ตอนที่ 211 เธอคือผู้หญิงที่อยาก แต่งงานด้วย (1)

ไปเฉิงหันกลับมามองเธอแวบหนึ่ง “ระวังให้มากนะ อย่าให้ ตัวเองบาดเจ็บ” ชะงักไปเพียงครู่ เขาเอ่ยเพิ่มไปอีกประโยค “พี่รู้ดีว่าที่ผมหมายถึงไม่ใช่แค่ร่างกาย

เขากล่าวเสียงหนักแน่น “รักษาหัวใจไว้ดีๆ

หญิงสาวที่เข่เซียวพามาวันนั้นทุกคนล้วนเห็นเองกับตา ความลุ่มหลงที่เขามีต่อหญิงสาวคนนั้นต้องไม่ใช่ระดับเดียวกับ ผู้หญิงคนอื่นแน่ๆ

ไปเยีพลันนึกถึงเรื่องวันนั้นขึ้นหัวใจก็เจ็บแปลบน้อยๆ ใบหน้าเผยยิ้มบางเบา “คุณพ่อคุณแม่ดูคุณชายใหญ่ตระกูลอ ขึ้นไว้ให้ฉันแล้ว ไว้วันอื่นแกค่อยดูให้ฉันอีกที ถ้ารู้สึกว่าเขา ดิฉันคงไปต่อกับเขาดู

ไปเย่นิ่งพยักหน้า ไปเย่อายุยี่สิบแปดปีแล้ว อายุเหมาะ กับการแต่งงานพอดี

ทั้งสองพูดคุยถึงตรงนี้แล้วก็ไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ ไปเย่นิ่งเดิน ขึ้นชั้นบน ท่านผู้เฒ่าไปอยู่ในห้องหนังสือ

“พ่อ” ไปเยถึงเปิดประตูห้องหนังสือออก เอ่ยทักไปเสียง หนึ่ง ผู้เป็นบิดาวางหนังสือพิมพ์ในมือพร้อมถอดแว่นสายตากรอบทองบนจมูกลง แล้วกล่าวขึ้น “นั่งสิ “ท่านมีเรื่องอะไรเหรอ?” เขานั่งลงโซฟาตรงข้ามกับอีก

ฝ่าย

ชายสูงวัยกล่าว “ครั้งก่อนแกเคยพูดเรื่องคุณหญิงหลัน งกับฉัน ครั้งนี้ตอนที่ฉันไปเยี่ยมคุณลุงแกในคุก คุณลุงแกบอก ว่าเคยมีความสัมพันธ์กับหลันถึงอยู่ช่วงหนึ่งจริงๆ แต่หลังจาก นั้นก็เจอการทำร้ายเลยจำใจต้องแยกกัน ตอนนี้เขาก็สงสัย มากว่าลูกของหลันถึงอาจจะเป็นลูกของเขาด้วยจริงๆ

ไปเฉิงหยักศีรษะ กล่าวต่อ “คุณหญิงไม่ได้แต่งงานจนถึง ทุกวันนี้ แถมยังให้ตระกูลหยูช่วยตามหาลูกโดยหลีกเลี่ยงผม ผมเลยนึกถึงความเป็นไปได้นี้แล้ว ยิ่งหลีกเลี่ยงตระกูลไปเราก็ ยิ่งน่าสงสัย

ท่านผู้เฒ่าไปถอนหายใจ “คุณลุงของแกหลายปีนี้ก็ บากจริงๆ ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในคุก ถ้าอายุเท่านี้แล้วมี ลูกสาวคนหนึ่งจริงๆ นั่นคงเป็นเรื่องน่าดีใจ ชีวิตบั้นปลายของ เขาก็ถือว่ายังพอมีหวัง ฉะนั้นแกต้องใส่ใจเรื่องนี้ไว้ แอบสืบว่า มีหลักฐานอะไรบ้างแล้วมาบอกฉันทันที

“ผมเข้าใจดี รอผ่านช่วงนี้ไปก่อนผมจะออกสั่งการด้วยตัว เองแน่

“อย่าว่าแต่คุณลุงแก แม้แต่ฉันเองยังอยากเห็นว่าลูกของ หลันถึงกับเขาจะมีหน้าตายังไง ทั้งสองคนหน้าตาดี ลูกต้อง หน้าตาดีมากๆ แน่นอน ท่านผู้เฒ่าไปจิบน้ำชา สายตามองลูกชาย “คุณลุงแกบอกว่าถ้านั่นเป็นลูกของเขาจริงๆ ตอนนี้ ต้องอายุราวยี่สิบสามยี่สิบสี่ปี ผู้หญิงอายุเท่านี้ไม่รู้ว่าแต่งงาน ไปรึยัง ถ้ายัง ถึงตอนนั้นแกต้องหาคู่ครองให้เธอด้วยตัวเอง เข้าใจไหม?”

