ตอนที่ 216 รังแกคน (4)

เซียซิงเฉินมองที่ฝั่งเขาทีแล้วมองที่ฝั่งตนที พลันเกิดความรู้สึก บางอย่างขึ้นมา

ความจริงพวกเขาทั้งสองไม่ใช่คนโลกเดียวกัน ทั้งหมด

ถูกชี้ให้เห็นชัดเสมอ

ขณะกำลังครุ่นคิดประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออก ไปเยถึง สวมชุดนอนตัวอื่น ยืนมองเธอแวบหนึ่งตรงประตู “เข้ามา

เซี่ยชิงเฉินใจสั่นไหวไม่หยุด กลัวว่าเขาจะให้ตน… ใช้ปาก เธอป้องปากไว้ ใจก็คิดว่าไม่มีทางยอมให้เขาทำตามใจได้ แน่ๆ มือปิดไฟแล้วเดินตามเขาเข้าไปในห้องนอน

ยามที่เธอเข้าไปแล้วเขาก็นอนลงบนเตียงเรียบร้อย หลับตาทั้งสีหน้าเรียบนิ่ง ไม่เหลือสีหน้ามีอารมณ์อย่างในห้อง ครัวเมื่อครู่ให้ดูออกอย่างแน่นอน ข้างกายกลับเหลือที่ว่างไว้ ส่วนหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเว้นไว้ให้เธอ เซียซิงเฉินยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ด้วยหัวใจที่เริ่มเต้นแรง

คล้ายว่าไม่ได้ยินเสียงสักพัก เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วหรี่ ตามองเธอแวบหนึ่ง กล่าว “ปิดไฟ ขึ้นมานอน

เซี่ยซิงเฉินปิดไฟเสร็จพลางย่องขึ้นเตียงช้าๆ

รู้สึกเกร็งไปทั้งตัวจนไม่กล้านอนเหยียดตรง จึงนอนหันข้างตรงขอบเตียง มือกผ้าห่มแน่นแล้วหันหลังให้เขา ปาก เม้มแน่นไม่กล้าเปิดให้มีช่องโหว่แม้แต่น้อย

แต่ยังไม่ทันได้หายใจ ร่างนุ่มนิ่มก็ถูกชายหนุ่มกวาดแขน โอบเข้าไปในอ้อมกอดแล้ว ความง่วงงุนก่อนหน้านี้ของเซียซึ่ง เฉินเหือดหายไปในพริบตา สองมือยันอกเขาไว้อย่างตื่นกลัว น้ำเสียงสั่นเครือ “ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ปวดท้อง คุณอย่าทำ อะไรนะ…..

ไปเฉิง ใช้สายตาเรียบนิ่งมองเธอแวบหนึ่ง “ถ้าคุณยังดัน ผมอีก ผมจะทำแล้วนะ”

ได้ยินเขาเอ่ยเช่นนั้น มือของเธอที่ดันตัวเขาไว้ก็รีบ ยอมอ่อนลงทันใด ทำเพียงแค่วางไว้บนอกเขาอย่างอ่อนแรง ไปเย่นิ่งมองเธอด้วยสายนิ่งๆ โอบกอดเธอไว้แน่น มือสอดเข้า ภายในชุดนอนตัวใหญ่ของเธอ

เซี่ยซิงเฉินนิ่งงันไปชั่วครู่ อยากจะห้ามมือเขาไว้ แต่ว่า…. จากนั้นเขากลับใช้มือใหญ่ที่อุ่นร้อนวางทาบไว้บนท้องน้อยของ เธอ จากนั้นก็นวดวนเป็นวงกลม ไม่ได้หมายจะทำอะไรต่อ เลย…

เธองุนงง ยังตั้งสติไม่ทันเท่าไร

นี่เขากำลังนวดท้องน้อยที่ปวดอยู่ให้เธอเหรอ?

