ตอนที่ 178 ลุยออกไปหาเขา (3)

สองมือของไปเฉิงจับคางเธอไว้ เชิดหน้าเธอขึ้น สบสายตากับ เธอ กลัวลูกเสียใจแค่นั้นเหรอ? แล้วคุณล่ะ? คุณจะเสียใจ ไหม?”

เซี่ยซิงเฉินไม่พูดอะไร แววตาที่จ้องมองเขา ริ้นด้วยน้ำใส บางๆ น้ำใสนั้นมีความโศกเศร้าแกมสับสน

เธอมีคำพูดที่อยากจะพูดมากมาย แต่สุดท้ายเมื่อจะเอ่ย ปากกลับไร้ค่าพูดเล็ดลอดออกมา

ที่จริงเรื่องราวมาถึงขนาดนี้แล้ว จะพูดอะไรไปก็เปล่า ประโยชน์ ไร้ความหมาย ไม่ใช่ว่าเธอพูดแค่สองประโยคแล้ว เขาจะเลือกไม่แต่งงานกับซึ่งเหวยได้

เธอถอนหายใจ จะผลักแขนของเขาออก แต่ไปเยถึงไม่ ยอม และเพิ่มแรงมากขึ้นกว่าเดิม “รู้ตั้งแต่เมื่อไรว่าผมจะแต่ง งานกับซ่งเหวยอี?”

“คืนแรกที่เกิดเรื่อง ฉันก็ได้ยินแล้ว” เธอบอกไปตาม ความจริง แต่ได้ยืนยันความจริงเมื่อคืนนี้

“แปลว่าเมื่อคืนตอนผมคุยกับซึ่งเหวยทางโทรศัพท์ คุณ ได้ยินหมดเลย?”

เซี่ยซิงเฉินเงียบ ถือเป็นการยอมรับ
ไปเยถึงแค่นหัวเราะ เสียงที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง “หลายวันนี้ คุณยังอดทนได้ ไม่ถามอะไรเลย ตอนนี้คุณยัง ทำตัวเท่ได้ขนาดนี้ บอกจะไปก็ไป เซียซิงเฉิน คุณช่างอดทน เก่งจริงๆ!”

และใจร้ายจริงๆ!

เป็นอย่างเหลิงเฟยกล่าว หากสนใจจริงๆ จะทำตัวเป็น เด็กดีได้ขนาดนี้เหรอ? ไม่พูดถึงสักคำ ไม่ถามเลยสักประโยค

คำตวาดของเขา ทำให้หัวใจของเซียซิงเฉินเหมือนโดน เข็มทิ่มแทง เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ มือค่อยๆ จับมือเขาไว้ ดื้อที่ จะถามต่อ “คำพูดเมื่อคราวก่อน ยังมีผลอยู่ไหม? ฉันต้องการ ลูก…”

ลูก! ลูก!

เธอต้องการลูก! และต้องการเพียงลูก! เขาหมั้นกับผู้หญิง อื่น เธอไม่เคยถาม เขาแต่งงานกับหญิงอื่น เธอยังคงเป็น เหมือนเช่นเคยที่หันหลังเดินจากไป ไม่เคยจะอาลัยอาวรณ์กัน สักนิด!

ไปเย่นิ่งรู้สึกเพียงว่าไฟโทสะกำลังคุกรุ่น โทสะนั้น แทรกซึมอยู่ในแววตา หรี่มองจากบนลงร่างอย่างประชด ประชัน “คุณมีสิทธิ์อะไรที่คิดว่าร่างกายคุณมันดึงดูดผมขนาด นั้น? สำหรับไปเย่นิ่งอย่างผมแล้วผู้หญิงมีมากมาย ตั้งแต่ เมื่อไรที่ทำให้คุณรู้สึกว่าผมต้องการคุณ!

เซียซิงเฉินชะงักงัน คำพูดของเขา แหลมคมและใจร้ายทิ่มแทงเธอจนหมดสภาพอย่างอนาถ

แต่ว่า…

กลับเป็นความจริง

เขาคือใคร? กระดิกนิ้วผู้หญิงทั่วหล้าก็พร้อมจะขึ้นเตียง กับเขาแล้ว! เพราะฉะนั้น ในสายตาเขา การกระทำของตนใน ตอนนี้ คงจะตลกน่าดู

เซี่ยซิงเฉินกัดริมฝีปาก หัวใจเจ็บปวด เอ่ยเสียงเคือง ไม่ เอาก็ช่าง ถือว่าฉันคิดมากไปเองแล้วกัน”

เธอกระชับชุดนอนยาวบนตัวอย่างไม่รู้ตัว ไม่สบตาเขา ความจริงใต้ชุดนอนนี้ เธอไม่ได้สวมอะไรทั้งนั้น วันนี้เดิมที่เธอ คิดไว้แล้วว่าจะยอมให้เขา

“ฉันออกไปก่อนนะคะ คุณก็รีบนอนเถอะ” เธอกล่าว เดิน ผ่านเขากำลังจะออกไป ในเมื่อเขาไม่อยากได้ เธอก็ไม่ถึงกับ ต้องหน้าด้านบังคับให้เขาจัดการเธอ! ส่วนลูก…

เธอต้องหาวิธีอื่นแล้วล่ะ!