“พ่อ พ่อห่วงไกลเกินไปแล้ว ตอนนี้ยังไม่เจอแม้แต่เงาของ น้องสาวผมคนนี้ จะพูดถึงเรื่องแต่งงานแล้ว? อีกอย่างลูกคุณ หญิงใช่ลูกของคุณลุงจริงรึเปล่า นี่ก็เป็นแค่การคาดเดาของเรา ไม่ว่ายังไงตอนที่ท่านคุยกับคุณลุง ต้องบอกความเป็นไปได้ที่ แย่ที่สุดให้เขารู้ คนแก่อย่างเขาจะได้ไม่หวังมากแล้วผิดหวัง มากตามไปด้วย”

ผู้เป็นบิดาสายศีรษะรัว ความเป็นไปได้ที่แย่ที่สุดแบบนั้น จะกล้าพูดได้อย่างไรกัน?

คิดได้อย่างนั้นบิดาจึงเปลี่ยนหัวข้อคุย ถามด้วยสีหน้า

จริงจัง “ครั้งนี้ที่แกไม่ได้แต่งงานกับซึ่งเหวย เพราะคิดไว้ล่วง

หน้าแล้วใช่ไหม?”

“สถานการณ์ตรงหน้าเป็นขนาดนั้นแล้ว ท่านคงไม่คิดจะ ให้ผมแต่งงานกับซึ่งเหวยอีอีกใช่ไหม?

“แกไม่อยากแต่งกับซ่งเหวยขนาดนี้ ที่พยายามลุ่มงาน แต่งงานครั้งนี้ บอกมาตรงๆ แกทำเพื่อแม่หลานชายสุดที่รัก ของฉันคนนั้นใช่ไหม?

“จะว่าไปก็เพื่อหลานชายสุดที่รักของท่านเหมือนกัน” ไป เย่นิ่งรู้สึกว่าเวลานี้ลูกชายตนยังมีประโยชน์อยู่บ้าง อย่างน้อยก็เป็นโล่ได้เมื่ออยู่ต่อหน้าท่านทั้งสอง เขากล่าว “เจ้าตัวเล็กนั่น รู้เรื่องผมจะแต่งงานกับซ่งเหวย เมื่อสองวันก่อน โกรธจนตัด ความสัมพันธ์กับผมไปแล้ว

“ตัดความสัมพันธ์กับแก?” ผู้เป็นบิดาฟังแล้วก็ขมวดคิ้ว เป็นปม “บ้านเรามีหลานชายแค่คนนี้คนเดียว ห้ามให้เขาทำ ตามใจได้ เชื้อสายพ่อลูก เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ ใช่ว่าบอกตัดก ตัดได้?”

“ผมก็ไม่ยอมให้เขาทำตามใจหรอก แต่ท่านอย่าเห็นว่า เขาอายุแค่สี่ขวบ นิสัยตอนนี้คือขึ้นมาเหมือนวัว คงจะได้เชื้อ ของท่านมา ครั้งนี้ผมแต่งงานกับซ่งเหวยไม่สำเร็จเลยไม่ เป็นไร ครั้งหน้าถ้าผมแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นจริงๆ เขาคงไม่ ยอมรับผมเป็นพ่อแล้ว ยิ่งกว่านั้นคงไม่ยอมรับท่านทั้งสอง ส่วนเรื่องให้เขาเปลี่ยนนามสกุลก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้

คนเป็นบิดาพอได้ยินบุตรชายบอกว่าหากแต่งงานกับคน อื่น เจ้าหลานชายสุดที่รักนั่นก็จะไม่ยอมรับคนแก่ทั้งสอง หัวคิ้ว จึงขมวดแน่น แต่สิ่งที่ควรพูดก็ต้องพูด “ฉันกับแม่แกเคยคุย เรื่องนี้แล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งสามารถขายตัวเองได้เพราะเงิน คง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไร ขายให้แกได้ อนาคตก็คงขายให้คนอื่น ได้ ตระกูลไปเรารับสะใภ้แบบนั้นไม่ได้หรอก!

