดี๋ยวโทรกลับ
วางสายแล้วเดินกลับไปหยิบหนังสือพิมพ์ ค้นหารอบหนึ่ง ก็หาไม่เจอ เหลิงเฟยยืนหวั่นใจอยู่ข้างๆ

“หนังสือพิมพ์ล่ะ?” ไปเยถึงกวาดสายตาเย็นชาใส่เขา เขารู้ว่าปิดบังไม่ได้จึงค่อยๆ ควักหนังสือพิมพ์จากกระเป๋าออก มา ไปเย่นิ่งยื่นมือแย่งไป เพียงแวบเดียวก็หาหัวข้อข่าวนั้นเจอ ทันที

ตามด้วยภาพถ่ายเหล่านั้นที่เขาเห็นเข้าเต็มตา

ไฟเพลิงสุมจากอกขึ้นมายันหัวคิ้ว

หนึ่งนาทีหลังจากนั้นเหลิงเฟยเปิดประตูห้องทำงานออก มาอย่างหวาดหวั่น รีบสั่งเลขา “ไม่มีเรื่องสำคัญอะไรวันนี้ก็ อย่าเข้าไปโดยพลการ อย่าหาว่าผมไม่เตือนก่อนนะถ้าโดนว่า ขึ้นมา

เลขาที่ถูกเหลิ่งเฟยกล่าวเตือนจนหวาดหวั่นหันมองไปทาง ห้องทำงานของประธานาธิบดี “เข้าไปเมื่อกี้ก็ยังดีอยู่ไม่ใช่เหรอ คะ?”

เหลิงเฟยไม่พูด ทำเพียงแค่ออกคำสั่ง “คุณจัดการ หนังสือพิมพ์บนโต๊ะพวกนี้ที อย่าให้ท่านเห็น

“เกี่ยวข้องกับหนังสือพิมพ์ด้วยเหรอ? เกิดข่าวใหญ่อะไร อีกล่ะคะ?”

“อย่าถามมากขนาดนั้น ทำตามที่ผมบอกก็พอ เร็วเข้า
สุดท้ายตลอดวันนั้น คนทั้งพระราชวังไปยวล้วนเห็นแต่ สีหน้าเรียบตึงของท่านประธานาธิบดี ทุกคนต่างระมัดระวัง สถานที่ที่ท่านประธานาธิบดีไปพวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ เสียงดัง

ใบหน้าหล่อเหลานั้น โดยปกติต่อหน้าสื่อมวลชนแล้วทั้ง งดงามและเป็นมิตร เหมือนเป็นเทวดาบนดินแท้ๆ แต่ยามที่ ใบหน้าบึ้งตึง รังสีอำมหิตนั่นแผ่กระจายไปทั่ว

ช่างน่ากลัวเสียจริง!

วันแรกในการทำงานของเซียซิงเฉินที่ประเทศ Y เป็นแค่ การพบปะกับคนของกระทรวงวัฒนธรรมของประเทศ Y ไป เยี่ยมชมสถานที่เก่าแก่ของประเทศ Y หลากหลายที่ พูดคุย เกี่ยวกับงานที่จะทำ อาจเป็นเพราะกำลังป่วยอยู่ สติจึงไม่ค่อย อยู่กับเนื้อกับตัว

ยังดีที่หยูเจ๋อหนันไม่มีอุปสรรคด้านภาษาเท่าใด เพราะ ฉะนั้นบางทีที่เธอเผลอเหม่อลอยก็ไม่ได้ส่งผลกระทบเลยสักนิด

“คุณเป็นไข้อีกแล้วใช่ไหม?” ระหว่างที่พัก หยูเจอหนุนใช้ มืออังที่หน้าผากเธอ

“ยังดีที่ตัวไม่ร้อนมาก” หยูเจ๋อหนันเบาใจเล็กน้อย “เดี่ยว หน่อยผมค่อยพาคุณไปแช่น้ำร้อน บ่อน้ำร้อนที่นี่ดังมากเลยนะ แสักหน่อยรับรองว่าหายป่วย

“…ค่ะ” เธอไม่ได้ปฏิเสธ พยักหน้าเงียบๆ แช่น้ำร้อนคงจะ สบายตัวขึ้นบ้าง บริเวณอกก็น่าจะไม่รู้สึกอึดอัด…แย่ขนาดนี้ แล้วสินะ!

มีหยูเจอหนุนคอยชวนเธอคุยอยู่ข้างๆ อย่างไรก็ดีกว่าเธอ

นอนคิดเรื่อยเปื่อยในโรงแรมคนเดียว….

เซี่ยซิงเฉินจิบเครื่องดื่มร้อนตรงหน้าเบาๆ ผ่อนคลายลง แต่ในหัวยังคงเต็มไปด้วยภาพถ่ายเหล่านั้น ในโทรศัพท์มือถือ จูบโรแมนติกกลางสายลม รวมไปถึงคำพูดสุภาพหากแต่ไล่ ต้อนของคุณหญิงไป….