กำลังคิดเช่นนั้นอยู่ หัวไหล่ก็เจ็บแปลบขึ้นมา ฝ่ามือใหญ่ อุ่นร้อนของชายหนุ่มฉุดรั้งเธอไว้ แรงมาก เหมือนต้องการจะ ขเธอให้แหลก เธอหันกลับมา ไฟโทสะกำลังแผดเผาอยู่ใน แววตาชายหนุ่ม

ไม่รอให้เธอได้สติ จากนั้นทั้งตัวเธอก็ถูกชายหนุ่มเหวี่ยง ไปบนเตียงใหญ่แสนนุ่มด้านหลัง
เธอตกใจ ยึดตัวกำลังจะลุกขึ้น เตียงใหญ่กลับยุบลงไป ร่างสูงใหญ่และแข็งแรงของชายหนุ่มกลับมาคร่อมเธอไว้

ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยไฟโทสะ ไม่เห็นความต้องการเพียง สักนิด ใจเซียซิงเฉินที่เดิมทีเดือดพล่าน คราวนี้เกิดความหวาด กลัวขึ้นมาแทน เธอดันมือของเขาออก “คุณจะทำอะไร?

“เตรียมตัวมาให้ผมอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ตอนนี้จะทำเป็น

หวงตัวทำไม?”

คำพูดแต่ละค่าเหมือนมีดทิ่มแทงแถมยังประชดประชัน ส่งผลให้ใบหน้าเธอขาวซีด รู้สึกถูกเหยียดหยามจนโกรธเคือง “คุณมันเลว ฉันก็แค่อยากได้ลูก!”

ไปเฉิงหมดความอดทนอีกต่อไป หันหน้าไปแกะมือขวาที่ กำแน่นของเธอ เซียซิงเฉินสีหน้าเปลี่ยนไปที พยายามที่จะ ปกปิดไว้ แต่ว่าแรงของเธอไม่ใช่คู่แข่งสำหรับเขาอยู่แล้ว มือที่ กำแน่นจึงถูกแกะออกอย่างง่ายดาย

ถุงยางอนามัยหลากสีอันหนึ่งปรากฏอยู่บนฝ่ามือเธอ เธอยิ่งทำตัวไม่ถูก

เขากำไว้ในมือ หัวเราะเสียงเย็น มองเธอจากด้านบน “ดู เหมือนคุณเตรียมพร้อมไว้ครบดีนี้ แต่ใครบอกคุณว่าอันเดียว มันจะพอ?”

คืนนี้ เขาจะกลืนกินเธอทั้งข้างในข้างนอก! ครั้งเดียวจะ พอได้อย่างไร!
แพขนตาเธอสั่นไหวอย่างรุนแรง มองเขาด้วยสายตา หวาดกลัว ท่าทางชายหนุ่มในตอนนี้ทำให้เธอรู้สึกถึงอันตราย เธอรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้

มือกผ้าปูใต้ร่างไว้ ขยับตัวหนีเข้ามุม ไปเยถึงกระชาก เธอมาอย่างไร้ความปรานี ดูท่าทางหวาดระแวงของเธอ นัยน์ตาเรียบนิ่ง ก้มลงแบบริมฝีปากเธออย่างดุดัน

เธอส่งเสียงออกมา ดิ้นรน โดยสัญชาตญาณ แต่กลับไม่ อาจหลุดรอด สองมือที่ไร้เรี่ยวแรงดันไหล่เขา เขาโกรธแล้ว ฉีก ชุดนอนบนตัวเธออย่างโหด! ยมแล้วทิ้งลงบนพื้น

เซียซิงเฉินพลันเหมือนไขที่ถูกปอกเปลือก ขาวเนียนนุ่ม ลื่นและเปลือยเปล่า ใบหน้าเล็กยิ่งแดงเถือกดุจดวงจันทร์ใน คืนเต็มดวง

ท่าทางทั้งโกรธทั้งอายและขุ่นเคืองนั่น เธอแสดงออกมา สุดขีดแล้ว ดวงตากลมโตคล้ายลูกแอปริคอตนด้วยน้ำใส บางๆ อย่างน่าสงสาร ถลึงตามองเขาอย่างเขินอายและโกรธ เคือง มือล้วงเข้าในผ้าห่มแล้วคลุมตัวม้วนเป็นดักแด้ ทั้งที่อวด เก่งดื้อด้าน แต่ก็น่าสงสาร

