ตอนที่ 223 พบคุณหญิงไป์ (2)

สุดท้ายหลี่หลิงอีก็เข้าไปไม่สำเร็จ เดินอ้อมอยู่นานถึงหาประตู ฝั่งซ้ายมือที่ว่านั้นได้

เมื่อมาถึงห้องพักผู้ป่วยที่เงินหมิ่นอาศัยอยู่ก็คือครึ่ง ชั่วโมงหลังจากนั้นแล้ว

ภายในห้องพัก

เงินหมิ่นยังคงนอนพิงเพื่อพักผ่อน เชียซิงเฉินกำลังใช้ รีโมทเปลี่ยนช่องโทรทัศน์ให้เงินหมื่น ได้ยินเสียงเคาะประตู จากด้านนอก เดิมทีเซียซิงเฉินคิดว่าเป็นคุณหมอหรือพยาบาล จึงวางรีโมทลงเดินผ่านห้องเล็กๆ อีกห้องเพื่อเปิดประตู

เมื่อประตูถูกเปิดออก

สองคนทั้งในและนอกประตูก็นิ่งอึ้ง

ไป

คนที่ได้สติกลับมาก่อนคือเซียซิงเฉิน เธอขมวดคิ้ว กำลัง จะปิดประตูเป็นนัยว่าที่นี่ไม่ต้อนรับหลี่หลิงอี

“เซี่ยซิงเฉิน?” หลี่หลิงอีได้สติแล้วจึงเบิกตาโตจ้องเธอ

“ทําไมเป็นเธอ?”

“ฉันต้องเป็นคนถามคุณไม่ใช่เหรอ? คุณมาทำอะไร? หลี่หลิงอีกวาดมองเธอแวบหนึ่ง ดูท่าอย่างไรเธอก็ไม่เหมือนคนป่วยที่ต้องให้คนมาส่งอาหารให้ทุกวัน สัญชาตญาณที่หกของผู้หญิงน่ากลัวมาก จู่ๆ เธอก็ผลักเซียซึ่ง เฉินออกแล้วเดินเข้าไปข้างใน

เซียซิงเฉินอยากห้ามเธอแต่ยามหลี่หลิงรุนแรงขึ้นมา แรงของเธอก็ไม่ใช่คู่แข่งหล่อนด้วยซ้ำ หลี่หลิงอีก้าวไม่กี่ก้าว ถึงด้านในห้องพักผู้ป่วย แวบเดียวก็เห็นเงินหมิ่นที่นอนพิง โทรทัศน์อยู่บนเตียง

เธอสวมชุดสำหรับผู้ป่วย มีเสื้อคลุมคลุมตัวอยู่แล้วถึง นอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียง ปอยผมลงจนดูอ่อนแอเป็นพิเศษ เทียบกับเธอเมื่อหลายปีก่อน ผอมลงไปนิด แต่ท่าทางเช่นนี้ ยิ่งดูน่าสงสารยิ่งกว่าเดิมเพราะอาการป่วย แม้จะอายุห้าสิบ แล้วแต่ยังคงความสง่าไว้เช่นเดิม

หลี่หลิงอีเห็นเธอก็นิ่งอึ้งไป ไม่คิดว่าจะเป็นเธอ…ไม่คิดว่า ที่เซียกั่วเผิงลงครัวอยู่ทุกวัน คนที่เขาคอยรับใช้อยู่ตลอดกลับ เป็นเงินหมิ่น! เธอยืนอยู่ตรงนั้น รู้สึกตาพร่ามัว กองเพลิงถูก จุดขึ้นในใจ

เงินหมื่นก็เห็นเธอ ตกใจเช่นเดียวกัน แต่เทียบกับความ โกรธของหลี่หลิง แล้วเธอสงสัยมากกว่า เธอเป็นสายตาไปหา ลูกสาวที่เดินตามมาด้านหลัง คล้ายถามว่าทำไมหลี่หลิงอีถึง มาอยู่ที่นี่ ผู้หญิงคนนี้เธอไม่ได้อยากเห็นเช่นเดียวกัน