ความอุ่นร้อนของฝ่ามือแผ่ซ่านไปทั่วท้องน้อยที่ยังคงปวด อยู่ เซี่ยซิงเฉินพลันรู้สึกอุ่นใจ ไอร้อนนั่นแผ่เข้าดวงตาของเธอเธอหลับตาลงเผลอใกล้ชิดชายหนุ่มอีกหน่อย มือที่เดิมที่หดอยู่ บนไหล่เขาก็โอบรอบคอเขาไว้อย่างไม่รู้ตัว

“ยังปวดอยู่ไหม?” เขาถาม น้ำเสียงทุ้มในยามค่ำคืน น่าฟังจนเธอเคลิบเคลิ้ม

ฝ่ามือเขาคล้ายมีเวทมนตร์ เมื่อนวดเป็นวงกลมไปหลายที ก็ไม่ปวดมากแล้วจริงๆ แต่ได้ยินเขาถาม เซียซิงเฉินกลับหยัก ศีรษะ กล่าวเสียงเบา “ยังปวดอยู่ค่ะ…”

ความทะนุถนอมเช่นนี้ของชายหนุ่มทำให้เธอหลงใหล ไม่ อยากให้จบสิ้นทั้งอย่างนี้

ไปเย่นิ่งกลับมีท่าทางใจเย็นเป็นอย่างมาก ไม่ได้รำคาญ แม้แต่น้อย ก้มหน้ามองเธอที่หดตัวอยู่ในอ้อมแขนแวบหนึ่ง สีหน้าอ่อนโยนขึ้นเป็นกองพร้อมมือที่ยังไม่หยุดนิ่ง

เซี่ยซิงเฉินกำลังเพลิดเพลินกับความรู้สึกเช่นนี้ ดวงตา กระพริบจนเริ่มปริ่มด้วยน้ำใส ในหัวใจมีหลากหลายความ รู้สึกกำลังพรั่งพรู พัวพันและฉุดเธอให้จมดิ่งลงหลุมลึกไม่หยุด หย่อน…

ผู้ชายคนนี้หากต้องการผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมาจริงๆ เธอคิด ว่าคงไม่มีใครปฏิเสธได้หรอก!

“ไปเย่นิ่ง…” เธอซบหน้าลงบนอกเขา เอ่ยเรียกเขาเบาๆ

“หม?”

“เมื่อก่อนคุณ…น่าจะเคยมีแฟนหลายคนสินะ?
ไปเยฉิงเลิกคิ้ว “ก็ใช่ที่มีผู้หญิงนับหมื่นอยากเป็นแฟนผม บนอินเทอร์เน็ตมีคนที่เรียกแทนเขาว่า “สามี” ไว้ใต้ข่าว นับไม่ถ้วน แถมยังมีแฟนคลับหรือผู้สนับสนุนหลักที่ได้สร้าง เว็บไซต์เพื่อเขาอีกมากมาย ผู้ที่ปกป้องที่มีกว่าหลายแสนคน

“แล้วจำนวนแฟนที่คุณเคยคบ คุณพอนับได้ไหมคะ?” เธอ ถาม เธอคิดว่าไม่ถึงสิบคนก็น่าจะหลายคนอยู่ดี

ไปเย่นิ่งไม่ได้ตอบกลับ ทำเพียงแค่ถามกลับว่า “ทำไม

ถามเรื่องนี้?”

เซียซิงเฉินเงียบไปสักพักถึงเอ่ยปาก “สิ่งที่คุณทำอยู่ตอน นี้ถ้าไม่ได้ผู้หญิงสอน จะทำเป็นได้ยังไง?

อีกทั้งฝีมือยังดีขนาดนี้ ผู้ชายทั่วไปไม่ละเอียดอ่อนขนาดนี้ สักหน่อย นา?

ไปเยถึงแค่นหัวเราะเสียงหนึ่ง “คุณว่าจะมีผู้หญิงกล้าสอน ผมไหมล่ะ?” คนที่ทำให้เขามีใจทำเรื่องแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้คือ ข้อยกเว้น! อีกอย่างตอนนี้เขายังรู้สึกว่าทำเรื่องแบบนี้กลับรู้สึก ดีแปลกๆ โดยเฉพาะเธอที่นอนซบอกเขาอย่างน่ารักแบบนี้ โอบกอดเขา…

“ต่อให้ไม่มีผู้หญิงกล้าสอนคุณ ก็ต้องเคยมีผู้หญิงที่เคย ถูกทำแบบนี้สินะ…” เซี่ยซิงเฉินพึมพำ