แววตาที่ยังฝืนใจเย็นได้เมื่อครู่ของไปเฉิง ยามเมื่อเห็น ภาพนี้พลันเกิดการเปลี่ยนแปลง แววตาลึกล้ำ นัยน์ตาลึกๆ มี แววหม่นพรั่งพรู บางที่ในร่างกายก็ปวดบวมอย่างทรมานตั้ง นานแล้ว

เขายื่นมือไปกระชากผ้าห่มบนตัวเธอออก
“คุณหยุดนะ!” เซียซิงเฉิน โกรธแทบตายพลางขึ้นแรงเต็ม ที่ กระโดดลงจากเตียงทั้งที่ตัวยังคลุมด้วยผ้าห่มอยู่ ไปเย่นิ่งอื่น มือโอบเอวเธอไว้ เธอเคืองจนยื่นขาข้างหนึ่งไปเตะเขา แต่ถูก เขาจับเกี่ยวเอวไว้ทันที

เซี่ยซิงเฉินลมหายใจสะดุด!

ผู้ชายคนนี้!

ชุดนอนบนตัวเขาเปิดกว้าง ข้างในไม่ได้สวมอะไรเลย ท่าทางทั้งคู่ในเวลานี้ ร่างกายห่างกันเพียงแค่ผ้าห่มผืนเดียวที่ กันอยู่ เซียซิงเฉินทั้งอายทั้งโกรธจนรีบดึงขากลับ แต่ไปเยถึง จะปล่อยให้เป็นไปตามที่เธอหวังได้อย่างไร?

ฝ่ามือใหญ่ที่วางไว้บนเอวเธอ เพียงแค่ออกแรง เธอก็ถอย หลังไม่ได้และกลับยิ่งเข้าใกล้เขาจนแนบชิด ยังไม่รอให้เธอ ได้สติกลับคืนมา ชั่วพริบตาไปเฉิงก็ดึงผ้าห่มออก ทีนี้ระหว่าง ทั้งคู่ก็ไร้สิ่งใดขวางกั้นอีกต่อไป

เชียซิงเฉิน ใบหน้าแดงก่ำจนแทบหยดออกมาเป็นเลือด ดวงตาทั้งคู่แดงเล็กน้อย ทั้งในด้วยน้ำจนฉ่ำวาวบางๆ

“คุณ…คุณออกไปนะ!”

“ห้ามขยับ!” ไปเย่นิ่งก็น้ำเสียงทุ้มแหบแล้ว หอบหายใจ อย่างรุนแรง

เธอรู้สึกได้อย่างจังว่า ใต้ร่างนั้นชายหนุ่มเหมือนราชสีห์ที่ ต้องการแสดงความแกร่งที่น่าภาคภูมิใจ ร้องแต่จะครอบครองเธออย่างอุกอาจ

นิ้วของเธอวางทาบลงบนไหล่ของชายหนุ่ม แม้แต่ปลาย นิ้วยังสั่นเทาเล็กน้อย ถูกเขาจัดวางท่าไว้เช่นนี้รู้สึกได้เพียงขา ทั้งคู่ไร้เรี่ยวแรงและอ่อนแรงไปทั้งตัว

ไปเย่นิ่งมองเธอด้วยนัยน์ตาลึกซึ้ง แววตาดุจไฟเพลิง เซีย ซิงเฉินรู้สึกว่าไฟนั่นแทบจะแผดเผากายเธอทั้งตัว แม้แต่ปลาย จมูกยังมีเหงื่อชั้นบางๆ เกาะอยู่

มืออีกข้างของชายหนุ่มสอดผมนุ่มของเธอแล้วประคอง ท้ายทอยเธอไว้ จากนั้นจูบเอาแต่ใจก็ทาบทับลงมาอีกครั้ง โดย ไม่เหนือความคาดหมาย

รสจูบนี้รุนแรงป่าเถื่อน อีกทั้งร้อนแรงดุจไฟเพลิง เหมือน จะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว

เซี่ยซิงเฉินรับมือไม่ไหว คิดจะก้าวถอยหลังแต่เขากลับ ขยับเข้าใกล้เรื่อยๆ สุดท้ายทั้งตัวก็ถูกเขากักตัวไว้จนแผ่นหลัง แนบชิดกำแพงเย็นเฉียบ

เธอถูกจูบจนสมองพร่าเบลอ แต่เมื่อชายหนุ่มเข้าใกล้เธอ ก็ยังตื่นตัวทัน พลางหุบขาไว้โดยสัญชาตญาณ ไม่ยอมให้เขา เอาแต่ใจเช่นนี้ ไปเย่นิ่งถูกกระตุ้นจนสีหน้าเต็มไปด้วยความ ทรมาน ไม่อยากรอแม้แต่เพียงครู่เดียว เขาจ้องเธอเขม็งด้วย แววตาล้ำลึก ก่อนที่ริมฝีปากบางของเธอจะถูกดูดดึงจนบวม แดงและถูกกระซิบคลอเคลียชิดริมปาก “ผ่อนคลายหน่อย…