“แม่ แม่นอนก่อนเถอะ” เซี่ยซิงเฉินเข้ามา รีบเดินมาถึง ข้างเตียง ขยับเตียงลงเงียบๆ
“ฉันก็ว่า…ทำไมช่วงนี้เซียกั่วเผิงผิดปกติแบบนี้!” หลี่หลิง อ้าปาก น้ำเสียงสั่นระริกพร้อมสายตาที่ถลึงตามองเงินหมิ่น ตรงๆ คล้ายอยากจะจ้องเธอให้ทะลุ “ที่แท้ก็ยั่วเขาอยู่ เป็น หมิ่น เก่งนี่! สิบกว่าปีมานี้ฉันก็นึกว่าเธอใจกว้างจริงๆ ไม่ก้าว มาแทรกระหว่างฉันกับถั่วเผิง ที่แท้เธอมันแค่คนหลอกลวง ตอนนี้เห็นว่าชีวิตกั่วเผิงดีขึ้นแล้ว เห็นพวกเรารักกันดีเลยไม่ พอใจ อยากจะมาขัดขวางสักหน่อยใช่ไหม?

หลี่หลิงซักใช้ถาม เงินหมิ่นฟังอย่างฉงนใจ ไม่รู้ว่าตน อยู่โรงพยาบาลดีๆ ทำไมถึงไปเกี่ยวข้องกับคนคนนั้นได้ แต่ เห็นท่าทีไร้เหตุผลและคำพูดร้ายกาจของหลี่หลิง แล้วพานรู้สึก โกรธขึ้นมาเช่นเดียวกัน

“ถึงฉันจะไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงเอาฉันไปเกี่ยวข้องกับ สามีเธอได้ แต่วันนี้ที่เห็นเธอเดือดพล่านแบบนี้ ไม่มีเหตุผล อะไรต้องคุย เห็นได้ว่าหลายปีขนาดนี้พวกเธอใช้ชีวิตกันยังไง รักกันดีเหรอ? ถ้าเธอสองคนรักกันดีจริงๆ ตอนนี้เธอคงไม่ต้อง มาแสดงท่าทีระแวงฉันตรงนี้หรอก!” นานๆ ที่เงินหมิ่นจะเอ่ย คำรุนแรงเช่นนี้ เมื่อสิ้นประโยคก็หันไปมองเซียซิงเฉิน “ส่งแขก ให้แม่ด้วย วันหลังห้ามปล่อยให้คนอย่างเธอเข้ามา จะได้ไม่ ทำให้ห้องเสียบรรยากาศ!

เซี่ยซิงเฉินหยักศีรษะ

เงินหมิ่นคร้านจะมองหลี่หลิงอีอีกแม้เพียงแวบเดียว ท่าทางคล้ายไม่เห็นเธออยู่ในสายตา ไม่มีอะไรให้ต้องมอง จริงๆ ทุกอย่างผ่านไปแล้ว ตอนยังสาวก็ไม่เคยทะเลาะกับเยกั่วเผิงอย่างฉีกหน้ากัน ตอนนี้เธอยิ่งไม่มีใจจะยุ่งเกี่ยวอะไร อีก

แต่หลี่หลิงอีกลับไม่คิดอย่างนั้น เห็นท่าทางเธอเช่นนี้ก็ยิ่ง

โกรธเคือง

“เงินหมิ่น ยังจะเสแสร้งทำเป็นใสซื่ออะไรอีก?! รังเกียจ มือที่สามไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ถึงมาเป็นมือที่สามซะเองล่ะ ฉันบอกเธอไว้นะ ถ้าคิดจะกลับไปคืนดีกับเซียกั่วเผิงล่ะก็ ฝันไป เถอะ!”

“ความสัมพันธ์เธอกับเซียกั่วเผิงจะดีจะร้ายฉันไม่สน แต่ รบกวนอย่าอ้าปากแล้วเอาฉันไปเกี่ยวข้องกับเขาและเธอ! มือที่ สามเหรอ?” เงินหมิ่นแค่นหัวเราะ “ตัวเองหน้าไม่อาย ก็คิดว่า คนทั้งโลกจะทำสกปรกเหมือนเธอนั้นเหรอ นั่นเป็นความโง่ของ เธอเอง!”

หลี่หลิงอีโกรธจนเผลอหายใจสะดุด

“ฉันเข้าใจเธอผิดไปเหรอ?” เธอแทบมีควันขึ้นหัว ไม่กี่ ก้าวก็เดินไปถึงหัวเตียง บนหัวเตียงยังมีกระติกเก็บความร้อนที่ เธอคุ้นตาเสียยิ่งกว่าคุ้นวางอยู่ เซี่ยชิงเฉินใจกระตุบวูบ เห็น เพียงหลี่หลิงหยิบกระติกเก็บความร้อนนั่นโยนลงพื้นแรงๆ