“ถ้าพูดถึงผู้หญิง เคยมีคนหนึ่งจริงๆ สำหรับผมแล้วเธอ พิเศษมาก จะถูกทำแบบนี้ก็ไม่แปลก” ไปเย่นิ่งกล่าวตรงๆ
เซียซิงเฉินได้ยิน ในหัวก็เหลือเพียงประโยคของเขาที่ว่า ผู้หญิงที่พิเศษ พลันรู้สึกบีบรัดในอกแปลกๆ

เธอกำลังคิดว่าผู้หญิงแบบไหนถึงทำให้เขารู้สึกพิเศษได้ แล้ว…ตอนนี้สำหรับเขาแล้ว ผู้หญิงคนนั้นยังพิเศษอยู่ไหม? “ทำไมไม่ถามต่อล่ะ?” ไปเย่นิ่งไม่ได้ยินเสียง ก้มหน้ามอง

เธอที่เห็นเพียงศีรษะเท่านั้น

เซี่ยชิงเฉินเงียบไปสักพักถึงเอ่ย “ฉันจะนอนแล้วค่ะ…ง่วง

จัง”

เธอแสร้งหาวหวอดไปที มือที่เดิมทีโอบกอดเขาไว้ก็เลื่อน ลงจากคอเขา ในหัวใจเกิดความผิดหวังที่แม้แต่ตัวเองยังไม่ เข้าใจ…

แต่ขณะที่ปลายนิ้วมือจะผละออกจากไหล่เขาก็ถูกชาย หนุ่มรั้งไว้

เธอขัดขืนเล็กน้อย ได้ยินเขาเอ่ยปากเสียงเบา “ผู้หญิง พิเศษนั่นก็คือคุณแม่ผม

“หม?” เธอนิ่งงันไปชั่วครู่ ถึงเข้าใจว่าเขากำลังเอ่ยอะไร ถ้าอย่างนั้น…ตอนนี้เขากำลังอธิบายตัวเธออยู่งั้นเหรอ?

สบเข้ากับดวงตาที่แฝงนัยหยอกล้อของเขา ความเขินอาย แวบผ่านใบหน้า แย้มริมฝีปากเอ่ยแก้ตัว “เกี่ยวอะไรกับใคร ล่ะคะ ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับฉัน อีกอย่าง…ฉันไม่ได้ถามคุณสัก หน่อยว่าคนนั้นคือใคร
แม้จะเอ่ยเช่นนี้ แต่ความรู้สึกคุกรุ่น ในใจเมื่อครู่พลัน มลายหายไปในพริบตา

อีกทั้งมุมปากที่หยักขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ห้ามอย่างไรก็ห้ามไม่

ไหว

มือทั้งคู่ของเธอโอบรอบคอเขาไว้อีกครั้ง สบตาลึกซึ้งของ เขาเสร็จเธอทำได้เพียงก้มซ่อนใบหน้า ไม่กล้ามองเขา กลัวว่า

เขาจะมองความรู้สึกของเธอออกอย่างง่ายดาย

แต่ว่า…

ตัวเองเริ่มขี้ใจน้อยขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?

ไป๋เย่นิ่งไม่คิดจะเปิดโปงเธอ ทำเพียงแค่นอนราบพร้อม ทั้งสองมือที่โอบเอวเธอไว้ ออกแรงดึงตัวเธอให้นอนฟุบอยู่บน กายตนทันที เซียซิงเฉินขัดขืนไปครู่หนึ่งจึงถูกเขากดตัวไว้ เสียงแหบแห้งขึ้นอีก ทั้งในน้ำเสียงยังเต็มไปด้วยการข่มขู่ “อย่าดิ้นมาก ไม่อย่างนั้นผมจะไม่เกรงใจคุณแล้วนะ

“…” เธอหยุดนิ่งไม่ขยับแล้วปล่อยให้เขากอด

เขาลืมตาขึ้นสบตาเธอ นิ้วเรียวเล่นปลายผมเธอแล้วม้วน ไว้ในมือ “พรุ่งนี้ตอนที่คุณน้าเงินผ่าตัด ผมไม่อยู่