ไป๋เย่นิ่งไม่ชอบฟังคำพูดเช่นนี้ น้ำเสียงเรียบนิ่งขึ้นเล็ก น้อย “เรื่องนี้ไม่ได้เป็นไปอย่างที่พวกท่านคิด จะว่าไปก็ลูกชาย ท่านที่ข่มขืนเขา ตอนนั้นเธอเพิ่งจะอายุสิบแปดปี ยังไม่รู้เรื่อง อะไรก็ถูกผมบังคับให้มีลูกด้วย พวกท่านควรขอบคุณเขาด้วยซ้ำ ไม่อย่างนั้นทั้งชีวิตนี้ของผมคงไม่มีคนสืบเชื้อสายแล้ว พวก ท่านจะมีหลานชายจากไหนให้อุ้มได้อีก?

“แกพูดเหลวไหล!” บิดาที่ทนฟังคำพูดของเขาไม่ได้ กระแทกแก้วน้ำลงบนโต๊ะเตี้ยอย่างแรง สีหน้าดุดัน “แกจะพูด แก้ตัวให้เธอก็อีกส่วน อย่าเอาน้ำเน่าสาดใส่ตัวเอง! คำว่า ข่มขืนแกจะพูดได้แค่ต่อหน้าฉันเท่านั้น ลองกล้าดีไปพูดข้าง นอกดูสิ!”

“เธอไม่รู้เรื่องอะไร ถูกคนวางยาสลบแล้วพามาที่เตียงผม ท่านว่าแบบนี้ไม่ใช่ถูกผมข่มขืนแล้วคืออะไร? ถ้าท่านไม่ยอม ให้ผมแต่งงานกับเธอ นหลังเธอเอาเรื่องนี้ไปพูดข้างนอก แล้วตำแหน่งประธานาธิบดีของผมยังจะมั่นคงเหรอ? อย่าว่า แต่จะเป็นประธานาธิบดีได้เลย ผมยังจะเป็นอาชญากรข่มขืน อีก”

คำพูดของเขาทำให้ผู้เป็นพ่อโกรธจนแทบกระอักเลือด นิ้วไปทางเขา “ทำไมแกถึงหน้าด้านแบบนี้!

ไปเฉิงลุกขึ้นยืน สีหน้ายังคงเรียบนิ่งเช่นเดิม “ท่านถือว่า ทำเพื่ออนาคตของลูกชายท่าน เรื่องของผมกับแม่ของลูก ท่าน กับแม่ก็อย่าได้สนใจอีกเลย

“ฉันว่าแกบ้าไปแล้ว! แถมยังบ้าไปมากเลยนะ!” คนสูงวัย ตวาดด่าอย่าง โมโห

สิ่งที่บุตรชายกล่าวมาทั้งหมดเขาย่อมไม่มีทางเชื่ออยู่แล้ว เขารู้สึกว่าเจ้านี่ทำเพื่อให้หญิงสาวมีความประทับใจที่ดียามอยู่ต่อหน้าตน แม้แต่ความบริสุทธิ์ของตนก็ทำลายไม่มีชิ้นดี เป็น บ้าไปแล้ว! ประธานาธิบดีที่ไหนยอมให้น้ำเน่าสาดใส่ตัวเองกัน ล่ะ?

ไปเย่นิ่งอยู่ทานอาหารค่ำกับทั้งสองท่านก่อนจะไปโรง พยาบาล เมื่อเขาไปถึงโรงพยาบาลทั้งโรงพยาบาลก็พร้อมเข้า สู่สถานการณ์ป้องกันอย่างเข้มงวด เขาเดินตรงไปยังห้องพักผู้ ป่วย คนอื่นยืนเฝ้าอยู่นอกห้องพักผู้ป่วย

ภายในห้องพัก เงินหมื่นนอนหลับไปแล้ว เซียต้าไปก็ นอนอยู่บนเตียงในห้องนอนอีกห้อง

ขณะที่ไปเยฉิงเดินเข้ามา เซียซึ่งเป็นกำลังใช้รีโมตปรับ ความอุ่นกดปรับอุณหภูมิอยู่ พอเขาเข้ามาเยี่ยซิงเฉินก็สะดุ้ง ตกใจ กล่าวเสียงเบา “ฉันนึกว่าวันนี้คุณจะไม่มาแล้ว