เพลง เสียงหนึ่งดังขึ้น ชวนให้ตกตะลึงในห้องพักผู้ป่วย

หลี่หลิงเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่ได้แล้ว นิ้วชี้เงินหมื่นแล้ว ไปยังเศษซากบนพื้น นิ้วมือนั่นสั่นระริก น้ำเสียงก็สั่นด้วยเช่นกัน “นี่ก็คือหลักฐาน! รู้ไหม? กระติกเก็บความร้อนอันนี้ฉันไป ซื้อให้เขาด้วยตัวเองที่ห้าง ปกติเขาทำงานหนักจนค่ำมืด ฉัน กลัวว่าเขาจะเสียสุขภาพเลยต้มซุปไปให้เขา! แต่ว่าตอนนี้ เขากลับเอามา ให้เธอ! แถมยังลงครัวเองเพราะเธอ! เงินหมื่น บอกฉันสิว่าพวกนี้เธอจะอธิบายยังไง

เงินหมิ่นไม่เคยคาดคิดว่าสถานการณ์จะกลายเป็นเช่นนี้ เธอเบลอไปชั่วคราว ก้มมองเศษซากบนพื้นอย่างใจสั่น หลาก หลายความรู้สึกพลันผุดขึ้นในใจ

พริบตาเดียวหน้าอกก็ปวดขึ้นอย่างแรง เธอกุมหน้าอกไว้ สูดหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าพล้นซีดลงทันที หลี่หลิงหัวเราะแล้ว มองเธอ “เสแสร้ง! เงินหมิ่นเสแสร้งต่อไปสิ! ตอนนี้เซียกั่วเผิง ไม่อยู่ เธอจะเสแสร้งให้ใครดู

“หลี่หลิง คุณพูดพอหรือยัง?!” เซี่ยซิงเฉินตวาดเสียงดัง มือรีบกดกริ่ง “คุณหมอคะ! รบกวนช่วยเรียกคุณหมอจึงให้มา ด่วนค่ะ!”

สิ้นประโยค พยาบาลก็เปิดประตูเข้ามาแล้ว เงินหมื่นก็ สลบไม่ได้สติ เซี่ยซิงเฉินยืนตัวตรงเขม่นมองหลี่หลิงที่มีท่าทียินดี “คุณ

จะไปไม่ไป?”

“ฉันอยากดูว่าเงินหมิ่นจะตายไปอย่างนี้จริงไหม! ดูท่าเธอ จะป่วยหนักมากสินะ?”
เซี่ยซิงเฉินสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ไม่ได้เอ่ยอะไร หัน มองหลี่หลิงอื่นิ่งๆ แวบหนึ่ง หยิบโทรศัพท์มือถือจากหัวเตียง แล้วกดโทรออกไปยังเบอร์หนึ่ง

หลี่หลิงอีแอบหวั่นใจ ถลึงตามองเธอ “เธอจะทำอะไร? โทรหาใคร?”

“ฮัลโหล! คุณพ่อ” เซี่ยซิงเฉินเอ่ยปาก สีหน้าหลี่หลิงอีก เปลี่ยนทันที แต่เซียซิงเฉินไม่มีท่าทีจะหยุดแต่อย่างใด ทำ เพียงกล่าวต่อ “ห้าปีก่อนตอนที่พ่อไม่อยู่ หลี่หลิงขายลูกไป เพราะเงินสิบล้าน พ่อคงยังไม่รู้สินะ? จากนั้นสาเหตุที่ลูกมีต้า ไปได้ก็เป็นเพราะเธอทั้งหมด!

“เซียซิงเฉิน เธอพูดเหลวไหลอะไร!” หลี่หลิงอีหวีดเสียง

แหลม

“เงินสิบล้านนั่นเธอเอาไปใช้หนี้พนัน พ่อ พ่อน่าจะลองคิด ดูดีๆ ว่าทำไมตอนนี้ชีวิตถึงกลายเป็นแบบนี้ เพราะผู้หญิงคนนี้ พ่อไม่ใช่แค่ทำลายชีวิตสงบสุขแต่ก่อน แถมยังเกือบทำลาย ลูกสาวของพ่อ ชีวิตวุ่นวายขนาดนี้ คุ้มจริงๆ เหรอ?”

“หุบปาก!” หลี่หลิงเริ่มกระวนกระวาย ยื่นมือจะแย่ง โทรศัพท์มือถือของเซี่ยซิงเฉิน แต่ไม่ทันเสียแล้ว เซี่ยซิงเฉิน เอ่ยจบยาวเหยียดจากนั้นก็วางสายทันที